Ongetwijfeld zullen er onder u vandaag nog wel een aantal mensen zijn die nog moeten bijkomen van de afgelopen feestdagen. Kerst en een jaarwisseling, het is een periode van gezelligheid en ontspanning die voordat je het door hebt, ook weer zo voorbij zijn.
Na de laatste gewonnen wedstrijd van het afgelopen jaar in en tegen Rotterdam ging het team op kerstreces om vervolgens na de kerstdagen de trainingen weer op te pakken. De ploeg had een week vrij en dat was na de flinke inspanningen van de afgelopen maanden ook wel gepast. Even tijd voor andere dingen en daar waar mogelijk en wenselijk, op bezoek bij familie en/of vrienden. Een van de spelers die huiswaarts ging was Matt Bauscher. Via zijn blog hield hij de buitenwereld op de hoogte van zijn bijzondere reis naar de andere kant van de grote plas. Mede door de sneeuwtroep die heel Europa in zijn greep hield duurde zijn reis huiswaarts zo’n 44 uur maar zoals hij schreef, het was het meer dan waard. Tijdens zijn kersttrip vroegen we hem hoe hij de afgelopen maanden in Groningen heeft ervaren. ‘Ik voel me gezegend. Afgezien van het rare weer in Nederland heb ik het erg naar mijn zin. De mensen zijn aardig en Groningen is een heel leuke stad. Ik ben heel blij met dit team, het zijn allemaal goede kerels en dat is heel wat waard als je zoveel met elkaar optrekt. En we liggen goed op schema. Ons plan is om het thuisvoordeel voor de hele Play-offs serie veilig te stellen en ondanks de twee onnodig verloren wedstrijden zijn we goed op weg. Ik zie ons zeker wel de finale halen dit jaar en ik hoop echt van harte dat we de titel naar Groningen kunnen halen. De fans van Donar zijn geweldig en we zullen er alles aan doen om het kampioenschap binnen te halen, als dank aan alle fans voor hun geweldige steun’.
Zoals bekend hebben wij van alle ploegen tot op heden de minste verliespunten. Als enige club hebben wij maar twee wedstrijden verloren. Daarna volgen Bergen op Zoom en Den Bosch met ieder vier verloren wedstrijden. Qua punten staat Bergen op Zoom op de ranglijst nog wel boven ons maar dat komt omdat wij drie wedstrijden minder hebben gespeeld. Beetje een vertekend beeld dus maar dat zal in de komende weken wel weer worden rechtgetrokken. Sterker nog, heeft u het programma voor de maand januari al gezien? Zeven te spelen wedstrijden, waarvan vier thuiswedstrijden. Oftewel, een bijzonder volle agenda. Vandaag staat er maar één wedstrijd geprogrammeerd in de eredivisie en dat is dus deze, waarbij ook u aanwezig bent. We eindigden het jaar 2009 met een wedstrijd tegen Rotterdam en we beginnen het nieuwe jaar meteen ook weer goed tegen diezelfde ploeg. De uitwedstrijd van 19 december werd een redelijke eenvoudige overwinning (49-77) waarbij wij op alle fronten duidelijk beter waren dan de Rotterdammers die het dit jaar doen met alleen maar Nederlandse spelers. Voorzitter, en sponsor van Rotterdam, Johan van Haga wilde het dit seizoen helemaal anders doen omdat hij klaar was met Amerikaanse basketbalspelers. Nederlandse spelers kregen volgens hem niet de kans om zich verder te ontwikkelen door de aanwezigheid van die ‘egoïstische gasten die alleen maar voor hun eigen statistieken spelen’, aldus Johan van Haga. Het gevolg van deze gewaagde filosofie is dat Rotterdam als enige club in de eredivisie geen Amerikanen in de gelederen heeft en dat coach Jezerkic van de zestien gespeelde wedstrijden er nu één heeft gewonnen en daarmee dus met stip de hekkensluiter van de competitie is.
Laten we het zo zeggen, Rotterdam heeft, met respect, dit seizoen in ieder geval heel andere ambities dan dat wij in Groningen hebben. Wij voldoen aan alle regels en gaan dit jaar voor de volle 100% voor het kampioenschap. Na 1982 en 2004 zou het toch prachtig zijn als het jaar 2010 aan dat lijstje kan worden doorgevoegd. Om dat doel te bereiken is door de technische staf dit team samengesteld dat samen hard wil werken en zeker ook dezelfde instelling heeft. Met gemiddeld meer dan 3000 bezoekers per thuiswedstrijd is Groningen er helemaal klaar voor. Die zesde man rond het veld is heel belangrijk. Daardoor krijgen spelers vleugels en is de sfeer hier in Martiniplaza altijd optimaal. Ja, in dit jaar 2010 zou het weer eens moeten lukken. Dat zou toch geweldig zijn, ergens eind mei weer eens een feestje op de Grote Markt? Let’s do it!
woensdag 30 december 2009
zaterdag 19 december 2009
191209: De laatste winst van 2009
Zo, laat het kerstreces maar beginnen. 14 wedstrijden gespeeld en 2 verloren, dan mag je absoluut met een tevreden gevoel de kerstdagen in gaan.
Nee, de reis ging vandaag niet naar Rotterdam. Met de huidige weersomstandigheden leek het me niet heel verstandig om zo´n lange reis te gaan maken. Een groep van zo´n 20 supporters uit Groningen besloten anders en daalden wel af naar het zuidwesten. Daar zagen ze in ieder geval een bijzondere eerste helft tegen de hekkensluiter van de competitie. Na een flinke bliksemstart van Donar kwamen de Rotterdammers toch weer flink terug en kwamen met een stand van 22-20 zelfs even voor te staan. Gelukkig bleef dit beperkt tot één moment in de hele wedstrijd. De russtand was 24-32 tegen bijzonder matige percentages aan onze kant. Volgens een betrouwbare ooggetuige was het gewoon slecht. Het team was niet scherp en niet geconcentreerd. De tweede helft was gelukkig van een hele andere orde. Niet dat de vlammen er opeens vanaf sloegen maar het was in ieder geval beter dan de eerste helft.
De wedstrijd eindigde in 49-77. Een double double van Haryasz (10/15), ook 15 rebounds van Ellis en Bauscher werd topscoorder met 14 punten. Totaal 47 tegen 34 teamrebounds. De schotstatistieken waren wel heel matig. 10 uit 23 vrije worpen, 3 uit 16 driepunters en 32 uit 64 tweepunters. Maar ach, dat soort dingen kunnen wel eens gebeuren. Matig spelen en toch winnen, dat siert een topploeg. Het kan simpelweg niet altijd alleen maar Hosanna zijn.
