280209: LBW

Niet voor publicatie:

Het gonste al een beetje in de wandelgangen maar nu blijkt het toch echt waar te zijn. De net gepensioneerde Dick Heuvelman is bezig om een basketbaltoernooi met internationale teams te organiseren, net na de komende jaarwisseling. Zijn bedoeling is om daarvoor een paar Hanzesteden uit te nodigen. Eén van de kandidaten daarvoor is Tallinn, de club waar Donar's publiekslieveling Valmo Kriisa nog steeds professioneel basketbal speelt. De andere steden zouden ook allemaal een verleden moeten hebben uit de Hanze-keten. Mocht één van de clubs die uitgenodigd worden toch niet helemaal een hanzeverleden blijken te hebben dan zorgen we er gewoon voor dat ze dat alsnog krijgen, zo liet Dick zich onlangs ontvallen. Het toernooi zou worden gehouden in Leek. Vandaar de naam LBW, de Leek Basketbal Week. Natuurlijk doen de Gasterra Flames ook mee. Althans coach Marco van den Berg heeft enthousiast gereageerd en ziet het allemaal wel gebeuren.
Een goed en interessant initiatief wat in het hoge noorden best wel eens een succes zou kunnen worden. Ik zal er in ieder geval bij zijn. Al is het alleen al om mijn grote vriend Valmo weer eens te ontmoeten. Wat was het mooi toen hij hier nog speelde. In de afgelopen 20 jaar zijn er maar erg weinig spelers in Groningen geweest die een hele specifieke opkomst hadden voorafgaand aan de wedstrijd. Valmo was één van die spelers. De toenmalige spieker van dienst maakte zijn opkomst regelmatig tot een verbaal hoogtepunt. VAAALLLMMOOO KKKRIIIISSSSAAA...!!! klonk het door de speakers. And the crowd went wild, elke keer weer. Valmo vond het prachtig en genoot er zienderogen van. Het kampioenschap in 2004 waar Valmo een nadrukkelijke rol in heeft gespeeld ligt nog steeds vers in het geheugen. De foto waarop hij de beker kust hangt in mijn huis. Stiekem, zo één keer per week fluister ik nog wel eens zijn naam als ik de foto zie: vaaalllmooo kkkrrriiisssaaa.... Wat een prachtige tijd was dat.

260209: Weert thuis

De laatste thuiswedstrijd in dit theater was zogezegd een echte zondagmiddagwedstrijd. Het toeval wil dat deze wedstrijd tegen Weert ook echt op een zondagmiddag werd gespeeld. Het was niet echt een topduel en tot vijf minuten voor tijd wisten de beide ploegen elkaar goed bij te houden. Tijdens de laatste minuten maakte Weert te veel individuele fouten en kregen de Capitals hun momentum. Conclusie 90 tegen 80 en weer twee punten erbij.

2320 toeschouwers, waaronder Niels Meijer, de ex-Groninger en momenteel in dienst bij Leiden, zagen afgelopen zondag geen hoogstaand basketbal maar deelden wel allemaal in de feestvreugde want de overwinning was met 10 punten uiteindelijk toch nog overtuigend. De coach van tegenstander Weert vond dat zij eigenlijk hadden moeten winnen maar door een aantal individuele fouten van zijn spelers kregen ze dit niet voor elkaar. Weert speelde overigens met 4 spelers in hun team die allemaal een basketbalverleden in Groningen hebben gehad. Chris Woods mocht in het laatste jaar van de Boot-periode laten zien wat hij waard was maar wist dat eigenlijk nooit waar te maken. Nick Stapleton kwam niet verder dan een paar weken werken in Groningen onder Ton Boot en het verleden van Bart Tooms en Niels Vorenhout in Groningse dienst dateert al van wat langer geleden. Komisch was de verspreking van speaker Martin toen Niels Vorenhout voor het eerst in het veld kwam. We zullen deze verspreking maar niet herhalen maar grappig was het wel. Blijkbaar was Niels toch een beetje geschrokken want zijn rendement was tijdens de wedstrijd niet echt indrukwekkend. 2 punten in 23 minuten speeltijd en bovendien 0 uit 5 driepunters. Bovendien mocht hij met 5 fouten vroegtijdig het veld verlaten waarna het deuntje ‘Toedeloe’ door de zaal klonk. Eerder werd bij zo’n situatie in onze thuishal altijd ‘Hit the road Jack’ ten gehore gebracht maar ook in dit geval is er blijkbaar sprake van modernisering. Smaken verschillen zullen we maar zeggen.


