De horeca van het sportcomplex in Den Helder was zichtbaar blij met de grote horde Groningers die afgelopen zaterdag met het team waren meegereisd. Bijna 200 gemotiveerde fans wilden op die zaterdagavond met eigen ogen zien hoe de ploeg zou presteren na de matige serie van de drie afgelopen wedstrijden.
De sfeer zat er meteen al goed in. In de zeer aangenaam aangeklede kantine van de Seals werd er zelfs voor de wedstrijd al luid gezongen en flink geconsumeerd. Het aanwezige publiek van de thuisploeg was duidelijk onder de indruk van deze Groningse invasie. Het was gewoon gezellig, zoals het hoort bij deze sport. Vlak voor het startsignaal van de wedstrijd had het hele legioen een plaats op de tribune gevonden en kon het belangrijke duel beginnen. Tijdens de opkomst van onze spelers werden ze dusdanig aangemoedigd en toegezongen dat Marco en de spelers daar zichtbaar van genoten. Dat voelde als een extra reden om goed te presteren en de dip van de afgelopen periode nu overtuigend af te sluiten.
Helaas was dit niet te zien in de eerste minuten van de wedstrijd. De Seals namen het initiatief en liepen al snel uit naar een flinke voorsprong. Aan onze kant vielen de ballen niet, werd er niet intensief genoeg verdedigd en miste de slimheid om tot eenvoudige scores te komen. Maar met de verbale steun van het publiek en de absolute wil om te winnen kwamen we steeds dichterbij en kregen we meer grip op de wedstrijd. In deze fase waren er een aantal spelers die opvielen door hun inzet, hun motivatie en hun gretigheid. Aan Rogier was te zien dat hij er weer zin in had en er duidelijk voor ging. Hij nam het initiatief, corrigeerde de ploeg daar waar nodig en maakte ook zelf de nodige punten. Daniel, nog steeds spelend met een geblesseerde hand maakte niet heel veel minuten maar wist wat er van hem werd verwacht en deed dat ook. Chaz, die nog naar zijn topniveau moet toegroeien, speelde met overtuiging en liet zien weer op de goede weg terug te zijn. En dan Julian, The Man from down Under. ‘Khazzouh, Khazzouh, Khazzouh!!’ klonk het van de tribunes. Hij straalde en werkte als een paard. Het hoogtepunt van zijn inzet in deze wedstrijd was zijn pressie op de door de Seals ingenomen bal waardoor hij de steal pakte en de bal eenvoudig door het netje liet glijden. En dan de kleine grote man, Mister TT, Torey Thomas. Als een echte veldheer nam hij de leiding en drukte met nadruk zijn stempel op de wedstrijd. Zijn tegenstanders werden helemaal gek van hem. Zijn intensiteit en snelheid waren zo heftig dat men het niet meer kon bijbenen. Als een Super Mario vloog hij over het veld en maakte zo zelf 27 punten.
De wedstrijd kantelde volledig en in het vierde kwart waren we heer en meester over de thuisspelende ploeg. De koppies van de Seals gingen hangen en dat is één van de oorzaken waardoor de ploeg uit Den Helder zo weinig wedstrijden weet te winnen. Individuele kwaliteiten hebben ze zeker wel maar het is geen hecht collectief. Omgaan met moeilijke momenten hebben ze daar nog niet geleerd. En dat is nou juist een onderdeel van sport wat zo ongelofelijk belangrijk is. Daar weten wij alles van. In de afgelopen weken zat het Marco en zijn ploeg zeker niet mee. Blessures, nieuwe spelers moeten inpassen, zware trainingen en kleine onderlinge conflictjes. Allemaal zaken die elk team vroeg of laat kunnen overkomen. De vraag is alleen, hoe ga je daar mee om. Nou, dat was afgelopen zaterdag in Den Helder te zien door onze ploeg. Snappen dat het een teamsport is en dat je het dus niet alleen kan. Keihard werken en doen wat je moet doen. De resultaten komen dan bijna vanzelf. Het leek wel of deze wedstrijd symbool stond voor de afgelopen periode. Een moeizame start maar vooral niet de koppies laten hangen! Er voor gaan en absoluut willen winnen. Dat er dan vervolgens ook nog bijna 200 dolenthousiaste supporters datzelfde doel hebben en dit ook duidelijk laten merken is dan alleen maar mooi meegenomen. We wonnen de wedstrijd uiteindelijk met 101 tegen 89.
Na de wedstrijd werd de overwinning uitbundig gevierd en dat was natuurlijk ook terecht. De spelers bedankten het publiek en het publiek bedankte de spelers. De enige speler die er een beetje verloren bijstond was Zachary Williams. Hij voelde het waarschijnlijk al wel aankomen. Zijn inbreng was, net als in zijn andere wedstrijden, niet noemenswaardig en al snel na de wedstrijd werd duidelijk dat hij onze coach niet had kunnen overtuigen en dus weer in het vliegtuig kon stappen op weg naar zijn volgende club. Een aardige vent maar niet de speler die bij ons momenteel iets kan toevoegen. Aan zijn inzet lag het niet maar zijn kwaliteiten zijn geen toegevoegde waarde voor ons team. We wensen hem succes bij zijn nieuwe werkgever.