Zo wonnen we de laatste wedstrijd van het jaar 2009 en kunnen we allemaal trots zijn op onze club. We doen het gewoon prima en dat biedt veel perspectief voor de komende maanden. Bauscher en Haryasz zijn vandaag niet mee teruggereden naar de Top of Holland. Ze zijn richting Schiphol gegaan om zo snel mogelijk af te reizen naar hun familie aan de andere kant van de plas. De rest van het team zal grotendeels de komende kerstdagen in Nederland vieren. En dat is natuurlijk geen straf. Sterker nog, op dit soort dagen mogen we toch maar weer blij zijn dat we in Groningen wonen. Een flink pak sneeuw en het glazen huis op de Grote Markt. Het kon minder. De sfeer is gezellig en leuk en de koude buitentemperatuur geeft de juiste beleving voor deze tijd van het jaar. Vanmiddag kreeg ik zelfs op de Grote Markt een microfoon en een camera van TV Noord voor mijn neus met het verzoek een nieuwjaarswens uit te spreken. Binnenkort zal dit vast wel op televisie verschijnen. De boodschap was in ieder geval helder, laten we over ongeveer 5 maanden met meer mensen op de Grote Markt komen te staan dan dat er nu met deze temperaturen mensen aanwezig zijn om even te kijken naar de drie diskjockeys. Met een groet aan alle Donarfans natuurlijk.
Trouwens, prima Groningen-promotie weer. Een mooi evenement dat glazen huis. Leuk om even te kijken en via televisie of radio te volgen. Jammer dat de geluidsapparatuur het bij de opening gisteravond liet afweten. Ik weet toch bijna zeker dat een niet onbekend bedrijf uit de Groningse basketbalwereld dit zou verzorgen…Ook wellicht last van de kou?
Tot slot, de boodschap van onze voorzitter van vandaag in de krant was overduidelijk. Vervelende supporters kunnen en willen we missen als kiespijn. We scheren niemand over één kam maar dit soort excessen moeten we absoluut buiten de deur zien te houden. Ik loop al meer dan 25 jaar rond in deze basketbalwereld en nog nooit zijn er zoveel incidentjes geweest als in dit jaar. Een oproep: laten we als goed voornemen het vooral gezellig houden met elkaar en 2010 zien als een fantastisch basketbaljaar. Daarbij mogen we elkaar best eens aanspreken op elkaars gedrag als dat nodig mocht zijn. We zijn tenslotte één grote familie, met een groot gezamenlijk doel en vol respect voor anderen. Lees de beweegredenen van onze coach nog maar eens binnen zijn thema ‘No Prima Donna’s’. Zoiets zou ook perfect passen bij ons als supporters. Ik zet mijn handtekening er in ieder geval onder, wie volgt?
Nee, de reis ging vandaag niet naar Rotterdam. Met de huidige weersomstandigheden leek het me niet heel verstandig om zo´n lange reis te gaan maken. Een groep van zo´n 20 supporters uit Groningen besloten anders en daalden wel af naar het zuidwesten. Daar zagen ze in ieder geval een bijzondere eerste helft tegen de hekkensluiter van de competitie. Na een flinke bliksemstart van Donar kwamen de Rotterdammers toch weer flink terug en kwamen met een stand van 22-20 zelfs even voor te staan. Gelukkig bleef dit beperkt tot één moment in de hele wedstrijd. De russtand was 24-32 tegen bijzonder matige percentages aan onze kant. Volgens een betrouwbare ooggetuige was het gewoon slecht. Het team was niet scherp en niet geconcentreerd. De tweede helft was gelukkig van een hele andere orde. Niet dat de vlammen er opeens vanaf sloegen maar het was in ieder geval beter dan de eerste helft.
De wedstrijd eindigde in 49-77. Een double double van Haryasz (10/15), ook 15 rebounds van Ellis en Bauscher werd topscoorder met 14 punten. Totaal 47 tegen 34 teamrebounds. De schotstatistieken waren wel heel matig. 10 uit 23 vrije worpen, 3 uit 16 driepunters en 32 uit 64 tweepunters. Maar ach, dat soort dingen kunnen wel eens gebeuren. Matig spelen en toch winnen, dat siert een topploeg. Het kan simpelweg niet altijd alleen maar Hosanna zijn.
Zo wonnen we de laatste wedstrijd van het jaar 2009 en kunnen we allemaal trots zijn op onze club. We doen het gewoon prima en dat biedt veel perspectief voor de komende maanden. Bauscher en Haryasz zijn vandaag niet mee teruggereden naar de Top of Holland. Ze zijn richting Schiphol gegaan om zo snel mogelijk af te reizen naar hun familie aan de andere kant van de plas. De rest van het team zal grotendeels de komende kerstdagen in Nederland vieren. En dat is natuurlijk geen straf. Sterker nog, op dit soort dagen mogen we toch maar weer blij zijn dat we in Groningen wonen. Een flink pak sneeuw en het glazen huis op de Grote Markt. Het kon minder. De sfeer is gezellig en leuk en de koude buitentemperatuur geeft de juiste beleving voor deze tijd van het jaar. Vanmiddag kreeg ik zelfs op de Grote Markt een microfoon en een camera van TV Noord voor mijn neus met het verzoek een nieuwjaarswens uit te spreken. Binnenkort zal dit vast wel op televisie verschijnen. De boodschap was in ieder geval helder, laten we over ongeveer 5 maanden met meer mensen op de Grote Markt komen te staan dan dat er nu met deze temperaturen mensen aanwezig zijn om even te kijken naar de drie diskjockeys. Met een groet aan alle Donarfans natuurlijk.
Trouwens, prima Groningen-promotie weer. Een mooi evenement dat glazen huis. Leuk om even te kijken en via televisie of radio te volgen. Jammer dat de geluidsapparatuur het bij de opening gisteravond liet afweten. Ik weet toch bijna zeker dat een niet onbekend bedrijf uit de Groningse basketbalwereld dit zou verzorgen…Ook wellicht last van de kou?