Maar genoeg over Weert. De Capitals wonnen de wedstrijd en gezien de statistieken was dat ook helemaal terecht. Drie van onze spelers eindigden de wedstrijd met een double-double.
Chaz, Julian en Rans pakten alle drie dubbele cijfers in punten en rebounds en dat is gewoon een prima prestatie. Vooral Chaz viel deze wedstrijd op omdat hij zo langzamerhand weer op zijn oude niveau aan het terugkeren is. Zijn voorzichtigheid is verdwenen en zijn inbreng wordt steeds groter. Een paar maanden geleden was het nog maar de vraag of hij dit seizoen nog aan spelen zou toekomen maar gelukkig voor hem én voor ons gaat het weer goed met hem. Ook Torey viel weer op door zijn bliksemsnelle acties en zijn scherpe penetraties. 18 punten maakte hij en deelde daarnaast nog even moeiteloos 8 assists uit. Daniel bleef deze wedstrijd steken op 6 punten maar de 2 driepunters die hij deze wedstrijd raak schoot vielen wel weer op zeer belangrijke momenten. Hij weet als geen ander wanneer zijn ervaringen en kwaliteiten nodig zijn om een wedstrijd te beïnvloeden en ook nu was dit weer het geval.

Ook in deze wedstrijd viel het weer op dat het teambelang altijd groter en belangrijker is dan de individuele kwaliteiten. Bij Weert lopen zeker niet alleen maar matige spelers rond maar het is zeker geen team. Juist op moeilijke momenten steunen de spelers elkaar niet maar gaan dan voor de individuele acties. Tuurlijk, soms lukt het allemaal en dan ben je waarschijnlijk ook de ster van de avond maar in negen van de tien gevallen win je daar geen wedstrijden mee. Het team van onze coach Marco van den Berg heeft dit onderdeel van het spel veel beter onder de knie. Basketbal is een teamsport en dat betekent niet alleen dat je met meerdere spelers in het veld staat maar veel belangrijker nog, je moet het samen doen. Je willen opofferen voor elkaar en gezamenlijk de strijd aangaan, daar win je wedstrijden mee. Die teamspirit straalt deze ploeg elke wedstrijd weer uit en de resultaten zijn daar ook duidelijk naar. Als straks de reguliere competitie is afgelopen en de Play offs gaan beginnen zullen we weer merken dat dit onderdeel van het spel cruciaal gaat worden. De Capitals hebben dan natuurlijk nóg een groot voordeel en dat is de zogenaamde zesde man. Geen enkele tegenstander in deze competitie speelt graag in Groningen als het echt ergens om gaat. De steun die wij met ons allen geven aan Donar is dermate belangrijk dat wedstrijden daar zeker door worden beïnvloed. Wat dat betreft kunnen we nog een aantal weken oefenen voordat het echte spel gaat beginnen. Bent u er al klaar voor?

220209: Crisis, wat nu?

Afgelopen week werd bekend dat Stefan Mladenovic zijn contract heeft verlengd en dus zeker ook het komende jaar zijn thuiswedstrijden zal spelen in Groningen. Stefan is de vijfde speler die nu reeds is vastgelegd voor het komende seizoen. De andere spelers, Rogier Jansen, Sander Roos, Mark-Peter Hof en Aron Royé, zijn ook allemaal Nederlanders en dat komt goed uit want voor het komende seizoen moet elke club vijf Nederlanders in het team hebben.

