´Waar zit hier de dichtstbijzijnde McDonald’s?’ Dat vroeg Oliver van Kempen met een biertje in zijn handen, na de persconferentie die dankzij hem een groot succes werd. Oliver wond er in de conferentie geen doekjes om. Hij complimenteerde Marco met zijn team en vergeleek Donar met het PSV van het basketbal en noemde de manier van spelen van Donar zelfs Europese top. Zijn lovende opmerkingen klonken door in de rest van Martiniplaza. Een luid gejuich was duidelijk te horen en daardoor was deze persconferentie de leukste dit seizoen tot nu toe.
‘We hebben geen geld, het wil maar niet loskomen in Weert. En ja, dan moet je met dit soort spelers de competitie in en dan kan je het wel vergeten tegen ploegen zoals Groningen. Kijk naar de Amerikanen in mijn ploeg, als het even tegenzit gaan hun koppies hangen en zien ze het helemaal niet meer zitten. Spelers als Dourisseau en Ellis gaan altijd door, wat een mentaliteit hebben die! Maar daar hebben wij echt het geld niet voor..helaas’, aldus Oliver die het helemaal niet erg vond dat ze hadden verloren maar wel duidelijk een probleem heeft met de instelling van een paar van zijn spelers.
Met 113 tegen 76 winnen van Weert is een juiste afspiegeling van de krachtsverhoudingen tussen deze twee ploegen. Oliver had ook helemaal gelijk. De instelling van zijn spelers liet duidelijk te wensen over en dan win je duidelijk geen wedstrijden. Maar, als coach heb je daar wel een nadrukkelijke rol. De coach moet die mentaliteit er in rammen en zorgen dat je als team blijft presteren ook al verlies je de wedstrijd. Dat was bij Weert duidelijk niet het geval. Met name de Amerikanen probeerden de tweede helft hun statistieken een beetje op te vijzelen maar zelfs dat lukte niet. En daarnaast, de conditie van de Weertenaren was ook onder de maat. Een paar van hun spelers was duidelijk te zwaar en dat is een teken dat de trainingen wel wat intensiever kunnen. Maar goed, dat zijn problemen van Weert. Misschien es beginnen met niet naar de McDonald’s gaan na een wedstrijd? Zoek een sponsor die een normale hap voor de spelers klaarmaakt na een wedstrijd. Neem een voorbeeld aan hoe Flames dat soort dingen aanpakt. Ach, laat ook maar…
Blue was wat mij betreft de beste aan Groningse kant. Ongelofelijk, van de bank komend en dan zo’n nadrukkelijke rol in de wedstrijd spelen. Ik neem mijn pet voor hem af. Haryasz begon wat sobertjes maar herstelde het in de tweede helft goed met een heerlijke dunk en uiteindelijk een geweldige double-double (15-11). En Bas, tjongejonge, hij wordt volwassen. Een goede inzet, tactisch goede posities gekozen en een paar mooie scores gemaakt. Ellis was qua cijfertjes vandaag een beetje minder maar zijn inzet was weer groots. En JD.. ook maar een standbeeld!
Het was vandaag weer een prachtige teamprestatie en de 2870 toeschouwers hebben een grotendeels aantrekkelijke wedstrijd gezien die ruim werd gewonnen. 9 op rij in de competitie gewonnen, volgende week tegen Den Bosch het record van 10 op rij maar evenaren? Ik zie het absoluut zitten.
Voorafgaand aan de wedstrijd was een bestuurlijk spreekuur. De benaming ‘spreekuur’ is niet van mij maar werd door de club vooraf zo bestempeld. Een beetje ongelukkige keuze als naam voor zo’n meeting wat mij betreft maar het initiatief is prima. Weinig nieuws eerlijk gezegd. Het opvallendste nieuwtje was wel dat GasTerra Flames niet echt zal gaan meewerken aan het gala wat door de FEB in april zal worden georganiseerd. In een eerdere blog heb ik daar al een heel verhaal over gehouden en gelukkig zijn er veel mensen het daar ook roerend mee eens. ‘We zullen daar waarschijnlijk niet de handen voor op elkaar krijgen maar in die periode kunnen wij het ons niet veroorloven om uitgebreid aan zo’n gala mee te werken’ aldus voorzitter Rob Schuur. Daar is geen woord Frans bij en bovendien, hij heeft groot gelijk.
Zo, volgende week Den Bosch. Ik ben er al klaar voor.
zaterdag 30 januari 2010
woensdag 27 januari 2010
270110: Programma voor 300110
Solid as a rock
De laatste thuiswedstrijd? Dat is alweer een poosje geleden, 19 januari om precies te zijn. U weet het vast nog wel. Nijmegen, één van de ploegen die het dit seizoen voor elkaar wist te krijgen om twee punten van ons af te snoepen, was de tegenstander en het werd een prachtig schouwspel. Torey T. was even weer terug in Groningen en constateerde dat Donar niet nog een keer van zijn ploeg wilde verliezen. De verdedigende linies rondom Torey en zijn maten waren niet om door te komen en aanvallend speelden we een groot deel van de wedstrijd bijna subliem. Terwijl Haryasz en Bostain geblesseerd aan de kant zaten wonnen we de wedstrijd overtuigend met 89-73. Los van de wedstrijd zelf was het optreden van de heren in het grijs niet echt om over naar huis te schrijven. De scheidsrechters, we noemen natuurlijk geen namen, waren een groot deel van de wedstrijd helemaal de kluts kwijt en blonken uit in onvermogen. Gelukkig had hun prestatie geen nadelige invloed op de wedstrijd, maar irritant is het wel. Een andere scheidsrechter waarvan we de naam nu niet ongenoemd kunnen laten is Saskia Warmerdam. Afgelopen week werd bekend dat ze stopt met het fluiten in de eredivisie omdat het niet meer te combineren valt met haar dagelijkse werk. Saskia heeft in de afgelopen jaren in Groningen iets bereikt wat geen van haar collega’s tot op heden ooit heeft meegemaakt. ‘Wij willen Saskia!’ klonk het wel eens in deze hal en daarmee was ze de enige fluitist die ooit, met naam, werd toegezongen. Waar het ‘wij willen’ precies op sloeg heeft de redactie nooit aan de zingende supporters gevraagd maar het zal ongetwijfeld met haar fluitkwaliteiten te maken hebben gehad.
Het weekend na die gewonnen wedstrijd had het team een paar dagen vrij en die werden goed besteed. Dat de sfeer in dit team uitermate goed is bleek ook nu maar weer eens. Een groep van acht spelers pakte het vliegtuig om vervolgens even lekker uit te waaien in Praag. Of het echt waaide in Praag is niet bekend maar u begrijpt vast wel wat er hiermee wordt bedoeld. Een nuttige besteding van een paar dagen vrijaf die ook zeker wel even gewenst waren. Dat hoort ook bij topsport, temporiseren en herstellen, de boog kan tenslotte niet altijd gespannen zijn. Na dit uitstapje begon afgelopen maandag weer de realiteit met intensieve trainingen en harde fysieke arbeid. Diezelfde maandag stond er nog een clinic op het programma in het altijd fraaie Roden. Het hele team, inclusief de twee coaches, gaf daar acte de presence om de bijna 300 jongeren te motiveren en iets te leren over het prachtige spel basketbal. Voor Roden is dit al een aardige traditie aan het worden en gelukkig vindt deze spelersgroep het ook maar wat leuk om aan dit soort evenementen deel te nemen. Handtekeningen werden massaal uitgedeeld en menig deelnemer zal nu in het bezit zijn van een trotse foto samen met zijn of haar held. Met Bauscher als aanjager en opzweper werd de clinic een groot succes en zullen er zeker weer gemotiveerde jeugdspelers bij zijn gekomen die zich verder willen bekwamen in deze prachtige sport.
Maar goed, back to business. De afgelopen dagen is er weer hard gewerkt ter voorbereiding op het duel van vandaag. Weert is een zeker niet te onderschatten tegenstander. Dit seizoen hebben we tot op heden twee uitwedstrijden tegen ze gespeeld. Beide werden gewonnen met een totaalscore van 142-166. Als we daar het gemiddelde van nemen dan gaan we vandaag uit van een overwinning van 83 tegen 71. Maar, het thuisvoordeel hier in Martiniplaza speelt zoals altijd een grote rol dus het verschil zal in de praktijk waarschijnlijk nog wel groter zijn. Natuurlijk, je weet het nooit, het moet allemaal nog wel even gebeuren. De belangrijkste schakels bij Weert zijn Palmer en Demetrius. Ongetwijfeld zullen Marco en Hein Gerd vandaag weer een prachtig tactisch plan hebben uitgestippeld om ook deze wedstrijd weer in winst om te zetten. Kent u trouwens Niels Vorenhout nog? Met Groningse roots speelt hij nu al jaren in het verre Weert en is zelfs de oudste van de hele spelersgroep.