Tot slot, de boodschap van onze voorzitter van vandaag in de krant was overduidelijk. Vervelende supporters kunnen en willen we missen als kiespijn. We scheren niemand over één kam maar dit soort excessen moeten we absoluut buiten de deur zien te houden. Ik loop al meer dan 25 jaar rond in deze basketbalwereld en nog nooit zijn er zoveel incidentjes geweest als in dit jaar. Een oproep: laten we als goed voornemen het vooral gezellig houden met elkaar en 2010 zien als een fantastisch basketbaljaar. Daarbij mogen we elkaar best eens aanspreken op elkaars gedrag als dat nodig mocht zijn. We zijn tenslotte één grote familie, met een groot gezamenlijk doel en vol respect voor anderen. Lees de beweegredenen van onze coach nog maar eens binnen zijn thema ‘No Prima Donna’s’. Zoiets zou ook perfect passen bij ons als supporters. Ik zet mijn handtekening er in ieder geval onder, wie volgt?
donderdag 17 december 2009
171209: No Prima Donna's
U zult de kreet ongetwijfeld al een keer hebben gehoord. `No Prima Donna´s´ is het thema wat coach Marco van den Berg dit seizoen gekozen heeft als motto voor GasTerra Flames. Het gaat over de normen en de waarden in de topsport zoals onze coach het ziet. Welke afspraken maak je met elkaar en hoe werken we samen om zo het hoogst mogelijke te bereiken. Om dit thema goed duidelijk te maken heeft Marco van den Berg een presentatie gemaakt die als eerste aan het team aan het begin van het seizoen is gepresenteerd. Daarna is het ook aan anderen vertoond en afgelopen week kregen diverse mensen van de pers ook de mogelijkheid om de toelichting van dit thema van de coach aan te horen. Een verslag:
De presentatie begint met muziek. Het is een fragment van een live concert van Van Morrison, ‘Live in San Fransisco’. Het fragment geeft duidelijk aan welke boodschap de coach wil overbrengen en de kreet´No Prima Donna´s´ komt met regelmaat voorbij.
`Winners are made, not born…´
De presentatie is onderverdeeld in 4 groepen:
- 1 Opofferingsgezindheid
- 2 Een vechtmachine
- 3 Emotionele kracht
- 4 Geen smoesjes
1.
De basis van een topteam wordt gelegd doordat men zich voor elkaar wil opofferen. Negatieve gewoontes moeten veranderen of verbeteren. Het gaat om de prestatie van het team, niet om het individu. Bijvoorbeeld de hoeveelheid speeltijd. Een aantal spelers in ons team waren voorheen gewend om veel speelminuten te maken. Door de samenstelling van deze groep kan het zijn dat bepaalde spelers minder minuten maken omdat het voor de teamprestatie beter is om meer te rouleren. Een ieder wordt geacht zich hierin te schikken. Voor de statistieken geldt hetzelfde. Elke speler is een onderdeel van deze ploeg. Het gaat niet om individuele statistieken maar om de teamprestatie.
Zoals J.F. Kennedy ooit zei: Vraag niet wat het land voor jou kan doen maar wat jij kan doen voor het land. Verander het woord ‘land’ door het woord ‘team’, dat is de manier waarop wij willen samenwerken.
2.
Veel onderdelen van het spel zijn niet meteen terug te vinden in statistieken. Bijvoorbeeld: de absolute inzet in het rebounden, hard en overtuigend een duel in gaan, vol overgave duiken naar een losse bal en het forceren van fouten van een tegenstander. Juist deze aspecten maken van een ploeg een topploeg. Onvoorwaardelijk keihard willen werken voor het beste resultaat. Meer dan 100% inzet vertonen en simpelweg niet verslappen.
Dit onderdeel van het spel moet elke dag worden getoond. Elke training moet maximaal zijn. Als deze inzet niet kan worden gegeven is het beter om maar gewoon niet te gaan trainen. Het team fungeert als een vechtmachine en alle spelers zijn daar een onderdeel van. Individuele verslapping kan daar simpelweg geen onderdeel van zijn.
3.
Een belangrijk onderdeel is leren omgaan met emoties. Hoe een wedstrijd ook verloopt, we breken niet. We laten ons niet kennen en blijven tot de laatste minuut keihard werken voor het beste resultaat. Negatieve emoties zijn niet welkom. Het gaat om de positieve emoties en daar moeten we elkaar mee helpen.
Natuurlijk zijn agressief gedrag of de tegenstander bewust pijn willen doen uit den boze. Maar dat wil niet zeggen dat je je eigen territorium niet mag verdedigen. Als je als speler door een tegenstander wordt geprovoceerd moet je duidelijk aangeven waar jouw grenzen liggen. Vanzelfsprekend doe je dit dan op een sportieve manier.
Technische fouten horen daar niet bij, uitzonderingen daar gelaten. Wees niet bezig met de wedstrijdleiding. Daar kan je als speler toch niets aan veranderen. Mocht het nodig zijn dan probeert de coach vanaf zijn positie wel om iets aan de leiding duidelijk te maken.
Een ieder doet altijd actief mee met de ‘huddle’, een korte samenkomst van de groep om de teamprestatie te benadrukken. Ook als het even tegenzit is dit juist een belangrijk onderdeel van het teamproces. Niemand uitgezonderd.
‘Trashtalking’ doen wij niet aan mee. We respecteren onze tegenstander en de wedstrijdleiding. Mondje dicht en niet provoceren.
Uniformiteit is belangrijk. Een ieder is gelijk. Dat uit zich bijvoorbeeld al in de warming up voorafgaand aan een wedstrijd. Als we afspreken dat iedereen de middellijn aanraakt dan geldt dat dus voor iedereen.
Afspraak is afspraak.
Nooit zichtbaar opgeven. Ook al staan we achter, we verslappen niet. Een wedstrijd duurt veertig minuten. Mochten we na 40 minuten toch verliezen dan moet de conclusie zijn dat we te weinig tijd hadden om alsnog te winnen. Het doel is juist om de tegenstander te laten opgeven, om ze te breken.
Zelfpromotie kennen we niet. Elk individu is ondergeschikt aan het team. Niemand is groter of belangrijker dan een ander.
4.
Smoesjes doen we niet aan. Dit is een vorm van werkethiek die heel belangrijk is. Zo leer je ook om goed om te gaan met tegenslagen. Ben je te laat voor een training of een wedstrijd dan doe je simpelweg niet mee. We faken geen blessures na bijvoorbeeld een gemiste bal. Als een bal wordt gemist dan is het prioriteit om de inzet juist te verhogen om dit niet weer te laten gebeuren.
We verwachten van iedereen altijd een positieve lichaamstaal. We gaan altijd voluit. Mocht je bijvoorbeeld een sprint niet helemaal voluit kunnen gaan dan wordt je gewisseld want dan ben je blijkbaar moe. Goed en hard trainen is elke dag van het grootste belang. Voel je je niet helemaal goed en kan je geen 100% geven dan train je simpelweg niet mee.
