Het is best een eind fietsen naar Leiden en gelukkig waren we zo wijs om niet via Amsterdam te rijden. Zelfs midden in de nacht staan daar tegenwoordig zelfs files dus de kleine omweg over Utrecht was meer dan de moeite waard. We kwamen wat vroeg aan en besloten om een Chinees restaurantje te bezoeken met de toepasselijke naam New Pearl City. Vaak lijkt het wel of tegenwoordig niemand meer bij de Chinees gaat eten maar alleen het voer daar nog wordt opgehaald. In Leiden was dat niet anders. We waren de enige zittende klanten en mede daardoor hebben de koks van NPC het snelheidsrecord eten brengen verbeterd. Ik snap het niet hoor. Na de vraag ‘iets dlinken?’ lijkt het wel of ze al kunnen ruiken wat we gaan bestellen. Tussen de bestelling en het brengen van de overdaad zat zeker niet meer dan 5 minuten. Knappe Chinezen daar in Leiden. Qua koken dan.
De ambiance in de 5 mei hal in Leiden is altijd leuk en prettig. Te veel mensen in een te kleine zaal brengt wel een gezellige sfeer met zich mee maar het voelt als een sauna met vergelijkbare onhandige houten bankjes. Het videoscherm wat er hangt is zeker een toegevoegde waarde. Dat komt niet zozeer door het scherm zelf maar vooral door de vele handen die achter de schermen het werk verrichtten. Dat wordt nog wel eens vergeten. Het gaat om de content en niet om het formaat. In Leiden hebben ze dat in ieder geval goed begrepen.
Het team van Toon van Helfteren heeft duidelijk een probleem. De nummer 5, Thomas Jackson, de beoogd spelmaker, mag nog niet de veters strikken van zijn voorganger Danny Gibson. Het is geen leider en mede door zijn warrige optreden komt de teamprestatie totaal niet uit de verf. Het is te danken aan hun center Smith dat de score nog enigszins meeviel want hij dacht in het tweede helft het allemaal wel alleen te kunnen en scoorde er driftig op los. Ik las dat ze een mascotte zoeken in Leiden. Nou, ik zou McGhee eens gaan polsen. Wat een rare vogel is dat. Hij had de kans van de avond om een spetterende dunk te laten zien maar maakte zichzelf volstrekt belachelijk door op de ring te dunken en niet te scoren. Daarnaast is wel duidelijk dat wij de beste Bekkering als teamspeler hebben aangetrokken.
Scheidrechter Kraaijeveld had er duidelijk zin in. Stoer kijken, parmantig lopen en jezelf een echt mannetje voelen. Bah. Hij was met regelmaat meer bezig met de randverschijnselen dan met het spel zelf. Eerst werd één van onze supporters vermaand om niet te dicht bij de basket te gaan staan en later werd een groepje fans gedreigd dat ze de zaal zouden worden uitgestuurd als ze het veld op zouden komen. Ook tijdens het spel was hij warrig bezig. Centers mogen in zijn ogen blijkbaar geen contact meer hebben met hun tegenstander want Karel floot het resoluut af. Aan beide kanten, dat wel, maar het houdt het spel allemaal zo op. Toe Karel, dit is grote-mannen-basketbal. Neem een voorbeeld aan je collega’s.
Wij speelden als team een prima pot. Niemand verdiende een onvoldoende en telkens is er weer iemand anders die het scorend vermogen op zich neemt. Haryasz gaat nog steeds te weinig naar de basket maar pakte wel zijn punten mee. Turek deed dat onderdeel een stuk beter maar verzuimde zelf om de nodige rebounds te pakken. Matthew was wat ongelukkig maar verdiende wel een hoog rapportcijfer door zijn inzet en aanvallende acties. Ellis is weer op de weg terug en Steve heeft het zelfvertrouwen sinds de vorige wedstrijd weten vast te houden. Robby groeit en speelde stabiel en Bauscher is veel belangrijker voor de groep dan menigeen denkt.
Een volle supportersbus en een grote groep Donar supporters die ander vervoer hadden gekozen hadden een vermakelijke avond in Leiden en zagen de achtste overwinning dit seizoen. Alleen Leeuwarden nog, dan is de eerste speelronde alweer achter de rug. Time flies when you’re having fun…
Van de NOS:
En wat we niet zagen op de landelijke televisie:
zondag 31 oktober 2010
zaterdag 30 oktober 2010
301010: Even tussendoor
Terwijl Youp van 't Hek zijn best doet om het bedrijf om zeep te helpen maken ze wel bijzonder aardige commercials. Deze nieuwe is een lust voor het oor en het oog. Gewoon omdat ik het leuk vind. Hierna gaat het gewoon weer over basketbal hoor. Leiden uit, altijd lastig.
dinsdag 26 oktober 2010
261010: Goed is Goed
De trend van de afgelopen week werd vanavond duidelijk voort gezet. De uitwedstrijd tegen Amsterdam liet al duidelijk tekenen van herstel zien en vanavond speelden we weer op een herkenbare manier.
91 tegen 53. Een blamage natuurlijk van Zwolle. Het viel me ook tegen van hun coach Herman van den Belt. Normaal gesproken straalt zijn ploeg veel inzet en karakter uit maar bij deze wedstrijd leek het helemaal nergens naar. De spelers oogden niet fit en van bezieling was simpelweg geen sprake. Dieptepunt was wel de actie van de nummer 4, Marshall. Half vallend over de achterlijn met de bal in zijn handen vroeg hij aan de scheidsrechter om een time-out. In Amerika is dat geoorloofd maar niet hier. De speler is reeds twee maanden in Nederland en weet blijkbaar nog steeds de hier geldende regels niet. Hoogst verbaasd reageerde hij en snapte er niks van. Dat is dus duidelijk een gebrek aan betrokkenheid. Zoiets hoor je te weten als je hier speelt.
Maar genoeg over Zwolle. De stijgende lijn van onze ploeg heeft duidelijk een vervolg gekregen. Het ritme begint weer te komen, de schoten vallen en het teamgevoel is weer duidelijk aanwezig. Aanvallend is Haryasz nog niet echt overtuigend maar het gaat de goede kant op. Het is te hopen dat zijn blessure niet ernstig is en hij de komende wedstrijd gewoon aan zijn vorm kan blijven werken ter voorbereiding op de Europese duels. Bauscher zit gewoon goed in zijn vel. Zijn extra taak als spelverdeler is hem op het lijf geschreven en hij geniet duidelijk van het spel. Turek begint zijn waarde nu ook te laten zien. In Amsterdam liet hij al veel goede dingen zien en ook nu was zijn rol zeker positief.
Dan Bekkering. Wat een beest. En dan in positieve zin. Een tomeloze maar wel gecontroleerde inzet, een prachtige drive en een ongelofelijke sprongkracht. Zijn gescoorde alley-oop was een kopie van een actie op de training van gisteren en zelfs die leidde al tot groot enthousiasme bij zijn teamgenoten. Nu was dat niet anders. De bank sprong op en dat geeft het teamgevoel op een perfecte manier weer. Maar let u ook eens op zijn verdediging. Als tegenstander mag je hopen dat je Henry niet tegen over je krijgt want je weet vooraf al dat je geen leuke wedstrijd gaat hebben.
En dan Steve Ross. Het is een kwestie van ritme zoals hij zelf na de wedstrijd zei. De afgelopen wedstrijden speelde hij zeer matig en zijn schot was compleet weg. Er zal heel wat in zijn kop hebben afgespeeld maar vanavond kreeg hij het voor elkaar om alles weer op een rijtje te krijgen. Als die eerste bal dan valt dan stijgt het vertrouwen en lukt er meer. Topscorer met 21 punten en een hoog schotpercentage. Steve, welkom terug bij de club!
Nog minpuntjes vanavond? Jawel, maar niet echt de moeite waard om hier te vermelden. Het zijn in ieder geval puntjes die redelijk eenvoudig kunnen worden verbeterd. En ach, daar hebben we nog een paar maanden de tijd voor.
Donar!!
91 tegen 53. Een blamage natuurlijk van Zwolle. Het viel me ook tegen van hun coach Herman van den Belt. Normaal gesproken straalt zijn ploeg veel inzet en karakter uit maar bij deze wedstrijd leek het helemaal nergens naar. De spelers oogden niet fit en van bezieling was simpelweg geen sprake. Dieptepunt was wel de actie van de nummer 4, Marshall. Half vallend over de achterlijn met de bal in zijn handen vroeg hij aan de scheidsrechter om een time-out. In Amerika is dat geoorloofd maar niet hier. De speler is reeds twee maanden in Nederland en weet blijkbaar nog steeds de hier geldende regels niet. Hoogst verbaasd reageerde hij en snapte er niks van. Dat is dus duidelijk een gebrek aan betrokkenheid. Zoiets hoor je te weten als je hier speelt.
Maar genoeg over Zwolle. De stijgende lijn van onze ploeg heeft duidelijk een vervolg gekregen. Het ritme begint weer te komen, de schoten vallen en het teamgevoel is weer duidelijk aanwezig. Aanvallend is Haryasz nog niet echt overtuigend maar het gaat de goede kant op. Het is te hopen dat zijn blessure niet ernstig is en hij de komende wedstrijd gewoon aan zijn vorm kan blijven werken ter voorbereiding op de Europese duels. Bauscher zit gewoon goed in zijn vel. Zijn extra taak als spelverdeler is hem op het lijf geschreven en hij geniet duidelijk van het spel. Turek begint zijn waarde nu ook te laten zien. In Amsterdam liet hij al veel goede dingen zien en ook nu was zijn rol zeker positief.
Dan Bekkering. Wat een beest. En dan in positieve zin. Een tomeloze maar wel gecontroleerde inzet, een prachtige drive en een ongelofelijke sprongkracht. Zijn gescoorde alley-oop was een kopie van een actie op de training van gisteren en zelfs die leidde al tot groot enthousiasme bij zijn teamgenoten. Nu was dat niet anders. De bank sprong op en dat geeft het teamgevoel op een perfecte manier weer. Maar let u ook eens op zijn verdediging. Als tegenstander mag je hopen dat je Henry niet tegen over je krijgt want je weet vooraf al dat je geen leuke wedstrijd gaat hebben.
En dan Steve Ross. Het is een kwestie van ritme zoals hij zelf na de wedstrijd zei. De afgelopen wedstrijden speelde hij zeer matig en zijn schot was compleet weg. Er zal heel wat in zijn kop hebben afgespeeld maar vanavond kreeg hij het voor elkaar om alles weer op een rijtje te krijgen. Als die eerste bal dan valt dan stijgt het vertrouwen en lukt er meer. Topscorer met 21 punten en een hoog schotpercentage. Steve, welkom terug bij de club!
Nog minpuntjes vanavond? Jawel, maar niet echt de moeite waard om hier te vermelden. Het zijn in ieder geval puntjes die redelijk eenvoudig kunnen worden verbeterd. En ach, daar hebben we nog een paar maanden de tijd voor.
Donar!!
maandag 25 oktober 2010
251010: Programma voor 261010
Defense!
Het zijn drukke weken voor het Groningse basketbal. Afgelopen weekend speelden we in en tegen Amsterdam en donderdag was hier in dit theater Rotterdam de tegenstander. Precies een week geleden was Eiffeltowers hier te gast en zoals u weet werd die wedstrijd nipt gewonnen.