GasTerra Flames is er klaar voor. Dit team speelt als team en daar is het als tegenstander verdraaid lastig om van te winnen. Met het cement van JE en JD vormen alle bouwstenen van deze ploeg één geheel, een stevig fort, als een rots in de branding. Als team een paar dagen naar Praag, als team naar de clinic in Roden en als team vandaag de confrontatie aangaan met Weert. Wij willen Saskia? Nee, wij willen winnen!
De laatste thuiswedstrijd? Dat is alweer een poosje geleden, 19 januari om precies te zijn. U weet het vast nog wel. Nijmegen, één van de ploegen die het dit seizoen voor elkaar wist te krijgen om twee punten van ons af te snoepen, was de tegenstander en het werd een prachtig schouwspel. Torey T. was even weer terug in Groningen en constateerde dat Donar niet nog een keer van zijn ploeg wilde verliezen. De verdedigende linies rondom Torey en zijn maten waren niet om door te komen en aanvallend speelden we een groot deel van de wedstrijd bijna subliem. Terwijl Haryasz en Bostain geblesseerd aan de kant zaten wonnen we de wedstrijd overtuigend met 89-73. Los van de wedstrijd zelf was het optreden van de heren in het grijs niet echt om over naar huis te schrijven. De scheidsrechters, we noemen natuurlijk geen namen, waren een groot deel van de wedstrijd helemaal de kluts kwijt en blonken uit in onvermogen. Gelukkig had hun prestatie geen nadelige invloed op de wedstrijd, maar irritant is het wel. Een andere scheidsrechter waarvan we de naam nu niet ongenoemd kunnen laten is Saskia Warmerdam. Afgelopen week werd bekend dat ze stopt met het fluiten in de eredivisie omdat het niet meer te combineren valt met haar dagelijkse werk. Saskia heeft in de afgelopen jaren in Groningen iets bereikt wat geen van haar collega’s tot op heden ooit heeft meegemaakt. ‘Wij willen Saskia!’ klonk het wel eens in deze hal en daarmee was ze de enige fluitist die ooit, met naam, werd toegezongen. Waar het ‘wij willen’ precies op sloeg heeft de redactie nooit aan de zingende supporters gevraagd maar het zal ongetwijfeld met haar fluitkwaliteiten te maken hebben gehad.
Het weekend na die gewonnen wedstrijd had het team een paar dagen vrij en die werden goed besteed. Dat de sfeer in dit team uitermate goed is bleek ook nu maar weer eens. Een groep van acht spelers pakte het vliegtuig om vervolgens even lekker uit te waaien in Praag. Of het echt waaide in Praag is niet bekend maar u begrijpt vast wel wat er hiermee wordt bedoeld. Een nuttige besteding van een paar dagen vrijaf die ook zeker wel even gewenst waren. Dat hoort ook bij topsport, temporiseren en herstellen, de boog kan tenslotte niet altijd gespannen zijn. Na dit uitstapje begon afgelopen maandag weer de realiteit met intensieve trainingen en harde fysieke arbeid. Diezelfde maandag stond er nog een clinic op het programma in het altijd fraaie Roden. Het hele team, inclusief de twee coaches, gaf daar acte de presence om de bijna 300 jongeren te motiveren en iets te leren over het prachtige spel basketbal. Voor Roden is dit al een aardige traditie aan het worden en gelukkig vindt deze spelersgroep het ook maar wat leuk om aan dit soort evenementen deel te nemen. Handtekeningen werden massaal uitgedeeld en menig deelnemer zal nu in het bezit zijn van een trotse foto samen met zijn of haar held. Met Bauscher als aanjager en opzweper werd de clinic een groot succes en zullen er zeker weer gemotiveerde jeugdspelers bij zijn gekomen die zich verder willen bekwamen in deze prachtige sport.
Maar goed, back to business. De afgelopen dagen is er weer hard gewerkt ter voorbereiding op het duel van vandaag. Weert is een zeker niet te onderschatten tegenstander. Dit seizoen hebben we tot op heden twee uitwedstrijden tegen ze gespeeld. Beide werden gewonnen met een totaalscore van 142-166. Als we daar het gemiddelde van nemen dan gaan we vandaag uit van een overwinning van 83 tegen 71. Maar, het thuisvoordeel hier in Martiniplaza speelt zoals altijd een grote rol dus het verschil zal in de praktijk waarschijnlijk nog wel groter zijn. Natuurlijk, je weet het nooit, het moet allemaal nog wel even gebeuren. De belangrijkste schakels bij Weert zijn Palmer en Demetrius. Ongetwijfeld zullen Marco en Hein Gerd vandaag weer een prachtig tactisch plan hebben uitgestippeld om ook deze wedstrijd weer in winst om te zetten. Kent u trouwens Niels Vorenhout nog? Met Groningse roots speelt hij nu al jaren in het verre Weert en is zelfs de oudste van de hele spelersgroep.
GasTerra Flames is er klaar voor. Dit team speelt als team en daar is het als tegenstander verdraaid lastig om van te winnen. Met het cement van JE en JD vormen alle bouwstenen van deze ploeg één geheel, een stevig fort, als een rots in de branding. Als team een paar dagen naar Praag, als team naar de clinic in Roden en als team vandaag de confrontatie aangaan met Weert. Wij willen Saskia? Nee, wij willen winnen!
zaterdag 23 januari 2010
230110: Jippie, weer een gala
Vrijdag 22 januari werd bekend gemaakt dat er straks in april weer een gala wordt georganiseerd voor basketbalminnend Nederland. Het FEB All*Star Gala zal op 11 april plaatsvinden in de Sporthallen Zuid in Amsterdam.
Door de jaren heen ben ik al regelmatig betrokken geweest bij dit jaarlijkse gala. Soms in de organisatie, soms als speaker en een paar keer enkel als bezoeker. De meest aansprekende edities vonden, zoals wel te verwachten was, in Groningen plaats. De hoofdredenen daarvoor waren de publieke belangstelling en de invulling van het programma. De laatste keer dat ik het gala aan den lijve heb ondervonden was 2 jaar geleden in Amsterdam, als speaker. De sfeer was matig, de wedstrijd slaapverwekkend en de prijsuitreikingen waren duidelijk een verplicht nummer.
De FEB, zoals u weet is dat de organisatie waarin alle clubs uit de eredivisie zijn vertegenwoordigd, zal ongetwijfeld goed over dit initiatief hebben nagedacht maar eerlijk gezegd hadden ze het wat mij betreft beter achterwege kunnen laten. Of beter gezegd, kom in hemelsnaam een keer met een beter plan. Een paar redenen:
Ten eerste, waarom weer in Amsterdam? Als er één club in Nederland is die een negatieve lading heeft wat betreft sfeer en entourage is het Amsterdam wel. De gemiddelde publieke belangstelling is laag, de club straalt nul komma nul enthousiasme naar de supporters uit en Sporthallen Zuid is verre van een gezellige locatie. Ongetwijfeld zullen er langlopende afspraken zijn gemaakt met Amsterdam om het gala daar te organiseren maar dat wil niet zeggen dat het ook zo moet worden gerealiseerd. Want, voor wie wordt zoiets georganiseerd, voor de fans toch?
Ten tweede, 11 april? De Play-offs beginnen op 22 april. De weken daarvoor hebben wij nog een bijzonder zwaar programma met op zaterdag 10 april thuis tegen Rotterdam, donderdag 15 april uit tegen Den Bosch en 17 april uit tegen Leiden. Die periode is voor alle clubs doorslaggevend voor het behalen van de hoogste uitgangspositie voor de start van de Play-offs. Dan zit niemand te wachten op een blessure of een extra dagje verplichte aanwezigheid in Amsterdam. Het gevolg daarvan is dat spelers niet staan te springen om zich op hun vrije dag nog eens in te gaan spannen tijdens een oefenpotje wat toch nergens over gaat.
