250509: Bezeten

Binnenkort verschijnt het lang verwachte boek van Igor Wijnker over Ton Boot met onder andere een uitgebreide beschrijving van zijn periode als coach van Hanzevast Capitals tijdens zijn laatste coachjaar 2006-2007 in Groningen. Het boek, getiteld ‘Bezeten’, wordt door de uitgever beschreven als dé biografie over Nederlands beste én meest controversiële sportcoach. De redactie van Hanzevast Capitals heeft het boek reeds kunnen lezen en stelt vast dat dit boek absoluut een aanrader is voor een ieder die het basketbal een warm hart toedraagt. In het boek wordt Ton Boot uitgebreid beschreven vanaf zijn prille jeugd, als speler, als trainer en als mens. Daarnaast komt het minst succesvolle seizoen van Ton Boot in Groningen uitgebreid aan de orde en komen er bijzonder veel situaties ter sprake die ons allen nog vers in het geheugen liggen. Langs deze weg willen we de auteur Igor Wijnker dan ook van harte feliciteren met dit prachtige boekwerk en voorafgaand aan de officiële verschijning van het boek stelden we hem een paar vragen.

Igor, waarom heeft het boek zo lang op zich laten wachten?
‘Daar zijn meerdere redenen voor. Ik ben nogal perfectionistisch en was heel lang niet tevreden over de toon en de vorm van het boek. Bovendien had ik ontstellend veel materiaal verzameld (interviews, reportage en archief-onderzoek) en dat moet -althans bij mij- even bezinken voor het helder is. Ik had trouwens gerust 700 pagina's kunnen vullen, maar daar doe ik waarschijnlijk weinig mensen een plezier mee. Het zijn uiteindelijk twee boeken in één band geworden: een biografie en een verslag/reconstructie van het seizoen 2006-2007’.

Heeft Ton Boot zelf nog een rol gespeeld bij de totstandkoming van het boek en heeft hij al een reactie op de inhoud gegeven?
‘Hij is er vanaf het begin niet zo gecharmeerd van geweest. Ik mocht hem vragen stellen bij trainingen en wedstrijden, maar een diepgravend interview zat er niet in. Boot is wat dat betreft heel apart: hij is aan de ene kant extreem open over z'n team, maar hij heeft liever niet dat mensen te dichtbij komen.. Het is dus een ongeautoriseerde biografie. Boot gaat het niet eens lezen, zegt hij. 'Dat boek interesseert mij niet,' waren zijn letterlijke woorden’.

Hoe heb je zelf dat jaar in Groningen beleeft mede omdat je alles van dichtbij hebt meegemaakt?
‘Als journalist wil je het liefste onbeperkte toegang, maar de kleedkamer was bijvoorbeeld verboden terrein. Omdat ik echter dagelijks aanwezig was en gaandeweg het vertrouwen van een aantal spelers en begeleiders won, kreeg ik toch een behoorlijk onthullende blik op de coach, het team en de organisatie. Het was geen fraai seizoen, maar wel zeer boeiend’.

Wat vind je zelf van de beleving van het basketbal in Groningen?
‘Die is, zoals ook uitgebreid in het boek wordt beschreven, in Nederland absoluut onovertroffen. Aanvankelijk kon ik mijn ogen niet geloven, al was ik natuurlijk ook de lauwwarme ambiance bij de Astronauts gewend. Maar ik weet zeker dat elke andere basketbalclub zou willen dat zij zo'n supportersschare als Donar heeft’.

Denk je dat Ton Boot ooit nog weer als clubcoach aan de slag gaat?
‘Ik zou het wel toejuichen, maar krijg de indruk dat hij stilletjes afscheid heeft genomen van het coachen. Tegenwoordig wordt hij in de media ook al de oud-coach genoemd. En het basketbal is in enkele jaren enorm veranderd: de toestroom van de Amerikanen, meer macht bij de spelers. Het zou me niet verbazen als Boot na zijn laatste seizoen in Groningen heeft geconcludeerd dat het tijd was om te stoppen’.

Ben jij ondertussen fan geworden van de sport basketbal en wellicht van Donar in het bijzonder? ‘Ik was in Amsterdam al basketballiefhebber geworden - door Boot en zijn team. Het is jammer dat de sport in Nederland (afgezien van dat ene plaatsje in het Noorden) zo marginaal blijft. Ik volg de verrichtingen van de club nog nauwlettend en als ik af en toe weer bij Donar kom dan ervaar ik dat elke keer als een warm bad’.