Dit zijn de uitgangspunten die de coach heeft vastgesteld voor deze ploeg. Van een ieder wordt verwacht dat men zich hier volledig aan conformeert en zich ook zo inzet. Zo ontstaat een topsportcultuur waar niet alleen het team maar ook de hele club GasTerra Flames zich volledig aan wil binden. Het is een manier van werken die veel discipline vraagt en ook veel energie kost. Maar als iedereen zich hierin schikt zullen de resultaten daar ook duidelijk het gevolg van zijn. Wij willen altijd winnen en de beste ploeg zijn. Dat is het motto van GasTerra Flames.
Meerdere spelers heeft reeds te kennen gegeven dat dit het hardst werkende team is waarvoor ze ooit hebben gespeeld. Ze vinden dit een geweldige ervaring, zeker ook omdat de goede resultaten het gevolg zijn van deze instelling en strategie.
No Prima Donna’s.
De presentatie begint met muziek. Het is een fragment van een live concert van Van Morrison, ‘Live in San Fransisco’. Het fragment geeft duidelijk aan welke boodschap de coach wil overbrengen en de kreet´No Prima Donna´s´ komt met regelmaat voorbij.
`Winners are made, not born…´
De presentatie is onderverdeeld in 4 groepen:
- 1 Opofferingsgezindheid
- 2 Een vechtmachine
- 3 Emotionele kracht
- 4 Geen smoesjes
1.
De basis van een topteam wordt gelegd doordat men zich voor elkaar wil opofferen. Negatieve gewoontes moeten veranderen of verbeteren. Het gaat om de prestatie van het team, niet om het individu. Bijvoorbeeld de hoeveelheid speeltijd. Een aantal spelers in ons team waren voorheen gewend om veel speelminuten te maken. Door de samenstelling van deze groep kan het zijn dat bepaalde spelers minder minuten maken omdat het voor de teamprestatie beter is om meer te rouleren. Een ieder wordt geacht zich hierin te schikken. Voor de statistieken geldt hetzelfde. Elke speler is een onderdeel van deze ploeg. Het gaat niet om individuele statistieken maar om de teamprestatie.
Zoals J.F. Kennedy ooit zei: Vraag niet wat het land voor jou kan doen maar wat jij kan doen voor het land. Verander het woord ‘land’ door het woord ‘team’, dat is de manier waarop wij willen samenwerken.
2.
Veel onderdelen van het spel zijn niet meteen terug te vinden in statistieken. Bijvoorbeeld: de absolute inzet in het rebounden, hard en overtuigend een duel in gaan, vol overgave duiken naar een losse bal en het forceren van fouten van een tegenstander. Juist deze aspecten maken van een ploeg een topploeg. Onvoorwaardelijk keihard willen werken voor het beste resultaat. Meer dan 100% inzet vertonen en simpelweg niet verslappen.
Dit onderdeel van het spel moet elke dag worden getoond. Elke training moet maximaal zijn. Als deze inzet niet kan worden gegeven is het beter om maar gewoon niet te gaan trainen. Het team fungeert als een vechtmachine en alle spelers zijn daar een onderdeel van. Individuele verslapping kan daar simpelweg geen onderdeel van zijn.
3.
Een belangrijk onderdeel is leren omgaan met emoties. Hoe een wedstrijd ook verloopt, we breken niet. We laten ons niet kennen en blijven tot de laatste minuut keihard werken voor het beste resultaat. Negatieve emoties zijn niet welkom. Het gaat om de positieve emoties en daar moeten we elkaar mee helpen.
Natuurlijk zijn agressief gedrag of de tegenstander bewust pijn willen doen uit den boze. Maar dat wil niet zeggen dat je je eigen territorium niet mag verdedigen. Als je als speler door een tegenstander wordt geprovoceerd moet je duidelijk aangeven waar jouw grenzen liggen. Vanzelfsprekend doe je dit dan op een sportieve manier.
Technische fouten horen daar niet bij, uitzonderingen daar gelaten. Wees niet bezig met de wedstrijdleiding. Daar kan je als speler toch niets aan veranderen. Mocht het nodig zijn dan probeert de coach vanaf zijn positie wel om iets aan de leiding duidelijk te maken.
Een ieder doet altijd actief mee met de ‘huddle’, een korte samenkomst van de groep om de teamprestatie te benadrukken. Ook als het even tegenzit is dit juist een belangrijk onderdeel van het teamproces. Niemand uitgezonderd.
‘Trashtalking’ doen wij niet aan mee. We respecteren onze tegenstander en de wedstrijdleiding. Mondje dicht en niet provoceren.
Uniformiteit is belangrijk. Een ieder is gelijk. Dat uit zich bijvoorbeeld al in de warming up voorafgaand aan een wedstrijd. Als we afspreken dat iedereen de middellijn aanraakt dan geldt dat dus voor iedereen.
Afspraak is afspraak.
Nooit zichtbaar opgeven. Ook al staan we achter, we verslappen niet. Een wedstrijd duurt veertig minuten. Mochten we na 40 minuten toch verliezen dan moet de conclusie zijn dat we te weinig tijd hadden om alsnog te winnen. Het doel is juist om de tegenstander te laten opgeven, om ze te breken.
Zelfpromotie kennen we niet. Elk individu is ondergeschikt aan het team. Niemand is groter of belangrijker dan een ander.
4.
Smoesjes doen we niet aan. Dit is een vorm van werkethiek die heel belangrijk is. Zo leer je ook om goed om te gaan met tegenslagen. Ben je te laat voor een training of een wedstrijd dan doe je simpelweg niet mee. We faken geen blessures na bijvoorbeeld een gemiste bal. Als een bal wordt gemist dan is het prioriteit om de inzet juist te verhogen om dit niet weer te laten gebeuren.
We verwachten van iedereen altijd een positieve lichaamstaal. We gaan altijd voluit. Mocht je bijvoorbeeld een sprint niet helemaal voluit kunnen gaan dan wordt je gewisseld want dan ben je blijkbaar moe. Goed en hard trainen is elke dag van het grootste belang. Voel je je niet helemaal goed en kan je geen 100% geven dan train je simpelweg niet mee.