Weer een potje tussen Noord en Zuid? Nou, leuk. Sommige spelers zullen het wel aardig vinden om tijdens zo’n demonstratiepotje een keer met andere landgenoten te spelen maar het enthousiasme is vaak niet bijzonder hoog. En natuurlijk weer een dunkwedstrijd, een driepuntscompetitie en het uitreiken van de seizoensprijzen terwijl, nota bene, het belangrijkste onderdeel van het seizoen nog moet beginnen! De MVP en het All Star team worden op deze manier veel te vroeg in het seizoen gekozen en heeft daarom dus ook geen enkele toegevoegde waarde.
De enige reden dat zo’n gala wel iets positiefs heeft is de aandacht voor de jeugd. Leuk dat ze eens in het zonnetje worden gezet en dat ze op groot podium hun kunsten kunnen laten zien. Maar dat is wat mij betreft ook het enige positieve er van.
Basketbal is een showsport en veel elementen van het spel en de daarbij horende showelementen worden in andere landen gekopieerd en overgenomen uit Amerika. Daar leeft het jaarlijkse gala namelijk enorm. Alle sterspelers komen daar graag naar toe en laten hun kunsten op een jolige en leuke manier zien. Daar werkt het gewoon. De televisie-uitzending is over de hele wereld te volgen en het enthousiasme is groot. Maar dat wil niet zeggen dat het automatisch ook werkt in andere landen.
Waarom bedenkt de FEB niet een keer iets heel anders. Formuleer dan eerst voor wie je zoiets eigenlijk wil organiseren. Overleg dan met de coaches wat een goed moment voor zoiets zou zijn en denk dan gezamenlijk heel goed na over de invulling van een programma. Ook de locatie van zo’n evenement is cruciaal. Ik kan zo wel 5 plekken opnoemen waar zo’n feestje beter tot zijn recht zou kunnen komen dan in Amsterdam.
Dat de FEB als overkoepelend orgaan van de eredivisie in Nederland nou niet echt uitblinkt in visie en daadkrachtig handelen is algemeen bekend. Wellicht sluit het initiatief om dit jaar weer zo’n traditioneel gala te organiseren daar eigenlijk naadloos op aan. Jammer.
Maar hoe dan? Zet eerst een club mensen bij elkaar die er verstand van hebben en die weten wat er leeft bij spelers, coaches en supporters. Laat hen gezamenlijk met een plan komen om een evenement te organiseren waar iedereen enthousiast van kan worden. Ik ben er van overtuigd dat er dan in ieder geval iets beters uitkomt dan weer zo’n verplicht gala in 020. Ik meld me bij deze aan. Maar ja, wie pakt de handschoen op?
Door de jaren heen ben ik al regelmatig betrokken geweest bij dit jaarlijkse gala. Soms in de organisatie, soms als speaker en een paar keer enkel als bezoeker. De meest aansprekende edities vonden, zoals wel te verwachten was, in Groningen plaats. De hoofdredenen daarvoor waren de publieke belangstelling en de invulling van het programma. De laatste keer dat ik het gala aan den lijve heb ondervonden was 2 jaar geleden in Amsterdam, als speaker. De sfeer was matig, de wedstrijd slaapverwekkend en de prijsuitreikingen waren duidelijk een verplicht nummer.
De FEB, zoals u weet is dat de organisatie waarin alle clubs uit de eredivisie zijn vertegenwoordigd, zal ongetwijfeld goed over dit initiatief hebben nagedacht maar eerlijk gezegd hadden ze het wat mij betreft beter achterwege kunnen laten. Of beter gezegd, kom in hemelsnaam een keer met een beter plan. Een paar redenen:
Ten eerste, waarom weer in Amsterdam? Als er één club in Nederland is die een negatieve lading heeft wat betreft sfeer en entourage is het Amsterdam wel. De gemiddelde publieke belangstelling is laag, de club straalt nul komma nul enthousiasme naar de supporters uit en Sporthallen Zuid is verre van een gezellige locatie. Ongetwijfeld zullen er langlopende afspraken zijn gemaakt met Amsterdam om het gala daar te organiseren maar dat wil niet zeggen dat het ook zo moet worden gerealiseerd. Want, voor wie wordt zoiets georganiseerd, voor de fans toch?
Ten tweede, 11 april? De Play-offs beginnen op 22 april. De weken daarvoor hebben wij nog een bijzonder zwaar programma met op zaterdag 10 april thuis tegen Rotterdam, donderdag 15 april uit tegen Den Bosch en 17 april uit tegen Leiden. Die periode is voor alle clubs doorslaggevend voor het behalen van de hoogste uitgangspositie voor de start van de Play-offs. Dan zit niemand te wachten op een blessure of een extra dagje verplichte aanwezigheid in Amsterdam. Het gevolg daarvan is dat spelers niet staan te springen om zich op hun vrije dag nog eens in te gaan spannen tijdens een oefenpotje wat toch nergens over gaat.
Weer een potje tussen Noord en Zuid? Nou, leuk. Sommige spelers zullen het wel aardig vinden om tijdens zo’n demonstratiepotje een keer met andere landgenoten te spelen maar het enthousiasme is vaak niet bijzonder hoog. En natuurlijk weer een dunkwedstrijd, een driepuntscompetitie en het uitreiken van de seizoensprijzen terwijl, nota bene, het belangrijkste onderdeel van het seizoen nog moet beginnen! De MVP en het All Star team worden op deze manier veel te vroeg in het seizoen gekozen en heeft daarom dus ook geen enkele toegevoegde waarde.
De enige reden dat zo’n gala wel iets positiefs heeft is de aandacht voor de jeugd. Leuk dat ze eens in het zonnetje worden gezet en dat ze op groot podium hun kunsten kunnen laten zien. Maar dat is wat mij betreft ook het enige positieve er van.
Basketbal is een showsport en veel elementen van het spel en de daarbij horende showelementen worden in andere landen gekopieerd en overgenomen uit Amerika. Daar leeft het jaarlijkse gala namelijk enorm. Alle sterspelers komen daar graag naar toe en laten hun kunsten op een jolige en leuke manier zien. Daar werkt het gewoon. De televisie-uitzending is over de hele wereld te volgen en het enthousiasme is groot. Maar dat wil niet zeggen dat het automatisch ook werkt in andere landen.
Waarom bedenkt de FEB niet een keer iets heel anders. Formuleer dan eerst voor wie je zoiets eigenlijk wil organiseren. Overleg dan met de coaches wat een goed moment voor zoiets zou zijn en denk dan gezamenlijk heel goed na over de invulling van een programma. Ook de locatie van zo’n evenement is cruciaal. Ik kan zo wel 5 plekken opnoemen waar zo’n feestje beter tot zijn recht zou kunnen komen dan in Amsterdam.
Dat de FEB als overkoepelend orgaan van de eredivisie in Nederland nou niet echt uitblinkt in visie en daadkrachtig handelen is algemeen bekend. Wellicht sluit het initiatief om dit jaar weer zo’n traditioneel gala te organiseren daar eigenlijk naadloos op aan. Jammer.
Maar hoe dan? Zet eerst een club mensen bij elkaar die er verstand van hebben en die weten wat er leeft bij spelers, coaches en supporters. Laat hen gezamenlijk met een plan komen om een evenement te organiseren waar iedereen enthousiast van kan worden. Ik ben er van overtuigd dat er dan in ieder geval iets beters uitkomt dan weer zo’n verplicht gala in 020. Ik meld me bij deze aan. Maar ja, wie pakt de handschoen op?
dinsdag 19 januari 2010
190110: Winnen van TT!
2380 toeschouwers hebben het live kunnen zien maar voor die lezers die er niet bij waren, Van Dam en zijn twee kornuiten hebben er in deze wedstrijd echt een potje van gemaakt. Wat is dat toch met hem, bang om te laten zien dat hij Groningse roots heeft en zelfs korte tijd speaker bij Donar is geweest? Ze begonnen de wedstrijd heel aardig maar na verloop van tijd waren de drie scheidsrechters de kluts helemaal kwijt. Fluiten voor flut-overtredingen, compensatiegedrag en totaal niet kunnen inschatten dat dit grote-mannen-basketbal is. De krant deelt altijd cijfers aan spelers uit en gelukkig nooit aan scheidsrechters. Nou, in dit geval krijgen die drie kleuters een drie. Jaja, toch nog een drie, voor hun inzet om naar de zaal toe te komen vanavond.