De vooruitzichten zijn goed te noemen. Het bestuur heeft samen met de technische staf nu reeds voor het komende jaar een flink aantal Nederlandse spelers weten vast te leggen en bovendien zijn we verzekerd van een nieuwe hoofdsponsor die de komende jaren aan onze club verbonden zal zijn. In deze tijden van malaise en recessie zijn dit absoluut positieve punten voor het Groningse basketbal waar wij als fans alleen maar blij mee mogen zijn. De economische en financiële klappen die momenteel worden uitgedeeld zijn niet mis en zullen ook zeker de sportwereld niet ontgaan. Bedrijven moeten bezuinigen en de hand op de knip houden en dan is de kans groot dat op bepaalde vlakken, waaronder sponsoring, de broekriem flink moeten worden aangehaald. De ontstane situatie geeft nu soms wel een heel vreemd beeld. Neem nou Aegon even als voorbeeld. Het bedrijf wordt met belastinggeld wat door ons allemaal is betaald flink gesteund door de overheid, ze lijden meer dan een miljard euro verlies terwijl de naam nog steeds vol trots wordt gedragen door een aantal Amsterdamse voetballers die voor hun werk ook nog rijkelijk worden beloond. Dat dit op z’n zachtst gezegd een beetje vreemd is en eigenlijk niet zou moeten kunnen is helder. Tja, zo’n crisis heeft allerlei vreemde en vervelende consequenties en het einde is zeker nog niet in zicht. We hebben zo’n periode in het verleden overigens wel vaker gehad. Het positieve is dat het uiteindelijk allemaal wel weer goed komt. Het duurt alleen wel even.

Wat kunnen wij er ondertussen aan doen? Onze minister van Financiën stelt met regelmaat dat het allemaal te maken heeft met vertrouwen. De consument moet haar geld gewoon blijven uitgeven waardoor de economie in stand blijft en we deze dip zonder al teveel kleerscheuren zullen overleven. Daar gaat het dus om. Vertrouwen. Nou, dat hebben we wel. De resultaten en de verwachtingen voor de toekomst van onze club zijn goed en dat biedt alleen maar perspectief. Laten we dat vertrouwen dus omzetten in actie! Roep zoveel mogelijk mensen op om naar de wedstrijden toe te komen en laten we onze spaarcenten uitgeven aan reisjes naar uitwedstrijden en aan de merchandise-producten van de club. Geld moet rollen en waarom zou je dat dan niet uitgeven aan de basketbalsport waar wij met z’n allen zoveel lol aan beleven? De spaarrekeningen mogen, sterker nog, móeten worden aangesproken om de economie weer uit het slop te trekken. Donar-fans, laten wij het goede voorbeeld geven en de wereld eens laten zien hoe wij omgaan met dit soort moeilijke momenten! Ook op het sponsorvlak kunnen we natuurlijk slimme stappen zetten. Welke bedrijven zijn niet zo kredietgevoelig en hebben dus niet meteen last van deze crisis? Met Gasterra is de eerste belangrijke stap meteen al gezet. Gas zullen we altijd nodig hebben en de kans dat in de afname hiervan een dip ontstaat is bijzonder klein. Zo zijn er natuurlijk wel meer bedrijven die de komende periode goed zullen doorstaan. Wat dacht u van supermarkten zoals Jumbo die goedkoop hun producten aanbieden. Of bijvoorbeeld de kledingbranche. Kleren zullen altijd worden verkocht, daar kunnen we simpelweg niet zonder.

Het grote keerpunt van de economische malaise begint vervolgens hier in Groningen! In gedachten zien we de grote koppen al in de krant. Wall Street stuurt mensen naar Groningen om te zien hoe wij het doen, CNN begint haar nieuws met berichten uit onze stad, Wouter Bos komt hoogstpersoonlijk zelf naar onze thuiswedstrijden kijken en heeft nota bene zijn toegangskaartje zelf betaald. De crisis is bezworen, er gaat wederom niets boven Groningen!