Mocht u ook in het bezit van dit boek willen komen dan is het via onderstaande link vanaf deze week te bestellen.
http://www.nieuwamsterdam.nl/boekUitgave.aspx?ID=808

Nee beste lezer, dit is niet het nieuwe logo voor het komende seizoen. Pas vanaf 1 juli zal het nieuwe clublogo te bewonderen zijn. Dit hierboven is een ontwerpje van een creatieve collega.

De eerste nieuwe aanwinst is bekend: Matt Bauscher, 't kon minder. De tweede buitenlandse aanwinst is nu ook binnen: Robby Bostain. De eerste komt over van Leeuwarden, de tweede van Zwolle.

Nummer drie is ondertussen ook vastgelegd. Steve Ross vindt het in Groningen aantrekkelijker dan in Weert dus pakt zijn koffers en komt in augustus naar het Hoge Noorden. En sinds 27 mei weten we ook wie nummer 4 is: Jason Dourisseau. Nu nog een paar grote kledingkasten erbij en we kunnen weer beginnen.

En voor de liefhebbers, het laatste programmaboekje van dit seizoen:

The Final Edition

12 mei 2009: The Final Countdown

Eiffel- Capitals, The Best of Five

Marco fluisterde maandag nog dat hij de kansen op de winst op ongeveer 60 procent schatte. Het moest lukken, het moest kunnen. Helaas lukt het niet en is het seizoen in Den Bosch tot een einde gekomen.

Het eerste kwart verliep eigenlijk heel gelijkmatig. Na een kleine tussensprint van 0-7 halverwege dit kwart kwamen we zelfs voor met 12-15. De eerste 10 minuten werd uiteindelijk afgesloten met 16-15. Rans was dit eerste kwart goed voor 6 punten. In het tweede kwart was het Akerboom die met twee driepunters de wedstrijd openbrak. Zo werd het in het begin van dit tweede kwart 27-17 en was het verschil opeens 10 punten. Dit verschil bleef in deze tweede 10 minuten lang bestaan en werd zelfs nog groter tot 16 punten. Volgens een ooggetuige leek het alsof Den Bosch in deze fase duidelijk scherper en geconcentreerder was. Bovendien vielen de ballen aan onze kant niet echt en dat is toch de basis van dit balspelletje. Het verschil tijdens de rust was 45-34. Het tweede kwart werd uiteindelijk dus verloren met 29-19. Rebounds bij de rust: 21 tegen 15 en 7 tegen 9 persoonlijke fouten. Rans was aan onze kant topscorer met 12 punten, bij Den Bosch was dat Akerboom met 16 punten.

In het derde kwart duurde het lang voordat de eerste score viel. Julian brak die cyclus na 3 minuten en dunkte snoeihard over Richardson heen. Niet veel later moest Rans het veld verlaten met een vervelende blessure. Toch brak de ploeg niet en kwamen we terug tot 45-40, dus een 0-6 run. Daarna keerde het momentum bijna per minuut om en eindigde dit kwart uiteindelijk in 60-52. Dit derde kwart wonnen we dus met 15 tegen 18. In het laatste kwart met ongeveer nog 4 minuten te spelen kwamen we met een dunk van Julian nog terug tot 5 punten bij een stand van 68-63. Daarna was het vooral Richardson die de thuisploeg op sleeptouw nam en de winst langzamerhand naar zich toe trok. En zo eindigde de wedstrijd uiteindelijk in het voordeel van de thuisploeg.

Dit seizoen zijn we in de competitie als derde geëindigd en tijdens de Play-offs hebben we het de bekerwinnaar van dit jaar bijzonder lastig gemaakt door de halve finale uiteindelijk met 3 tegen 2 te verliezen. Heel Groningen heeft volop genoten en met opgeheven hoofd verlaten de Hanzevast Capitals het strijdtoneel om de landstitel van dit jaar. Den Bosch gaat het in de finale opnemen tegen Amsterdam en eerlijk gezegd denk ik dat Den Bosch een goede kans heeft om die serie te gaan winnen. In Groningen kunnen de vakanties nu gaan beginnen. Een dankwoord gaat uit naar alle betrokkenen die zich dit seizoen weer hebben ingezet om het basketbal in Groningen springlevend te houden. Missie wederom geslaagd. Nu moeten we weer maanden wachten totdat een nieuwe basketbalperiode weer gaat beginnen. Ach, dat hebben we wel vaker meegemaakt. Natuurlijk zijn we benieuwd welke spelers zullen vertrekken en welke mannen zullen blijven. We zullen het in de komende maanden allemaal wel zien, horen en lezen.