De wedstrijd van vandaag draaide natuurlijk om het neutraliseren van Torey Thomas en het opvangen van de afwezigheid van Haryasz en Bostain. Voor beide klussen is Flames vandaag met een hele dikke voldoende geslaagd. Dat Dourisseau het verdedigende werk tegen Thomas op zich zou gaan nemen was geen verrassing. De manier waarop mag wel uitstekend worden genoemd. Torey werd er zichtbaar horensdol van en had op z’n zachtst gezegd, geen fijne avond. Maar eigenlijk speelden alle spelers een hele goede wedstrijd. Ja, het was tijd voor revanche en we hebben duidelijk kunnen zien dat die spirit groots aanwezig was.
Bauscher, wat een genot om hem weer eens op de één positie te zien. Hij genoot en strooide weer met assists, prachtige scores en penetraties. Steve die een bijzonder nuttige rol vertolkte met goede scores maar ook met een extreme inzet in het werk onder de borden. Ellis, doe de man nu al een standbeeld, ik betaal graag mee. Wat een geweldenaar. Weer een dubbel dubbel vanavond en een inzet van een echt krachtmens. En dan een fout krijgen omdat je Sjors Poels op de kop van de bucket het passen onmogelijk maakt. Alleen daarom al krijgen de drie scheidsrechters een ruime onvoldoende. Otten ving het verdedigende werk van JD keurig op en stond met name verdedigend zijn mannetje. Blue, goeie schoten en hard rebounden. 19 punten pakken en 8 rebounds, dikke prima. Aron deed het vandaag ook heel aardig. Zijn goede acties wisselt hij alleen nog te veel af met zeer matige acties maar hij was zeker geen dissonant vandaag.
Thomas is belangrijk voor Nijmegen, dat is meer dan duidelijk. Maar als je die angel uit het spel haalt blijft er weinig van over. Wie positief opviel bij de tegenstander was de lang geblesseerde Bekkering. Een goede speler die bovendien ook heel veelzijdig is. Coach Michael Schuurs liet zich na afloop nog even ontvallen dat hij achteraf vond dat hij Bekkering te weinig minuten had laten spelen. Prima, dat soort zelfkritiek mag ik wel. En ja, hij had gelijk, maar achteraf is dat natuurlijk eenvoudig te constateren.
Een hele belangrijke en goede overwinning vandaag. We zijn er nog lang niet maar de kans dat we aan het einde van het seizoen op de Grote Markt komen te staan is meer dan 50%.
O ja, nog één kleinigheid, er circuleert al een naam van de nieuwe mascotte. Wordt nu ook zeker wel tijd want er zitten nog heel wat feestjes aan te komen!
De wedstrijd van vandaag draaide natuurlijk om het neutraliseren van Torey Thomas en het opvangen van de afwezigheid van Haryasz en Bostain. Voor beide klussen is Flames vandaag met een hele dikke voldoende geslaagd. Dat Dourisseau het verdedigende werk tegen Thomas op zich zou gaan nemen was geen verrassing. De manier waarop mag wel uitstekend worden genoemd. Torey werd er zichtbaar horensdol van en had op z’n zachtst gezegd, geen fijne avond. Maar eigenlijk speelden alle spelers een hele goede wedstrijd. Ja, het was tijd voor revanche en we hebben duidelijk kunnen zien dat die spirit groots aanwezig was.
Bauscher, wat een genot om hem weer eens op de één positie te zien. Hij genoot en strooide weer met assists, prachtige scores en penetraties. Steve die een bijzonder nuttige rol vertolkte met goede scores maar ook met een extreme inzet in het werk onder de borden. Ellis, doe de man nu al een standbeeld, ik betaal graag mee. Wat een geweldenaar. Weer een dubbel dubbel vanavond en een inzet van een echt krachtmens. En dan een fout krijgen omdat je Sjors Poels op de kop van de bucket het passen onmogelijk maakt. Alleen daarom al krijgen de drie scheidsrechters een ruime onvoldoende. Otten ving het verdedigende werk van JD keurig op en stond met name verdedigend zijn mannetje. Blue, goeie schoten en hard rebounden. 19 punten pakken en 8 rebounds, dikke prima. Aron deed het vandaag ook heel aardig. Zijn goede acties wisselt hij alleen nog te veel af met zeer matige acties maar hij was zeker geen dissonant vandaag.
Thomas is belangrijk voor Nijmegen, dat is meer dan duidelijk. Maar als je die angel uit het spel haalt blijft er weinig van over. Wie positief opviel bij de tegenstander was de lang geblesseerde Bekkering. Een goede speler die bovendien ook heel veelzijdig is. Coach Michael Schuurs liet zich na afloop nog even ontvallen dat hij achteraf vond dat hij Bekkering te weinig minuten had laten spelen. Prima, dat soort zelfkritiek mag ik wel. En ja, hij had gelijk, maar achteraf is dat natuurlijk eenvoudig te constateren.
Een hele belangrijke en goede overwinning vandaag. We zijn er nog lang niet maar de kans dat we aan het einde van het seizoen op de Grote Markt komen te staan is meer dan 50%.
O ja, nog één kleinigheid, er circuleert al een naam van de nieuwe mascotte. Wordt nu ook zeker wel tijd want er zitten nog heel wat feestjes aan te komen!
zondag 17 januari 2010
170110: Leeuwarden uit
Vooraf zeker geen makkelijke opgave maar in de praktijk bleek het toch allemaal mee te vallen. Zonder de geblesseerde Robby en Matt H moest het team op een andere manier gaan spelen omdat deze twee afwezigen normaal gesproken een flinke stempel drukken op de speelwijze. In de eerste helft was het met name Bas Rozendaal die gebruik maakte van zijn kans om te laten zien wat hij in zijn mars heeft. Dat deed hij met een ruime voldoende en haalde in die eerste 20 minuten al 8 punten. Bij rust was het verschil in rebounds al zeer groot. 12 voor de thuisploeg en 24 voor Donar. De stand bij rust 36-48. In het derde kwart werd de voorsprong verder uitgebreid en zo eindigde dat kwart in 20 punten voorsprong. De eindstand na 40 Friesche minuten speeltijd werd uiteindelijk 66-101. Ross en Bauscher ieder 20 punten, Bas een honderd procent score met 12 punten en uiteindelijk totaal 26 tegen 44 rebounds. Een van de uitblinkers was wederom JE met een mooie double-double 13 punten, 12 rebounds.
Een prima prestatie van de hele ploeg. Het verlies van de twee belangrijke mannen hebben ze goed opgepakt en gecompenseerd. De focus was duidelijk aanwezig en daar win je wedstrijden mee. Zo blijkt maar weer.
Weer twee punten erbij. En bovendien een goede wedstrijd ondanks het blessureleed. Maar, dinsdag moet het gebeuren, dat is een wedstrijd waarin even iets rechtgezet moet worden. Dan komen de groenen uit Nijmegen onze kant op en moet het team er weer helemaal klaar voor zijn. Laten we hopen dat de enkel van Robby en de lies van Haryasz dan weer hersteld zijn zodat we weer op oorlogssterkte kunnen aantreden!
Een prima prestatie van de hele ploeg. Het verlies van de twee belangrijke mannen hebben ze goed opgepakt en gecompenseerd. De focus was duidelijk aanwezig en daar win je wedstrijden mee. Zo blijkt maar weer.
Weer twee punten erbij. En bovendien een goede wedstrijd ondanks het blessureleed. Maar, dinsdag moet het gebeuren, dat is een wedstrijd waarin even iets rechtgezet moet worden. Dan komen de groenen uit Nijmegen onze kant op en moet het team er weer helemaal klaar voor zijn. Laten we hopen dat de enkel van Robby en de lies van Haryasz dan weer hersteld zijn zodat we weer op oorlogssterkte kunnen aantreden!
zaterdag 16 januari 2010
160110: Programma voor 190110
Torey in Plaza
Marco van den Berg was niet blij na de gewonnen thuiswedstrijd tegen Zwolle. Arrogantie, onvolwassenheid en gebrek aan leiderschap. Dat waren de kwalificaties die hij zijn team gaf nadat de wedstrijd met acht punten verschil gewonnen was.
Stevige woorden, dat zijn het zeker. Een paar dagen na die wedstrijd bleek dat er binnen de groep nog uitgebreid is nagepraat over deze uitspraken. En dat hoort natuurlijk ook zo. Misschien was het zelfs wel de bedoeling van de coach om zo een reactie van het team te ontlokken. Het eerste en het derde kwart van de wedstrijd werden verloren. Het vierde kwart bleek, zoals wel vaker, doorslaggevend omdat vermoeidheid en foutenlast bij de tegenstander fataal bleken te zijn. Waren wij nou zo slecht of waren zij zo goed? In dit geval was het van allebei een beetje. Zwolle speelde onder de nieuwe coach Adriaan van Bergen gewoon een hele goede wedstrijd en Flames liet zeker niet het niveau zien wat we de laatste tijd van ze gewend zijn. Toch wonnen we met 83-75 en dat was reeds de zevende wedstrijd achter elkaar die met winst werd afgesloten.