Eerder was een verlenging tegen de ploeg uit Nijmegen nodig om de winst zeker te stellen en tijdens de wedstrijd tegen Eiffeltowers had het er alle schijn van dat we de eerste wedstrijd van dit seizoen zouden kunnen gaan verliezen. Maar niets is minder waar. Vormcrisis of niet, in de slotfase van de wedstrijd bleek dat de intensiteit en de breedte van de selectie toch de doorslag gaven en de overwinning dus een feit werd. Fraai was het allerminst maar het was wel doorslaggevend. Den Bosch kwam met een beperkte selectie met maar één Amerikaan in de gelederen naar Groningen en speelde met haar beschikbare middelen een goede wedstrijd. Achter de schermen spelen er nog allerlei vervelende financiële en organisatorische zaken bij de club uit Den Bosch maar ondanks dat doen ze sportief goed mee in de strijd om de bovenste plekken van de ranglijst. Eén van de oorzaken daarvan is de nieuw aangestelde coach Raoul Korner die weet hoe het werkt en de spelers vooral weer aan het verdedigen heeft gekregen.
Dat verdedigen één van de belangrijkste onderdelen is van het basketbal hoeven wij u natuurlijk niet uit te leggen. We zouden hier een toepasselijke uitspraak van Johan Cruyff kunnen toepassen maar de boodschap is waarschijnlijk al wel duidelijk. Het intensief verdedigen van de eigen basket leidt tot weinig schoten en lage schotpercentages bij de tegenstander en bovendien kost een aanval tegen een fanatieke verdediging zoveel energie dat de lichamelijke conditie van een ploeg ook een grote rol gaat spelen. Onze selectie en coaches hebben het verdedigen tot één van de speerpunten van het spel gemaakt en dat heeft in de afgelopen periode al regelmatig tot succes geleid. Aanvallend is het in deze fase van de competitie allemaal nog niet fris en fruitig maar verdedigend en reboundend zit het al wel snor. Ook tegen Eiffeltowers waren we qua rebounds veel sterker dan de tegenstander en dan met name in de aanvallende rebounds. Dit heeft vooral te maken met intensiteit. Fysiek maar ook zeker wat betreft wilskracht. De wil en drang om te gaan voor die afvallende bal en alles in het werk willen stellen om zo snel mogelijk weer in balbezit te komen. Nu het aanvallende spel nog niet helemaal soepel loopt en de schoten niet altijd doeltreffend zijn, zijn het verdedigen en het rebounden nuttige wapens om dit enigszins te compenseren en daarmee jezelf meer mogelijkheden te verschaffen om uiteindelijk toch zelf tot een score te kunnen komen. Spiermassa, karakter en conditie zijn goed verzorgd in ons team en daarmee kunnen we wedstrijden zodanig beïnvloeden waardoor tegenstanders aan ons meer dan de handen vol hebben. De komende periode zal het aanvallende spel bijna vanzelf ook structureel gaan verbeteren waardoor er een machine ontstaat die nauwelijks meer te stoppen is. Over een paar weken weten we niet meer anders en kunnen we terugkijken op een effectieve competitiestart waarin het aanvallend nog niet uitmuntend was maar we zagen wel dat de basisprincipes goed waren en daarmee de wedstrijden alsnog werden gewonnen. En daar gaat het uiteindelijk allemaal om.
Deze dinsdag in oktober is Zwolle de tegenstander onder leiding van de bekende coach Herman van den Belt. Na 13 jaar in Zwolle actief te zijn geweest koos hij afgelopen seizoen voor het avontuur als assistent-coach in Bergen op Zoom. Het resultaat was best goed want Bergen op Zoom speelde in de finale van de Play-offs maar verloor uiteindelijk met 4-1 zoals u weet. Na dat jaar ging Herman wegens privé redenen weer terug naar zijn oude stek en is nu weer hoofdcoach van Landstede. Thuis spelen ze momenteel in een prachtig nieuw onderkomen en dat werd ook wel es tijd. Vandaag is Zwolle te gast in Groningen en kunnen ze de strijd aangaan met de landskampioen. Ja, de landskampioen. Een jaar lang mogen we onszelf zo noemen simpel om het feit dat we dat gewoon zijn. Daarmee zijn we voor elke tegenstander de te verslagen opponent en daarmee moeten we kunnen omgaan. Tot op heden is die extra druk goed te controleren geweest. Vandaag zal dat hopelijk niet anders zijn.
Het zijn drukke weken voor het Groningse basketbal. Afgelopen weekend speelden we in en tegen Amsterdam en donderdag was hier in dit theater Rotterdam de tegenstander. Precies een week geleden was Eiffeltowers hier te gast en zoals u weet werd die wedstrijd nipt gewonnen.
Eerder was een verlenging tegen de ploeg uit Nijmegen nodig om de winst zeker te stellen en tijdens de wedstrijd tegen Eiffeltowers had het er alle schijn van dat we de eerste wedstrijd van dit seizoen zouden kunnen gaan verliezen. Maar niets is minder waar. Vormcrisis of niet, in de slotfase van de wedstrijd bleek dat de intensiteit en de breedte van de selectie toch de doorslag gaven en de overwinning dus een feit werd. Fraai was het allerminst maar het was wel doorslaggevend. Den Bosch kwam met een beperkte selectie met maar één Amerikaan in de gelederen naar Groningen en speelde met haar beschikbare middelen een goede wedstrijd. Achter de schermen spelen er nog allerlei vervelende financiële en organisatorische zaken bij de club uit Den Bosch maar ondanks dat doen ze sportief goed mee in de strijd om de bovenste plekken van de ranglijst. Eén van de oorzaken daarvan is de nieuw aangestelde coach Raoul Korner die weet hoe het werkt en de spelers vooral weer aan het verdedigen heeft gekregen.
Dat verdedigen één van de belangrijkste onderdelen is van het basketbal hoeven wij u natuurlijk niet uit te leggen. We zouden hier een toepasselijke uitspraak van Johan Cruyff kunnen toepassen maar de boodschap is waarschijnlijk al wel duidelijk. Het intensief verdedigen van de eigen basket leidt tot weinig schoten en lage schotpercentages bij de tegenstander en bovendien kost een aanval tegen een fanatieke verdediging zoveel energie dat de lichamelijke conditie van een ploeg ook een grote rol gaat spelen. Onze selectie en coaches hebben het verdedigen tot één van de speerpunten van het spel gemaakt en dat heeft in de afgelopen periode al regelmatig tot succes geleid. Aanvallend is het in deze fase van de competitie allemaal nog niet fris en fruitig maar verdedigend en reboundend zit het al wel snor. Ook tegen Eiffeltowers waren we qua rebounds veel sterker dan de tegenstander en dan met name in de aanvallende rebounds. Dit heeft vooral te maken met intensiteit. Fysiek maar ook zeker wat betreft wilskracht. De wil en drang om te gaan voor die afvallende bal en alles in het werk willen stellen om zo snel mogelijk weer in balbezit te komen. Nu het aanvallende spel nog niet helemaal soepel loopt en de schoten niet altijd doeltreffend zijn, zijn het verdedigen en het rebounden nuttige wapens om dit enigszins te compenseren en daarmee jezelf meer mogelijkheden te verschaffen om uiteindelijk toch zelf tot een score te kunnen komen. Spiermassa, karakter en conditie zijn goed verzorgd in ons team en daarmee kunnen we wedstrijden zodanig beïnvloeden waardoor tegenstanders aan ons meer dan de handen vol hebben. De komende periode zal het aanvallende spel bijna vanzelf ook structureel gaan verbeteren waardoor er een machine ontstaat die nauwelijks meer te stoppen is. Over een paar weken weten we niet meer anders en kunnen we terugkijken op een effectieve competitiestart waarin het aanvallend nog niet uitmuntend was maar we zagen wel dat de basisprincipes goed waren en daarmee de wedstrijden alsnog werden gewonnen. En daar gaat het uiteindelijk allemaal om.
Deze dinsdag in oktober is Zwolle de tegenstander onder leiding van de bekende coach Herman van den Belt. Na 13 jaar in Zwolle actief te zijn geweest koos hij afgelopen seizoen voor het avontuur als assistent-coach in Bergen op Zoom. Het resultaat was best goed want Bergen op Zoom speelde in de finale van de Play-offs maar verloor uiteindelijk met 4-1 zoals u weet. Na dat jaar ging Herman wegens privé redenen weer terug naar zijn oude stek en is nu weer hoofdcoach van Landstede. Thuis spelen ze momenteel in een prachtig nieuw onderkomen en dat werd ook wel es tijd. Vandaag is Zwolle te gast in Groningen en kunnen ze de strijd aangaan met de landskampioen. Ja, de landskampioen. Een jaar lang mogen we onszelf zo noemen simpel om het feit dat we dat gewoon zijn. Daarmee zijn we voor elke tegenstander de te verslagen opponent en daarmee moeten we kunnen omgaan. Tot op heden is die extra druk goed te controleren geweest. Vandaag zal dat hopelijk niet anders zijn.
zondag 24 oktober 2010
231010: Het MO-mentum
Vooraf, mocht je binnenkort nog naar Amsterdam moeten, simpel, gewoon niet doen. Laat ze maar naar jou toekomen. Op een gewone zaterdag sta je al 75 minuten in langzaam en stilstaand verkeer. Wat een ellende daar. Uit nood moest ik mijn patatje in 5 minuten naar binnen werken om niks van de wedstrijd te hoeven missen.
Na een zeer interessante training in Martiniplaza op vrijdag was het een dag later dus Amsterdam die graag wilde laten zien wat ze tegen ons waard waren. Leuke ploeg Amsterdam, veel dynamiek maar vooral inside te weinig kracht en ervaring. Voorn is met zijn jeugdige leeftijd de stuwende kracht en laat dat ook zien. JD had zijn handen aan hem vol en liep al snel tegen persoonlijke fouten aan. Zijn vervanger Matthew Otten deed dat daarna zeer verdienstelijk. Sterker nog, samen met Turek was hij de meest opvallende speler bij Donar in 020.
De bezieling van Haryasz was weer volop aanwezig en zo langzamerhand begint de swung weer een beetje terug te komen. De automatismen worden beetje bij beetje weer herkenbaar en het spel begint voorzichtig weer te lopen. Aanvallend speelde Matt H geen gelukkige wedstrijd. 3 uit 14 is niet echt ‘je van het’ maar hij blijft er wel 100% voor gaan.
Bauscher is een prima stand-in voor Robby nu Aron even aan de kant zit. Hij nam duidelijk de leiding in de aanval en met zijn energie nam hij de ploeg op sleeptouw. De meest opvallende speler was toch John Turek. 17 punten en 13 rebounds. Alsjeblieft! Verdedigend vergeet hij de rotatie nog met regelmaat maar aanvallend is hij nu absoluut een toegevoegde waarde. Daar waar Haryasz er niet door kon komen deed John dat wel en zo was zijn komst naar de ploeg ook bedoeld. Ellis speelde schijnbaar een beetje tegen zichzelf. Het zit allemaal even niet mee en hij oogt niet zo goed en stevig zoals hij anders wel doet. Een duidelijke dip die vanzelf wel weer zal verdwijnen.
Ook Bekkering begint het verdedigen nu te snappen. Het komt wel goed met die jongen. Aanvallend had hij de meest knullige actie van de avond. Net als donderdag ging hij alleen op de basket af. Geen lopen maken en niet dunken! zal hij gedacht hebben in die paar seconden. Het resultaat was dat hij keurig voor de lay-up ging maar mede door zijn hoge snelheid de bal van de ring zag stuiteren. Beetje lullig.
Matthew verdedigde Voorn goed en aanvallend had hij een paar prima acties. De lijn die hij de laatste weken al had ingezet krijgt duidelijk een vervolg. Mooi om te zien dat zijn zelfvertrouwen groeit en hij steeds een belangrijkere plek opeist en krijgt. En Ross? Daar hoeven we nu even geen woorden aan te wijden. 4.27 minuten stond hij in het veld. In die tijd 2 gemiste vrije worpen en 1 raak schot.
De ommekeer in de wedstrijd vond plaats in het vierde kwart. Het momentum. Of meer toepasselijk het MO-mentum. Niet zelf bedacht, deze eer gaat naar mevrouw Schuur. 52-51 en vervolgens een geweldig run van 0-14. Boem, er op en er over. Zo wonnen we de wedstrijd met 58 -71. Twaalf punten uit zes wedstrijden en goede dingen gezien. Dat geeft de burger weer moed en vertrouwen. Dinsdag gaan we weer verder. Dan is Zwolle de tegenstander. Tot dan!