Allemaal onzin natuurlijk. De kans dat de wereldwijde financiële crisis door het Groningse basketbal wordt opgelost is ongeveer net zo groot als dat FC Volendam dit jaar kampioen van de eredivisie wordt. Toch moeten we er ook weer niet al te overspannen over doen. Zo’n crisis is heel vervelend maar om je nou de hele dag daarover druk te gaan maken heeft echt geen nut. Basketbal is dan absoluut een leuke afleiding. Om zelf te doen of om er naar te kijken. Voor dat laatste heeft u vandaag gekozen en dat is een wijs besluit. Spanning, sensatie en actie, dat is topbasketbal in Groningen!

190209: Den Helder uit

De horeca van het sportcomplex in Den Helder was zichtbaar blij met de grote horde Groningers die afgelopen zaterdag met het team waren meegereisd. Bijna 200 gemotiveerde fans wilden op die zaterdagavond met eigen ogen zien hoe de ploeg zou presteren na de matige serie van de drie afgelopen wedstrijden.

De sfeer zat er meteen al goed in. In de zeer aangenaam aangeklede kantine van de Seals werd er zelfs voor de wedstrijd al luid gezongen en flink geconsumeerd. Het aanwezige publiek van de thuisploeg was duidelijk onder de indruk van deze Groningse invasie. Het was gewoon gezellig, zoals het hoort bij deze sport. Vlak voor het startsignaal van de wedstrijd had het hele legioen een plaats op de tribune gevonden en kon het belangrijke duel beginnen. Tijdens de opkomst van onze spelers werden ze dusdanig aangemoedigd en toegezongen dat Marco en de spelers daar zichtbaar van genoten. Dat voelde als een extra reden om goed te presteren en de dip van de afgelopen periode nu overtuigend af te sluiten.

Helaas was dit niet te zien in de eerste minuten van de wedstrijd. De Seals namen het initiatief en liepen al snel uit naar een flinke voorsprong. Aan onze kant vielen de ballen niet, werd er niet intensief genoeg verdedigd en miste de slimheid om tot eenvoudige scores te komen. Maar met de verbale steun van het publiek en de absolute wil om te winnen kwamen we steeds dichterbij en kregen we meer grip op de wedstrijd. In deze fase waren er een aantal spelers die opvielen door hun inzet, hun motivatie en hun gretigheid. Aan Rogier was te zien dat hij er weer zin in had en er duidelijk voor ging. Hij nam het initiatief, corrigeerde de ploeg daar waar nodig en maakte ook zelf de nodige punten. Daniel, nog steeds spelend met een geblesseerde hand maakte niet heel veel minuten maar wist wat er van hem werd verwacht en deed dat ook. Chaz, die nog naar zijn topniveau moet toegroeien, speelde met overtuiging en liet zien weer op de goede weg terug te zijn. En dan Julian, The Man from down Under. ‘Khazzouh, Khazzouh, Khazzouh!!’ klonk het van de tribunes. Hij straalde en werkte als een paard. Het hoogtepunt van zijn inzet in deze wedstrijd was zijn pressie op de door de Seals ingenomen bal waardoor hij de steal pakte en de bal eenvoudig door het netje liet glijden. En dan de kleine grote man, Mister TT, Torey Thomas. Als een echte veldheer nam hij de leiding en drukte met nadruk zijn stempel op de wedstrijd. Zijn tegenstanders werden helemaal gek van hem. Zijn intensiteit en snelheid waren zo heftig dat men het niet meer kon bijbenen. Als een Super Mario vloog hij over het veld en maakte zo zelf 27 punten.