Seizoen 2008-2009, ik heb weer genoten. I really love this game!

2-2

You win some, you lose some. De euforie na afgelopen donderdag was bijna niet te stuiten. Alles stond op scherp en iedereen was er klaar voor. Maar helaas, het mocht niet zo zijn. De hele wedstrijd hebben we achter de feiten aangelopen en Den Bosch was deze avond bijzonder scherp en effectief bezig.

En zo is de stand in deze halve finale dus weer gelijk. Dinsdag moet het gebeuren. Marco schat onze kansen op 49%. Dat is dus 1% minder dan de helft. Ik schat het zelf op 50%.

Het vervelende van de wedstrijd van vandaag is dat er een kans is dat dit de laatste thuiswedstrijd van dit seizoen is. Niet dat ik negatief ben maar die kans is gewoon aanwezig. Dan gaat het seizoen voor de grote groep Donar fans in Groningen wel een beetje als een nachtkaars uit. Maar ja, zo gaat dat in de sport.

Dinsdag vertrekt het hele circus dus weer naar het Zuiden. Ik hoop van harte dat de ploeg nog voor een stunt kan zorgen. Zo ja, dan zien we elkaar komend weekend weer in Plaza. Zo niet, dan is het over en uit.

090509: De Dag des Oordeels

Nou nou, de kop doet iets ergs vermoeden maar zo heftig is het natuurlijk ook weer niet. Maar toch, vanavond kon er wel eens een beslissing vallen in de spannende serie tussen Groningen en Den Bosch. Na de wedstrijd van afgelopen donderdag is de stand in deze halve finaleserie nu 1-2 of 2-1. Deze avond strijden Jamal, Lisa en Rachel trouwens ook voor het hoogste. Niet dat iemand die hier nu aanwezig is dat ook maar iets kan schelen, maar toch…

Laten we nog even teruggaan naar afgelopen dinsdag. Een dag die menig basketballiefhebber niet snel meer zal vergeten. Terwijl op de drafbaan allerlei muzikanten hun uiterste best deden en het bier rijkelijk vloeide werd er in deze hal een wedstrijd gespeeld tussen twee grootmachten. We zijn het er allemaal wel over eens dat deze serie eigenlijk de finale van dit seizoen had moeten zijn want de sfeer, het spel en het resultaat waren absoluut finalewaardig. 3950 bezoekers, een record tot op heden dit seizoen, waren getuige van een ongekend spannende wedstrijd waar werkelijk alles in zat. Het leuke van deze sport is ook dat alle 3950 aanwezigen na afloop een andere visie of mening hadden over de wedstrijd. Laten we er eens twee uitlichten. De verslaggever van het Dagblad van het Noorden noemde bijvoorbeeld de arbitrage tijdens de confrontatie ‘dik in orde’. De schrijver van het Brabant Dagblad was van mening dat de scheidsrechters ‘de wedstrijd bijna kapot floten’ en de wedstrijd grotendeels niet aanvoelden. Twee compleet verschillende visies die toch allebei over dezelfde wedstrijd schreven. Maar wie heeft er nou eigenlijk gelijk?

Een ieder mag en kan gelukkig zijn of haar eigen mening hebben over wat men die avond heeft kunnen zien. Dus, wat maakt het eigenlijk uit. De feiten, daar gaat het om. En die feiten logen er niet om. De Capitals wonnen twee van de vier kwarten en wisten uiteindelijk als winnaar uit de bus te komen. Maar ohh, wat was het spannend. Elk kwart werd met maximaal twee punten verschil beëindigd en gedurende de laatste minuten van de wedstrijd droop de extase er gewoon vanaf. En toen kwam het eindsignaal. Martiniplaza ontplofte en trilde op haar grondvesten. 67-65 en daarmee kwam de stand in de serie op 1-1. Mr TT, oftewel Torey Thomas, besliste eigenhandig het duel door eerst een vrije worp raak te schieten en daarna het Eiffel onmogelijk te maken om een laatste aanval op te zetten. In een interview na de wedstrijd zei hij dat hij met de energie die hij in het spel legt, de ploeg moet leiden en dat ook vol overgave doet. Door zijn inbreng, gedurende het hele seizoen maar zeker ook tijdens de Play-offs, verdient deze kleine man een standbeeld ter grootte van de Martinitoren. Maar laten we daar nog even mee wachten totdat we weten hoe het seizoen uiteindelijk wordt afgesloten.