Video: let even op de aanvallende rebound van Ellis. Kijk ook naar de actie van Haryasz. De scheidrechter die hem onterecht terugfluit wegens terugspelen (nieuwe regels heren!!) komt 20 seconden later gelukkig wel op zijn besluit terug na protesteren van Marco. Dat was dan wel weer positief. Het DEFENSE wat te horen is komt van een bandje zoals altijd daar. Dat je niet denkt dat de fans in 020 zich nu opeens massaal laten horen...
Na een zeer interessante training in Martiniplaza op vrijdag was het een dag later dus Amsterdam die graag wilde laten zien wat ze tegen ons waard waren. Leuke ploeg Amsterdam, veel dynamiek maar vooral inside te weinig kracht en ervaring. Voorn is met zijn jeugdige leeftijd de stuwende kracht en laat dat ook zien. JD had zijn handen aan hem vol en liep al snel tegen persoonlijke fouten aan. Zijn vervanger Matthew Otten deed dat daarna zeer verdienstelijk. Sterker nog, samen met Turek was hij de meest opvallende speler bij Donar in 020.
De bezieling van Haryasz was weer volop aanwezig en zo langzamerhand begint de swung weer een beetje terug te komen. De automatismen worden beetje bij beetje weer herkenbaar en het spel begint voorzichtig weer te lopen. Aanvallend speelde Matt H geen gelukkige wedstrijd. 3 uit 14 is niet echt ‘je van het’ maar hij blijft er wel 100% voor gaan.
Bauscher is een prima stand-in voor Robby nu Aron even aan de kant zit. Hij nam duidelijk de leiding in de aanval en met zijn energie nam hij de ploeg op sleeptouw. De meest opvallende speler was toch John Turek. 17 punten en 13 rebounds. Alsjeblieft! Verdedigend vergeet hij de rotatie nog met regelmaat maar aanvallend is hij nu absoluut een toegevoegde waarde. Daar waar Haryasz er niet door kon komen deed John dat wel en zo was zijn komst naar de ploeg ook bedoeld. Ellis speelde schijnbaar een beetje tegen zichzelf. Het zit allemaal even niet mee en hij oogt niet zo goed en stevig zoals hij anders wel doet. Een duidelijke dip die vanzelf wel weer zal verdwijnen.
Ook Bekkering begint het verdedigen nu te snappen. Het komt wel goed met die jongen. Aanvallend had hij de meest knullige actie van de avond. Net als donderdag ging hij alleen op de basket af. Geen lopen maken en niet dunken! zal hij gedacht hebben in die paar seconden. Het resultaat was dat hij keurig voor de lay-up ging maar mede door zijn hoge snelheid de bal van de ring zag stuiteren. Beetje lullig.
Matthew verdedigde Voorn goed en aanvallend had hij een paar prima acties. De lijn die hij de laatste weken al had ingezet krijgt duidelijk een vervolg. Mooi om te zien dat zijn zelfvertrouwen groeit en hij steeds een belangrijkere plek opeist en krijgt. En Ross? Daar hoeven we nu even geen woorden aan te wijden. 4.27 minuten stond hij in het veld. In die tijd 2 gemiste vrije worpen en 1 raak schot.
De ommekeer in de wedstrijd vond plaats in het vierde kwart. Het momentum. Of meer toepasselijk het MO-mentum. Niet zelf bedacht, deze eer gaat naar mevrouw Schuur. 52-51 en vervolgens een geweldig run van 0-14. Boem, er op en er over. Zo wonnen we de wedstrijd met 58 -71. Twaalf punten uit zes wedstrijden en goede dingen gezien. Dat geeft de burger weer moed en vertrouwen. Dinsdag gaan we weer verder. Dan is Zwolle de tegenstander. Tot dan!
Video: let even op de aanvallende rebound van Ellis. Kijk ook naar de actie van Haryasz. De scheidrechter die hem onterecht terugfluit wegens terugspelen (nieuwe regels heren!!) komt 20 seconden later gelukkig wel op zijn besluit terug na protesteren van Marco. Dat was dan wel weer positief. Het DEFENSE wat te horen is komt van een bandje zoals altijd daar. Dat je niet denkt dat de fans in 020 zich nu opeens massaal laten horen...
donderdag 21 oktober 2010
211010: slecht is slecht
We mogen nog blij dat hekkensluiter Rotterdam de tegenstander was vanavond en niet een betere opponent die deze wanprestatie had afgestraft. Rotterdam speelde een puike tweede helft en daarmee kunnen ze voorlopig weer vooruit.
Rotterdam.. tijdens de eerste helft vroegen veel van de 1860 bezoekers zich af wat deze ploeg eigenlijk in de eredivisie doet. Los van het feit dat het aanvalsspel zich beperkte tot één pass, zat er veel te weinig energie in de ploeg en speelden ze veel te angstig. De coach greep in de rust goed in: niet meer schieten, alleen maar hard naar de basket gaan. En met succes. Alleen in het derde kwart maakte Ormskerk daarmee al 14 punten. Had die tactiek maar eerder gebruikt. Enne, Joel Zwiers.. je moet op dieet.
De tweede helft verloren wij met 25 tegen 35. Ahum. Schandalig. Een kwart of een helft verliezen is niet zo erg maar niet na zo’n eerste helft en zeker niet op deze manier. Zeven punten in het laatste kwart is ronduit slecht te noemen. Afijn, we hebben het allemaal zelf kunnen zien. Een paar spelers durven niet en hebben momenteel het zelfvertrouwen van een druif. Laat ik maar geen namen noemen maar één van de groep moet wat mij betreft minimaal een etmaal zichzelf in de spiegel aankijken.
Is het de druk die een landskampioen met zich mee zeult? Nee, dat kan gewoon niet tegen een tegenstander als Rotterdam. In de eerste helft lieten ze zien dat ze het zeker wel kunnen dus waarom niet gewoon los en ontspannen doordenderen. Maar wat is het wel. Is de Family geen Family meer? Saamhorigheid is in ieder geval ver te zoeken. De positieve uitzondering vanavond was Bauscher die als enige een ruime voldoende haalde.
Het meest opvallende moment vanavond was het gefluit na de wissel van Bekkering. Marco heeft de situatie in de persconferentie haarfijn uitgelegd en dat was bevredigend. Maar toch, het zegt wel wat. Misschien wordt het wel es tijd dat de pispalen in het team een ander rugnummer krijgen.
Tot slot, ik mis muziek. Wagner was voorafgaand aan de wedstrijd te horen maar ik gok dat niet meer dan 25 mensen deze muziek ook daadwerkelijk konden plaatsen. Ook al was het spel in de tweede helft niet om aan te zien, muziek hoort er wel bij. Dat maakt basketbal nou juist zo aantrekkelijk. Althans, dat is één van de ingrediënten die het publiek leuk vindt en hoort bij basketbal in Groningen!
Zo, tijd voor een biertje.
Rotterdam.. tijdens de eerste helft vroegen veel van de 1860 bezoekers zich af wat deze ploeg eigenlijk in de eredivisie doet. Los van het feit dat het aanvalsspel zich beperkte tot één pass, zat er veel te weinig energie in de ploeg en speelden ze veel te angstig. De coach greep in de rust goed in: niet meer schieten, alleen maar hard naar de basket gaan. En met succes. Alleen in het derde kwart maakte Ormskerk daarmee al 14 punten. Had die tactiek maar eerder gebruikt. Enne, Joel Zwiers.. je moet op dieet.
De tweede helft verloren wij met 25 tegen 35. Ahum. Schandalig. Een kwart of een helft verliezen is niet zo erg maar niet na zo’n eerste helft en zeker niet op deze manier. Zeven punten in het laatste kwart is ronduit slecht te noemen. Afijn, we hebben het allemaal zelf kunnen zien. Een paar spelers durven niet en hebben momenteel het zelfvertrouwen van een druif. Laat ik maar geen namen noemen maar één van de groep moet wat mij betreft minimaal een etmaal zichzelf in de spiegel aankijken.
Is het de druk die een landskampioen met zich mee zeult? Nee, dat kan gewoon niet tegen een tegenstander als Rotterdam. In de eerste helft lieten ze zien dat ze het zeker wel kunnen dus waarom niet gewoon los en ontspannen doordenderen. Maar wat is het wel. Is de Family geen Family meer? Saamhorigheid is in ieder geval ver te zoeken. De positieve uitzondering vanavond was Bauscher die als enige een ruime voldoende haalde.
Het meest opvallende moment vanavond was het gefluit na de wissel van Bekkering. Marco heeft de situatie in de persconferentie haarfijn uitgelegd en dat was bevredigend. Maar toch, het zegt wel wat. Misschien wordt het wel es tijd dat de pispalen in het team een ander rugnummer krijgen.
Tot slot, ik mis muziek. Wagner was voorafgaand aan de wedstrijd te horen maar ik gok dat niet meer dan 25 mensen deze muziek ook daadwerkelijk konden plaatsen. Ook al was het spel in de tweede helft niet om aan te zien, muziek hoort er wel bij. Dat maakt basketbal nou juist zo aantrekkelijk. Althans, dat is één van de ingrediënten die het publiek leuk vindt en hoort bij basketbal in Groningen!
Zo, tijd voor een biertje.
woensdag 20 oktober 2010
201010: Programma voor 211010
Rotterdam
Het is een druk programma voor het Groningse basketbal. Twee dagen geleden speelden we hier nog tegen Den Bosch en over twee dagen spelen we de uitwedstrijd in en tegen Amsterdam. Vandaag is Rotterdam de tegenstander. De Challengers verloren hun eerste drie wedstrijden in deze competitie maar dat zegt natuurlijk nog helemaal niks over het verdere verloop van dit seizoen.
Ter voorbereiding op dit duel bezochten we de website van Rotterdam maar heel veel wijzer zijn we niet geworden. Foto’s van het team of van de spelers zijn niet te vinden en aanvullende informatie over de spelers beperkt zich tot hun leeftijd en woonplaats. Niet geheel toevallig wonen ze allemaal in en rond Rotterdam en dat zal u waarschijnlijk niet echt verbazen. De afgelopen jaren was het suikeroom Johan van Haga die de scepter zwaaide in Rotterdam en duidelijk zijn stempel drukte op met name het sportieve karakter. Met veel lawaai kwam hij als hoofdsponsor binnen en met stille trom vertrok hij weer. Zijn ambities om met louter Nederlanders te spelen is reeds weer gepasseerd en dus zijn er dit jaar weer buitenlandse spelers te bewonderen bij de club die het net, als vele anderen, moeilijk heeft om het financieel allemaal rond te krijgen.
Om toch budget voor de club te genereren bedacht Rotterdam een plan om meerdere kleine sponsoren aan zich te binden en die vervolgens allemaal op het shirt te gaan plaatsen. Voor € 19.99 kunt ook u sponsor zijn en wordt u vermeld op het shirt van de spelers. Een aantal prominente Nederlanders hebben zich reeds op deze manier verbonden aan de club waaronder Hugo Borst, Kees Jansma en Nico Dijkshoorn. Het is de bedoeling om op deze manier 5000 sponsoren te werven en een bedrag van € 100.000 veilig te stellen. 5000 namen en logo’s op een shirt? Alleen dat is al een uitdaging. Origineel en ambitieus, dat wel, maar of het daadwerkelijk gaat lukken is nog even afwachten. Eigenlijk is het natuurlijk ongelofelijk dat een ploeg uit een grote stad als Rotterdam het niet voor elkaar krijgt om potentiële sponsoren met financiële mogelijkheden aan zich te binden. Ook de voetbalclub in Rotterdam heeft het zwaar dus blijkbaar is het sponsorklimaat daar niet ideaal en zijn dit soort acties nodig om het team toch te kunnen laten spelen. Laat duidelijk zijn dat we allemaal blij zijn dat Rotterdam nog wel meedoet in de eredivisie want een club zomaar verliezen is niemand bij gebaat.