Dit zijn de uitgangspunten die de coach heeft vastgesteld voor deze ploeg. Van een ieder wordt verwacht dat men zich hier volledig aan conformeert en zich ook zo inzet. Zo ontstaat een topsportcultuur waar niet alleen het team maar ook de hele club GasTerra Flames zich volledig aan wil binden. Het is een manier van werken die veel discipline vraagt en ook veel energie kost. Maar als iedereen zich hierin schikt zullen de resultaten daar ook duidelijk het gevolg van zijn. Wij willen altijd winnen en de beste ploeg zijn. Dat is het motto van GasTerra Flames.
Meerdere spelers heeft reeds te kennen gegeven dat dit het hardst werkende team is waarvoor ze ooit hebben gespeeld. Ze vinden dit een geweldige ervaring, zeker ook omdat de goede resultaten het gevolg zijn van deze instelling en strategie.
No Prima Donna’s.
zondag 13 december 2009
131209: Koploper
http://www.spotgroningen.nl/nl/spotjes/topbasketbal-in-groningen-bij-gasterra-flames
De coach van Bergen op Zoom, Erik Braal, vond de eerste vraag die hem in de persconferentie werd gesteld niet zo leuk. Hij vond het zelfs cynisch. De vraag was ´een wedstrijd om de eerste plaats en dan met bijna 20 punten verliezen, hoe kan dat?´ Er zijn verschillende vertalingen van het woord ‘cynisch’ waaronder ‘bitter’ en ‘spottend’. Van beide was absoluut geen sprake. Het waren gewoon de feiten. Waarschijnlijk was Erik niet zo gelukkig op dat moment en reageerde hij iets te emotioneel. Dat is ook wel weer te begrijpen.
3450 bezoekers zagen een heerlijke wedstrijd tegen de ploeg uit Bergen op Zoom. De strijd om de eerste plaats is voorlopig wel duidelijk. Wij zijn tot op heden de beste ploeg van de competitie. Bergen op Zoom straalde ook niet uit dat het een ploeg is die om de echte hoofdprijzen meedoet. Er lopen een paar goede spelers in dat team maar, zo op het oog, de gretigheid ontbreekt. Voorafgaande aan de wedstrijd was het leuk om te zien hoe Bauscher, Ellis en Defares even een onderonsje met elkaar hadden. Deze drie zaten vroeger bij elkaar op de Boise State Universiteit en kennen elkaar door en door. Nu speelden ze tegen elkaar in Martiniplaza in Nederland en de beste ploeg won.
Het leek wel of de ploeg uit Bergen op Zoom geen leider in het veld had. Allemaal speelden ze zeer gedisciplineerd maar er ontbrak iets. De invloed van de twee ervaren coaches, Braal en Van der Belt, was duidelijk merkbaar. Misschien is het regime wel té gecontroleerd maar dat is op afstand moeilijk vast te stellen. Feit is dat ze de plek op de ranglijst niet echt konden waarmaken en nu twee keer van ons hebben verloren.
Matt Haryasz, vanaf zijn eerste wedstrijd was al duidelijk te zien dat deze man veel potentie heeft. Hij moest alleen nog even op stoom komen. Nou, die stoom begint te komen. Vooral in de eerste helft speelde hij een monsterpartij. Prachtige center-moves, goede posities en sterk in de rebounds. 19 punten (11 uit 13) en 5 rebounds in de eerste helft, daar mag je mee thuiskomen tijdens de kerst. In de tweede helft viel hij een beetje terug. Dit kwam mede door de felle verdediging die hij op zijn dak kreeg. Koenis, een aanstormend talent, moest alles uit de kast halen om Matt uit positie te brengen. Dat het niet allemaal reglementair was hoort een beetje bij de sport zolang de scheidsrechters maar een oogje in het zeil houden. De dunk waarmee hij het 100ste punt veiligstelde was indrukwekkend. Niet alleen om de score zelf maar vooral ook om zijn reactie naar het publiek meteen daarna. Zo’n vonk slaat meteen over en de zaal ontplofte bijna.
Dan Robby Bostain, afgelopen week nog licht geblesseerd maar zaterdag was hij er helemaal klaar voor. In de eerste helft maakte hij 7 punten maar in de tweede helft was hij helemaal los. De echte veldheer is opgestaan en maakte dit tijdens de wedstrijd volledig waar. Totaal 29 punten waarvan 6 driepunters. Zijn veldoverzicht is prima en hij weet precies wanneer hij zelf tot scoren moet en kan overgaan. Een echte top-speler.
Marco was de afgelopen week kritisch over zijn team. Blijkbaar is het kwartje gevallen want Flames speelde een prima wedstrijd waarbij de reboundkracht overtuigend was en het leiderschap ook duidelijk aanwezig was. Zo zie je maar weer dat pijnpunten best genoemd kunnen worden want dan kan je er ook iets aan doen. En dat was tijdens deze wedstrijd duidelijk te merken.
Volgende week nog even naar de hekkensluiter van deze competitie, Rotterdam. De kans dat we die winnen schat ik op 99%. En dan kunnen we met een tevreden gevoel de kerstdagen tegemoet treden. Het belooft nog een heel erg mooi komend half jaar te worden…
Langs deze weg nog de complimenten aan de club voor de uitgedeelde kerstpakketten aan de medewerkers. Grote klasse!
De coach van Bergen op Zoom, Erik Braal, vond de eerste vraag die hem in de persconferentie werd gesteld niet zo leuk. Hij vond het zelfs cynisch. De vraag was ´een wedstrijd om de eerste plaats en dan met bijna 20 punten verliezen, hoe kan dat?´ Er zijn verschillende vertalingen van het woord ‘cynisch’ waaronder ‘bitter’ en ‘spottend’. Van beide was absoluut geen sprake. Het waren gewoon de feiten. Waarschijnlijk was Erik niet zo gelukkig op dat moment en reageerde hij iets te emotioneel. Dat is ook wel weer te begrijpen.
3450 bezoekers zagen een heerlijke wedstrijd tegen de ploeg uit Bergen op Zoom. De strijd om de eerste plaats is voorlopig wel duidelijk. Wij zijn tot op heden de beste ploeg van de competitie. Bergen op Zoom straalde ook niet uit dat het een ploeg is die om de echte hoofdprijzen meedoet. Er lopen een paar goede spelers in dat team maar, zo op het oog, de gretigheid ontbreekt. Voorafgaande aan de wedstrijd was het leuk om te zien hoe Bauscher, Ellis en Defares even een onderonsje met elkaar hadden. Deze drie zaten vroeger bij elkaar op de Boise State Universiteit en kennen elkaar door en door. Nu speelden ze tegen elkaar in Martiniplaza in Nederland en de beste ploeg won.