De wedstrijd kantelde volledig en in het vierde kwart waren we heer en meester over de thuisspelende ploeg. De koppies van de Seals gingen hangen en dat is één van de oorzaken waardoor de ploeg uit Den Helder zo weinig wedstrijden weet te winnen. Individuele kwaliteiten hebben ze zeker wel maar het is geen hecht collectief. Omgaan met moeilijke momenten hebben ze daar nog niet geleerd. En dat is nou juist een onderdeel van sport wat zo ongelofelijk belangrijk is. Daar weten wij alles van. In de afgelopen weken zat het Marco en zijn ploeg zeker niet mee. Blessures, nieuwe spelers moeten inpassen, zware trainingen en kleine onderlinge conflictjes. Allemaal zaken die elk team vroeg of laat kunnen overkomen. De vraag is alleen, hoe ga je daar mee om. Nou, dat was afgelopen zaterdag in Den Helder te zien door onze ploeg. Snappen dat het een teamsport is en dat je het dus niet alleen kan. Keihard werken en doen wat je moet doen. De resultaten komen dan bijna vanzelf. Het leek wel of deze wedstrijd symbool stond voor de afgelopen periode. Een moeizame start maar vooral niet de koppies laten hangen! Er voor gaan en absoluut willen winnen. Dat er dan vervolgens ook nog bijna 200 dolenthousiaste supporters datzelfde doel hebben en dit ook duidelijk laten merken is dan alleen maar mooi meegenomen. We wonnen de wedstrijd uiteindelijk met 101 tegen 89.

Na de wedstrijd werd de overwinning uitbundig gevierd en dat was natuurlijk ook terecht. De spelers bedankten het publiek en het publiek bedankte de spelers. De enige speler die er een beetje verloren bijstond was Zachary Williams. Hij voelde het waarschijnlijk al wel aankomen. Zijn inbreng was, net als in zijn andere wedstrijden, niet noemenswaardig en al snel na de wedstrijd werd duidelijk dat hij onze coach niet had kunnen overtuigen en dus weer in het vliegtuig kon stappen op weg naar zijn volgende club. Een aardige vent maar niet de speler die bij ons momenteel iets kan toevoegen. Aan zijn inzet lag het niet maar zijn kwaliteiten zijn geen toegevoegde waarde voor ons team. We wensen hem succes bij zijn nieuwe werkgever.

Tot slot, ook de lootjesverkoop in Den Helder leidde tot succes voor de aanwezige Groningers. Diezelfde dag nog klaagde deze redacteur dat hij nog nooit iets had gewonnen maar deze avond werd ook zijn grote ommekeer. Een investering van 5 euro voor 10 lootjes werd bezegeld met de hoofdprijs. Een rijkelijk gevulde boodschappentas van AH ter waarde van tientallen euro’s. Zaterdag 14 februari 2009 gaat dus de boeken in als de dag van de grote ommekeer!

120209: Donar!

Elke keer als een nieuwe speler wordt binnengevlogen en voor het eerst een thuiswedstrijd van zijn nieuwe team in Martiniplaza bijwoont moet hem worden uitgelegd waarom het aanwezige publiek met regelmaat de naam Donar! scandeert. Logisch en begrijpelijk, we doen het natuurlijk graag.

De clubhistorie begon al in 1881 toen Donar werd opgericht als een scherm- en gymnastiekvereniging. Later werd het basketbal daar ook aan toegevoegd en rond het jaar 1970 werd het een professionele sportorganisatie.Vanaf dat moment droeg de basketbalploeg uit Groningen de naam Donar. Door de jaren heen werd de sponsornaam gekoppeld aan de naam van het team: NN Donar, Ahrend Donar, VGNN Donar, RZG Donar en MPC Donar. Pas in 2006 werd de naam van de club aangepast aan de hoofdsponsor en zo heten we tegenwoordig officieel Hanzevast Capitals. Voor velen heeft de naam Donar heel veel gevoelswaarde en men gebruikt die naam gelukkig nog steeds als het gaat om het topbasketbal in onze mooie stad. Donar is een begrip. Iedereen in de basketbalwereld kent het en dat zal ook altijd zo blijven. Het zogenaamde Donar-gevoel heeft een echte betekenis en de saamhorigheid van de fans vat zich samen in maar één woord: Donar.