Gelukkig hebben we hier in Groningen een hele andere financiële situatie en kunnen we ons gelukkig prijzen met de huidige sponsoren. Topsport kost veel geld en sportieve resultaten spelen daarbij een grote rol. Als je wint heb je vrienden en dat geldt zeker ook bij een landskampioen. Dit seizoen zijn de ambities in Groningen groot en daar moet veel voor gebeuren. Natuurlijk op sportief vlak maar ook organisatorisch en financieel moet er veel werk worden verzet. De nieuwe reclameborden geven bijvoorbeeld veel extra mogelijkheden waardoor bedrijven zich op een originele manier kunnen presenteren. Binnenkort wordt er een bijeenkomst georganiseerd waarbij bedrijven zich kunnen laten voorlichten over deze nieuwe mogelijkheden. Als u interesse hebt kunt u zich melden bij het managementbureau om daar meer informatie over te krijgen.
Maar goed, terug naar de sport waar het natuurlijk allemaal om draait. De start van de competitie was voor ons qua resultaten goed maar het spel is nog niet op het niveau zoals we dat vorig seizoen met regelmaat zagen. De ploeg en de beide coaches werken er hard aan om de juiste chemie weer terug te laten komen en daar hebben we natuurlijk alle vertrouwen in. Helaas horen daar ook tegenvallers bij zoals nu de blessure van Aron Royé. Aron deed het de laatste weken uitstekend en dan is het des te vervelender dat hij nu langs de kant zit of staat. Gelukkig hebben we een brede selectie en kunnen posities vaak ook door anderen worden ingevuld. Blessures horen nou eenmaal bij sport en daar is ook voor ons geen ontkomen aan.
Qua wedstrijden kunt u de komende periode uw lol wel op. De komende maanden zullen er heel veel wedstrijden worden gespeeld want vanaf 16 november begint naast de competitie ook het Europese avontuur met tegenstanders uit Griekenland, Italië en Turkije. Reserveer de speeldata alvast in uw agenda want dat wilt u toch zeker niet missen!
Het is een druk programma voor het Groningse basketbal. Twee dagen geleden speelden we hier nog tegen Den Bosch en over twee dagen spelen we de uitwedstrijd in en tegen Amsterdam. Vandaag is Rotterdam de tegenstander. De Challengers verloren hun eerste drie wedstrijden in deze competitie maar dat zegt natuurlijk nog helemaal niks over het verdere verloop van dit seizoen.
Ter voorbereiding op dit duel bezochten we de website van Rotterdam maar heel veel wijzer zijn we niet geworden. Foto’s van het team of van de spelers zijn niet te vinden en aanvullende informatie over de spelers beperkt zich tot hun leeftijd en woonplaats. Niet geheel toevallig wonen ze allemaal in en rond Rotterdam en dat zal u waarschijnlijk niet echt verbazen. De afgelopen jaren was het suikeroom Johan van Haga die de scepter zwaaide in Rotterdam en duidelijk zijn stempel drukte op met name het sportieve karakter. Met veel lawaai kwam hij als hoofdsponsor binnen en met stille trom vertrok hij weer. Zijn ambities om met louter Nederlanders te spelen is reeds weer gepasseerd en dus zijn er dit jaar weer buitenlandse spelers te bewonderen bij de club die het net, als vele anderen, moeilijk heeft om het financieel allemaal rond te krijgen.
Om toch budget voor de club te genereren bedacht Rotterdam een plan om meerdere kleine sponsoren aan zich te binden en die vervolgens allemaal op het shirt te gaan plaatsen. Voor € 19.99 kunt ook u sponsor zijn en wordt u vermeld op het shirt van de spelers. Een aantal prominente Nederlanders hebben zich reeds op deze manier verbonden aan de club waaronder Hugo Borst, Kees Jansma en Nico Dijkshoorn. Het is de bedoeling om op deze manier 5000 sponsoren te werven en een bedrag van € 100.000 veilig te stellen. 5000 namen en logo’s op een shirt? Alleen dat is al een uitdaging. Origineel en ambitieus, dat wel, maar of het daadwerkelijk gaat lukken is nog even afwachten. Eigenlijk is het natuurlijk ongelofelijk dat een ploeg uit een grote stad als Rotterdam het niet voor elkaar krijgt om potentiële sponsoren met financiële mogelijkheden aan zich te binden. Ook de voetbalclub in Rotterdam heeft het zwaar dus blijkbaar is het sponsorklimaat daar niet ideaal en zijn dit soort acties nodig om het team toch te kunnen laten spelen. Laat duidelijk zijn dat we allemaal blij zijn dat Rotterdam nog wel meedoet in de eredivisie want een club zomaar verliezen is niemand bij gebaat.
Gelukkig hebben we hier in Groningen een hele andere financiële situatie en kunnen we ons gelukkig prijzen met de huidige sponsoren. Topsport kost veel geld en sportieve resultaten spelen daarbij een grote rol. Als je wint heb je vrienden en dat geldt zeker ook bij een landskampioen. Dit seizoen zijn de ambities in Groningen groot en daar moet veel voor gebeuren. Natuurlijk op sportief vlak maar ook organisatorisch en financieel moet er veel werk worden verzet. De nieuwe reclameborden geven bijvoorbeeld veel extra mogelijkheden waardoor bedrijven zich op een originele manier kunnen presenteren. Binnenkort wordt er een bijeenkomst georganiseerd waarbij bedrijven zich kunnen laten voorlichten over deze nieuwe mogelijkheden. Als u interesse hebt kunt u zich melden bij het managementbureau om daar meer informatie over te krijgen.
Maar goed, terug naar de sport waar het natuurlijk allemaal om draait. De start van de competitie was voor ons qua resultaten goed maar het spel is nog niet op het niveau zoals we dat vorig seizoen met regelmaat zagen. De ploeg en de beide coaches werken er hard aan om de juiste chemie weer terug te laten komen en daar hebben we natuurlijk alle vertrouwen in. Helaas horen daar ook tegenvallers bij zoals nu de blessure van Aron Royé. Aron deed het de laatste weken uitstekend en dan is het des te vervelender dat hij nu langs de kant zit of staat. Gelukkig hebben we een brede selectie en kunnen posities vaak ook door anderen worden ingevuld. Blessures horen nou eenmaal bij sport en daar is ook voor ons geen ontkomen aan.
Qua wedstrijden kunt u de komende periode uw lol wel op. De komende maanden zullen er heel veel wedstrijden worden gespeeld want vanaf 16 november begint naast de competitie ook het Europese avontuur met tegenstanders uit Griekenland, Italië en Turkije. Reserveer de speeldata alvast in uw agenda want dat wilt u toch zeker niet missen!
dinsdag 19 oktober 2010
191010: Koplopers?
Feitelijk: ja. Maar daar is het ook wel mee gezegd. De wedstrijd tussen Den Bosch en Donar had verre het niveau van een topwedstrijd en we mogen blij zijn dat we de punten in Groningen hebben weten te houden.
Halverwege het derde kwart stonden we opeens tien punten achter en moesten alle zeilen worden bijgezet om het tij te keren. In het vierde kwart kwam Haryasz eindelijk maar toch een beetje op stoom en kwamen de lange mannen van de rode hemden ernstig in foutenlast. Dat maakte uiteindelijk ook het verschil maar het was wel kantje boord. 17 van de 32 vrije worpen raakschieten is zeer matig terwijl ze dat al zo veel jaren doen. De vorm ontbreekt, de swung is afwezig en een aantal spelers lijken wel angst tussen de oren te hebben waardoor ze niet meer durven of met regelmaat falen.
Eén eervolle vermelding deze keer. Eerder door mij wel bekritiseerd maar vandaag bleef hij als één van de weinigen rechtop staan. John Turek. Bij de opkomst van de spelers zag je al dat hij veel meer energie had dan anders. Hij straalde plezier en enthousiasme uit terwijl dat voorheen vaak ontbrak. Wellicht was zijn weekendje lekker thuis bij moeder de vrouw precies dat wat hij even nodig had want John speelde met overtuiging en hield het team in de race.
Waarom Henry zo weinig speelde is me niet helemaal duidelijk. Wat hij deed, deed hij goed en had wel meer minuten verdiend. Misschien was het de bedoeling om de vaste waarden juist met elkaar de dingen te laten oplossen en dat pakte gelukkig ook wel goed uit. Maar toch, inside is het spel van een te laag niveau en vanaf de guard is er te weinig dreiging en te weinig creativiteit. Verdedigend zit het wel snor. 50 tegen 37 rebounds zegt wat. Bij rust was het al 26 tegen 18. Eigenlijk had je dat ook wel mogen verwachten. Wij zijn nagenoeg compleet als team terwijl Eiffel het met Aarts in de basis moet doen.
Eiffel.. een paar rechtszaken aan de broek en een stuk minder budget te besteden. De Nederlanders die er spelen zijn zeker goede spelers maar ze hebben niet meer het niveau van de voorgaande jaren. Bovendien, alleen Turner, een aardige guard maar ook zeker niet meer dan dat, was de enige buitenlander maar heeft ook niet het niveau van bijvoorbeeld een Dean Oliver. Wat dat betreft zullen ze de komende dagen zich nog wel gaan versterken want dat zijn ze ook wel aan hun stand verplicht.
Het jaarlijkse reisje zit er nu in ieder geval op dus kunnen we ons weer volledig gaan richten op het basketbal. In de persconferentie werd Marco daar nog even over ondervraagd en gaf daar zijn uitleg over. Terecht natuurlijk want het beeld kan in zo’n situatie wel es tegen je keren. Als we hadden verloren was het waarschijnlijk een ander verhaal geweest.
Vier gespeeld en alles gewonnen. Daar gaat het natuurlijk om! En het spel kan eigenlijk alleen maar beter worden. Laten we daar maar vanuit gaan en donderdag een betere teamprestatie gaan zien.
‘Hit the road Jack’.. Ja, we hebben het, licht twijfelend, gehoord. Dikke prima! ‘We will rock you’ zou ik willen bewaren voor andere momenten. Maar ach, wie ben ik.
Halverwege het derde kwart stonden we opeens tien punten achter en moesten alle zeilen worden bijgezet om het tij te keren. In het vierde kwart kwam Haryasz eindelijk maar toch een beetje op stoom en kwamen de lange mannen van de rode hemden ernstig in foutenlast. Dat maakte uiteindelijk ook het verschil maar het was wel kantje boord. 17 van de 32 vrije worpen raakschieten is zeer matig terwijl ze dat al zo veel jaren doen. De vorm ontbreekt, de swung is afwezig en een aantal spelers lijken wel angst tussen de oren te hebben waardoor ze niet meer durven of met regelmaat falen.
Eén eervolle vermelding deze keer. Eerder door mij wel bekritiseerd maar vandaag bleef hij als één van de weinigen rechtop staan. John Turek. Bij de opkomst van de spelers zag je al dat hij veel meer energie had dan anders. Hij straalde plezier en enthousiasme uit terwijl dat voorheen vaak ontbrak. Wellicht was zijn weekendje lekker thuis bij moeder de vrouw precies dat wat hij even nodig had want John speelde met overtuiging en hield het team in de race.
Waarom Henry zo weinig speelde is me niet helemaal duidelijk. Wat hij deed, deed hij goed en had wel meer minuten verdiend. Misschien was het de bedoeling om de vaste waarden juist met elkaar de dingen te laten oplossen en dat pakte gelukkig ook wel goed uit. Maar toch, inside is het spel van een te laag niveau en vanaf de guard is er te weinig dreiging en te weinig creativiteit. Verdedigend zit het wel snor. 50 tegen 37 rebounds zegt wat. Bij rust was het al 26 tegen 18. Eigenlijk had je dat ook wel mogen verwachten. Wij zijn nagenoeg compleet als team terwijl Eiffel het met Aarts in de basis moet doen.