Het leek wel of de ploeg uit Bergen op Zoom geen leider in het veld had. Allemaal speelden ze zeer gedisciplineerd maar er ontbrak iets. De invloed van de twee ervaren coaches, Braal en Van der Belt, was duidelijk merkbaar. Misschien is het regime wel té gecontroleerd maar dat is op afstand moeilijk vast te stellen. Feit is dat ze de plek op de ranglijst niet echt konden waarmaken en nu twee keer van ons hebben verloren.
Matt Haryasz, vanaf zijn eerste wedstrijd was al duidelijk te zien dat deze man veel potentie heeft. Hij moest alleen nog even op stoom komen. Nou, die stoom begint te komen. Vooral in de eerste helft speelde hij een monsterpartij. Prachtige center-moves, goede posities en sterk in de rebounds. 19 punten (11 uit 13) en 5 rebounds in de eerste helft, daar mag je mee thuiskomen tijdens de kerst. In de tweede helft viel hij een beetje terug. Dit kwam mede door de felle verdediging die hij op zijn dak kreeg. Koenis, een aanstormend talent, moest alles uit de kast halen om Matt uit positie te brengen. Dat het niet allemaal reglementair was hoort een beetje bij de sport zolang de scheidsrechters maar een oogje in het zeil houden. De dunk waarmee hij het 100ste punt veiligstelde was indrukwekkend. Niet alleen om de score zelf maar vooral ook om zijn reactie naar het publiek meteen daarna. Zo’n vonk slaat meteen over en de zaal ontplofte bijna.
Dan Robby Bostain, afgelopen week nog licht geblesseerd maar zaterdag was hij er helemaal klaar voor. In de eerste helft maakte hij 7 punten maar in de tweede helft was hij helemaal los. De echte veldheer is opgestaan en maakte dit tijdens de wedstrijd volledig waar. Totaal 29 punten waarvan 6 driepunters. Zijn veldoverzicht is prima en hij weet precies wanneer hij zelf tot scoren moet en kan overgaan. Een echte top-speler.
Marco was de afgelopen week kritisch over zijn team. Blijkbaar is het kwartje gevallen want Flames speelde een prima wedstrijd waarbij de reboundkracht overtuigend was en het leiderschap ook duidelijk aanwezig was. Zo zie je maar weer dat pijnpunten best genoemd kunnen worden want dan kan je er ook iets aan doen. En dat was tijdens deze wedstrijd duidelijk te merken.
Volgende week nog even naar de hekkensluiter van deze competitie, Rotterdam. De kans dat we die winnen schat ik op 99%. En dan kunnen we met een tevreden gevoel de kerstdagen tegemoet treden. Het belooft nog een heel erg mooi komend half jaar te worden…
Langs deze weg nog de complimenten aan de club voor de uitgedeelde kerstpakketten aan de medewerkers. Grote klasse!
dinsdag 8 december 2009
081209: Programma voor 121209
Aan het woord: Marco van den Berg
12 december is het vandaag. Nog dik twee weken en het jaar zit er al weer op. Een tijd van bezinning, kort terugkijken en een blik op de toekomst. Dat geldt voor ons allemaal en voor onze coach is dat natuurlijk niet anders. Tijdens een gesprek in de afgelopen week vroegen we hem naar zijn bevindingen tot nu toe en wat de plannen zijn voor de komende maanden. Maar we begonnen het gesprek over zijn uitlatingen in de pers, na de afgelopen thuiswedstrijd tegen Leeuwarden.
´Ja klopt, ik heb na de bekerwedstrijd tegen Aris het woord “zorgelijk” gebruikt´, aldus coach Marco van den Berg. ´We hebben de uitwedstrijd tegen Nijmegen en thuis tegen Leeuwarden op rebounds verloren en dat is een slecht signaal. Er is absoluut geen sprake van een vorm van corruptie in de ploeg maar het is een kwestie van eb en vloed. Dat soort dingen gebeuren nou eenmaal, het is nu alleen de vraag hoe we daar mee omgaan. We werken heel hard en dan moeten we dus ook de grenzen opzoeken binnen de ploeg. Je moet die grenzen opzoeken om je als team ook af te kunnen bakenen. Rebounden is een uiting van commitment om heel hard te willen werken. Vergeet niet dat de positie van favoriet zijn soms best lastig is. Als `underdog´ kan je veel hebben aan incidentele goede resultaten, maar wij leggen de lat heel hoog en willen altijd goed presteren. De reden voor de lichte terugval is het gebrek aan scherpte in de ploeg. Dit moet dan niet door mij van de zijkant worden gecorrigeerd maar vanuit de groep zelf. Qua intern leiderschap moet het dus beter. Dat ontwikkelt zich ondertussen wel en daar werken we ook hard aan. Vergeet niet dat we een jonge ploeg hebben met individueel weinig tot geen kampioenservaring, dat speelt ook zeker een rol’.
´Maar begrijp me goed, ik ben over het algemeen tevreden. Wie had vooraf gedacht dat we in de competitie nu bovenaan zouden staan? Dat we aanstaande zaterdag een wedstrijd tegen Bergen op Zoom spelen om de eerste plaats is natuurlijk ook prachtig. De resultaten zijn goed en ook qua werkethiek en de sfeer in de ploeg is het allemaal prima. We staan er goed op. Alleen het ontwikkelingsproces naar een echt topteam worden is duidelijk aan de gang. Het leiderschap is nog niet uitgekristalliseerd en het zelfcorrigerende element van de ploeg is nog onvoldoende. Juist in situaties onder druk ontwikkelt dat zich verder en dat moeten we afwachten. Vergeet ook niet dat deze ploeg stevig belast wordt. We trainen hard en spelen zware wedstrijden. Dat is ook een reden van de recente mindere reboundkracht en het missen van relatief veel driepunters. Zo nu en dan moet je ook temporiseren. Afgelopen weekend is de ploeg 2 dagen vrij geweest en na de uitwedstrijd tegen Rotterdam van volgende week zijn ze een week vrij. Dat is ook wel even goed voor ze´.
´We hebben dit seizoen al weer heel veel meegemaakt. Het vertrek van Townes, blessures bij Steve en Tim en diverse griepgevallen, dat leidde toen wel even tot een echte crisis binnen de groep. Het was voor mij heel interessant om te zien hoe de veranderende chemie tot een nieuwe situatie ging leiden. We zijn die periode overigens goed doorgekomen. Zoiets kost ook gewoon tijd. Matt Haryasz is nu al echt een onderdeel van de groep en ik ben ook zeker tevreden over hem. Hij is aanvallend zeker een talent in de low-post, zoiets heb ik in jaren niet zo gezien. Verdedigen is niet zijn sterkste punt maar hij ontwikkelt zich absoluut goed’.