Twee wedstrijden werden tot nu toe verloren. De uitslag van de uitwedstrijd tegen Leeuwarden van afgelopen zondag is hier overigens nog niet in meegenomen. Van die twee wedstrijden was één een uitwedstrijd en de andere de thuiswedstrijd tegen Leiden. Tja, die uitwedstrijd.. het was op 26 november van het afgelopen jaar. Nijmegen was de tegenstander en de Magixx hadden toen net Torey Thomas weten vast te leggen. Als er twee mensen zijn die elkaar goed kennen binnen het Nederlandse basketbal dan zijn dat Marco en Torey wel. En hij flikte het. Torey nam zijn ploeg aan de hand en met 35 speelminuten, 19 punten en 10 assists leidde hij zijn groenen naar de overwinning. 87-76 was de uitslag en dat betekende toen voor ons de tweede verliespartij van deze competitie.
Vandaag komt Torey weer even terug in Martiniplaza waar hij al zoveel voetstappen heeft liggen. Voor hem zal het weerzien hier ongetwijfeld wel iets extra’s betekenen maar zijn doel zal vandaag helder zijn, het kunststukje van het vorige duel nog eens herhalen. Natuurlijk wisten we toen al hoe belangrijk Torey is voor Nijmegen maar vandaag is het tijd voor revanche! Nijmegen is een zeer atletische ploeg en is thuis in Nijmegen sterker dan tijdens hun uitwedstrijden. Hoe zal dit duel verlopen? Over een paar uren weten we het maar het zal ongetwijfeld een boeiend schouwspel worden. Welke tactiek is er door Marco en Hein Gerd uitgestippeld en hoe zal de groene aanvalsmachine tot stoppen worden gedwongen. De wedstrijd zal gewoon met vijf tegen vijf spelers worden gespeeld maar de meeste ogen zullen vanavond gericht zijn op het onderlinge duel tussen Torey en zijn directe tegenstander.
Maar natuurlijk gaat het daar niet alleen om. Basketbal is een teamsport en juist op dat aspect wil Marco van den Berg altijd de nadruk leggen. Hoe ga je als groep met situaties om en hoe reageer je als team daarop. Het individu is ondergeschikt aan het teambelang en dat is juist de reden waarom Flames zo goed presteert. Statistieken zeggen niet alles. Je kan daar wel uit opmaken wie bijvoorbeeld de topscoorder is maar veel aspecten van het spel zijn niet direct in cijfertjes terug te vinden. Mede daarom is het ook wel interessant om als toeschouwer naar andere aspecten van het spel te kijken. Let u eens op de verdedigende intenties van de ploeg als de bal even niet in de buurt is. De manier van verdedigen van bijvoorbeeld de beide Jason’s, absoluut een lust voor het oog.
De laatste keer dat Nijmegen hier in Groningen te gast was, was 10 oktober 2009. Weliswaar toen nog zonder Thomas, maar die wedstrijd werd toen met meer dan 20 punten verschil door ons gewonnen. En wat gaf toen onder andere de doorslag? U, de zesde man van GasTerra Flames. Dit is onze hal en hier spelen onze spelers. En dat laten we maar wat graag horen. Met uw onvoorwaardelijke steun moet het ook vandaag lukken om de punten hier te houden. Kom maar op!
Marco van den Berg was niet blij na de gewonnen thuiswedstrijd tegen Zwolle. Arrogantie, onvolwassenheid en gebrek aan leiderschap. Dat waren de kwalificaties die hij zijn team gaf nadat de wedstrijd met acht punten verschil gewonnen was.
Stevige woorden, dat zijn het zeker. Een paar dagen na die wedstrijd bleek dat er binnen de groep nog uitgebreid is nagepraat over deze uitspraken. En dat hoort natuurlijk ook zo. Misschien was het zelfs wel de bedoeling van de coach om zo een reactie van het team te ontlokken. Het eerste en het derde kwart van de wedstrijd werden verloren. Het vierde kwart bleek, zoals wel vaker, doorslaggevend omdat vermoeidheid en foutenlast bij de tegenstander fataal bleken te zijn. Waren wij nou zo slecht of waren zij zo goed? In dit geval was het van allebei een beetje. Zwolle speelde onder de nieuwe coach Adriaan van Bergen gewoon een hele goede wedstrijd en Flames liet zeker niet het niveau zien wat we de laatste tijd van ze gewend zijn. Toch wonnen we met 83-75 en dat was reeds de zevende wedstrijd achter elkaar die met winst werd afgesloten.
Twee wedstrijden werden tot nu toe verloren. De uitslag van de uitwedstrijd tegen Leeuwarden van afgelopen zondag is hier overigens nog niet in meegenomen. Van die twee wedstrijden was één een uitwedstrijd en de andere de thuiswedstrijd tegen Leiden. Tja, die uitwedstrijd.. het was op 26 november van het afgelopen jaar. Nijmegen was de tegenstander en de Magixx hadden toen net Torey Thomas weten vast te leggen. Als er twee mensen zijn die elkaar goed kennen binnen het Nederlandse basketbal dan zijn dat Marco en Torey wel. En hij flikte het. Torey nam zijn ploeg aan de hand en met 35 speelminuten, 19 punten en 10 assists leidde hij zijn groenen naar de overwinning. 87-76 was de uitslag en dat betekende toen voor ons de tweede verliespartij van deze competitie.
Vandaag komt Torey weer even terug in Martiniplaza waar hij al zoveel voetstappen heeft liggen. Voor hem zal het weerzien hier ongetwijfeld wel iets extra’s betekenen maar zijn doel zal vandaag helder zijn, het kunststukje van het vorige duel nog eens herhalen. Natuurlijk wisten we toen al hoe belangrijk Torey is voor Nijmegen maar vandaag is het tijd voor revanche! Nijmegen is een zeer atletische ploeg en is thuis in Nijmegen sterker dan tijdens hun uitwedstrijden. Hoe zal dit duel verlopen? Over een paar uren weten we het maar het zal ongetwijfeld een boeiend schouwspel worden. Welke tactiek is er door Marco en Hein Gerd uitgestippeld en hoe zal de groene aanvalsmachine tot stoppen worden gedwongen. De wedstrijd zal gewoon met vijf tegen vijf spelers worden gespeeld maar de meeste ogen zullen vanavond gericht zijn op het onderlinge duel tussen Torey en zijn directe tegenstander.
Maar natuurlijk gaat het daar niet alleen om. Basketbal is een teamsport en juist op dat aspect wil Marco van den Berg altijd de nadruk leggen. Hoe ga je als groep met situaties om en hoe reageer je als team daarop. Het individu is ondergeschikt aan het teambelang en dat is juist de reden waarom Flames zo goed presteert. Statistieken zeggen niet alles. Je kan daar wel uit opmaken wie bijvoorbeeld de topscoorder is maar veel aspecten van het spel zijn niet direct in cijfertjes terug te vinden. Mede daarom is het ook wel interessant om als toeschouwer naar andere aspecten van het spel te kijken. Let u eens op de verdedigende intenties van de ploeg als de bal even niet in de buurt is. De manier van verdedigen van bijvoorbeeld de beide Jason’s, absoluut een lust voor het oog.
De laatste keer dat Nijmegen hier in Groningen te gast was, was 10 oktober 2009. Weliswaar toen nog zonder Thomas, maar die wedstrijd werd toen met meer dan 20 punten verschil door ons gewonnen. En wat gaf toen onder andere de doorslag? U, de zesde man van GasTerra Flames. Dit is onze hal en hier spelen onze spelers. En dat laten we maar wat graag horen. Met uw onvoorwaardelijke steun moet het ook vandaag lukken om de punten hier te houden. Kom maar op!
zaterdag 9 januari 2010
090110: Winnen van Zwolle
Het zat allemaal niet mee vandaag. Barre weersomstandigheden, relatief weinig publiek, een kapotte muziekcomputer en een weinig boeiende wedstrijd. Maar ach, de punten zijn binnen en dus weer een gewonnen wedstrijd.