Eiffel.. een paar rechtszaken aan de broek en een stuk minder budget te besteden. De Nederlanders die er spelen zijn zeker goede spelers maar ze hebben niet meer het niveau van de voorgaande jaren. Bovendien, alleen Turner, een aardige guard maar ook zeker niet meer dan dat, was de enige buitenlander maar heeft ook niet het niveau van bijvoorbeeld een Dean Oliver. Wat dat betreft zullen ze de komende dagen zich nog wel gaan versterken want dat zijn ze ook wel aan hun stand verplicht.
Het jaarlijkse reisje zit er nu in ieder geval op dus kunnen we ons weer volledig gaan richten op het basketbal. In de persconferentie werd Marco daar nog even over ondervraagd en gaf daar zijn uitleg over. Terecht natuurlijk want het beeld kan in zo’n situatie wel es tegen je keren. Als we hadden verloren was het waarschijnlijk een ander verhaal geweest.
Vier gespeeld en alles gewonnen. Daar gaat het natuurlijk om! En het spel kan eigenlijk alleen maar beter worden. Laten we daar maar vanuit gaan en donderdag een betere teamprestatie gaan zien.
‘Hit the road Jack’.. Ja, we hebben het, licht twijfelend, gehoord. Dikke prima! ‘We will rock you’ zou ik willen bewaren voor andere momenten. Maar ach, wie ben ik.
zaterdag 16 oktober 2010
161010: Programma voor 191010
Drie gespeeld, zes punten
Bergen op Zoom, Weert en Nijmegen, deze tegenstanders van wisselend formaat werden alle drie verslagen en zo is de winstscore met zes uit drie tot nu toe 100%. Daarmee zijn we op de goede weg want het doel is helder, we willen alles winnen. Tot op heden een prima resultaat maar de manier waarop de winst in die wedstrijden werd behaald was nog niet echt indrukwekkend.
Matig spelen en toch winnen is een prestatie op zich. Het spel wat we tot nu toe hebben gezien was nog niet een genot voor het oog en je zou er nu al een boek over kunnen schrijven. Dat doen we natuurlijk niet want we kijken vooruit en stilstaan bij het verleden heeft niemand wat aan. Bovendien zijn er wel andere interessante boeken te lezen. Heeft u bijvoorbeeld het kampioensboek van afgelopen seizoen al even in kunnen kijken? Een mooi naslagwerk over een zeer succesvol seizoen, een aanrader voor elke basketbalfan in Groningen en haar verre omstreken!
Na zo’n succesvol jaar en met een prachtige Beker in de prijzenkast is het altijd maar de vraag of die lijn zomaar eventjes in een nieuw seizoen kan worden voortgezet. Kijk ter vergelijking eens naar de club van Groninger Arjen Robben. Ook daar gaat het allemaal niet van een leien dakje maar er is één groot verschil, wij winnen onze wedstrijden wel. Dat het nu allemaal nog niet subliem is, is begrijpelijk en kost gewoon tijd. De nieuwe spelers moeten worden ingepast en elk individu moet weer groeien naar het hoge en intense niveau van een paar maanden geleden. Met name onze topspeler Matt Haryasz is duidelijk nog op zoek naar zijn vorm maar vergeet u niet dat zijn voetblessure meer tijd heeft gekost dan wij simpelweg dachten en daardoor heeft hij de afgelopen zomer weinig kunnen doen. Het team werkt momenteel keihard om de automatismen weer terug te krijgen en wij kunnen u verzekeren, zoals Kareltje het al eens zo mooi verwoordde, het komt allemaal goed.
De verlenging tegen Nijmegen van vorige week was daar wellicht een goed voorbeeld van. De spanning steeg, de winst lag voor het grijpen en toen viel het schot opeens wel. En dat is toch waar het allemaal om draait. Die wedstrijd tegen Magixx was er overigens wel één met verschillende gezichten. Henry Bekkering liet zien hoe hoog hij kan springen en dat je met een hoge intensiteit veel aanvallende rebounds kan pakken. Verdedigend kan het allemaal nog wel wat beter maar Henry is duidelijk goed bezig en daar zullen we nog veel plezier aan gaan beleven. Een paar andere spelers waren meer met zichzelf bezig dan met de teamprestatie. Wellicht niet in vorm of twijfelend aan eigen kunnen, allerlei redenen kunnen daar de oorzaak van zijn. Feit is dat elke wedstrijd weer iemand anders opstaat op de momenten dat het allemaal niet soepel loopt en dat is ook een kwaliteit. Niet volledig afhankelijk hoeven zijn van één of twee individuen maar als team presteren en als team de juiste oplossing zien te vinden.
Vandaag spelen we wedstrijd vier van de competitie tegen Den Bosch, terwijl we sinds een paar dagen ook weten wie we precies in de komende Europese wedstrijden zullen gaan treffen. Wat dat betreft zijn deze wedstrijden op dinsdag wel even goed om alvast aan te wennen want straks, vanaf 16 november, is het zes weken op dinsdag raak met Europees basketbal. Drie uit- en drie thuiswedstrijden tegen zeker niet de minste tegenstanders. Komt dat zien!
De bezoekers van vandaag zijn één van de tegenstanders die dit jaar zeker zullen meedoen om de prijzen. Ondanks allerlei financiële en organisatorische perikelen is de kern van de ploeg toch intact gebleven en zijn er een paar goede Amerikanen binnengevlogen. De wedstrijden tussen Groningen en Den Bosch kennen reeds een rijke historie en vandaag wordt daar weer een nieuw hoofdstuk aan toegevoegd. Hoe hebben beide teams zich ontwikkeld, wie heeft de grootste winstdrang en wie speelt vanavond de sterren van de hemel? We zullen het zo gaan zien. Veel kijkplezier bij dit duel.
Bergen op Zoom, Weert en Nijmegen, deze tegenstanders van wisselend formaat werden alle drie verslagen en zo is de winstscore met zes uit drie tot nu toe 100%. Daarmee zijn we op de goede weg want het doel is helder, we willen alles winnen. Tot op heden een prima resultaat maar de manier waarop de winst in die wedstrijden werd behaald was nog niet echt indrukwekkend.
Matig spelen en toch winnen is een prestatie op zich. Het spel wat we tot nu toe hebben gezien was nog niet een genot voor het oog en je zou er nu al een boek over kunnen schrijven. Dat doen we natuurlijk niet want we kijken vooruit en stilstaan bij het verleden heeft niemand wat aan. Bovendien zijn er wel andere interessante boeken te lezen. Heeft u bijvoorbeeld het kampioensboek van afgelopen seizoen al even in kunnen kijken? Een mooi naslagwerk over een zeer succesvol seizoen, een aanrader voor elke basketbalfan in Groningen en haar verre omstreken!
Na zo’n succesvol jaar en met een prachtige Beker in de prijzenkast is het altijd maar de vraag of die lijn zomaar eventjes in een nieuw seizoen kan worden voortgezet. Kijk ter vergelijking eens naar de club van Groninger Arjen Robben. Ook daar gaat het allemaal niet van een leien dakje maar er is één groot verschil, wij winnen onze wedstrijden wel. Dat het nu allemaal nog niet subliem is, is begrijpelijk en kost gewoon tijd. De nieuwe spelers moeten worden ingepast en elk individu moet weer groeien naar het hoge en intense niveau van een paar maanden geleden. Met name onze topspeler Matt Haryasz is duidelijk nog op zoek naar zijn vorm maar vergeet u niet dat zijn voetblessure meer tijd heeft gekost dan wij simpelweg dachten en daardoor heeft hij de afgelopen zomer weinig kunnen doen. Het team werkt momenteel keihard om de automatismen weer terug te krijgen en wij kunnen u verzekeren, zoals Kareltje het al eens zo mooi verwoordde, het komt allemaal goed.
De verlenging tegen Nijmegen van vorige week was daar wellicht een goed voorbeeld van. De spanning steeg, de winst lag voor het grijpen en toen viel het schot opeens wel. En dat is toch waar het allemaal om draait. Die wedstrijd tegen Magixx was er overigens wel één met verschillende gezichten. Henry Bekkering liet zien hoe hoog hij kan springen en dat je met een hoge intensiteit veel aanvallende rebounds kan pakken. Verdedigend kan het allemaal nog wel wat beter maar Henry is duidelijk goed bezig en daar zullen we nog veel plezier aan gaan beleven. Een paar andere spelers waren meer met zichzelf bezig dan met de teamprestatie. Wellicht niet in vorm of twijfelend aan eigen kunnen, allerlei redenen kunnen daar de oorzaak van zijn. Feit is dat elke wedstrijd weer iemand anders opstaat op de momenten dat het allemaal niet soepel loopt en dat is ook een kwaliteit. Niet volledig afhankelijk hoeven zijn van één of twee individuen maar als team presteren en als team de juiste oplossing zien te vinden.
Vandaag spelen we wedstrijd vier van de competitie tegen Den Bosch, terwijl we sinds een paar dagen ook weten wie we precies in de komende Europese wedstrijden zullen gaan treffen. Wat dat betreft zijn deze wedstrijden op dinsdag wel even goed om alvast aan te wennen want straks, vanaf 16 november, is het zes weken op dinsdag raak met Europees basketbal. Drie uit- en drie thuiswedstrijden tegen zeker niet de minste tegenstanders. Komt dat zien!
De bezoekers van vandaag zijn één van de tegenstanders die dit jaar zeker zullen meedoen om de prijzen. Ondanks allerlei financiële en organisatorische perikelen is de kern van de ploeg toch intact gebleven en zijn er een paar goede Amerikanen binnengevlogen. De wedstrijden tussen Groningen en Den Bosch kennen reeds een rijke historie en vandaag wordt daar weer een nieuw hoofdstuk aan toegevoegd. Hoe hebben beide teams zich ontwikkeld, wie heeft de grootste winstdrang en wie speelt vanavond de sterren van de hemel? We zullen het zo gaan zien. Veel kijkplezier bij dit duel.
dinsdag 12 oktober 2010
121010: Moeizame overwinning
Op het randje van de afgrond balanceerde afgelopen zomer de ploeg uit Nijmegen. Ze wisten het financieel toch voor elkaar te krijgen om dit jaar weer mee te doen in de DBL. Bij ons was het een heel ander verhaal. Continuïteit en doorbouwen op het behaalde succes.
De wedstrijd van vandaag was absoluut niet een afspiegeling van de hierboven omschreven situatie. Nijmegen speelde los, frivool en ontspannen en wij hadden het moeilijk. Ja, moeilijk eigenlijk met van alles. Het schot viel niet, als er überhaupt al op het juiste moment werd geschoten, reboundend was het niet sterk, met name verdedigend, en de swung mistte volledig. Een verlenging was nodig om de overwinning binnen te slepen maar eerlijk gezegd had het zomaar de andere kant op kunnen gaan. Het schot viel in die verlenging opeens wel en drie van die punten kwamen van de man die blijkbaar voor de verlenging was bewaard, Steve Ross. Hij speelde een draak van een wedstrijd en terecht speelde hij in de tweede helft niet. Uit nood geboren moest Marco hem in de verlenging wel inbrengen omdat de druk hoog was en het een beetje veel van het goeie was om dat nu bij Mark Peter neer te gaan leggen.
Steve is niet de enige die momenteel onder de maat presteert. Ook Haryasz is de draad even kwijt en zelfs Bauscher is enigszins weggezakt. Tijdens de tweede helft waren het de nummers 4, 5, 6, 7 en 8 die ons in de race hielden en als groep keihard aan het werken waren.