Het zal u de laatste weken ongetwijfeld zijn opgevallen dat er steeds meer mensen rondlopen in een jas waar met grote letters de naam Donar opstaat en waar op de armen verschillende initialen en nummers zijn geborduurd. Een prachtig initiatief van een fan die de clubtraditie op deze manier graag in stand wil houden en dit bovendien niet alleen voor zichzelf maar ook voor anderen mogelijk heeft gemaakt. De jas is een echt “college-jacket” zoals die vroeger veel op Amerikaanse scholen werd gedragen en tegenwoordig nog steeds een hot item is. Al meer dan 30 supporters hebben reeds zo’n jas in hun bezit en dat aantal wordt alleen maar groter. Een vast kenmerk is dat een ieder zijn eigen initialen en cijfers gebruikt waardoor de jas heel persoonlijk en uniek is. In de afgelopen weken hebben de dragers van de jassen wat geld verzameld om onze coach ook zo’n jas te kunnen aanbieden. Afgelopen week werd de jas aan Marco van den Berg aangeboden en hij was zichtbaar onder de indruk. Met op de ene arm de C van Coach en op de andere arm de initialen van zijn vrouw en dochter heeft nu ook hij zijn unieke Donar-jas. ‘Een prachtig gebaar. Ik ben echt onder de indruk dat ik dit van de fans heb mogen ontvangen. Ik zal hem met trots dragen’, aldus onze coach. Mocht u ook in het bezit van zo’n exemplaar willen komen dan kan dat natuurlijk. Voor nog geen 150 euro bent ook u de bezitter van zo’n uniek “collector’s item” waar de naam Donar vol trots op staat. Vraagt u één van de mensen die reeds zo’n jas in hun bezit hebben hoe ook u een exemplaar kunt bestellen.

Naast dit individuele initiatief heeft de club natuurlijk ook haar eigen merchandise waar allerlei producten van Hanzevast Capitals te koop zijn. In dit programmaboekje kunt u daar verderop meer over lezen en anders kunt u ook even op bezoek bij de shop tegenover de catering in de hal waar de diverse producten worden verkocht. Petjes, sjaaltjes, shirts en ballen, er is echt van alles te krijgen en zoiets is ook zeker leuk om iemand anders cadeau te doen.

Zoals u weet zal de Groningse basketbaltrots het komende seizoen weer een nieuwe clubnaam krijgen. Na een periode van 10 jaar wordt het stokje van het hoofdsponsorschap overgedragen aan Gasterra. Vanaf dat moment heten we officieel Gasterra Flames. De keuze voor deze naam is begrijpelijk en zal het volgende seizoen ook snel ingeburgerd raken bij iedereen die het basketbal in Groningen een warm hart toedraagt. De naam Donar zal daarnaast altijd blijven bestaan. Dat staat vast. Ook in de toekomst zal die naam weer veelvuldig van de tribunes klinken en zullen we met veel plezier de nieuwe spelers informeren over de oorsprong en de waarde van de naam “Donar!”.

060209: Gisteren gearriveerd in Groningen

Zachary Williams:


Zachary krijgt een week de tijd om de coach te laten zien wat hij kan. We zullen zien. Gisteravond was hij samen met zijn vrouw getuige van de thuiswedstrijd tegen Leiden. Wat zou er toen door zijn hoofd zijn gegaan. Hij zag, net als 2269 andere toeschouwers, een zielloos team dat volledig en op alle fronten werd afgetroefd door de ploeg van coach Toon van Helfteren. In het verslag in het DvhN werd een fan geciteerd die zijn mening gaf over de wedstrijd. Ben wel benieuwd wie dat was.