En de plannen voor de nabije toekomst? ‘We zetten de lijn gewoon door. De puntjes verder op de i zetten en harder trainen om de belastbaarheid verder op te voeren. Wij willen de nummer één zijn en dat is iets wat uiteraard druk met zich meebrengt waar we mee om moeten leren gaan. Zoals ik al zei, we moeten ons natuurlijk wel realiseren dat dit een nieuw en een jong team is. Het interne groepsproces kan daarom nog alle kanten op. Het zal echt niet alleen maar crescendo gaan richting de play-offs. Het ultieme leiderschap zal nog naar boven moeten komen. Ik kan als coach dat proces beïnvloeden maar niet bepalen. Natuurlijk heb ik er alle vertrouwen in dat het goed komt en dat is ook voor mij ook een prachtige uitdaging’.
Marco van den Berg, een enorm gedreven coach die heel goed weet waar hij mee bezig is. Zoals hij al zei, het is prachtig om vandaag om de eerste plaats op de ranglijst te gaan spelen. Zo sluiten we het jaar 2009 hier in Martiniplaza op een geweldige manier af. De ploeg is er helemaal klaar voor. U ook?!
12 december is het vandaag. Nog dik twee weken en het jaar zit er al weer op. Een tijd van bezinning, kort terugkijken en een blik op de toekomst. Dat geldt voor ons allemaal en voor onze coach is dat natuurlijk niet anders. Tijdens een gesprek in de afgelopen week vroegen we hem naar zijn bevindingen tot nu toe en wat de plannen zijn voor de komende maanden. Maar we begonnen het gesprek over zijn uitlatingen in de pers, na de afgelopen thuiswedstrijd tegen Leeuwarden.
´Ja klopt, ik heb na de bekerwedstrijd tegen Aris het woord “zorgelijk” gebruikt´, aldus coach Marco van den Berg. ´We hebben de uitwedstrijd tegen Nijmegen en thuis tegen Leeuwarden op rebounds verloren en dat is een slecht signaal. Er is absoluut geen sprake van een vorm van corruptie in de ploeg maar het is een kwestie van eb en vloed. Dat soort dingen gebeuren nou eenmaal, het is nu alleen de vraag hoe we daar mee omgaan. We werken heel hard en dan moeten we dus ook de grenzen opzoeken binnen de ploeg. Je moet die grenzen opzoeken om je als team ook af te kunnen bakenen. Rebounden is een uiting van commitment om heel hard te willen werken. Vergeet niet dat de positie van favoriet zijn soms best lastig is. Als `underdog´ kan je veel hebben aan incidentele goede resultaten, maar wij leggen de lat heel hoog en willen altijd goed presteren. De reden voor de lichte terugval is het gebrek aan scherpte in de ploeg. Dit moet dan niet door mij van de zijkant worden gecorrigeerd maar vanuit de groep zelf. Qua intern leiderschap moet het dus beter. Dat ontwikkelt zich ondertussen wel en daar werken we ook hard aan. Vergeet niet dat we een jonge ploeg hebben met individueel weinig tot geen kampioenservaring, dat speelt ook zeker een rol’.
´Maar begrijp me goed, ik ben over het algemeen tevreden. Wie had vooraf gedacht dat we in de competitie nu bovenaan zouden staan? Dat we aanstaande zaterdag een wedstrijd tegen Bergen op Zoom spelen om de eerste plaats is natuurlijk ook prachtig. De resultaten zijn goed en ook qua werkethiek en de sfeer in de ploeg is het allemaal prima. We staan er goed op. Alleen het ontwikkelingsproces naar een echt topteam worden is duidelijk aan de gang. Het leiderschap is nog niet uitgekristalliseerd en het zelfcorrigerende element van de ploeg is nog onvoldoende. Juist in situaties onder druk ontwikkelt dat zich verder en dat moeten we afwachten. Vergeet ook niet dat deze ploeg stevig belast wordt. We trainen hard en spelen zware wedstrijden. Dat is ook een reden van de recente mindere reboundkracht en het missen van relatief veel driepunters. Zo nu en dan moet je ook temporiseren. Afgelopen weekend is de ploeg 2 dagen vrij geweest en na de uitwedstrijd tegen Rotterdam van volgende week zijn ze een week vrij. Dat is ook wel even goed voor ze´.
´We hebben dit seizoen al weer heel veel meegemaakt. Het vertrek van Townes, blessures bij Steve en Tim en diverse griepgevallen, dat leidde toen wel even tot een echte crisis binnen de groep. Het was voor mij heel interessant om te zien hoe de veranderende chemie tot een nieuwe situatie ging leiden. We zijn die periode overigens goed doorgekomen. Zoiets kost ook gewoon tijd. Matt Haryasz is nu al echt een onderdeel van de groep en ik ben ook zeker tevreden over hem. Hij is aanvallend zeker een talent in de low-post, zoiets heb ik in jaren niet zo gezien. Verdedigen is niet zijn sterkste punt maar hij ontwikkelt zich absoluut goed’.
En de plannen voor de nabije toekomst? ‘We zetten de lijn gewoon door. De puntjes verder op de i zetten en harder trainen om de belastbaarheid verder op te voeren. Wij willen de nummer één zijn en dat is iets wat uiteraard druk met zich meebrengt waar we mee om moeten leren gaan. Zoals ik al zei, we moeten ons natuurlijk wel realiseren dat dit een nieuw en een jong team is. Het interne groepsproces kan daarom nog alle kanten op. Het zal echt niet alleen maar crescendo gaan richting de play-offs. Het ultieme leiderschap zal nog naar boven moeten komen. Ik kan als coach dat proces beïnvloeden maar niet bepalen. Natuurlijk heb ik er alle vertrouwen in dat het goed komt en dat is ook voor mij ook een prachtige uitdaging’.
Marco van den Berg, een enorm gedreven coach die heel goed weet waar hij mee bezig is. Zoals hij al zei, het is prachtig om vandaag om de eerste plaats op de ranglijst te gaan spelen. Zo sluiten we het jaar 2009 hier in Martiniplaza op een geweldige manier af. De ploeg is er helemaal klaar voor. U ook?!
zaterdag 5 december 2009
051209: verwarrend allemaal...