De grootste eervolle vermelding gaat naar Henry Bekkering. Wat een inzet en karakter. Hij zat al snel op veel fouten maar ging door en nam de ploeg qua werklust op sleeptouw. Zeven aanvallende rebounds pakte hij en met regelmaat sprong hij bijna tot in de nok van Martiniplaza boven alles en iedereen uit. Geweldig.
Bij het begin van de verlenging sprak Steve de coach aan met woorden vergelijkbaar met ‘I am ready’. Liplezen is niet mijn sterkste punt maar zoiets zal het zijn geweest. Hij mocht weer meedoen en deed dat met een driepunter redelijk. Vrije worpen, normaal gesproken een sterk punt van Steve, zijn nu nog te veel gevraagd maar gelukkig wonnen we de verlenging wel.
Het was ‘nait best’. 1975 bezoekers zagen een matige wedstrijd die met enig geluk wel werd gewonnen. Een bijzondere lage opkomst die waarschijnlijk te maken zal hebben met de wedstrijd Nederland Zweden. Los van het lage aantal was de sfeer ook niet echt super in de hal. Precies één keer stond het publiek op de banken om het team enthousiast te ondersteunen. Daarmee neem ik overigens niemand iets kwalijk maar is het simpelweg een constatering. Muzikaal mag het allemaal ook wel een paar stapjes intensiever. Frank, de nieuwe DJ, doet zijn uiterste best maar zo zie je maar weer dat muziek en beleving bij basketbal hand in hand gaan. Drie kansen waren er voor ‘Hit the road Jack’. Niet omdat het zo leuk klinkt maar omdat het demoraliserend werkt voor de tegenstander en dat konden we nu best wel even gebruiken.
Meest opvallend uit de statistieken zijn de double double van Robby en de 7 spelers die met vijf fouten het veld moesten verlaten. Terecht? Ik zeg voorzichtig ja. Een fout is een fout. De heren scheidsrechters deden het best redelijk maar de stelling ‘in het land der blinden is één oog koning’ kwam spontaan wel een paar keer in mijn gedachten naar boven.
Dat het anders moet is wel duidelijk. Volgende week staat een rivaal als tegenstander op onze vloer en dan moet het spel wel duidelijk verbeterd zijn. Wellicht dat drie dagen rust daar een goede invloed op zal hebben. Laten we het hopen.
De wedstrijd van vandaag was absoluut niet een afspiegeling van de hierboven omschreven situatie. Nijmegen speelde los, frivool en ontspannen en wij hadden het moeilijk. Ja, moeilijk eigenlijk met van alles. Het schot viel niet, als er überhaupt al op het juiste moment werd geschoten, reboundend was het niet sterk, met name verdedigend, en de swung mistte volledig. Een verlenging was nodig om de overwinning binnen te slepen maar eerlijk gezegd had het zomaar de andere kant op kunnen gaan. Het schot viel in die verlenging opeens wel en drie van die punten kwamen van de man die blijkbaar voor de verlenging was bewaard, Steve Ross. Hij speelde een draak van een wedstrijd en terecht speelde hij in de tweede helft niet. Uit nood geboren moest Marco hem in de verlenging wel inbrengen omdat de druk hoog was en het een beetje veel van het goeie was om dat nu bij Mark Peter neer te gaan leggen.
Steve is niet de enige die momenteel onder de maat presteert. Ook Haryasz is de draad even kwijt en zelfs Bauscher is enigszins weggezakt. Tijdens de tweede helft waren het de nummers 4, 5, 6, 7 en 8 die ons in de race hielden en als groep keihard aan het werken waren.
De grootste eervolle vermelding gaat naar Henry Bekkering. Wat een inzet en karakter. Hij zat al snel op veel fouten maar ging door en nam de ploeg qua werklust op sleeptouw. Zeven aanvallende rebounds pakte hij en met regelmaat sprong hij bijna tot in de nok van Martiniplaza boven alles en iedereen uit. Geweldig.
Bij het begin van de verlenging sprak Steve de coach aan met woorden vergelijkbaar met ‘I am ready’. Liplezen is niet mijn sterkste punt maar zoiets zal het zijn geweest. Hij mocht weer meedoen en deed dat met een driepunter redelijk. Vrije worpen, normaal gesproken een sterk punt van Steve, zijn nu nog te veel gevraagd maar gelukkig wonnen we de verlenging wel.
Het was ‘nait best’. 1975 bezoekers zagen een matige wedstrijd die met enig geluk wel werd gewonnen. Een bijzondere lage opkomst die waarschijnlijk te maken zal hebben met de wedstrijd Nederland Zweden. Los van het lage aantal was de sfeer ook niet echt super in de hal. Precies één keer stond het publiek op de banken om het team enthousiast te ondersteunen. Daarmee neem ik overigens niemand iets kwalijk maar is het simpelweg een constatering. Muzikaal mag het allemaal ook wel een paar stapjes intensiever. Frank, de nieuwe DJ, doet zijn uiterste best maar zo zie je maar weer dat muziek en beleving bij basketbal hand in hand gaan. Drie kansen waren er voor ‘Hit the road Jack’. Niet omdat het zo leuk klinkt maar omdat het demoraliserend werkt voor de tegenstander en dat konden we nu best wel even gebruiken.
Meest opvallend uit de statistieken zijn de double double van Robby en de 7 spelers die met vijf fouten het veld moesten verlaten. Terecht? Ik zeg voorzichtig ja. Een fout is een fout. De heren scheidsrechters deden het best redelijk maar de stelling ‘in het land der blinden is één oog koning’ kwam spontaan wel een paar keer in mijn gedachten naar boven.
Dat het anders moet is wel duidelijk. Volgende week staat een rivaal als tegenstander op onze vloer en dan moet het spel wel duidelijk verbeterd zijn. Wellicht dat drie dagen rust daar een goede invloed op zal hebben. Laten we het hopen.
maandag 11 oktober 2010
zondag 10 oktober 2010
101010: Programma voor 121010
Sport en sfeer
Het feit dat we vandaag tegen de ploeg uit Nijmegen kunnen aantreden mag best als bijzonder worden beschouwd. Afgelopen zomer waren spannende tijden voor de club die haar hoofdsponsor zag verdwijnen en binnen afzienbare tijd op zoek moest naar andere financiële middelen. Er zijn meer clubs in de eredivisie die onlangs, of zelfs nu nog steeds, dit soort problemen hebben gehad, maar de club uit Nijmegen heeft het mogelijk gemaakt en doen gelukkig weer volop mee.
‘Magixx playing for KidsRights’ heet de club nu volledig. Een hele mond vol. Veel individuele kleine sponsoren en bedrijven, waaronder ook uit Groningen, hebben afgelopen zomer een helpende hand toegestoken om het basketbal in Nijmegen ook voor dit seizoen veilig te stellen. En gelukkig met succes. Ze doen het dit seizoen niet met één grote sponsor maar met meerdere sponsoren die langs deze weg ook een financiële ondersteuning geven aan KidsRights in haar kinderhulpprojecten waarin kwetsbare kinderen een stem en perspectief geboden worden.
Nee, Nijmegen was niet de enige club die het de afgelopen maanden zwaar had. Heeft u bijvoorbeeld de berichtgeving vanuit Den Bosch gevolgd? Die club moest om verschillende redenen drastische maatregelen nemen om het hoofd boven water te houden. Sterker nog, spelers en coaches moesten een groot deel van hun salaris inleveren om te kunnen blijven spelen. Ook daar zijn nu bijna alle problemen opgelost en kunnen ze weer gewoon aan de bak. Er loopt nog wel een rechtszaak die tot vervelende consequenties zou kunnen leiden, maar laten we hopen dat men er uit komt.
Tja, het zit financieel allemaal niet mee. De sport heeft het zwaar qua sponsoring. Dat zie je in alle takken van sport en het basketbal heeft daar natuurlijk ook mee te maken. Bedrijven hebben al genoeg aan zichzelf en staan niet te trappelen om grote bedragen aan sponsoring te besteden. Wat dat betreft mogen wij onze handjes in Groningen dichtvouwen en blij zijn dat wij onze zaakjes goed op orde hebben. Rond de 1500 seizoenkaarthouders, meer dan 180 businessclubleden en gemiddeld meer dan 2800 bezoekers per wedstrijd. Qua zaalsporten halen we daarmee de hoogste aantallen en zelfs menig betaald voetbalorganisatie zou jaloers zijn op dit soort gegevens. Eén van de belangrijkste ingrediënten voor deze feiten is sportief succes. Afgelopen seizoen werden we voor de derde keer landskampioen en iedereen mocht, sterker nog, moest het weten. Donar leeft als nooit te voren en daar zijn we allemaal heel trots op. De ploeg bleef dit jaar nagenoeg bijeen en werd zelfs versterkt met de komst van Bekkering en Turek.
Toch draait het niet alleen om de sportieve prestaties. Basketbal gaat ook over sfeer, vermaak en plezier. Het is een avondje uit en iedereen die bijvoorbeeld de play-offs van afgelopen seizoen heeft gevolgd weet wat dat betekent. Natuurlijk is winnen het doel, maar er is meer. Bij welke sport zie je tegenwoordig dat muziek tijdens de wedstrijd eigenlijk onmisbaar is? Of dat elke eredivisie basketbalclub wel aanvullend vermaak heeft in de vorm van cheerleaders of een mascotte? Het hoort erbij. Spanning, sensatie en actie aangevuld met vermaak en entertainment. Dat maakt deze sport zo mooi en aantrekkelijk. Neem maar eens iemand die nog nooit bij basketbal is geweest mee naar een wedstrijd en de kans is rond de 90% dat diegene het als zeer vermakelijk zal ervaren. En we doen het allemaal samen. Het team, de organisatie en de supporters weten allemaal wat hun aandeel is en gezamenlijk is het meestal een groot feest. We zingen, klappen en genieten van het dynamische spel. Het ultieme toetje heeft u op 28 mei van dit jaar kunnen meemaken. Met z’n allen naar de Grote Markt om daar het team te huldigen na het behaalde landskampioenschap. Gelukkig hebben we de foto’s en de videobeelden nog maar de eigen beleving is toch het allermooist.
Vandaag willen we weer een stap zetten richting dat doel. De weg is lang en zwaar maar we gaan er voor. Elke wedstrijd staat op zichzelf maar het doel is helder. Het jaar van Donar, de Heerschappij. Geniet ervan.
Het feit dat we vandaag tegen de ploeg uit Nijmegen kunnen aantreden mag best als bijzonder worden beschouwd. Afgelopen zomer waren spannende tijden voor de club die haar hoofdsponsor zag verdwijnen en binnen afzienbare tijd op zoek moest naar andere financiële middelen. Er zijn meer clubs in de eredivisie die onlangs, of zelfs nu nog steeds, dit soort problemen hebben gehad, maar de club uit Nijmegen heeft het mogelijk gemaakt en doen gelukkig weer volop mee.
‘Magixx playing for KidsRights’ heet de club nu volledig. Een hele mond vol. Veel individuele kleine sponsoren en bedrijven, waaronder ook uit Groningen, hebben afgelopen zomer een helpende hand toegestoken om het basketbal in Nijmegen ook voor dit seizoen veilig te stellen. En gelukkig met succes. Ze doen het dit seizoen niet met één grote sponsor maar met meerdere sponsoren die langs deze weg ook een financiële ondersteuning geven aan KidsRights in haar kinderhulpprojecten waarin kwetsbare kinderen een stem en perspectief geboden worden.
Nee, Nijmegen was niet de enige club die het de afgelopen maanden zwaar had. Heeft u bijvoorbeeld de berichtgeving vanuit Den Bosch gevolgd? Die club moest om verschillende redenen drastische maatregelen nemen om het hoofd boven water te houden. Sterker nog, spelers en coaches moesten een groot deel van hun salaris inleveren om te kunnen blijven spelen. Ook daar zijn nu bijna alle problemen opgelost en kunnen ze weer gewoon aan de bak. Er loopt nog wel een rechtszaak die tot vervelende consequenties zou kunnen leiden, maar laten we hopen dat men er uit komt.