Alle complimenten voor coach Adriaan van Bergen en zijn team. Zwolle speelde een puike wedstrijd maar net als de vorige wedstrijden was het vierde kwart doorslaggevend. Foutenlast en vermoeidheid waren de voornaamste oorzaken waardoor Zwolle aan het eind geen tanden meer kon laten zien. Tot en met het derde kwart deden ze prima mee en was een overwinning voor deze tegenstander zeker mogelijk. Uitblinkers waren de nummer 7, Todd Hendley en de guard Alexandre de Sa. Noemenswaardig waren ook de 5 driepunters van Jesper Jobse. Vrije worpen waren niet aan hem besteed maar 5 uit 5 vanaf de driepuntlijn is een compliment zeker waard.
Flames speelde niet indrukwekkend. Marco noemde de speelwijze zelfs arrogant en had er geen goed woord voor over. Na het perfecte tweede kwart tegen Leiden afgelopen donderdag was dit een matige wedstrijd maar, slechte wedstrijden winnen is ook een prestatie. Mooi was de actie van Haryasz, een pass van de ingenomen bal achter de basket en Boem!, dunk. Wat is dat toch een heerlijke speler om naar te kijken, een absolute aanwinst voor dit team. Bauscher had duidelijk niet zijn avond en Aron heeft ook wel eens beter gespeeld. Robby en Tim waren stabiel en ook Steve had zijn goede momenten. Ellis en Haryasz pakten ieder 9 van de totaal 39 rebounds dus ook zij mogen terug kijken op een redelijke prestatie.
2040 bezoekers terwijl we tot deze wedstrijd een gemiddelde hadden van 2988. Beetje jammer maar door de weersomstandigheden wel een logische verklaring. Ook jammer was dat de muziekcomputer er geen zin in had vandaag. Vlak voor de wedstrijd crashte de harde schijf waardoor vriend Pascal alles met ouderwetse cd´s moest doen. De gemiddelde toeschouwer zal het niet hebben gemerkt maar kenners zullen het zeker als anders hebben ervaren. Toch knap hoe hij met 2 cd-spelers toch zijn best deed om het sfeertje enigszins op te krikken.
Mijn eigen rol was vandaag anders dan anders en eerlijk gezegd, ik heb er van genoten. Heerlijk om weer eens te doen. Het was heel even wennen maar na een paar minuten voelde het weer als vanouds. Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen stijl en dat is ook alleen maar goed. Al snel had ik de smaak weer te pakken en voelde het weer zeer vertrouwd. ‘Fout gefloten’ kwam geloof ik maar twee keer voorbij en dat is wellicht zelfs een compliment aan de fluiters van vanavond. Alhoewel, Stoete hoef ik voorlopig niet weer te zien. Die is zich nog niet helemaal bewust dat dit eredivisie basketbal is. Maar ach, oefening baart kunst.
Zo, nu een biertje. Tot de volgende wedstrijd!
Alle complimenten voor coach Adriaan van Bergen en zijn team. Zwolle speelde een puike wedstrijd maar net als de vorige wedstrijden was het vierde kwart doorslaggevend. Foutenlast en vermoeidheid waren de voornaamste oorzaken waardoor Zwolle aan het eind geen tanden meer kon laten zien. Tot en met het derde kwart deden ze prima mee en was een overwinning voor deze tegenstander zeker mogelijk. Uitblinkers waren de nummer 7, Todd Hendley en de guard Alexandre de Sa. Noemenswaardig waren ook de 5 driepunters van Jesper Jobse. Vrije worpen waren niet aan hem besteed maar 5 uit 5 vanaf de driepuntlijn is een compliment zeker waard.
Flames speelde niet indrukwekkend. Marco noemde de speelwijze zelfs arrogant en had er geen goed woord voor over. Na het perfecte tweede kwart tegen Leiden afgelopen donderdag was dit een matige wedstrijd maar, slechte wedstrijden winnen is ook een prestatie. Mooi was de actie van Haryasz, een pass van de ingenomen bal achter de basket en Boem!, dunk. Wat is dat toch een heerlijke speler om naar te kijken, een absolute aanwinst voor dit team. Bauscher had duidelijk niet zijn avond en Aron heeft ook wel eens beter gespeeld. Robby en Tim waren stabiel en ook Steve had zijn goede momenten. Ellis en Haryasz pakten ieder 9 van de totaal 39 rebounds dus ook zij mogen terug kijken op een redelijke prestatie.
2040 bezoekers terwijl we tot deze wedstrijd een gemiddelde hadden van 2988. Beetje jammer maar door de weersomstandigheden wel een logische verklaring. Ook jammer was dat de muziekcomputer er geen zin in had vandaag. Vlak voor de wedstrijd crashte de harde schijf waardoor vriend Pascal alles met ouderwetse cd´s moest doen. De gemiddelde toeschouwer zal het niet hebben gemerkt maar kenners zullen het zeker als anders hebben ervaren. Toch knap hoe hij met 2 cd-spelers toch zijn best deed om het sfeertje enigszins op te krikken.
Mijn eigen rol was vandaag anders dan anders en eerlijk gezegd, ik heb er van genoten. Heerlijk om weer eens te doen. Het was heel even wennen maar na een paar minuten voelde het weer als vanouds. Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen stijl en dat is ook alleen maar goed. Al snel had ik de smaak weer te pakken en voelde het weer zeer vertrouwd. ‘Fout gefloten’ kwam geloof ik maar twee keer voorbij en dat is wellicht zelfs een compliment aan de fluiters van vanavond. Alhoewel, Stoete hoef ik voorlopig niet weer te zien. Die is zich nog niet helemaal bewust dat dit eredivisie basketbal is. Maar ach, oefening baart kunst.
Zo, nu een biertje. Tot de volgende wedstrijd!
woensdag 6 januari 2010
060110: Programma voor 090110
Ambities
Afgelopen zaterdag speelden we hier de eerste wedstrijd van het jaar 2010 tegen Rotterdam. Na 40 minuten speeltijd stond er 101- 63 op het scorebord. Wellicht hadden we het beter administratief of telefonisch kunnen afdoen want van een echte wedstrijd was absoluut geen sprake.
De cheerleaders waren vanuit Delfzijl niet in staat om de weg naar Groningen te berijden maar toch waren er maar liefst 2620 bezoekers aanwezig die de paar centimeter sneeuw wel hadden getrotseerd om dit duel van dichtbij te bekijken. Dit aantal ligt wel onder het gemiddeld aantal bezoekers van dit seizoen. Een telling die overigens elke keer weer in detail en keurig door Hilbrand Ausema wordt verzorgd. Als we de bekerwedstrijd tegen Leeuwarden (2150 bezoekers) even niet meerekenen is het gemiddelde tot op heden 2988. Een keurig cijfer wat de ploeg uit Rotterdam dit seizoen absoluut niet zal gaan halen. Diverse mensen geven de ploeg uit Rotterdam alle lof over hun huidige plan van aanpak maar er zijn ook veel mensen die het maar helemaal niks vinden. Afgelopen zaterdag hebben we met eigen ogen kunnen zien hoe de ploeg speelt en eerlijk gezegd stelt het bijzonder weinig voor. Gezonde ambities zijn goed maar in dit geval is het meer een “mission impossible”. Rotterdam zal met stip als laatste in de competitie gaan eindigen en daar kan simpelweg niemand blij van worden. Wat zouden de supporters in de havenstad daar van vinden? De aantallen bezoekers lopen daar met sprongen achteruit en de motivatie van de spelers zal er zeer waarschijnlijk ook niet echt beter op worden. Chip Jones, één van de belangrijke spelers van Rotterdam, oogde duidelijk te zwaar en zou toch eigenlijk een dragende kracht van het team moeten zijn maar die rol nam hij zeker niet op zich. Kent u hem nog? Jaren geleden presteerde hij het om hier in Martiniplaza in de verkeerde basket te dunken. Twee punten voor ons en de hele zaal was in shock. Lang na dat incident waren er nog fans in Den Bosch, zijn toenmalige ploeg, die tijdens de thuiswedstrijden een pijl op de tribune bij zich hadden om duidelijk aan hem aan te geven welke kant er op gespeeld diende te worden. Een absoluut hilarisch basketbalmoment, hij zal er nog lang aan herinnerd worden.
