28102008: Hilbrand Ausema

‘Donar is al 35 jaar mijn club!’

35 jaar geleden begon het allemaal. In die tijd was Hilbrand werkzaam bij Nationale Nederlanden en de toenmalige vereniging zocht mensen uit de geledingen van de sponsor die functies bij de club zouden kunnen verrichten. Hilbrand werd gevraagd om in het bestuur te komen en zo is het eigenlijk allemaal begonnen. Nu , 35 jaar later, is Hilbrand de medewerker met de meeste dienstjaren.

‘Na een gesprek met voorzitter Karel Bakker ging het allemaal heel snel en zat ik, zonder enige basketbalkennis, in 1973 in het bestuur van de club die toen de thuiswedstrijden in de evenementenhal speelden. Een prachtige tijd. Eerst was ik secretaris maar al snel werd ik penningmeester binnen het bestuur. Die functie heb ik ook tot en met het kampioensjaar 1982 al die jaren vervuld. In die tijd deden bestuursleden veel meer dan alleen maar besturen. We deden eigenlijk alles rondom de club. Toen moest dat ook wel want zoveel vrijwilligers als we tegenwoordig hebben, hadden we toen absoluut niet. Eén van mijn hoogtepunten uit die tijd was de reis naar Israël in 1980 toen Maarten van Gent de coach was. Als club werden we gevraagd om daar een paar wedstrijden te komen spelen en toen ben ik met het team daar bijna twee weken lang geweest en heb daar geweldige herinneringen aan overgehouden’.

Na die periode, toen het allemaal even wat minder ging met de club, was Hilbrand 2 jaar lang de teammanager van de club die toen uitkwam in de hoofdklasse. Met onder andere de broers Mischa en Marco van den Berg in het team werden ze toen zelfs kampioen in die klasse.
‘Toen in 1985 mensen als Grietje Pasma vervolgens de club weer op poten wilden gaan zetten en op eredivisieniveau wilden gaan spelen ben ik als vrijwilliger aan de slag gegaan en ik regelde toen het financiële gebeuren rondom de club. Ik hield me bezig met de kassa en de controle bij de ingang en die functie vervul ik nu eigenlijk nog steeds’.

In 1999 mag Hilbrand vervolgens gaan genieten van zijn pensioen. Zijn grote en enige hobby, het basketbal, bleef vanzelfsprekend bestaan en daar kon hij vanaf dat moment nog meer tijd voor vrij maken. Naast zijn functies binnen de club maakte Hilbrand zich vervolgens ook verdienstelijk als bestuurslid bij allerlei andere organisaties waaronder de VVV in Leek. Dit bleef door de buitenwacht zeker niet ongemerkt en door de inzet van allerlei mensen resulteerde dat in 2005 in een heuglijke gebeurtenis. In dat jaar ontving Hilbrand van Burgemeester van der Laan een Koninklijke onderscheiding en werd hij in Martiniplaza benoemd tot Lid van de Orde van Oranje Nassau.
‘Prachtig vond ik dat. Ik wist er helemaal niks van’, aldus Hilbrand. ‘Het mooiste vind ik wel dat mensen in mijn omgeving waar ik aldoor mee samenwerkte dat allemaal voor mij hadden geregeld. Ik voel het als een vorm van waardering en dat vind ik helemaal geweldig’

Momenteel verzorgt Hilbrand samen met bestuurslid Bart Wittens de hele financiële administratie van de Capitals en vervult hij daarnaast nog allerlei andere functies. ‘Per week ben ik zeker zo’n 20 uren werkzaam voor het basketbal en ik vind het nog steeds heerlijk om te doen. De sport vind ik fantastisch en de sfeer in Martiniplaza is altijd goed. In die 35 jaar heb ik het allemaal ook met veel plezier gedaan. Ik heb nooit problemen met fans meegemaakt en ik vind ook dat dat zo hoort bij het basketbal. Natuurlijk is er door de jaren heen wel veel veranderd. Het is allemaal veel commerciëler geworden en in de organisatie zijn, vergeleken met vroeger, veel meer lagen gekomen. Dat moet nu ook wel want vroeger hadden we maar één sponsor die het geld genereerde maar tegenwoordig zijn dat veel meer bedrijven en die moeten allemaal wel goed behandeld worden’.

Tot slot vroegen we Hilbrand naar zijn favoriete speler en coach in die 35 jaar én of hij nog een wens had.’Pete Miller, tegenwoordig coach van Leeuwarden, dat was mijn favoriete speler ooit bij Donar. En de beste coach vond ik de Amerikaan Ron Mulder. In de jaren 75-76 heb ik heel prettig met hem samengewerkt. Een hele rustig sympathieke man die wist wat hij deed en ook een hele goeie coach was. En mijn wens? Je kan mij niet blijer krijgen dan het moment waarop het weer nodig is om de gordijnen open te trekken. We hebben al de meeste supporters van Nederland maar er kunnen altijd nog meer bij. Het gordijn zou eigenlijk elke wedstrijd open moeten. Dat zou geweldig zijn!’