Tja, het zit financieel allemaal niet mee. De sport heeft het zwaar qua sponsoring. Dat zie je in alle takken van sport en het basketbal heeft daar natuurlijk ook mee te maken. Bedrijven hebben al genoeg aan zichzelf en staan niet te trappelen om grote bedragen aan sponsoring te besteden. Wat dat betreft mogen wij onze handjes in Groningen dichtvouwen en blij zijn dat wij onze zaakjes goed op orde hebben. Rond de 1500 seizoenkaarthouders, meer dan 180 businessclubleden en gemiddeld meer dan 2800 bezoekers per wedstrijd. Qua zaalsporten halen we daarmee de hoogste aantallen en zelfs menig betaald voetbalorganisatie zou jaloers zijn op dit soort gegevens. Eén van de belangrijkste ingrediënten voor deze feiten is sportief succes. Afgelopen seizoen werden we voor de derde keer landskampioen en iedereen mocht, sterker nog, moest het weten. Donar leeft als nooit te voren en daar zijn we allemaal heel trots op. De ploeg bleef dit jaar nagenoeg bijeen en werd zelfs versterkt met de komst van Bekkering en Turek.
Toch draait het niet alleen om de sportieve prestaties. Basketbal gaat ook over sfeer, vermaak en plezier. Het is een avondje uit en iedereen die bijvoorbeeld de play-offs van afgelopen seizoen heeft gevolgd weet wat dat betekent. Natuurlijk is winnen het doel, maar er is meer. Bij welke sport zie je tegenwoordig dat muziek tijdens de wedstrijd eigenlijk onmisbaar is? Of dat elke eredivisie basketbalclub wel aanvullend vermaak heeft in de vorm van cheerleaders of een mascotte? Het hoort erbij. Spanning, sensatie en actie aangevuld met vermaak en entertainment. Dat maakt deze sport zo mooi en aantrekkelijk. Neem maar eens iemand die nog nooit bij basketbal is geweest mee naar een wedstrijd en de kans is rond de 90% dat diegene het als zeer vermakelijk zal ervaren. En we doen het allemaal samen. Het team, de organisatie en de supporters weten allemaal wat hun aandeel is en gezamenlijk is het meestal een groot feest. We zingen, klappen en genieten van het dynamische spel. Het ultieme toetje heeft u op 28 mei van dit jaar kunnen meemaken. Met z’n allen naar de Grote Markt om daar het team te huldigen na het behaalde landskampioenschap. Gelukkig hebben we de foto’s en de videobeelden nog maar de eigen beleving is toch het allermooist.
Vandaag willen we weer een stap zetten richting dat doel. De weg is lang en zwaar maar we gaan er voor. Elke wedstrijd staat op zichzelf maar het doel is helder. Het jaar van Donar, de Heerschappij. Geniet ervan.
zaterdag 9 oktober 2010
091010: Winnen van Weert
Dat we de wedstrijd wel zouden winnen stond van te voren eigenlijk al vast. Spectaculair was het zeker niet maar de tweede wedstrijd van de competitie hebben we gewonnen en dat is waar het om gaat. De belangrijkste man op het veld bij Donar was Aron Royé. Dat is eigenlijk iedereen wel met elkaar eens. Aron wist zelfs Robby lange tijd op de bank te houden en dat zegt wel iets over onze spelverdeler positie. Noemenswaardig is ook, zoals altijd, Jason Ellis. Ook vandaag scoorde hij weer een dikke acht.
Een heel andere beoordeling krijgt onze nummer 11. Fysiek ziet het er allemaal indrukwekkend uit maar misschien zou het handig zijn om iets minder op de sportschool te fixeren en meer op zijn schot en zijn spel. Hij schiet niet op de momenten dat het zou moeten en als hij dan toch eens schiet is het te vaak helemaal niks. Steve presteert duidelijk niet volgens de verwachtingen en dat moet snel veranderen. Zijn laatste schoten in het vierde kwart waren goed en effectief maar dat compenseerde zeker niet zijn prestaties in de eerste drie kwarten.
JD speelde goed maar dat had waarschijnlijk ook te maken met zijn grootste fan die vanavond aanwezig was. U kunt die persoon haast niet hebben gemist. Nou ja, zolang het een meerwaarde heeft op zijn sportieve prestaties is iedereen welkom natuurlijk.
Twee gespeeld en vier punten. We zijn goed bezig. Dinsdag mogen we weer aan de bak maar eerst nog even de 4 mijl in goede banen leiden. Tot binnenkort.
Een heel andere beoordeling krijgt onze nummer 11. Fysiek ziet het er allemaal indrukwekkend uit maar misschien zou het handig zijn om iets minder op de sportschool te fixeren en meer op zijn schot en zijn spel. Hij schiet niet op de momenten dat het zou moeten en als hij dan toch eens schiet is het te vaak helemaal niks. Steve presteert duidelijk niet volgens de verwachtingen en dat moet snel veranderen. Zijn laatste schoten in het vierde kwart waren goed en effectief maar dat compenseerde zeker niet zijn prestaties in de eerste drie kwarten.
JD speelde goed maar dat had waarschijnlijk ook te maken met zijn grootste fan die vanavond aanwezig was. U kunt die persoon haast niet hebben gemist. Nou ja, zolang het een meerwaarde heeft op zijn sportieve prestaties is iedereen welkom natuurlijk.
Twee gespeeld en vier punten. We zijn goed bezig. Dinsdag mogen we weer aan de bak maar eerst nog even de 4 mijl in goede banen leiden. Tot binnenkort.
woensdag 6 oktober 2010
061010: Programma voor 091010
Let’s get started!
Ja, het gaat weer beginnen. Na de thuiswedstrijd tegen het sterke Kazan zijn we nu klaar voor de eerste thuiswedstrijd van de competitie. Er zullen nog veel wedstrijden volgen want, zoals u weet, de prijzen worden pas in mei verdeeld en tot die tijd is de hoogst haalbare uitgangspositie voor de play-offs het ultieme doel. Afgelopen zondag werd de eerste uitwedstrijd in Bergen op Zoom gespeeld en die werd meteen ook met zeven punten verschil gewonnen. Het spel was nog niet op het niveau zoals we dat al regelmatig van de ploeg hebben gezien maar de eerste punten zijn binnen en daar gaat het om.
De ambities van GasTerra Flames voor dit seizoen zijn helder. Verbeteren ten opzichte van het afgelopen jaar en de doelen zijn daarbij duidelijk geformuleerd. We gaan voor het winnen van de dubbel, het landskampioenschap en de Beker. Daarnaast willen we in Europa duidelijk ons gezicht laten zien en zo ver mogelijk zien te komen. Gezonde ambities die horen bij een topploeg die na het winnen van de play-offs van het afgelopen jaar verder wil groeien en zich verder wil ontwikkelen. Coach Marco van den Berg was daar in zijn seizoensvooruitblik ook heel helder over. Zijn nieuwe thema, het jaar van Donar, de Heerschappij, sluit daar ook naadloos op aan. Op de site van GasTerra Flames kunt u over dat nieuwe thema de details terugvinden en het nog eens rustig lezen.
Het basketbalseizoen begon meteen met een prachtige strijd tussen twee teams die qua afstand en begroting ver van elkaar verwijderd zijn maar wel allebei hoge ambities hebben. De strijd in de voorronde van de Euroleague tegen Kazan was mooi en aantrekkelijk, maar helaas konden we tegen het kapitaalkrachtige Russische team geen potten breken en werden beide duels verloren. Kazan verloor vervolgens verrassend van het Belgische Charleroi waardoor de kans aanwezig is dat we in het vervolg van het Europese avontuur de Russische ploeg nogmaals gaan tegenkomen. Ondanks het feit dat de belangstelling bij het thuisduel wat tegenviel was het voor de aanwezigen een lust voor het oog om dit Russische team met een paar miljonairs in de gelederen in Groningen te kunnen bewonderen.
Na die twee wedstrijden tegen Unics Kazan moest de ploeg de competitie afgelopen weekend beginnen in en tegen Bergen op Zoom. De World Class Aviation Academy doen het dit jaar met hun nieuwe coach Wierd Goedee en zijn de competitie niet echt sterk begonnen. Ook het publiek in het diepe zuidwesten moest blijkbaar nog even wennen aan het feit dat de competitie reeds is begonnen want de belangstelling was matig. Naast de 35 Donar-fans waren er maar weinig supporters van de thuisploeg komen opdraven en mede daardoor was er niet echt sprake van een basketbalsfeer. Zeker in ogenschouw nemend dat deze twee ploegen een paar maanden geleden nog in de finale van de Play-off’s stonden.
Het spel van beide ploegen tijdens deze zondagmiddagwedstrijd was niet indrukwekkend te noemen. Bovendien lag het spel erg vaak stil omdat het arbitrale trio met regelmaat de fluit hanteerde waardoor de aantrekkelijkheid van het duel er zeker niet groter op werd. Na 40 minuten speeltijd was onze score hoger dan die van de Giants en dus werden de eerste punten van dit seizoen in de grote spelersbus meegenomen naar Groningen. Bijzonder was het om te zien dat Tim Blue, vorig jaar nog kampioen in Groningen, weer op het oude nest is teruggekeerd en zijn minuten nu speelt voor de ploeg uit Bergen op Zoom. Hij wist het applaus dat hij van de supporters uit Groningen bij zijn opkomst kreeg wel te waarderen en dat is natuurlijk ook logisch. Afgelopen jaar was hij één van de mannen die Groningen in extase bracht na het behaalde landskampioenschap en zoiets vergeten wij natuurlijk niet zo maar omdat je nu opeens een ander shirt draagt.
Voor ons is het vandaag de tweede competitiewedstrijd en de eerste thuiswedstrijd. Voor onze tegenstander is het duel van vandaag reeds hun vierde wedstrijd in korte tijd. Weert begon de competitie met een dikke nederlaag in Zwolle. Tijdens die wedstrijd had Weert last van veel blessures waardoor de ploeg niet kon brengen wat nodig was. De tweede wedstrijd, thuis tegen Leiden, werd door Weert met 12 punten verschil gewonnen. Glenn Stokes was met 28 punten de beste man van het veld en zo werd de slechte start van de competitie weer enigszins goed gemaakt. Afgelopen donderdag speelde Weert in Leeuwarden hun derde wedstrijd.
Qua coaching is er dit seizoen bij Weert een verandering doorgevoerd. Oliver van Kempen heeft er voor gekozen om een stapje opzij te zetten waardoor Terence Stansbury nu de hoofdcoach is. Van Kempen is als assistent nog wel betrokken bij het eerste team en richt zich vooral op de begeleiding van de Nederlandse talenten. De ambities van de ploeg zijn voor dit seizoen ook helder. Men gaat voor een positie bij de eerste vier. Een gezonde ambitie die het beste van de ploeg naar boven zal moeten halen. Vandaag kunnen we zien of coach Stansbury samen met zijn mannen op de goede weg zijn.
Ja, het gaat weer beginnen. Na de thuiswedstrijd tegen het sterke Kazan zijn we nu klaar voor de eerste thuiswedstrijd van de competitie. Er zullen nog veel wedstrijden volgen want, zoals u weet, de prijzen worden pas in mei verdeeld en tot die tijd is de hoogst haalbare uitgangspositie voor de play-offs het ultieme doel. Afgelopen zondag werd de eerste uitwedstrijd in Bergen op Zoom gespeeld en die werd meteen ook met zeven punten verschil gewonnen. Het spel was nog niet op het niveau zoals we dat al regelmatig van de ploeg hebben gezien maar de eerste punten zijn binnen en daar gaat het om.