Waarschijnlijk heeft u, net als vele anderen, deze wedstrijd na afloop nog een paar keer voorbij laten komen en nogmaals genoten van alles wat er te zien en te beleven was. Deze 5 mei was voor basketbalbegrippen een ab-so-luut hoogtepunt. Groningen is dé basketbalstad van Nederland en dat is nu maar weer eens in alle opzichten bewezen. Zelfs de kleine groep fans die waren meegereisd uit Den Bosch genoten van de sfeer en de entourage. Ook coach Don Beck was onder de indruk en sprak in de persconferentie over een ‘outstanding atmosphere’. Tja, dat hebben ze niet in Den Bosch. En ook niet in al die andere steden. Wat dat betreft staan we in onze stad al met 10-0 voor maar helaas gelden deze cijfers niet voor de eindrangschikking. Maar wat mogen we trots op ons team maar ook zeker op ons zelf zijn. De sfeer die hier in Martiniplaza vaak te vinden is maakt u namelijk helemaal zelf. Zo zijn wij Groningers. We steunen de ploeg vol overgave en creëren samen een feestje waar alle zaalsporten in Nederland jaloers op zijn. Zo gaat dat al jaren en zo zal het ook nog heel lang doorgaan. Nu al zijn er voor het komende seizoen rond de 600 seizoenskaarten verkocht terwijl we nog volop aan het spelen zijn. Dat kan en gebeurt alleen in Groningen. En daar zijn we allemaal beretrots op.

Maar goed, hoe nu verder. De stand is 1-2 of 2-1 en vandaag wordt de vierde wedstrijd gespeeld. Na vanavond is de stand 2-2, 1-3 of 3-1. Het klinkt wellicht wat ingewikkeld maar u snapt het ongetwijfeld wel. Bij 2-2 gaat het hele circus gewoon weer verder en valt de beslissing komende dinsdag in Den Bosch. Wordt het 3-1 voor ons dan kan ik u verzekeren dat Groningen op haar grondvesten zal trillen en het nog lang onrustig zal zijn in de Groningse binnenstad. Bovendien moeten we dan ook meteen weer hard gaan repeteren op het liedje ‘tulpen uit Groningen’. En mocht het onverhoopt 1-3 worden dan zal de ovatie na de wedstrijd heel lang en heel indrukwekkend zijn.

In de USA noemen ze deze basketbalperiode ‘Where amazing happens’. In Grunn noemen we het gewoon ‘DONAR!!’. Veel plezier.

1-1

Marco Borsato moet nu echt een ander liedje gaan schrijven, het liefst iets met blauw er in. Want, Vandaag is blauw!! Spanning, sensatie en actie, dát was het vandaag in optima forma. Wat een gekkenhuis in Martiniplaza. 3950 mensen zagen een geweldig duel tussen twee grootmachten. Zaterdag nog 350 er bij en we zijn uitverkocht. Ook Don Beck roemde in de persconferentie de sfeer in Groningen. Afgelopen zondag waren 550 Groningers aanwezig in Den Bosch, vandaag nog geen 75 Bosche Bollen in onze prachtige stad. Alleen daarom al hoop ik van harte dat we deze serie gaan winnen want wij verdienen het gewoon.

De druk ligt nu bij Den Bosch. Als ze donderdag in eigen huis verliezen maken we het zaterdag simpelweg af. Wie kan het beste met deze druk omgaan? We zullen het zien.

Dit is wat deze sport zo mooi maakt. Grote mannen basketbal. Fantastisch!!

(klik op de foto's voor een groter formaat)

0-1

Ook hier geldt, de eerste klap is een daalder waard. Den Bosch staat na de overwinning in eigen huis met 1-0 voor. En terecht. De individuele klasse van Richardson gaf de doorslag en wij waren verre van scherp. Ook deze wedstrijd gaven een paar spelers niet thuis en dat kan je bij dit soort wedstrijden echt niet hebben. Natuurlijk is er nog geen man overboord maar de toon voor deze serie is nu wel gezet. En over de sfeer en entourage in Den Bosch, ik kom er voorlopig niet weer. Als iemand wil weten waarom niet, je kan het me altijd vragen.