De beheerder en schrijver van deze blog is een paar dagen even uit de lucht geweest. Flinke verkoudheid c.q. griepverschijnselen en werkzaamheden in het altijd fraaie Radio Kootwijk hielden de gemoederen het meeste bezig. De wedstrijd van donderdag tegen Leeuwarden is daarom niet met eigen ogen bekeken maar na een paar uurtjes op het internet ben je eigenlijk ook al weer helemaal op de hoogte. Alhoewel, wel verwarrende berichten…
Zo lees ik vanochtend de Gezinsbode van 3 december met een vooraankondiging van de bekerwedstrijd tegen Leeuwarden. De kop luidt ´Flames verwacht 3000 bezoekers´. In de voorverkoop zouden er al 2700 kaarten zijn verkocht en een bestuurslid wordt geciteerd en zegt dat er zeker 3000 mensen worden verwacht. Na de deskundige telling van de altijd secure HA valt in de verslaggeving van de wedstrijd te lezen dat er ´maar´ 2150 bezoekers bij de wedstrijd aanwezig waren. Huh? Waar zijn die andere 850 mensen dan gebleven? Niet in Radio Kootwijk kan ik u zeggen. Maar waar wel. Foutje in de telling? Administratieve dwaling?
In het verslag van het Dagblad van het Noorden valt te lezen dat Ellis zijn knie moest laten onderzoeken. In het verslag op de clubsite wordt gesproken over een hevig bloedende hoofdwond bij Ellis die daarmee zelfs naar het ziekenhuis moest om daar drie hechtingen in zijn koppie te krijgen. Verwarrend hoor. Weet de verslaggever van de krant niet het verschil tussen een hoofd en een knie? Of had hij last van beide kwetsuren? Onduidelijkheid alom.
Maar goed, de wedstrijd werd gewonnen en daar gaat het natuurlijk om. Het was volgens de berichten overigens geen geweldige wedstrijd. Coach Marco was volgens de krant ook helemaal niet tevreden. Hij had dingen gezien die hem niet zinnen en hij vraagt zich af hoe graag de spelers kampioen willen worden. Verliezen op rebounds (38/41) is niet des Marco’s. Sterker nog, met de kracht van deze ploeg zou dat in deze competitie eigenlijk helemaal niet mogen. Is er wat anders aan de hand? Zit er een motivatiestoring in de ploeg? Vermoeidheid?
Volgens de krant was het onze grote Bas die na een kwakkelende periode nu weer zijn minuten pakte en de winst min of meer veilig stelde. Statistisch was Matt H. de meest opvallende speler met 23 punten. Prettig voor deze twee heren. Bas is de afgelopen weken flink ziek geweest dus die verdiende wel weer eens een opleving. En Haryasz, daar heb ik alle vertrouwen in, dat blijkt nu dus al.
Sinterklaas bleek ook aanwezig te zijn geweest in Martiniplaza. Laten we elkaar geen mietje noemen, we weten allemaal dat daar gewoon een volwassen vent in zit die met een aangeplakte baard een traditie in stand probeert te houden. Maar wie zat er in? Was het misschien de potentiële nieuwe mascotte? Of wellicht het bestuurslid die ook in de Gezinsbode werd geciteerd? Zoveel vragen en nog zo weinig antwoorden. Reacties van mensen die hier meer over weten graag hieronder te plaatsen.
Tot slot nog even iets over timing. Is iedereen het er mee eens dat dit blogje nu wordt geplaatst? ;-)
Groet en een ieder een fijne sinterklaas gewenst.
Zo lees ik vanochtend de Gezinsbode van 3 december met een vooraankondiging van de bekerwedstrijd tegen Leeuwarden. De kop luidt ´Flames verwacht 3000 bezoekers´. In de voorverkoop zouden er al 2700 kaarten zijn verkocht en een bestuurslid wordt geciteerd en zegt dat er zeker 3000 mensen worden verwacht. Na de deskundige telling van de altijd secure HA valt in de verslaggeving van de wedstrijd te lezen dat er ´maar´ 2150 bezoekers bij de wedstrijd aanwezig waren. Huh? Waar zijn die andere 850 mensen dan gebleven? Niet in Radio Kootwijk kan ik u zeggen. Maar waar wel. Foutje in de telling? Administratieve dwaling?
In het verslag van het Dagblad van het Noorden valt te lezen dat Ellis zijn knie moest laten onderzoeken. In het verslag op de clubsite wordt gesproken over een hevig bloedende hoofdwond bij Ellis die daarmee zelfs naar het ziekenhuis moest om daar drie hechtingen in zijn koppie te krijgen. Verwarrend hoor. Weet de verslaggever van de krant niet het verschil tussen een hoofd en een knie? Of had hij last van beide kwetsuren? Onduidelijkheid alom.
Maar goed, de wedstrijd werd gewonnen en daar gaat het natuurlijk om. Het was volgens de berichten overigens geen geweldige wedstrijd. Coach Marco was volgens de krant ook helemaal niet tevreden. Hij had dingen gezien die hem niet zinnen en hij vraagt zich af hoe graag de spelers kampioen willen worden. Verliezen op rebounds (38/41) is niet des Marco’s. Sterker nog, met de kracht van deze ploeg zou dat in deze competitie eigenlijk helemaal niet mogen. Is er wat anders aan de hand? Zit er een motivatiestoring in de ploeg? Vermoeidheid?
Volgens de krant was het onze grote Bas die na een kwakkelende periode nu weer zijn minuten pakte en de winst min of meer veilig stelde. Statistisch was Matt H. de meest opvallende speler met 23 punten. Prettig voor deze twee heren. Bas is de afgelopen weken flink ziek geweest dus die verdiende wel weer eens een opleving. En Haryasz, daar heb ik alle vertrouwen in, dat blijkt nu dus al.
Sinterklaas bleek ook aanwezig te zijn geweest in Martiniplaza. Laten we elkaar geen mietje noemen, we weten allemaal dat daar gewoon een volwassen vent in zit die met een aangeplakte baard een traditie in stand probeert te houden. Maar wie zat er in? Was het misschien de potentiële nieuwe mascotte? Of wellicht het bestuurslid die ook in de Gezinsbode werd geciteerd? Zoveel vragen en nog zo weinig antwoorden. Reacties van mensen die hier meer over weten graag hieronder te plaatsen.
Tot slot nog even iets over timing. Is iedereen het er mee eens dat dit blogje nu wordt geplaatst? ;-)
Groet en een ieder een fijne sinterklaas gewenst.
Abonneren op:
Posts (Atom)