Ambities hebben we in Groningen ook maar die zijn wel van een heel andere orde. Het gaat hier momenteel allemaal crescendo en daar horen natuurlijk haalbare hoge doelen en gezonde uitdagingen bij. In de Nieuwjaarsspeech van de voorzitter hebben we duidelijk kunnen horen welke kant de club graag op wil gaan en wat de gevolgen daarvan zouden kunnen zijn. Sponsortechnisch hebben we het voorlopig prima voor elkaar dus de toekomst ziet er rooskleurig uit. Ja, we willen gewoon een prijs pakken dit jaar. Er zijn twee prijzen te verdelen en voor beide zijn we volop in de race en misschien zelfs wel favoriet. Het mogelijke gevolg is dat er dan weer Europees gebald zal worden in Groningen en daar kijken wij natuurlijk graag naar uit. Daarnaast wordt er met clubs uit België gesproken over een eventuele competitievorm met daarin Nederlandse en Belgische clubs. Een goed initiatief om het basketbalniveau in Nederland verder omhoog te brengen en aantrekkelijke wedstrijden te gaan spelen.
Want, daar gaat het natuurlijk om. Aantrekkelijke wedstrijden spelen waar bezoekers maar wat graag naar toe willen komen. In Amsterdam krijgen ze dat al jaren niet voor elkaar en in Rotterdam loopt het alleen maar achteruit. Zonder enthousiaste supporters is een basketbalwedstrijd simpelweg niet leuk. Niet voor de spelers, niet voor de club en niet voor sponsoren. Daarom mogen we, nee, moéten we in Groningen heel blij zijn met wat er op basketbalgebied allemaal gebeurt. De sport leeft hier enorm en qua zaalsporten trekt Donar verreweg de meeste supporters. Een visitekaartje voor de stad en ommelanden waar nog veel meer van geprofiteerd zou kunnen worden. Een avondje Donar is topvermaak, gezellig en spectaculair voor jong en oud. Zelfs neutrale sportbezoekers raken helemaal enthousiast als ze de sfeer hier eenmaal hebben geproefd. Ga maar na: een prachtige arena, indrukwekkend licht en geluid, charmante cheerleaders (als er geen sneeuw ligt), binnenkort weer een mascotte, spelers die alleen maar willen winnen en heel veel fans die de ploeg door weer en wind blijven steunen!
Ton Boot zei ooit: ‘Amsterdam heeft het maar in Groningen leeft het!’. Laten we die uitspraak nu maar eens aanpassen in ‘Donar heeft het en in Groningen leeft het’! Ton, mee eens?
Afgelopen zaterdag speelden we hier de eerste wedstrijd van het jaar 2010 tegen Rotterdam. Na 40 minuten speeltijd stond er 101- 63 op het scorebord. Wellicht hadden we het beter administratief of telefonisch kunnen afdoen want van een echte wedstrijd was absoluut geen sprake.
De cheerleaders waren vanuit Delfzijl niet in staat om de weg naar Groningen te berijden maar toch waren er maar liefst 2620 bezoekers aanwezig die de paar centimeter sneeuw wel hadden getrotseerd om dit duel van dichtbij te bekijken. Dit aantal ligt wel onder het gemiddeld aantal bezoekers van dit seizoen. Een telling die overigens elke keer weer in detail en keurig door Hilbrand Ausema wordt verzorgd. Als we de bekerwedstrijd tegen Leeuwarden (2150 bezoekers) even niet meerekenen is het gemiddelde tot op heden 2988. Een keurig cijfer wat de ploeg uit Rotterdam dit seizoen absoluut niet zal gaan halen. Diverse mensen geven de ploeg uit Rotterdam alle lof over hun huidige plan van aanpak maar er zijn ook veel mensen die het maar helemaal niks vinden. Afgelopen zaterdag hebben we met eigen ogen kunnen zien hoe de ploeg speelt en eerlijk gezegd stelt het bijzonder weinig voor. Gezonde ambities zijn goed maar in dit geval is het meer een “mission impossible”. Rotterdam zal met stip als laatste in de competitie gaan eindigen en daar kan simpelweg niemand blij van worden. Wat zouden de supporters in de havenstad daar van vinden? De aantallen bezoekers lopen daar met sprongen achteruit en de motivatie van de spelers zal er zeer waarschijnlijk ook niet echt beter op worden. Chip Jones, één van de belangrijke spelers van Rotterdam, oogde duidelijk te zwaar en zou toch eigenlijk een dragende kracht van het team moeten zijn maar die rol nam hij zeker niet op zich. Kent u hem nog? Jaren geleden presteerde hij het om hier in Martiniplaza in de verkeerde basket te dunken. Twee punten voor ons en de hele zaal was in shock. Lang na dat incident waren er nog fans in Den Bosch, zijn toenmalige ploeg, die tijdens de thuiswedstrijden een pijl op de tribune bij zich hadden om duidelijk aan hem aan te geven welke kant er op gespeeld diende te worden. Een absoluut hilarisch basketbalmoment, hij zal er nog lang aan herinnerd worden.
Ambities hebben we in Groningen ook maar die zijn wel van een heel andere orde. Het gaat hier momenteel allemaal crescendo en daar horen natuurlijk haalbare hoge doelen en gezonde uitdagingen bij. In de Nieuwjaarsspeech van de voorzitter hebben we duidelijk kunnen horen welke kant de club graag op wil gaan en wat de gevolgen daarvan zouden kunnen zijn. Sponsortechnisch hebben we het voorlopig prima voor elkaar dus de toekomst ziet er rooskleurig uit. Ja, we willen gewoon een prijs pakken dit jaar. Er zijn twee prijzen te verdelen en voor beide zijn we volop in de race en misschien zelfs wel favoriet. Het mogelijke gevolg is dat er dan weer Europees gebald zal worden in Groningen en daar kijken wij natuurlijk graag naar uit. Daarnaast wordt er met clubs uit België gesproken over een eventuele competitievorm met daarin Nederlandse en Belgische clubs. Een goed initiatief om het basketbalniveau in Nederland verder omhoog te brengen en aantrekkelijke wedstrijden te gaan spelen.
Want, daar gaat het natuurlijk om. Aantrekkelijke wedstrijden spelen waar bezoekers maar wat graag naar toe willen komen. In Amsterdam krijgen ze dat al jaren niet voor elkaar en in Rotterdam loopt het alleen maar achteruit. Zonder enthousiaste supporters is een basketbalwedstrijd simpelweg niet leuk. Niet voor de spelers, niet voor de club en niet voor sponsoren. Daarom mogen we, nee, moéten we in Groningen heel blij zijn met wat er op basketbalgebied allemaal gebeurt. De sport leeft hier enorm en qua zaalsporten trekt Donar verreweg de meeste supporters. Een visitekaartje voor de stad en ommelanden waar nog veel meer van geprofiteerd zou kunnen worden. Een avondje Donar is topvermaak, gezellig en spectaculair voor jong en oud. Zelfs neutrale sportbezoekers raken helemaal enthousiast als ze de sfeer hier eenmaal hebben geproefd. Ga maar na: een prachtige arena, indrukwekkend licht en geluid, charmante cheerleaders (als er geen sneeuw ligt), binnenkort weer een mascotte, spelers die alleen maar willen winnen en heel veel fans die de ploeg door weer en wind blijven steunen!
Ton Boot zei ooit: ‘Amsterdam heeft het maar in Groningen leeft het!’. Laten we die uitspraak nu maar eens aanpassen in ‘Donar heeft het en in Groningen leeft het’! Ton, mee eens?
zaterdag 2 januari 2010
020110: Rotturrrrrdam
Nobel is het misschien wel te noemen, hoe de ploeg uit Rotterdam dit seizoen speelt en haar team heeft samengesteld, maar daar is alles ook wel mee gezegd. Marco heeft zelfs alle complimenten voor Rotterdam omdat ze het noeste besluit hebben genomen om alleen met Nederlandse spelers te gaan werken. Maar, wie wordt hier nou eigenlijk gelukkig van?
Je publiek niet, de spelers niet en sponsoren vast ook niet. Vooraf was ik, net als de andere 2620 bezoekers, heel benieuwd hoe de ploeg zou gaan spelen maar achteraf was ook ik absoluut niet onder de indruk. Voorzitter Johan van Haga wil iets duidelijk maken en daarom heeft hij gekozen om alleen met Nederlanders te gaan werken maar het lijkt wel of hij de enige is die hier ook enig plezier van heeft. De ploeg speelt inspiratieloos, plichtmatig en zonder motivatie. Dat is natuurlijk ook wel te begrijpen maar er mist duidelijk een sterke hand. Geen enkele speler straalt uit dat hij de rest op sleeptouw wil nemen en daarnaast is het technisch gezien ook van een zeer laag niveau. De manier waarop er bijvoorbeeld blocks worden gezet is ronduit ‘lui’ te noemen en onder druk zijn ze helemaal de kluts kwijt. Dit zijn dingen die te trainen zijn maar blijkbaar is het niveau van trainen niet veel hoger dan de manier waarop ze hun wedstrijden spelen.
