030109: De stand van zaken

Zo, de feestdagen zijn weer achter de rug en het echte leven begint zo langzamerhand weer. Na de laatste competitiethuiswedstrijd tegen Weert van 21 december had de ploeg een aantal dagen vrij om vervolgens weer fris en fruitig te beginnen aan het tweede deel van dit seizoen.

Voor Aron, Rogier en Stefan was de kerstperiode iets minder rustig dan voor de andere spelers. Het drietal werd door de bondscoach uitgenodigd om mee te doen met het nationale team tijdens het zogenaamde Amsterdam Haarlem Basketbal Week. Een toernooi dat bijna elk jaar wordt georganiseerd en ook bijna elk jaar weer ernstige financiële zorgen kent. Het publiek kwam niet in bijzonder grote getale naar de wedstrijden kijken maar dat is men wel gewend in Amsterdam. Ondanks dat was het natuurlijk fantastisch dat drie van onze spelers deel uitmaakten van de eerste selectie.

Maar, waar staan we nu met z’n allen? Tijdens het kerstreces hebben we met regelmaat nog even een blik geworpen op de ranglijst: Op de eerste plaats staat Amsterdam met 26 punten, op de tweede plaats de Capitals met 24 punten en op de derde plaats staan Den Bosch, Rotterdam en Nijmegen die allen 22 punten wisten te verzamelen. Het verschil in aantal gespeelde wedstrijden is wel tamelijk groot. Tussen Amsterdam en ons zit bijvoorbeeld een verschil van 3 gespeelde wedstrijden.
Van de 18 gespeelde wedstrijden hebben we tot het kerstreces dus 12 gewonnen en 6 verloren. Van die verloren wedstrijden waren dat 4 uitwedstrijden en 2 thuiswedstrijden. Thuis hebben we verloren van Nijmegen en, de eerste competitiewedstrijd van dit seizoen, tegen Amsterdam. Die beide duels werden overigens verloren met maar 5 punten verschil. Het kleinste verschil bij de verloren uitwedstrijden was in de wedstrijd van 15 november tegen Amsterdam met maar 1 punt.
Wat leren we hiervan? Het feit is dat we thuis dus veel sterker zijn dan bij uitwedstrijden. Dat is overigens natuurlijk niet echt verbazingwekkend. Het Groningse legioen staat altijd volledig achter de ploeg en dat blijft vanzelfsprekend niet zonder resultaat. Opvallend is dat de wedstrijden die thuis niet werden gewonnen maar met een paar puntjes werden verloren. Dat betekent dus dat we thuis nog nooit zijn weggespeeld, dat het verschil zat in de laatste minuten van de wedstrijd en dat het kwartje eigenlijk beide keren zomaar de andere kant op had kunnen vallen.
De uitwedstrijden geven een duidelijk ander beeld. 4 van de 6 verloren wedstrijden waren uitwedstrijden en totaal werden er tot op heden 9 uitwedstrijden gespeeld. Per saldo hebben we dus meer uitwedstrijden gewonnen dan verloren maar tweederde deel van de verloren wedstrijden werden niet in Martiniplaza gespeeld.

Hier ligt dus een duidelijke missie voor ons als supporters. Nee, we gaan u nu niet vragen om al uw andere hobby´s en uw verdere gezinsleven op te geven om tijd vrij te maken om ook alle uitduels bij te gaan wonen maar, beste fans van de Capitals, verenigt u! Gebruik uw contacten, mobiliseer uw familieleden in de andere steden, overtuig uw collega´s in andere steden om ook fan van de Capitals te worden! Koop spulletjes bij de merchandise om de rest van Nederland ook enthousiast voor de Capitals te maken. Zo kan elke uitwedstrijd een thuiswedstrijd worden en is onze ploeg altijd voorzien van een grote support zoals we die in Groningen gewend zijn. Hierin zit de sleutel van het succes om het percentage winst bij uitwedstrijden drastisch te verhogen. Heel Nederland mag, sterker nog, moét weten dat het succes van de Capitals zit in het collectief. Niet alleen binnen de ploeg maar ook zeker samen met de fans. Dat maakt ons onverslaanbaar en sterk. One for all and all for one! Een prachtig plan om het nieuwe jaar mee in te gaan met als doel, de beste club te worden van het land.

Maar zonder gekheid, de conclusie is duidelijk. We zijn gewoon goed bezig en daar zijn we beretrots op. Met de complimenten voor het team maar ook zeker voor u. Het belooft weer een mooi basketbaljaar te worden. 2009, we gaan het weer beleven.

211208: En dat was 2008

En zo is het jaar, voordat je het echt door hebt, alweer bijna voorbij. Vanavond spelen we de laatste thuiswedstrijd van het jaar 2008 en gaan we met goede moed op weg naar het nieuwe jaar 2009. 2008 was voor ons in Groningen op basketbalgebied zeker een turbulent jaar te noemen. Weet u het allemaal nog?

Begin van dit jaar speelden we onder de bezielende leiding van Pep Clarós nog een vorm van pressiebasketbal met spelers als Guido Grünheid, Kevin Melson, Alton Mason, Kit Rhymer en Dwayne Archbold. Toen speelde Niels Meijer, die het momenteel niet echt naar zijn zin heeft bij zijn nieuwe club in Leiden, nog in Groningen. Raoul Heinen speelde toen nog met HV op zijn borst maar heeft dat afgelopen zomer ingeruild voor een groen shirt. De andere Nederlandse spelers Rogier en Stefan dragen gelukkig nog steeds een Gronings shirt. Het afgelopen seizoen verliep uiteindelijk teleurstellend en eindigde in mineur.