De ambities van GasTerra Flames voor dit seizoen zijn helder. Verbeteren ten opzichte van het afgelopen jaar en de doelen zijn daarbij duidelijk geformuleerd. We gaan voor het winnen van de dubbel, het landskampioenschap en de Beker. Daarnaast willen we in Europa duidelijk ons gezicht laten zien en zo ver mogelijk zien te komen. Gezonde ambities die horen bij een topploeg die na het winnen van de play-offs van het afgelopen jaar verder wil groeien en zich verder wil ontwikkelen. Coach Marco van den Berg was daar in zijn seizoensvooruitblik ook heel helder over. Zijn nieuwe thema, het jaar van Donar, de Heerschappij, sluit daar ook naadloos op aan. Op de site van GasTerra Flames kunt u over dat nieuwe thema de details terugvinden en het nog eens rustig lezen.
Het basketbalseizoen begon meteen met een prachtige strijd tussen twee teams die qua afstand en begroting ver van elkaar verwijderd zijn maar wel allebei hoge ambities hebben. De strijd in de voorronde van de Euroleague tegen Kazan was mooi en aantrekkelijk, maar helaas konden we tegen het kapitaalkrachtige Russische team geen potten breken en werden beide duels verloren. Kazan verloor vervolgens verrassend van het Belgische Charleroi waardoor de kans aanwezig is dat we in het vervolg van het Europese avontuur de Russische ploeg nogmaals gaan tegenkomen. Ondanks het feit dat de belangstelling bij het thuisduel wat tegenviel was het voor de aanwezigen een lust voor het oog om dit Russische team met een paar miljonairs in de gelederen in Groningen te kunnen bewonderen.
Na die twee wedstrijden tegen Unics Kazan moest de ploeg de competitie afgelopen weekend beginnen in en tegen Bergen op Zoom. De World Class Aviation Academy doen het dit jaar met hun nieuwe coach Wierd Goedee en zijn de competitie niet echt sterk begonnen. Ook het publiek in het diepe zuidwesten moest blijkbaar nog even wennen aan het feit dat de competitie reeds is begonnen want de belangstelling was matig. Naast de 35 Donar-fans waren er maar weinig supporters van de thuisploeg komen opdraven en mede daardoor was er niet echt sprake van een basketbalsfeer. Zeker in ogenschouw nemend dat deze twee ploegen een paar maanden geleden nog in de finale van de Play-off’s stonden.
Het spel van beide ploegen tijdens deze zondagmiddagwedstrijd was niet indrukwekkend te noemen. Bovendien lag het spel erg vaak stil omdat het arbitrale trio met regelmaat de fluit hanteerde waardoor de aantrekkelijkheid van het duel er zeker niet groter op werd. Na 40 minuten speeltijd was onze score hoger dan die van de Giants en dus werden de eerste punten van dit seizoen in de grote spelersbus meegenomen naar Groningen. Bijzonder was het om te zien dat Tim Blue, vorig jaar nog kampioen in Groningen, weer op het oude nest is teruggekeerd en zijn minuten nu speelt voor de ploeg uit Bergen op Zoom. Hij wist het applaus dat hij van de supporters uit Groningen bij zijn opkomst kreeg wel te waarderen en dat is natuurlijk ook logisch. Afgelopen jaar was hij één van de mannen die Groningen in extase bracht na het behaalde landskampioenschap en zoiets vergeten wij natuurlijk niet zo maar omdat je nu opeens een ander shirt draagt.
Voor ons is het vandaag de tweede competitiewedstrijd en de eerste thuiswedstrijd. Voor onze tegenstander is het duel van vandaag reeds hun vierde wedstrijd in korte tijd. Weert begon de competitie met een dikke nederlaag in Zwolle. Tijdens die wedstrijd had Weert last van veel blessures waardoor de ploeg niet kon brengen wat nodig was. De tweede wedstrijd, thuis tegen Leiden, werd door Weert met 12 punten verschil gewonnen. Glenn Stokes was met 28 punten de beste man van het veld en zo werd de slechte start van de competitie weer enigszins goed gemaakt. Afgelopen donderdag speelde Weert in Leeuwarden hun derde wedstrijd.
Qua coaching is er dit seizoen bij Weert een verandering doorgevoerd. Oliver van Kempen heeft er voor gekozen om een stapje opzij te zetten waardoor Terence Stansbury nu de hoofdcoach is. Van Kempen is als assistent nog wel betrokken bij het eerste team en richt zich vooral op de begeleiding van de Nederlandse talenten. De ambities van de ploeg zijn voor dit seizoen ook helder. Men gaat voor een positie bij de eerste vier. Een gezonde ambitie die het beste van de ploeg naar boven zal moeten halen. Vandaag kunnen we zien of coach Stansbury samen met zijn mannen op de goede weg zijn.
zondag 3 oktober 2010
031010: Heerschappij?
Nou, daar was absoluut nog geen sprake van tijdens de eerste competitiewedstrijd van Donar in het verre Bergen op Zoom. Tijdens de eerste helft van de wedstrijd was er wel een misplaatste heerschappij van de heren Sinterniklaas, v.d. Heuvel en Van Dam. Hun aanwezigheid was veel te nadrukkelijk en ze floten nagenoeg elke actie af. Bij rust was de foutenverdeling reeds 13 tegen 16. Ik bedoel maar.
Natuurlijk, een fout is een fout, maar je kan het ook overdrijven. Bij elk contact tussen spelers klonk er weer zo’n irritant fluitje terwijl het meestal absoluut niet een spelbepalend moment of een zware overtreding was. Tijdens de tweede helft waren de heren iets beter maar toch bleef het allemaal erg matig.
Over matig gesproken. De belangstelling in Bergen op Zoom was bedroevend laag. Uit Groningen waren ongeveer 35 mensen aanwezig maar van de thuisclub was het publiek nou niet bepaald in grote getale opgekomen. Daardoor was de ambiance dus ook verre van dat wat je zou mogen verwachten van een wedstrijd in de eredivisie maar ach, dat zien we helaas wel vaker in Nederland.
En dan ons spel. Nee, heersen deden we zeker niet. Het zou kunnen dat de beide duels tegen Kazan de nodige tol hebben geëist maar de uitstraling van het team was niet je van het. De enige die echt rechtop bleef staan en volgens de norm presteerde was Jason Ellis. Hij speelde een prima wedstrijd en zijn inzet was zoals altijd weer groots. Ook Aron, Robby en Henry lieten zich van hun goede kant zien maar verder was het niet echt indrukwekkend. Twee namen moeten dan toch even worden genoemd. Als eerste John Turek. Hij speelde wel met meer overtuiging in vergelijking met een aantal oefenwedstrijden maar zijn spel is nog niet bevredigend. Voorzichtig, soms zelfs passief en met te weinig dreiging voor een man met zijn staat van dienst. Hij kreeg ook met regelmaat van de bank kritiek te horen en dat was dus blijkbaar nodig. Als tweede Haryasz. Het leek wel of hij met hele andere dingen bezig was. Met een double double (11/10) was zijn wedstrijdprestatie best acceptabel maar hij had niet de bevlogenheid die we anders wel van hem gewend zijn. Gelaten, zo zou je het wel kunnen omschrijven. Na afloop was meteen al te zien dat er wel een aantal zaken intern besproken moesten worden en dat gebeurde dus ook.
Het is de eerste wedstrijd nog maar, maar het niveau moet duidelijk wel omhoog. Niet alleen qua spel maar zeker ook qua beleving, karakter en inzet, Er zijn uitzonderingen maar die heb ik hierboven reeds benoemd. De eerste punten zijn binnen, dat is natuurlijk prettig en goed. Maar eerlijk gezegd, halverwege het laatste kwart had het kwartje ook zomaar de andere kant op kunnen rollen. Was de thuisploeg dan zo goed? Nee, absoluut niet. Ze speelden rommelig en zonder een duidelijk plan. In zo’n team voelt Tim Blue zich overigens als een vis in het water dus die kan dit seizoen zijn lol nog wel op. Of de nieuwe coach Wierd Goedee de boel daar nog goed aan de praat gaat krijgen weet ik niet maar ik verwacht het niet. De kans dat ze weer de finale gaan halen schat ik als bijzonder laag in nu.
Trouwens, je zal maar speaker zijn daar in Bergen op Zoom. We kennen die man die altijd lopend achter de jurytafel de boel aan elkaar praat al wel langer maar bij elke actie van de thuisploeg moet hij blijkbaar de hele clubnaam uitspreken. We werden er al moe van om naar te luisteren, laat staan dat je het aldoor weer moet herhalen…’Balbezit voor de World Class Aviation Academy!’ Zucht…
Natuurlijk, een fout is een fout, maar je kan het ook overdrijven. Bij elk contact tussen spelers klonk er weer zo’n irritant fluitje terwijl het meestal absoluut niet een spelbepalend moment of een zware overtreding was. Tijdens de tweede helft waren de heren iets beter maar toch bleef het allemaal erg matig.
Over matig gesproken. De belangstelling in Bergen op Zoom was bedroevend laag. Uit Groningen waren ongeveer 35 mensen aanwezig maar van de thuisclub was het publiek nou niet bepaald in grote getale opgekomen. Daardoor was de ambiance dus ook verre van dat wat je zou mogen verwachten van een wedstrijd in de eredivisie maar ach, dat zien we helaas wel vaker in Nederland.
En dan ons spel. Nee, heersen deden we zeker niet. Het zou kunnen dat de beide duels tegen Kazan de nodige tol hebben geëist maar de uitstraling van het team was niet je van het. De enige die echt rechtop bleef staan en volgens de norm presteerde was Jason Ellis. Hij speelde een prima wedstrijd en zijn inzet was zoals altijd weer groots. Ook Aron, Robby en Henry lieten zich van hun goede kant zien maar verder was het niet echt indrukwekkend. Twee namen moeten dan toch even worden genoemd. Als eerste John Turek. Hij speelde wel met meer overtuiging in vergelijking met een aantal oefenwedstrijden maar zijn spel is nog niet bevredigend. Voorzichtig, soms zelfs passief en met te weinig dreiging voor een man met zijn staat van dienst. Hij kreeg ook met regelmaat van de bank kritiek te horen en dat was dus blijkbaar nodig. Als tweede Haryasz. Het leek wel of hij met hele andere dingen bezig was. Met een double double (11/10) was zijn wedstrijdprestatie best acceptabel maar hij had niet de bevlogenheid die we anders wel van hem gewend zijn. Gelaten, zo zou je het wel kunnen omschrijven. Na afloop was meteen al te zien dat er wel een aantal zaken intern besproken moesten worden en dat gebeurde dus ook.
Het is de eerste wedstrijd nog maar, maar het niveau moet duidelijk wel omhoog. Niet alleen qua spel maar zeker ook qua beleving, karakter en inzet, Er zijn uitzonderingen maar die heb ik hierboven reeds benoemd. De eerste punten zijn binnen, dat is natuurlijk prettig en goed. Maar eerlijk gezegd, halverwege het laatste kwart had het kwartje ook zomaar de andere kant op kunnen rollen. Was de thuisploeg dan zo goed? Nee, absoluut niet. Ze speelden rommelig en zonder een duidelijk plan. In zo’n team voelt Tim Blue zich overigens als een vis in het water dus die kan dit seizoen zijn lol nog wel op. Of de nieuwe coach Wierd Goedee de boel daar nog goed aan de praat gaat krijgen weet ik niet maar ik verwacht het niet. De kans dat ze weer de finale gaan halen schat ik als bijzonder laag in nu.
Trouwens, je zal maar speaker zijn daar in Bergen op Zoom. We kennen die man die altijd lopend achter de jurytafel de boel aan elkaar praat al wel langer maar bij elke actie van de thuisploeg moet hij blijkbaar de hele clubnaam uitspreken. We werden er al moe van om naar te luisteren, laat staan dat je het aldoor weer moet herhalen…’Balbezit voor de World Class Aviation Academy!’ Zucht…
Abonneren op:
Posts (Atom)