Als we elke keer dit soort wedstrijden zouden moeten spelen dan zou de lol wel duidelijk naar beneden gaan maar gelukkig zijn er ook nog betere tegenstanders in de competitie. Hebben we nog wel een beetje kunnen genieten? Ja, de steal en de daaropvolgende slamdunk van Haryasz aan het einde van het eerste kwart was zalig om naar te kijken. Zo heb ik het nog nooit gezien. De steal op de eerste pass na een score pakken en vervolgens zelf de bal snoeihard door de ring dunken.. geweldig. Matt was duidelijk blij met zijn actie en terecht! Het publiek wist de actie duidelijk te waarderen en de toon voor de rest van de wedstrijd was gezet. Helaas was dit ook het enige hoogtepunt van de hele wedstrijd. Winnen met 101 tegen 63 tegen Rotterdam is gewoon goed te noemen maar qua vermaak scoorde deze avond niet hoger dan een zes. Voor de duidelijkheid, absoluut geen kritiek op welke speler van Donar dan ook, maar dit is gewoon niet leuk. Niet voor Rotterdam maar ook niet voor onze spelers. Maar goed, gewonnen en weer twee punten in de pocket waar duidelijk nog veel meer bij in kan.
O ja, de cheerleaders waren vanavond niet aanwezig. Ik stel voor om ze hiervoor een wedstrijd te schorsen. Niet de komende thuiswedstrijd, daar heb ik zo mijn redenen voor en kom daar nog wel op terug, maar bijvoorbeeld de wedstrijd daarna. Hoezo waren ze er niet? Omdat het had gesneeuwd. De weg van Delfzijl naar Groningen was blijkbaar te riskant voor de dames. Nou ja zeg, een beetje witte vlokken en meteen je werkgever bellen dat je niet komt werken? Ik vind het wel erg gemakkelijk eerlijk gezegd. Zo zie je maar weer dat niet iedereen dezelfde instelling heeft.
Tot slot, een punt van orde. Hier moeten we echt wat aan gaan doen. Het zag er gewoon een beetje sneu uit. Niet alleen voor de bewuste speler maar ook voor de fans die de boodschap wél begrepen. Na de laatste huddle na afloop van de wedstrijd liep Haryasz naar de boarding met de bedoeling om de fans een aantal high-fives te geven en zo het rijtje bij langs te lopen. Een leuke traditie die je bij andere clubs ook wel ziet maar hier moet er nog even aan gesleuteld worden. Haryasz was de enige speler die dit initiatief nam en een groot deel van het publiek dat aan die boarding stond begreep niet helemaal wat de bedoeling was. Een paar mensen reikten hem daadwerkelijk de hand maar een groot deel stond ook gewoon met de rug naar hem toe te kletsen met anderen. Natuurlijk nemen we niemand dit kwalijk maar als we het doen, laten we het dan ook goed doen. Voorstel, na de wedstrijd lopen alle spelers in colonne langs de hele lange zijde van de grote tribune en de supporters die dit leuk vinden om te doen staan daar reeds opgesteld om de high-fives in ontvangst te nemen. Dit vergt even enige aansturing en wellicht wat repetities maar dan is het effect in ieder geval een stuk groter dan hetgeen zich nu afspeelde. Deal?
Zo, donderdag uit tegen Leiden en volgende week zaterdag thuis tegen Zwolle. Ik ben er klaar voor. Althans, bijna. De Sennheiser is in ieder geval al weer uit het stof..
Je publiek niet, de spelers niet en sponsoren vast ook niet. Vooraf was ik, net als de andere 2620 bezoekers, heel benieuwd hoe de ploeg zou gaan spelen maar achteraf was ook ik absoluut niet onder de indruk. Voorzitter Johan van Haga wil iets duidelijk maken en daarom heeft hij gekozen om alleen met Nederlanders te gaan werken maar het lijkt wel of hij de enige is die hier ook enig plezier van heeft. De ploeg speelt inspiratieloos, plichtmatig en zonder motivatie. Dat is natuurlijk ook wel te begrijpen maar er mist duidelijk een sterke hand. Geen enkele speler straalt uit dat hij de rest op sleeptouw wil nemen en daarnaast is het technisch gezien ook van een zeer laag niveau. De manier waarop er bijvoorbeeld blocks worden gezet is ronduit ‘lui’ te noemen en onder druk zijn ze helemaal de kluts kwijt. Dit zijn dingen die te trainen zijn maar blijkbaar is het niveau van trainen niet veel hoger dan de manier waarop ze hun wedstrijden spelen.
Als we elke keer dit soort wedstrijden zouden moeten spelen dan zou de lol wel duidelijk naar beneden gaan maar gelukkig zijn er ook nog betere tegenstanders in de competitie. Hebben we nog wel een beetje kunnen genieten? Ja, de steal en de daaropvolgende slamdunk van Haryasz aan het einde van het eerste kwart was zalig om naar te kijken. Zo heb ik het nog nooit gezien. De steal op de eerste pass na een score pakken en vervolgens zelf de bal snoeihard door de ring dunken.. geweldig. Matt was duidelijk blij met zijn actie en terecht! Het publiek wist de actie duidelijk te waarderen en de toon voor de rest van de wedstrijd was gezet. Helaas was dit ook het enige hoogtepunt van de hele wedstrijd. Winnen met 101 tegen 63 tegen Rotterdam is gewoon goed te noemen maar qua vermaak scoorde deze avond niet hoger dan een zes. Voor de duidelijkheid, absoluut geen kritiek op welke speler van Donar dan ook, maar dit is gewoon niet leuk. Niet voor Rotterdam maar ook niet voor onze spelers. Maar goed, gewonnen en weer twee punten in de pocket waar duidelijk nog veel meer bij in kan.
O ja, de cheerleaders waren vanavond niet aanwezig. Ik stel voor om ze hiervoor een wedstrijd te schorsen. Niet de komende thuiswedstrijd, daar heb ik zo mijn redenen voor en kom daar nog wel op terug, maar bijvoorbeeld de wedstrijd daarna. Hoezo waren ze er niet? Omdat het had gesneeuwd. De weg van Delfzijl naar Groningen was blijkbaar te riskant voor de dames. Nou ja zeg, een beetje witte vlokken en meteen je werkgever bellen dat je niet komt werken? Ik vind het wel erg gemakkelijk eerlijk gezegd. Zo zie je maar weer dat niet iedereen dezelfde instelling heeft.
Tot slot, een punt van orde. Hier moeten we echt wat aan gaan doen. Het zag er gewoon een beetje sneu uit. Niet alleen voor de bewuste speler maar ook voor de fans die de boodschap wél begrepen. Na de laatste huddle na afloop van de wedstrijd liep Haryasz naar de boarding met de bedoeling om de fans een aantal high-fives te geven en zo het rijtje bij langs te lopen. Een leuke traditie die je bij andere clubs ook wel ziet maar hier moet er nog even aan gesleuteld worden. Haryasz was de enige speler die dit initiatief nam en een groot deel van het publiek dat aan die boarding stond begreep niet helemaal wat de bedoeling was. Een paar mensen reikten hem daadwerkelijk de hand maar een groot deel stond ook gewoon met de rug naar hem toe te kletsen met anderen. Natuurlijk nemen we niemand dit kwalijk maar als we het doen, laten we het dan ook goed doen. Voorstel, na de wedstrijd lopen alle spelers in colonne langs de hele lange zijde van de grote tribune en de supporters die dit leuk vinden om te doen staan daar reeds opgesteld om de high-fives in ontvangst te nemen. Dit vergt even enige aansturing en wellicht wat repetities maar dan is het effect in ieder geval een stuk groter dan hetgeen zich nu afspeelde. Deal?
Zo, donderdag uit tegen Leiden en volgende week zaterdag thuis tegen Zwolle. Ik ben er klaar voor. Althans, bijna. De Sennheiser is in ieder geval al weer uit het stof..
vrijdag 1 januari 2010
010110: de beste wensen voor 2010!
Ik heb één vuurpijl bewaard. Die gaat ergens eind mei omhoog vanaf de Grote Markt. Flames!
Abonneren op:
Posts (Atom)