Toen brak de zomer aan en kwamen de grote veranderingen. De club ging failliet en kon weer helemaal opnieuw beginnen. Absoluut mismanagement in de voorliggende periode was de dramatische aanleiding daarvan. Nieuwe bestuursleden dienden zich aan en hebben reeds puike prestaties geleverd. Marco van den Berg kwam naar Groningen en tekende meteen een contract voor meerdere jaren. Speaker Apotheker legde na 14 jaar zijn microfoon neer en werd opgevolgd door Martin Kuizenga. Tammo 1 verliet het land en werd aan het begin van deze competitie opgevolgd door Tammo 2. Het managementbureau werd versterkt door Robert Noppers en nog heet van de naald, ook de komende jaren is het topbasketbal in Groningen weer gegarandeerd door het aantrekken van de nieuwe hoofdsponsor Gasterra. Op de achtergrond zijn er nog veel meer zaken aangepast en veranderd maar daar zullen we u verder niet mee vermoeien. Zoals al eerder gezegd, duidelijk een turbulent basketbaljaar. Op zich is dat overigens niet zo verrassend. Door de jaren heen zie je duidelijk een patroon van een sinusbeweging binnen de Nederlandse en dus ook de Groningse basketbalwereld. Soms is er een periode van groei en positieve ontwikkelingen en om de zoveel jaren gaat het even weer stevig mis en moet de boel weer helemaal worden opgebouwd. Als we die beweging een beetje volgen dan kan je vaststellen dat we de stijgende lijn naar boven nu weer hebben bereikt. Een financieel en organisatorisch gezonde club, goede resultaten op het veld, groeiende sponsoring met perspectief voor de komende jaren en een prima ontwikkeling van onze jeugdspelers. Op z´n Gronings gezegd ´het kon minder´.

De meest stabiele factor in Groningen is overigens de grote groep supporters. Heel Nederland is jaloers op ons grote legioen en dat voelt men ook al jaren zo. Nergens komt zoveel publiek naar een zaalsport kijken als hier in Groningen en zeker niet bij specifiek de basketbalsport. We zijn enthousiast, voelen ons betrokken, ondersteunen ons team en volgen de ploeg naar de uitwedstrijden. Door die jarenlange steun zijn we ook niet alleen maar supporter van het basketbal maar is er onderling ook een hechte band ontstaan. De thuiswedstrijden zijn ook gezellige bijeenkomsten waar we als fans elkaar regelmatig ontmoeten en de nodige info uitwisselen. Velen kennen elkaar en vaak ook al vele jaren. Het ´één grote familie´ noemen is wellicht wat overdreven maar dat wij als supporters onderling een goede band hebben is overduidelijk.

Afgelopen maandag werden in Martiniplaza de Groninger sportman/-vrouw en de sportploeg van het jaar 2008 bekendgemaakt. De uitslagen zullen u wel bekend zijn. Naast de gekozen prijswinnaars hadden wij graag nog een extra prijs uitgeroepen en u als ´supporters van het jaar´ willen waarderen. Helaas bestaat deze categorie (nog) niet maar deze prijs was absoluut op zijn plaats geweest. Wellicht een idee voor volgend jaar?
Ook namens mij een goede jaarwisseling gewenst en veel geluk, gezondheid en plezier voor het nieuwe jaar 2009!

181208: Zwolle uit

Waren wij nou zo goed of waren zij nou zo slecht? In dit geval, de uitwedstrijd tegen Landstede Zwolle van afgelopen zaterdag, was het simpelweg allebei waar. Voor diegene onder u die de wedstrijd niet heeft gezien kunnen we zeker vaststellen, u heeft absoluut iets gemist.

Het is maar een hele kleine sporthal daar in Zwolle. Het voordeel daarvan is dat de zaal ook in no-time is uitverkocht, zeker als je tegen de Capitals speelt die natuurlijk deze zaterdag weer een hele supportersschare had meegenomen. Verdeeld over alle tribunes van de ZBC hal zat de Groningse aanhang klaar voor deze belangrijke wedstrijd waarbij Rogier voor de laatste keer vanaf de tribunes moest toekijken. De sfeer zat er vanaf het begin al helemaal in en werd gedurende de wedstrijd alleen nog maar beter.

Zwolle had natuurlijk wel een probleem met het feit dat hun belangrijke man Bostain niet kon spelen. Daardoor werd Alexandre Sa de spelverdeler bij de thuisploeg. Deze Sa zal niet met plezier terugkijken op deze wedstrijd. De druk van Torey was enorm waardoor Zwolle eigenlijk niet tot een normale aanval kon komen. Sa leed veel balverlies en kwam nauwelijks toe aan het opzetten van een gewone aanval. Als vervolgens de andere spelers van zijn ploeg ook niet goed met de bal weten om te gaan dan zijn de rapen gaar en loop je als team continue achter de feiten aan. Neem nou hun langste man Smalligan (2.13). Rebounds hebben we hem niet zien pakken en zeer sporadisch kwam hij tot een score. Maar ach, genoeg over Zwolle.

Marco’s ploeg speelde geweldig. En eerlijk gezegd, álle tien speelden ze geweldig. Torey heerste als een echte spelverdeler en door zijn acties werd de verdediging van Zwolle helemaal zoek gespeeld. Aron deed het prima en nam op belangrijke momenten ook zijn verantwoordelijkheid om zelf te scoren waaronder twee driepunters en vier gewone scores. Will speelde het langst van allemaal (34 minuten) maar was ondanks dat, onvermoeibaar. Veertien punten, vier assists en keihard werkend in de verdediging. Daniel was weer de stofzuiger van het team. Deze bikkel wist weer eens veel vuil werk op te knappen en knalde koeltjes zijn punten binnen. Stefan kwam wat moeilijk op gang maar kreeg daarna ook het juiste gevoel en droeg zijn steentje zeker bij. En dan Bas. Wat een progressie heeft deze man al gemaakt. De manier waarop hij tekeer ging was indrukwekkend. Vol vertrouwen en overtuiging deed hij wat van hem werd verwacht, een prachtig gezicht. Simon, onze man van down-under, zeventien punten en elf rebounds. Qua schoonheid was het allemaal niet indrukwekkend wat Simon liet zien maar qua effectiviteit was het absoluut een topper. En dan onze Rans. Onder het toeziend oog van zijn beide ouders liet hij deze avond weer eens zien hoe goed hij eigenlijk is. Achttien punten en tien rebounds stonden er achter zijn naam. Natuurlijk ook Sander de Roos. Vaak moest hij toezien hoe de rest van het team het spel speelde maar deze avond werd zijn avond. Veertien minuten speeltijd, vijf punten, drie rebounds en gewoon zijn spel meespelen met de grote mannen. Indrukwekkend. Als laatste speelde ook Mark Peter een aantal minuten mee en deed dat zeker niet onverdienstelijk. De overwinning was een echte teamprestatie waarbij iedereen zijn steentje bijdroeg. Een hecht collectief.
Onze ploeg bestaat momenteel uit vijf Nederlanders en vijf buitenlanders Tijdens de laatste minuten van de wedstrijd speelden alle vijf Nederlanders in het veld en dat is zo’n moment wat we niet vaak zien in deze competitie. Een compliment voor de club en natuurlijk ook voor onze coach.

En dan te bedenken dat we nog niet eens op volledige sterkte waren. Vanaf vandaag kan Rogier weer aanhaken en binnenkort zullen we de vervanger van Zoran ongetwijfeld op het veld zien. We hebben er zin in! We gaan nog een mooie tijd tegemoet.

091208: Dinner with the Stars

Afgelopen week vond de eerste editie van dit seizoen plaats van het ‘Dinner with the Stars’ in het NewsCafe in Groningen. In dit geval was het de BBC-edition. Deze keer waren Sylvie Vermeend, sales- en projectmanager bij iWink, en Miriam Cremer, commercieel directeur bij O&I services, de gelukkigen die samen met Rans Brempong en Will Whittington een driegangen menu in het NewsCafe kregen voorgeschoteld.

Vanaf het allereerste contact tussen het viertal was het één en al gezelligheid en werd er de hele avond uitgebreid met elkaar gepraat. De twee dames hadden de nodige vragen voorbereid maar ook de spelers gebruikten deze kans om wat meer te weten te komen van de twee winnaars. Als eerste wilde Sylvie graag weten hoe een dag van een professionele basketballer verloopt. Rans: ‘Het is een kwestie van een routine opbouwen en daarin stabiel blijven. De trainingen zijn best zwaar dus daar moet je goed mee omgaan. Veel slapen, goed eten en jezelf onder controle houden. Het is een vast ritme waar je in leeft. Buiten de trainingen om nemen we veel rust en die hebben we ook zeker nodig. We communiceren heel veel via msn met het thuisfront maar ook zeker met de spelers onderling. We doen als groep best veel samen met elkaar maar natuurlijk heeft een ieder ook behoefte aan privacy. De computer is voor ons onmisbaar. We surfen veel en natuurlijk hebben we regelmatig contact met familie, vrienden en bekenden via e-mail en msn. Bovendien wisselen we veel films en programma’s aan elkaar uit. Losse geheugenschijven zijn daarbij een uitkomst! Zoran is nu bijvoorbeeld helemaal verslaafd aan de serie “Prison Break” terwijl hij dat eerst helemaal niet kende’. Miriam wilde daarna graag weten of dit team ook echt een team is. Will: ‘Absoluut. We respecteren elkaar volledig, binnen en buiten het veld. Dat hoort ook zo. In deze groep stelt niemand zichzelf boven een ander en geloof me, dat kan ook anders. Het zijn hier allemaal kerels die uit het goede hout zijn gesneden en maar één doel hebben: beter worden. We moeten er keihard voor werken maar het resultaat is er ook naar. Door Marco zijn we het hardst werkende team van de competitie. Dat was natuurlijk wel even wennen voor ons maar het is zeker effectief. Dit team kan alleen nog maar doorgroeien’.

Rans wilde vervolgens graag van de twee dames weten hoe hun dagelijks leven er uit ziet. Miriam: ‘Ik ben een werkende vrouw met een gezin met drie kinderen dus ik ben altijd eigenlijk wel bezig. Het werk kost de nodige tijd en daarnaast heb ik thuis natuurlijk altijd wel wat te doen. Het is best een druk leven. Soms lig ik ’s avonds wel eens op de bank en val dan spontaan in slaap. Daarnaast kook ik meestal ook zelf’. Will greep deze inkopper meteen aan en nodigde zichzelf uit om een keer gezellig bij de familie Cremer te komen eten. Sylvie heeft het ook erg druk en dat komt met name door haar sport hockey. ‘Ik ben naast mijn werk bij iWink eigenlijk de hele week met hockey bezig. Ik train drie keer in de week en daarnaast ben ik ook coach van andere teams. Op de andere avonden is er meestel wel een vergadering van het werk of van mijn hockeyclub GHBS’. Rans vond het interessant om te horen hoe het dagelijks leven van de dames er uit zag. Rans: ‘Ons leven is eigenlijk zo abnormaal qua ritme en werktijden. Ik hoor graag hoe andere mensen leven. Wij hebben als topsporters eigenlijk veel geluk. Met het horen van deze verhalen waardeer ik weer meer wat voor leven wij nu eigenlijk hebben’.
Daarna vroegen de dames wat de spelers na hun basketbalcarrière zouden willen gaan doen. Will is van plan om dan spelersmakelaar te worden. ‘Ik ken mijn agent John Spencer goed en het lijkt me geweldig om later dat ook te gaan doen. Jonge spelers begeleiden en aan werk te helpen. Dat is mijn plan’. Rans wil later in ieder geval niet veel gaan stil zitten. ‘Ik ben nu al zo gewend om veel te reizen en te doen. Dat ga ik in ieder geval vasthouden. Ik denk dat ik na mijn actieve sportcarrière leraar wil worden en dat ik iets ga doen met onroerend goed’.

Tot slot kwamen de komende feestdagen aan de orde. Rans vertelde vol trots dat binnenkort zijn ouders overkomen om een paar weken hier in Nederland te verblijven. Daar ziet hij erg naar uit. Met de kerstdagen gaat hij met zijn vriendin naar Rome. Will was geïnteresseerd hoe het in Nederland gaat rond de feestdagen met het geven van cadeautjes. ‘Bij ons thuis geven we elkaar dan altijd kleine cadeautjes. Ik krijg altijd sokken want daar ben ik helemaal dol op. Ik vind dat prachtig. Van sokken krijg ik nooit genoeg. Met alle soorten en maten ben ik blij!’.

Al met al, het was een bijzonder leuke en geslaagde avond. Dat waren alle vier deelnemers wel met elkaar eens. Bovendien had de maaltijd prima gesmaakt en was dit uitje zeker voor herhaling vatbaar.

Het ‘Dinner with the Stars’ wordt mede mogelijk gemaakt door het NewsCafe, autobusbedrijf Doornbos en Hanzevast Capitals.

091208: In de hoofdrol

Van de wedstrijd in en tegen Leiden van afgelopen zaterdag kunnen wij u langs deze weg helaas geen verslag doen. Dit heeft simpelweg te maken met de productieplanning van dit boekje. Wel kunnen we u als lezer nog iets vertellen over de wedstrijd van vorige week in en tegen Nijmegen. Dat we die wedstrijd, na een ruime voorsprong bij rust, alsnog verloren zal u ongetwijfeld niet zijn ontgaan. Los van het resultaat was het zeker een wedstrijd waar nog lang over na werd gesproken.

Het was een wedstrijd die werd gedomineerd door dingen die eigenlijk niet relevant zouden moeten zijn. Als voorbeeld hier de scheidsrechters. Nee, we gaan nu niet lopen klagen dat we hebben verloren door het trio onder leiding van Saskia Warmerdam maar dat het drietal een prominente plek innam was helaas meer dan duidelijk. Het leek wel of het trio graag eens bij Frits Sissing op de bank uitgenodigd wilde worden bij het programma ´In de hoofdrol´. Ze waren bij deze wedstrijd veel te nadrukkelijk aanwezig en drukten daarmee een negatief stempel op het duel. Vanaf de eerste minuut werd elke scheet afgefloten en dan weet je eigenlijk al meteen dat de confrontatie tussen de twee ploegen negatief beïnvloed zal worden door de fluitisten. Dit leidde uiteindelijk tot het vertrek van tien spelers die met vijf fouten naar de kant moesten. Een belachelijke constatering die deze schrijver in zo´n twintig jaar basketbalervaring nog nooit heeft meegemaakt. Beide supportersgroepen waren het er ook over eens dat de prestatie van het arbitrale trio zwaar onvoldoende was. Maar ja, wat doe je er aan. Helemaal niks. We moeten het in deze competitie doen met de scheidrechters die er zijn, maar het niveau is met regelmaat te laag vergeleken met het niveau van het spel op de Nederlandse velden.

Een ander vervelend onderwerp van deze wedstrijd was de zogenaamde ´trash-talk’. Dat er door spelers tijdens de wedstrijd met regelmaat tegen elkaar wordt gesproken is alom bekend maar het ‘duel’ in deze categorie tussen Rogier Jansen en Darnell Wilson was niet leuk, niet prettig en niet sportief meer. Dat beiden daar hun aandeel in hadden mag duidelijk zijn maar verstandig was het zeker niet. Bovendien zaten we als supporters zo dicht op het veld dat we delen van deze conversatie letterlijk konden volgen. Het verbale geweld werd uiteindelijk ‘gewonnen’ door Wilson. Rogier moest het veld verlaten met 5 fouten waaronder een onsportieve, een technische en een diskwalificerende fout terwijl Wilson met 34 punten de belangrijkste man aan de kant van Nijmegen werd. Dit is nou zo’n aspect van het basketbalspel waar scheidsrechters op toe moeten zien. Ten eerste omdat het voor de sport en dus ook voor het publiek erg vervelend is en ten tweede omdat het arbitrale trio dan duidelijk laat zien dat ze de leiding over de wedstrijd hebben. Iedereen met een fluit en een grijs pakje aan kan wel tien spelers met vijf fouten wegsturen maar in dit geval was de leiding hebben over een wedstrijd voor dit drietal totaal niet aan de orde en dat is eerlijk gezegd zeer kwalijk. Er zijn scheidrechters die juist met dit soort onderdelen van een wedstrijd meteen korte metten maken. Helaas zijn deze mensen nauwelijks meer op de velden te vinden en zijn we nu vaak overgeleverd aan individuen die het nodige niveau zeker nog niet halen.

Nijmegen won de wedstrijd en Nijmegen was na afloop natuurlijk erg blij. Op het gebied van sportiviteit was het een wedstrijd die we allemaal maar gauw moeten vergeten, want eerlijk gezegd was het allemaal te zot voor woorden. Dit soort wedstrijden moet je als supporter niet te vaak zien want het zou je bijna de lust ontnemen om je club elke keer maar weer door het hele land achterna te reizen. Maar goed, even slikken en weer doorgaan, dat is het credo. Vandaag beginnen we weer gewoon met een stand van nul tegen nul en dat de beste maar moge winnen. Basketbal is en blijft een fantastische sport zolang iedereen zich maar aan de geldende regels en fatsoensnormen blijft houden. Dat geldt voor spelers, coaches, supporters en ook zeker voor de scheidsrechters. Veel plezier bij de wedstrijd van vandaag.

221108: Amsterdam uit, altijd lastig

Ja, dat was het zeker vorige week zaterdag. Lastig. De thuiswedstrijd tegen het team van eigenaar Roel Pieper van 7 oktober werd door ons maar nipt met 5 punten verloren. Daarna volgde een prachtige serie wedstrijden waarbij Marco en zijn mannen duidelijk een stijgende lijn lieten zien. Mede daarom was de wedstrijd van vorige week absoluut één om naar uit te kijken.

We vertrokken bijtijds naar het westen van het land om vooral niet het risico te lopen om ergens ongewild in een lange rij te belanden. Vlak voor Amsterdam bleek dit een goede keuze want op de A6 liepen we een half uur vertraging op omdat 2 auto´s met elkaar in botsing waren gekomen. Het splinternieuwe VW navigatiesysteem loodste ons vervolgens toch keurig af bij de Sporthallen Zuid waar we meteen zagen dat vele Groningers ook dit uitje hadden gepland. Amsterdam had een roerig weekje achter de rug. Eén van Pieper´s 75 bedrijven was failliet gegaan en laat dat nou nét het bedrijf zijn dat als sponsornaam aan de Amsterdamse club hangt. Vervelend. Daarnaast was een drietal spelers aangehouden door de politie en de chauffeur, Orien Greene, bleek teveel gedronken te hebben. Deze ex-NBA speler, die normale normen en waarden blijkbaar zomaar aan zijn laars lapt, mocht vervolgens een nacht achter de tralies verblijven. De Amsterdamse club probeerde dit incident nadrukkelijk uit de publiciteit te houden maar helaas voor hen is dit niet gelukt. De kater van Greene was tijdens de wedstrijd blijkbaar nog niet helemaal weg want hij had absoluut geen rol van betekenis en vertrok al vroegtijdig met 5 fouten, waaronder een technische, naar zijn plaats op de bank. En dan te weten dat deze man dit seizoen zo’n slordige 250.000 dollar ‘verdient’ in Amsterdam...

De hele wedstrijd keken we tegen een achterstand aan maar door een geweldige inzet, tomeloos karakter en keihard werken werd de achterstand nooit heel erg groot, sterker nog, in het vierde kwart kwamen we steeds dichterbij de arrogant spelende Amsterdammers. Uiteindelijk verloren we door 2 rake vrije worpen van Gipson die op een professionele manier de wedstrijd naar zijn hand zette.

We hebben u al vaker geïnformeerd over de sfeer en de ambiance van Sporthallen Zuid. Ook dit keer was het weer stuitend om te zien hoe die club een antisfeer weet te creëren. De geluidsinstallatie staat zo hard afgesteld dat de stem van de spieker dagen later nog door je hoofd spookt. Daarnaast was het bijzonder gênant dat elke aanval van ons ernstig werd overstemd door een cd’tje waarop één of ander koor met regelmaat het woord ‘defense’ roept. Bovendien weet de club nog steeds geen grote groepen fans aan zich te binden want de hal was weer grotendeels leeg. Qua belangstelling zou men blij moeten zijn met een wedstrijd tegen ons want dan is de hal tenminste nog enigszins gevuld. De Groningse supporters waren tijdens de wedstrijd flink verdeeld over de hal. Zoiets merk je meteen al bij het voorstellen van de spelers. Op allerlei plekken stonden fans op en klapten hartstochtelijk voor onze spelers. Bij deze wedstrijd had de leiding van Amsterdam aan een aantal fans zelfs toestemming gegeven om op een provisorische tribune achter onze spelersbank plaats te nemen. Daar maakte men natuurlijk ook dankbaar gebruik van. Helaas moesten we wel constateren dat niet iedereen uit Groningen daar aldoor de normale fatsoensnormen kon hanteren. Laten we dit maar als een incident beschouwen en er verder niet te veel aandacht aan geven.

Dat we de wedstrijd verloren was erg spijtig en jammer. Op zich is het geen schande om van de kampioen van afgelopen seizoen te verliezen maar we waren nu wel heel dichtbij een mooie triomf. Bovendien zou het een heerlijk gevoel geven om die arrogante club in hun eigen huis te verslaan. Mede door de probleempjes die men daar intern heeft zullen de verliespartijen echt nog wel komen. Dat is een zekerheid. Onderweg terug naar het Noorden waren we apetrots op onze jongens. Wat hadden ze gestreden. Daar kan je als Donar-supporter alleen maar heel tevreden over zijn. En dat hoort natuurlijk ook gewoon bij het Groningse basketbal! Capitals, Flames, Feel the Heat, Walk with Kings, Hot in the City… mooie woorden maar het was, is en blijft gewoon ‘Donar’. En daar zijn we beretrots op.

091108: We moeten nog even aan elkaar wennen

De eerste negen wedstrijden van de competitie zijn alweer gespeeld en de resultaten zijn tot nu toe beter dan de beginperiode van het afgelopen seizoen. Tijd voor een gesprek met één van de bepalende spelers van de ploeg, Rogier Jansen.

Het vindt je het tot op heden gaan? “Goed. We worden steeds beter. In het begin van dit seizoen speelden we meteen een paar zware wedstrijden terwijl we nog niet goed op elkaar waren ingespeeld. De laatste tijd merk je duidelijk dat we vooral aanvallend elkaar steeds beter weten te vinden en dat de juiste keuzes worden gemaakt. En we zijn er nog niet. Let maar op, we groeien nog steeds elke dag”.

Wat vind je van de kritieken van de pers en het publiek? “Ik lees echt niet alles wat er over ons wordt geschreven maar in de verhalen die ik wel gezien heb vind ik wel dat men erg kritisch is. En dat is niet altijd terecht. Vooraf is duidelijk vastgesteld dat we ons in een tussenjaar bevinden. Toch merk je dat vooral de pers wel hele hoge verwachtingen heeft. We zijn begonnen met een compleet nieuwe groep en over de samenstelling daarvan is heel goed nagedacht. Nee, we hebben geen spelers als Travis Young, Travis Reed of Valmo Kriisa want die zijn simpelweg te duur voor ons. Maar deze groep is nu echt in balans en het collectief is gewoon goed. Wel grappig, ik las laatst dat Will door een journalist “Hot Willy” werd genoemd. In Amerika betekent dat heel iets anders dan dat er hier waarschijnlijk werd bedoeld. We pesten Will er nu vaak mee en lachen er om op de trainingen”.

En het publiek? “We moeten duidelijk nog aan elkaar wennen. Vorig jaar was het waarschijnlijk allemaal veel spectaculairder om naar te kijken en bovendien hadden we veel spelers die gingen voor de mooie acties. Dat was voor de fans natuurlijk geweldig. Dit jaar hebben we een vele meer solide ploeg en willen we samen maar één ding en dat is winnen. Het ziet er niet altijd spectaculair uit maar de resultaten zijn nu al beter dan vorig jaar rond deze tijd. Ik mis wel eens het joelen vanaf de tribunes. Vooral als we verdedigen en de hele zaal ongelofelijk veel lawaai gaat maken om de tegenstander uit het ritme te halen. In het verleden hebben we daar vaak van geprofiteerd en de bal snel weer terug gepakt. Ik zou graag zien dat we die sfeer meer terug krijgen. Ik zou willen zeggen, heb nog even geduld met ons. Het gaat alleen nog maar beter worden daar ben ik van overtuigd. Kijk maar es naar FC Groningen. Die spelen ook niet altijd geweldig voetbal maar ze draaien wel bovenin mee” .

En hoe zit het met de sfeer tussen de spelers en de coach? “Die is absoluut goed. Marco is een goede coach die niet alleen maar streng is en zware discipline eist, hij complimenteert ook veel en gedraagt zich ook vaak heel ontspannen naar ons. Vorig jaar hadden we niet echt een team. Niemand geloofde 100% in het systeem van Pep waarbij we continue moesten pressen. Iedereen deed maar wat en daar waren de resultaten ook naar. Nu is er veel meer een collectief. We hebben allemaal hetzelfde doel en daar doen we alles voor. Marco maakt ons steeds beter en de resultaten daarvan zijn nu al te merken maar geloof me, het wordt nog beter. Er zijn in de competitie teams die individueel misschien betere spelers hebben maar je zal zien dat wij als ploeg straks van iedereen kunnen winnen”.

Dick Heuvelman zei laatst dat jij het ‘Role Model’ van dit team bent en eigenlijk een contract voor zes jaar zou moeten krijgen. Terecht? “Dat vind ik natuurlijk mooi om te horen. Ik ken mijn rol in dit team. Ik moet vooral zorgen dat we als groep beter gaan presteren en dat ik de ploeg soms, als het nodig, op sleeptouw neem. Ik doe dat graag en met veel plezier. Iedereen kent zijn rol en ik draag daar ook mijn steentje aan bij. En zes jaar? Dat is natuurlijk wel héél erg veel maar er valt zeker over te praten. Ik speel heel graag in Groningen”.

28102008: Hilbrand Ausema

‘Donar is al 35 jaar mijn club!’

35 jaar geleden begon het allemaal. In die tijd was Hilbrand werkzaam bij Nationale Nederlanden en de toenmalige vereniging zocht mensen uit de geledingen van de sponsor die functies bij de club zouden kunnen verrichten. Hilbrand werd gevraagd om in het bestuur te komen en zo is het eigenlijk allemaal begonnen. Nu , 35 jaar later, is Hilbrand de medewerker met de meeste dienstjaren.

‘Na een gesprek met voorzitter Karel Bakker ging het allemaal heel snel en zat ik, zonder enige basketbalkennis, in 1973 in het bestuur van de club die toen de thuiswedstrijden in de evenementenhal speelden. Een prachtige tijd. Eerst was ik secretaris maar al snel werd ik penningmeester binnen het bestuur. Die functie heb ik ook tot en met het kampioensjaar 1982 al die jaren vervuld. In die tijd deden bestuursleden veel meer dan alleen maar besturen. We deden eigenlijk alles rondom de club. Toen moest dat ook wel want zoveel vrijwilligers als we tegenwoordig hebben, hadden we toen absoluut niet. Eén van mijn hoogtepunten uit die tijd was de reis naar Israël in 1980 toen Maarten van Gent de coach was. Als club werden we gevraagd om daar een paar wedstrijden te komen spelen en toen ben ik met het team daar bijna twee weken lang geweest en heb daar geweldige herinneringen aan overgehouden’.

Na die periode, toen het allemaal even wat minder ging met de club, was Hilbrand 2 jaar lang de teammanager van de club die toen uitkwam in de hoofdklasse. Met onder andere de broers Mischa en Marco van den Berg in het team werden ze toen zelfs kampioen in die klasse.
‘Toen in 1985 mensen als Grietje Pasma vervolgens de club weer op poten wilden gaan zetten en op eredivisieniveau wilden gaan spelen ben ik als vrijwilliger aan de slag gegaan en ik regelde toen het financiële gebeuren rondom de club. Ik hield me bezig met de kassa en de controle bij de ingang en die functie vervul ik nu eigenlijk nog steeds’.

In 1999 mag Hilbrand vervolgens gaan genieten van zijn pensioen. Zijn grote en enige hobby, het basketbal, bleef vanzelfsprekend bestaan en daar kon hij vanaf dat moment nog meer tijd voor vrij maken. Naast zijn functies binnen de club maakte Hilbrand zich vervolgens ook verdienstelijk als bestuurslid bij allerlei andere organisaties waaronder de VVV in Leek. Dit bleef door de buitenwacht zeker niet ongemerkt en door de inzet van allerlei mensen resulteerde dat in 2005 in een heuglijke gebeurtenis. In dat jaar ontving Hilbrand van Burgemeester van der Laan een Koninklijke onderscheiding en werd hij in Martiniplaza benoemd tot Lid van de Orde van Oranje Nassau.
‘Prachtig vond ik dat. Ik wist er helemaal niks van’, aldus Hilbrand. ‘Het mooiste vind ik wel dat mensen in mijn omgeving waar ik aldoor mee samenwerkte dat allemaal voor mij hadden geregeld. Ik voel het als een vorm van waardering en dat vind ik helemaal geweldig’

Momenteel verzorgt Hilbrand samen met bestuurslid Bart Wittens de hele financiële administratie van de Capitals en vervult hij daarnaast nog allerlei andere functies. ‘Per week ben ik zeker zo’n 20 uren werkzaam voor het basketbal en ik vind het nog steeds heerlijk om te doen. De sport vind ik fantastisch en de sfeer in Martiniplaza is altijd goed. In die 35 jaar heb ik het allemaal ook met veel plezier gedaan. Ik heb nooit problemen met fans meegemaakt en ik vind ook dat dat zo hoort bij het basketbal. Natuurlijk is er door de jaren heen wel veel veranderd. Het is allemaal veel commerciëler geworden en in de organisatie zijn, vergeleken met vroeger, veel meer lagen gekomen. Dat moet nu ook wel want vroeger hadden we maar één sponsor die het geld genereerde maar tegenwoordig zijn dat veel meer bedrijven en die moeten allemaal wel goed behandeld worden’.

Tot slot vroegen we Hilbrand naar zijn favoriete speler en coach in die 35 jaar én of hij nog een wens had.’Pete Miller, tegenwoordig coach van Leeuwarden, dat was mijn favoriete speler ooit bij Donar. En de beste coach vond ik de Amerikaan Ron Mulder. In de jaren 75-76 heb ik heel prettig met hem samengewerkt. Een hele rustig sympathieke man die wist wat hij deed en ook een hele goeie coach was. En mijn wens? Je kan mij niet blijer krijgen dan het moment waarop het weer nodig is om de gordijnen open te trekken. We hebben al de meeste supporters van Nederland maar er kunnen altijd nog meer bij. Het gordijn zou eigenlijk elke wedstrijd open moeten. Dat zou geweldig zijn!’

18102008: Aantallen

Dat het basketbal in Groningen leeft weten wij als geen ander. Na het voetbal van FC Groningen trekken we de laatste jaren in de stad zelfs het meeste publiek binnen de overige sporten. Binnen het landelijke basketbal weet men ook dat wij de meeste supporters in huis hebben en dat is een natuurlijk een prettige constatering. Maar hoe liggen die cijfers precies?

Een verre blik in de historie leert ons dat in het begin van de jaren tachtig de aantallen nog niet zo hoog waren. In het seizoen 80-81 kwamen er gemiddeld 1010 bezoekers naar de thuiswedstrijden van Donar. Een jaar daarna, het seizoen 81-82 waren dat er 1300 en tijdens het seizoen 82-83 waren het maar 630. Opvallend was dat in het seizoen 80-81 er één club was die meer publiek trok en dat was, toen niet heel verrassend, Leiden. In het jaar dat we kampioen werden (81-82) werd de finaleserie natuurlijk bijzonder goed bekeken maar lag het gemiddelde toch nog redelijk laag. Landelijk gezien trokken we in dat seizoen wel de meeste toeschouwers. Tijdens het seizoen 82-83 was de belangstelling blijkbaar niet zo groot en eindigden we in de middenmoot. Koploper met de meeste toeschouwers was toen Den Helder met gemiddeld 1050 bezoekers.

Tijdens de seizoenen 86-87, 87-88 en 89-90 waren we in Groningen qua bezoekers aldoor de koploper van de eredivisie. We pikken het seizoen 80-90 er even uit. Met totaal 19150 toeschouwers in het hele seizoen haalden we een gemiddelde van 1064 bezoekers per wedstrijd. Op de tweede plaats was Den Helder te vinden en op de derde plaats stond Meppel. Onderaan de ranglijst stond een club die ver achterbleef bij de rest. Het zal u niet verrassen welke stad dit was. Het betrof hier de club Amsterdam met een gemiddelde van 184 bezoekers.

Kijken we naar de laatste paar jaren dan zien we dat de gemiddelden in Groningen flink zijn gestegen. Helaas zijn er in de afgelopen seizoenen geen gegevens bekend van de andere clubs maar gemakshalve kunnen we wel vaststellen dat we in deze categorie aldoor als hoogste zijn geëindigd. Opvallend bij deze cijfers is wel dat de Europese wedstrijden de gemiddelden wel consequent naar beneden halen. Als voorbeeld hier, kijken we naar het afgelopen seizoen dan halen we een gemiddelde van 2134. Als we de Europese wedstrijden van dat seizoen even niet meerekenen dan blijkt het gemiddelde meteen te stijgen naar 2263. Het seizoen 05-06 staat duidelijk bovenaan met een gemiddelde van 2939 bezoekers per wedstrijd. Totaal kwamen er dat jaar meer dan 70.000 mensen kijken naar de wedstrijden van de Capitals.

Tijdens de afgelopen 2 thuiswedstrijden kwamen er gemiddeld 2415 toeschouwers naar Martiniplaza. Tegen Amsterdam waren dat er 2650 en tijdens de wedstrijd van vorige week zaterdag waren er 2180 mensen afgekomen op het verloren duel tegen Nijmegen. Zeker geen slecht gemiddelde maar er mag natuurlijk altijd nog meer bij. Natuurlijk spelen de resultaten van het team een bijzonder grote rol bij het aantal bezoekers dat de wedstrijden komt bezoeken. En aangezien we natuurlijk ook dit jaar weer graag op de eerste plaats willen eindigen is het motto dus simpel en duidelijk: winnen!

Gegevens afkomstig van de basketbalbladen Play Off en Full Court Press en natuurlijk van Hanzevast Capitals.

11102008: De derde

Zo, de kop is eraf. De competitie is in de afgelopen week weer in alle hevigheid losgebroken. De ouverture van het nieuwe seizoen mocht er zijn, zeker hier in Groningen. De wedstrijd van afgelopen dinsdag was niet alleen op sportief vlak een geweldige uitdaging maar ook het organisatorische deel bleek prima voor elkaar en daar zijn zeker de nodige voorbereidingen aan vooraf gegaan.

2650 toeschouwers waren op deze dinsdagavond naar Martiniplaza gekomen om de eerste wedstrijd van het nieuwe team te aanschouwen. Logisch dat er rijen stonden bij de verschillende punten bij de kassa voorafgaand aan de wedstrijd. Velen moesten hun gereserveerde zitplaats nog afhalen en dat leidt bij zo’n eerste duel altijd tot een paar opstoppingen. Verder liep het allemaal gesmeerd en was de sfeer weer als vanouds. Een kritische noot was na afloop te lezen van een zekere Bert die de prijs van dit boekje (één euro) als grootste tegenvaller van de avond beschouwde. Gelukkig zijn er grotere rampen maar voor deze Bert is het waarschijnlijk toch een heel bedrag. De kosten-batenanalyse van dit product zullen we u gemakshalve nu niet mee lastig vallen maar als dit de grootste tegenvaller was dan is er, zogezegd, zeker hoop.

Maar goed, nog even weer terug naar afgelopen dinsdag. De plannen voor dit seizoen van Amsterdam zijn helder en daar hebben ze ook duidelijk de juiste spelers voor aangetrokken. De nieuwelingen in het team drukten nog niet nadrukkelijk een stempel op het team maar dat was voor dit eerste competitieduel ook nog niet verwonderlijk. Met name de oudgedienden Gipson en Wyatt namen het team op sleeptouw en lieten bij vlagen prachtige acties zien die zelfs door het Groningse publiek werden gewaardeerd.

De ploeg van onze nieuwe coach Marco van den Berg heeft afgelopen dinsdag laten zien dat ons dit seizoen nog heel wat staat te wachten. Vol overgave en inzet werd er keihard gewerkt en dat leidde tot een prachtige wedstrijd om naar te kijken. In het eerste kwart nam ons team duidelijk de leiding en zo werd dit kwart ook winnend afgesloten. Vooral in het tweede kwart trok Amsterdam de riemen even stevig aan en kwamen wij inside tekort. Dit kwart wonnen de Amsterdammers met 17-26 en zo werd de ruststand 33-40. Het derde kwart was weer in ons voordeel en het laatste kwart wisten de Amsterdammers met 2 punten verschil te winnen. De uiteindelijke stand werd 75-80 en dan mag je constateren dat het close was maar dat de tegenstander op cruciale momenten toch net iets beter was. Deze eerste wedstrijd was meteen een flinke vuurproef die ook voor de spelers wellicht de nodige spanning met zich meebracht.
Will, die bekend staat als een echte schutter, wist het vizier nog niet helemaal op scherp te krijgen en schoot uiteindelijk maar 2 van zijn 17 pogingen raak. Ook Rans bleef een beetje achter met 6 punten en 5 rebounds maar gelukkig waren er ook hele goede voorbeelden. Chaz deed het uitstekend en verzilverde van zijn 16 pogingen er 15 waardoor hij uiteindelijk op 23 punten uitkwam. Ook Rogier liet zien dat hij niet voor niks in Groningen is gebleven en met zijn inbreng duidelijk aanwezig was. De nieuwe ploeg is nu eindelijk begonnen aan het echte werk en dat zal voor velen als een bevrijding voelen. Samen met onze steun zal het alleen maar beter worden en kunnen we nog tot grote hoogte stijgen.

Vandaag spelen we een wedstrijd tegen het altijd welkome Nijmegen. Die ploeg is voor een groot deel dit jaar intact gebleven maar hebben zich in ieder geval versterkt met de u vast wel bekenden, Raoul Heinen en Erik Nelson. Wedstrijden tussen Groningen en Nijmegen hebben altijd iets speciaals en dat zal vanavond niet anders zijn. Toch is het doel helder vanavond, de punten blijven gewoon in Groningen. Afgesproken?

07102008: De eerste ronde

Het feest gaat weer beginnen!
Tijdens het afgelopen weekend zijn de eerste wedstrijden van de nieuwe competitie al weer gespeeld en vanavond zijn wij dan eindelijk aan de beurt. En deze wedstrijd is er meteen ook één op het hoogste niveau, namelijk tegen de landskampioen van afgelopen seizoen, Amsterdam. De Amsterdammers werden op 1 juni van dit jaar na een zinderende finalereeks uiteindelijk kampioen door Den Bosch in de zevende wedstrijd te verslaan.

Sinds dat moment is er weer veel gebeurd in basketballand. De meeste clubs hebben zich flink versterkt en wij hebben, komend uit een diep dal, alles gelukkig weer voor elkaar gekregen om de competitie vandaag goed te beginnen. In de afgelopen weken heeft u al meerdere oefenwedstrijden kunnen bekijken om zo een beeld te krijgen van het nieuwe team en natuurlijk de nieuwe coach, Marco van den Berg. Tijdens de drukbezochte open dag van vorige week zondag werden vervolgens alle spelers aan het publiek gepresenteerd, was de ‘nieuwe’ mascotte te bewonderen en hadden we voor het eerst dit seizoen de kans om elkaar weer te ontmoeten in de vertrouwde basketbalomgeving van Martiniplaza. De wedstrijd die daarna werd gespeeld tegen het Duitse team Cuxhaven was er één om in te lijsten. Er werd op een bijzonder hoog tempo gespeeld en dat leidde tot een overtuigende overwinning met een bijzonder hoge uitslag 115-76. In die wedstrijd zagen we al duidelijk de contouren van het huidige team. Inside hebben we de nodige mankracht met Zoran Krstanovic, Ransford Brempong en Daniel Novak en van buiten zijn Chaz McCrommon, Will Whittington, Rogier Jansen en Torey Thomas de gevaarlijke mannen die je wel om een boodschap kan sturen. Dit aangevuld met Aron Royé, Bas Rozendaal, Simon Conn, Stefan Mladenovic en de inzetbare jeugdspelers kunnen we vaststellen dat het team er klaar voor is en, net als wij, maar wat graag aan de competitie willen gaan beginnen.
Wellicht heeft u ook al het nieuwe magazine gelezen waarin alle spelers kort hun verhaal doen over het huidige team en hun redenen waarom ze naar Groningen zijn gekomen. Bovendien is er een interview te lezen met de nieuwe coach en kunt u ook allerlei achtergrondinformatie vinden over het nieuwe komende seizoen. Kortom, wij zijn er klaar voor! U ook?

De tegenstander van vanavond heeft zich in de afgelopen zomer flink versterkt. Met Victor Thomas, Orien Greene en Clint Harrison hebben ze in Amsterdam een paar Amerikanen in huis gehaald die samen met de spelers die zijn gebleven maar één doel hebben, het prolongeren van de titel en zover mogelijk zien te komen in Europa. Het mag wat kosten allemaal. Daarom heeft men in Amsterdam een extra strategische partner aangetrokken met de naam Eclipse Aviation. Niet geheel toevallig is dit bedrijf, dat zakenjets verkoopt en samenwerkt met mensen als Vladimir Poetin, ook in handen van investeerder Roel Pieper die met zijn vele ondernemingen nu echt dé geldschieter is van het Amsterdamse basketbal.

We zullen het zien allemaal. Nergens staat beschreven dat teams met een grotere begroting per definitie hoger eindigen of kampioen zullen worden. En gelukkig maar. De bal is rond en elke wedstrijd begint gewoon met 0 tegen 0. Eén ding is zeker en daar kan geen geld tegenop, de steun van het fanatieke thuispubliek heeft absoluut een stimulerende werking op het team en wat dat betreft staan we hier in Groningen al zeker met 10-0 voor.

Mensen, geniet van deze dag en natuurlijk van de wedstrijd. Let’s be loud!