De sfeer zat er meteen al goed in. In de zeer aangenaam aangeklede kantine van de Seals werd er zelfs voor de wedstrijd al luid gezongen en flink geconsumeerd. Het aanwezige publiek van de thuisploeg was duidelijk onder de indruk van deze Groningse invasie. Het was gewoon gezellig, zoals het hoort bij deze sport. Vlak voor het startsignaal van de wedstrijd had het hele legioen een plaats op de tribune gevonden en kon het belangrijke duel beginnen. Tijdens de opkomst van onze spelers werden ze dusdanig aangemoedigd en toegezongen dat Marco en de spelers daar zichtbaar van genoten. Dat voelde als een extra reden om goed te presteren en de dip van de afgelopen periode nu overtuigend af te sluiten.
Helaas was dit niet te zien in de eerste minuten van de wedstrijd. De Seals namen het initiatief en liepen al snel uit naar een flinke voorsprong. Aan onze kant vielen de ballen niet, werd er niet intensief genoeg verdedigd en miste de slimheid om tot eenvoudige scores te komen. Maar met de verbale steun van het publiek en de absolute wil om te winnen kwamen we steeds dichterbij en kregen we meer grip op de wedstrijd. In deze fase waren er een aantal spelers die opvielen door hun inzet, hun motivatie en hun gretigheid. Aan Rogier was te zien dat hij er weer zin in had en er duidelijk voor ging. Hij nam het initiatief, corrigeerde de ploeg daar waar nodig en maakte ook zelf de nodige punten. Daniel, nog steeds spelend met een geblesseerde hand maakte niet heel veel minuten maar wist wat er van hem werd verwacht en deed dat ook. Chaz, die nog naar zijn topniveau moet toegroeien, speelde met overtuiging en liet zien weer op de goede weg terug te zijn. En dan Julian, The Man from down Under. ‘Khazzouh, Khazzouh, Khazzouh!!’ klonk het van de tribunes. Hij straalde en werkte als een paard. Het hoogtepunt van zijn inzet in deze wedstrijd was zijn pressie op de door de Seals ingenomen bal waardoor hij de steal pakte en de bal eenvoudig door het netje liet glijden. En dan de kleine grote man, Mister TT, Torey Thomas. Als een echte veldheer nam hij de leiding en drukte met nadruk zijn stempel op de wedstrijd. Zijn tegenstanders werden helemaal gek van hem. Zijn intensiteit en snelheid waren zo heftig dat men het niet meer kon bijbenen. Als een Super Mario vloog hij over het veld en maakte zo zelf 27 punten.
De wedstrijd kantelde volledig en in het vierde kwart waren we heer en meester over de thuisspelende ploeg. De koppies van de Seals gingen hangen en dat is één van de oorzaken waardoor de ploeg uit Den Helder zo weinig wedstrijden weet te winnen. Individuele kwaliteiten hebben ze zeker wel maar het is geen hecht collectief. Omgaan met moeilijke momenten hebben ze daar nog niet geleerd. En dat is nou juist een onderdeel van sport wat zo ongelofelijk belangrijk is. Daar weten wij alles van. In de afgelopen weken zat het Marco en zijn ploeg zeker niet mee. Blessures, nieuwe spelers moeten inpassen, zware trainingen en kleine onderlinge conflictjes. Allemaal zaken die elk team vroeg of laat kunnen overkomen. De vraag is alleen, hoe ga je daar mee om. Nou, dat was afgelopen zaterdag in Den Helder te zien door onze ploeg. Snappen dat het een teamsport is en dat je het dus niet alleen kan. Keihard werken en doen wat je moet doen. De resultaten komen dan bijna vanzelf. Het leek wel of deze wedstrijd symbool stond voor de afgelopen periode. Een moeizame start maar vooral niet de koppies laten hangen! Er voor gaan en absoluut willen winnen. Dat er dan vervolgens ook nog bijna 200 dolenthousiaste supporters datzelfde doel hebben en dit ook duidelijk laten merken is dan alleen maar mooi meegenomen. We wonnen de wedstrijd uiteindelijk met 101 tegen 89.
Na de wedstrijd werd de overwinning uitbundig gevierd en dat was natuurlijk ook terecht. De spelers bedankten het publiek en het publiek bedankte de spelers. De enige speler die er een beetje verloren bijstond was Zachary Williams. Hij voelde het waarschijnlijk al wel aankomen. Zijn inbreng was, net als in zijn andere wedstrijden, niet noemenswaardig en al snel na de wedstrijd werd duidelijk dat hij onze coach niet had kunnen overtuigen en dus weer in het vliegtuig kon stappen op weg naar zijn volgende club. Een aardige vent maar niet de speler die bij ons momenteel iets kan toevoegen. Aan zijn inzet lag het niet maar zijn kwaliteiten zijn geen toegevoegde waarde voor ons team. We wensen hem succes bij zijn nieuwe werkgever.
Tot slot, ook de lootjesverkoop in Den Helder leidde tot succes voor de aanwezige Groningers. Diezelfde dag nog klaagde deze redacteur dat hij nog nooit iets had gewonnen maar deze avond werd ook zijn grote ommekeer. Een investering van 5 euro voor 10 lootjes werd bezegeld met de hoofdprijs. Een rijkelijk gevulde boodschappentas van AH ter waarde van tientallen euro’s. Zaterdag 14 februari 2009 gaat dus de boeken in als de dag van de grote ommekeer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten