Al meer dan twintig jaar lid van de staatsloterij maar nog nooit wat gewonnen. De kans om met zoiets een prijs binnen te halen is zo klein dat het eigenlijk belachelijk is om überhaupt aan zo’n loterij mee te doen. Wanneer wordt de kans groter om iets te winnen, als je iets voorspelt waar je een beetje verstand van hebt. Na de gewonnen spannende serie tegen Leiden stonden we in de finale tegen de ploeg uit Bergen op Zoom. De voorspelling was 4-1 waarbij de vierde wedstrijd verloren zou worden. En zo geschiedde. De gewonnen prijs smaakt elke dag weer uitstekend en een bijzonder prettige bijkomstigheid is dat dit heeft geleid tot het landskampioenschap.
2010 gaat de boeken in als een zeer succesvol basketbaljaar voor Groningen. We hebben wel vaker een mooi en goed jaar meegemaakt maar 1982, 2004 en 2010 steken er toch met kop en schouders boven uit. De grote beker winnen is toch het ultieme doel als je meedoet in de eredivisie. Niet alleen voor de spelers en de coaches maar ook voor de fans. Tijdens de competitie wisten we al dat we in principe voor geen enkele ploeg bang hoefden te zijn omdat we elke tegenstander al eens hadden verslagen. Met die wetenschap kan je met goed vertrouwen beginnen aan het toetje van het seizoen en dat leidt tot hoop, inspiratie en bovenmenselijke krachten. Weert was in de eerste ronde een tegenstander met te weinig niveau. De halve finale was een heel ander verhaal. Leiden had een paar prima spelers rondlopen en bovendien was hun coach iemand met een buslading ervaring aan boord. Toon van Helfteren is en blijft toch een aparte man. Hij loopt al jaren rond in het basketbal en heeft een heel eigen wijze van coachen. Ook nu weer probeerde hij op alle mogelijke manieren om de wedstrijden te beïnvloeden en vooral het arbitrale trio naar zijn hand te zetten. Wat het langst blijft hangen is zijn opmerking richting coach Marco van den Berg over het zogenaamde respectloze gedrag na die belangrijke verloren wedstrijd van Leiden in Groningen. De feiten waren anders dan Toon ze deed lijken en eerlijk gezegd past dat ook wel weer bij Toon. Zijn waarheid is meestal anders dan de echte waarheid. Feit is dat Leiden in die serie prima weerstand bood en de halve finale van deze Play-offs als mooiste en spannendste onderdeel van dit seizoen heeft gemaakt.
De finale tegen de ploeg van Erik Braal en zijn assistent was mooi maar eigenlijk niet echt finalewaardig. Na de stand 3-0 was het eigenlijk al beslist en was het alleen nog de vraag wanneer de genadeklap zou worden uitgedeeld. De Giants gingen tijdens de serie wel steeds beter spelen en menig Donar-fan begon toch nog eventjes te twijfelen aan een goede afloop. De vierde wedstrijd in Bergen op Zoom was qua sfeer en beleving helemaal geweldig maar het klopte niet. Om kwart voor twee een wedstrijd moeten spelen is voor de spelers die eerst een enorme reis moeten maken verre van ideaal en dat was ook te zien tijdens de wedstrijd. De tegenstander pakte de laatste strohalm met twee handen vast en wist daarmee de enige gewonnen wedstrijd in de finale zeker te stellen. De vijfde wedstrijd was qua scoreverloop spannender dan menigeen van te voren had verwacht. Een belangrijk moment was de driepunter van Robby Bostain in de laatste minuten van de wedstrijd. Vlak voor zijn schot zette hij zijn tegenstander weg waardoor hij de vrijheid kreeg voor zijn perfecte driepunter. Wat zou er zijn gebeurd als die actie was bestraft met een persoonlijke fout. Zo’n moment had de hele wedstrijd en daarmee de hele serie kunnen beïnvloeden maar gelukkig pakte het allemaal goed en in ons voordeel uit. We wonnen en daarmee was de serie beëindigd. Martiniplaza ontplofte maar wel zeer gecontroleerd. Gecontroleerd in de zin van gedisciplineerd. Natuurlijk, iedereen ging uit zijn dak maar iedereen wist zich ook keurig te gedragen en zich te houden aan de normale gedragsregels. Het feest brak in alle hevigheid los en iedereen was blij. Het hoogtepunt op die dinsdagavond was de gezelligheid in de BBC ruimte waar iedereen bijeenkwam om het behaalde landskampioenschap te vieren. De voorzitter zelf gaf de fans die beneden de spelers met veel lawaai aan het toejuichen waren een vrije toegang tot de BBC en daarmee was het feest compleet. Zo hoort dat ook. We zijn samen kampioen geworden en dat moet ook samen worden gevierd. Nagenoeg iedereen ging onder het genot van een drankje door de knieën om seconden later met veel lawaai en onder luid tromgeroffel met de armen omhoog te vieren dat we dit seizoen de beste van allemaal zijn.
46 uur later was er weer een feestje. Op de Grote Markt kwamen ongeveer 7000 basketbalfans bijeen. Het bordes van het stadhuis werd ingenomen door de spelers en de coaches. Een feest zoals dat hoort bij het behalen van een titel. Marco stal de show met zijn ‘striptease’ en legde daarmee de nadruk op het Donargevoel en zijn beleving daarvan. Zijn jas is één van zijn meest gekoesterde bezittingen en iedereen mag het weten. Donar is voor de derde keer in de geschiedenis kampioen van Nederland en dat maakt ons allemaal trots, blij en gelukkig.
Veel complimenten gaan uit aan iedereen die op zijn of haar eigen manier een bijdrage heeft geleverd aan dit succes. Niet alleen de mensen die in of rondom de club betrokken zijn maar ook de mensen die werkzaam zijn bij de pers. De manier waarop dit seizoen in woord en beeld naar buiten is gebracht was mooi en gepast. Er gaat duidelijk niets boven Groningen en iedereen mag dat weten. Nu de zomer er aan komt is het tijd voor basketbalrust en ontspanning. Met een paar maanden beginnen we weer aan een nieuw seizoen met hopelijk weer veel mooie momenten en successen. We zien u graag allemaal weer terug. Donar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten