050209: Even terug in Groningen

Twee seizoenen lang speelde hij zijn thuiswedstrijden in Groningen. Afgelopen zomer verkaste hij uit het hoge Noorden en sloot een tweejarig contract bij de ploeg uit Leiden. Vandaag is hij weer even terug in onze stad. Niels Meijer, 28 jaar en vandaag onze tegenstander.

Ben je blij om weer eens in Groningen te zijn? ‘Ik vind het altijd leuk om weer in Groningen te komen. Ik heb hier een fantastische tijd gehad in de jaren dat ik hier speelde en bovendien komt mijn vriendin hier vandaan die ik trouwens afgelopen zomer ten huwelijk heb gevraagd. Dat is voor mij een extra reden waarom ik graag naar Groningen toe kom’.

Hoe bevalt het je in Leiden? ‘Het bevalt me prima bij mijn nieuwe ploeg. We hebben een goed team met veel ambitie, de resultaten zijn alleen nog niet altijd geweldig. Daar werken we hard aan en we proberen om in ieder geval bij de laatste acht te komen en mee te doen met de play-offs. In het begin van dit seizoen wilde ik het basketbal gaan combineren met het werken als fysiotherapeut waar ik de studie voor afgerond heb. Dat viel me niet mee en na drie maanden ben ik daar mee gestopt. Wellicht is het werk als fysiotherapeut niet helemaal voor mij weggelegd. Ik ben me nu aan het oriënteren wat ik naast het basketbal wel zou willen gaan doen. Ik ben er nog niet helemaal uit maar dat komt wel goed. Natuurlijk is het hier
anders dan mijn twee jaren in Groningen maar het basketballen in Leiden bevalt me goed. Het publiek is actief en fanatiek, ik noem het zelf soms “klein Groningen”. Het is in Leiden wel allemaal op een kleinere schaal maar men is net als in Groningen super enthousiast en er zit nog een hoop potentie in. Men wil de thuishal gaan verbouwen zodat er 2000 mensen in kunnen. Ik ben er van overtuigd dat de hal dan elke keer uitverkocht zal zijn’.

Hoe gaat het met je blessure? ’Tja, daar kom ik nooit meer vanaf. Mijn knie heeft door de jaren heen zoveel schade opgelopen dat ik de belasting altijd moet doseren. Dat is voor mij best moeilijk. Rond de kerstperiode heb ik altijd een terugslag. Ook in de afgelopen periode heb ik daardoor weer een paar wedstrijden moeten laten schieten. Ik train ook aangepast om de knie niet te veel te belasten. In ons team hebben we trouwens veel last van blessures maar dat zal bij de andere ploegen niet anders zijn. Afgelopen week trainden we sommige dagen met maar zes spelers. Gelukkig komen nu een aantal spelers weer terug van blessures dus de vooruitzichten zijn positief’.

Jullie hebben een nieuwe trainer gekregen, was dat noodzakelijk? ’Ivo was voor dit team niet de juiste coach. Nu werken we met Toon van Helfteren, die ken ik ook goed. Hij brengt natuurlijk veel kennis en ervaring met zich mee en daarnaast is het gewoon een goede coach. Bovendien heeft hij een hele positieve invloed op de ploeg’.

Wat vind je van de resultaten van de Capitals? ’Ik had absoluut verwacht dat ze het dit jaar goed zouden gaan doen onder leiding van Marco. Hij heeft veel verstand van het spel en weet dat op een goede manier over te dragen op het team. Dat ze tweede staan in de competitie vind ik zelfs heel knap. Het is een sterke competitie en Groningen heeft ook de nodige blessures
gehad. Als je dan toch nog meedoet in de hogere regionen dan ben je gewoon goed bezig. Onze eerste wedstrijd in Groningen van 18 oktober van afgelopen jaar was niet best. Ik was wat gespannen en speelde mijn slechtste wedstrijd van het jaar. We verloren dik. De wedstrijd in Leiden van 6 december jl. was een heel ander verhaal. Groningen speelde toen niet best en bovendien was Rogier toen nog geschorst. Ik deed toen niet mee maar we wonnen wel met 82-67’.

Welke spelers vind je erg goed in deze competitie? ’Twee namen zou ik willen noemen. Als eerste Rogier Jansen. Die speelt echt een heel goed seizoen. Vorig seizoen onder Pep kreeg hij niet altijd de kans om te laten zien wat hij kan maar ik wist altijd wel dat hij goed was. Dit seizoen speelt hij echt fantastisch. Hij is erg belangrijk voor de ploeg. De andere naam is Teddy Gipson. Die vind ik ook erg goed’.

Wat verwacht je van de wedstrijd van vandaag? ‘Haha, moeilijke vraag. Ik hoop dat bij ons de blessures weer voorbij zijn en dat we voor een hoop spanning kunnen zorgen. Het is in ieder geval een heerlijk gevoel om weer in Groningen te kunnen spelen. We gaan ervoor en ik verwacht minimaal een verlenging!’

290109: Mr TT

Tijdens de afgelopen week was uw verslaggever getuige van één van de trainingen die de ploeg onder leiding van coach van den Berg onderging. Daar bleek maar weer eens dat de basis van sportief succes wordt gelegd tijdens de trainingen. Met een ongekende intensiteit en gedrevenheid werkten de mannen het vooraf vastgestelde trainingsprogramma af. Iedereen deed zijn stinkende best alsof het een finale was. Zeker ook Torey, de aanvoerder van de ploeg, werkte als een paard met dezelfde gedrevenheid die we bij de wedstrijden al van hem gewend zijn. Tijd voor een gesprekje met de kleine grote man van de Capitals. ‘We trainen hard, gestructureerd en intensief, dat is zeker waar. Dat is ook de basis van ons succes. De coach verwacht van ons een volledige overgave. Meer dan 100% inzet. Met diezelfde gedrevenheid is hij zelf ook met de sport bezig en dat heeft duidelijk rendement. We hebben het dit jaar niet eenvoudig, zeker ook met de blessures die we continue in de ploeg hebben. Maar de resultaten zijn goed en dat heeft alles te maken met die inzet en het karakter dat we tonen’ aldus Torey Thomas.

Wat vind je van de competitie in Nederland? ‘Het is een sterke divisie. Iedereen kan van iedereen winnen en je kan en mag nooit verslappen. Elke wedstrijd moeten we het uiterste geven want winnen en verliezen liggen heel dicht bij elkaar. Wij hebben een hele hechte ploeg. De spelers offeren zichzelf op voor het teambelang omdat dat simpelweg het belangrijkste is. Daarbij hebben wij ook nog de beste fans van het land waar we natuurlijk ook graag voor spelen. Het is heerlijk om zoveel steun van de fans te krijgen en bovendien vind ik het geweldig dat er ook bij uitwedstrijden elke keer zoveel mensen meekomen. Die warmte van het publiek heeft duidelijk een effect op de ploeg, elke wedstrijd weer’.

Welke spelers vind je er echt uitspringen in deze competitie? ‘Er spelen in Nederland veel goede spelers. Het niveau is hoog. Op mijn positie vind ik Matt Bauscher van Leeuwarden en Patrick Pope van Bergen op Zoom erg goed. Zeker tegen hen moet ik nog meer mijn best doen om ze verdedigend zoveel mogelijk uit de wedstrijd te houden. Bij de lange mannen vind ik Tim Blue van Bergen op Zoom, Anthony Richardson van Den Bosch en onze eigen Rans Brempong erg goed. Dat zijn mannen die een wedstrijd kunnen beslissen en heel belangrijk zijn voor hun team´.

Je hebt een ongelofelijke snelheid op het veld maar soms mis je nog wel eens een lay-up. Kan je dat verklaren? ‘Ik gebruik zoveel intensiteit en snelheid in mijn spel waardoor ik soms te hard bij de basket uitkom. In het verleden had ik daar nooit last van maar nu valt de bal te vaak verkeerd. Dat is mijn ding waar ik mezelf nu in moet verbeteren en natuurlijk ook hard aan werk’.

Hoe zal het verder gaan dit seizoen? ‘Alles kan. Dat is nu al wel gebleken. Als we straks bij de play-offs compleet en allemaal fit zijn dan is gewoon alles mogelijk. We staan nu op de tweede plek terwijl we van Amsterdam aldoor maar net hebben verloren. Bij play-off basketbal gelden andere regels en wetten. Dan is het elke wedstrijd “money-time”. We zullen zien wie dan uiteindelijk de sterkste ploeg heeft. Wij hebben net zoveel kans als de andere ploegen. Hard blijven werken en beter worden, dat is wat we nu moeten doen om straks zo ver mogelijk te komen. Ik hoop vooral dat mijn vriend Chaz straks zover is dat hij weer kan spelen. Hij is belangrijk voor de ploeg en we hebben hem zeker nodig’.

Wat zijn je ambities? ‘Ik ben nog jong en wil graag nog lang en op een hoog niveau basketbal spelen. Na mijn carrière als speler wil ik verder gaan met mijn studie rechten waar ik de basis al voor heb gelegd. Maar zover is het nog niet. Ik heb nog steeds punten die verbeterd kunnen worden en daar werk ik hard aan maar ik ben wel heel trots dat ik nu de best verdedigende guard in Nederland ben’.
En volgend seizoen? ‘Ik weet het nog niet. Alles kan. We zijn in gesprek met de club dus het zou best mogelijk kunnen zijn dat ik hier blijf. Maar dat is nu nog niet aan de orde’.

Met een glimlach op zijn gezicht bedankte hij mij voor het gesprek en liep vervolgens naar de kleedkamer voor een verfrissende douche. Torey Thomas, een slimme vent die met zijn gedrevenheid zeker een hoofdrol heeft in dit team. Aanvoerder is hij natuurlijk ook niet voor niks. TT, een absolute topper.

200109: Robert Noppers

Even voorstellen: Robert Noppers

Na zes jaren gewerkt te hebben als hoofd Marketing en Publiciteit bij Theater Geert Teis in Stadskanaal en daarvoor acht jaar vrijwillig werkzaam te zijn geweest als voorzitter van de supportersvereniging van FC Groningen begon de 36-jarige Robert Noppers op 1 december van het afgelopen jaar aan weer een nieuwe uitdaging in zijn leven: Office Manager bij Hanzevast Capitals.

‘Ik zag de advertentie voor de vacature op internet staan en heb toen meteen gereageerd. Na een paar gesprekken met het bestuur en een keer meelopen tijdens een thuiswedstrijd waren we er al snel uit en kon ik vol enthousiasme aan deze nieuwe job beginnen’, aldus Robert Noppers die samen met nog een vijftal mensen het managementbureau van de club bemant.

‘Iedereen op het bureau heeft zijn of haar eigen taak. Samen met het bestuur willen we dat het managementbureau het hart is van de hele organisatie rondom de club. We krijgen veel vragen en wensen van allerlei mensen of bedrijven en dat moet natuurlijk allemaal wel goed en netjes worden geregeld. Of het nu gaat om sponsoring, de jeugdteams, de kaartverkoop, de medewerkers of de wedstrijdorganisatie: het zijn allemaal onderdelen die aandacht vragen en daar doen wij onze uiterste best voor’.

‘Sinds ik per 1 december ben begonnen valt het me op dat de resultaten van het team, zeker in de thuiswedstrijden, over het algemeen heel goed zijn. Dat is prettig werken. Succes is voor een sportclub heel bepalend, dan wordt alles rond de club een stuk makkelijker te regelen. Er is heel veel potentie bij Capitals. Er kan nog veel worden verbeterd maar basketbal leeft hier absoluut en de club is springlevend. Inhoudelijk heb ik zelf niet zoveel verstand van basketbal maar wel van het organiseren van zo’n onderneming. Samen met het bestuur, de commissies en alle medewerkers willen we alles nog professioneler, gestructureerder en helderder organiseren. Dat moeten we samen realiseren en dan is het prettig dat er zo’n 68 medewerkers aan de club verbonden zijn die absoluut de meest constante factor zijn. Spelers, coaches en bestuursleden wijzigen nog wel eens maar veel van de medewerkers lopen al jaren mee en kennen de klappen van de zweep’.

‘Het jaar begon meteen goed. Zoals die eerste wedstrijd tegen Den Bosch. Geweldig was dat, ik had echt kippenvel. In de kerstvakantie hebben wij heel veel tijd gestoken om eerst Travis Reed en al snel daarna Julian Khazzouh speelgerechtigd te krijgen. Dat viel niet mee met al die feestdagen in december. Ja, ik viel in die eerste weken meteen met mijn neus in de boter. Voordat zo’n speler daadwerkelijk kan spelen moet er heel veel worden geregeld en gelukkig is dat ook gelukt voor die bewuste wedstrijd. Werkvergunningen en verklaringen van hun vorige club moeten onder andere dan worden geregeld en dan heb je de medewerking van allerlei andere partijen nodig. Als er dan ook nog eens zoveel mensen naar de wedstrijd toekomen en we ook nog weten te winnen dan ben ik helemaal blij en gelukkig. Een heerlijk begin van het nieuwe jaar!’

‘Ons doel is natuurlijk ook om steeds vaker zoveel mensen naar de wedstrijden te krijgen. Daar zijn nog zoveel mogelijkheden voor die we nu dus ook aan het uitwerken zijn. Het gordijn zou gewoon elke wedstrijd open moeten zodat er dan in ieder geval meer dan 3000 bezoekers zijn. Overigens is dat besluit om de gordijnen open te doen best een belangrijke omdat we dan ook meteen Martiniplaza moeten informeren. De temperatuur in de zaal gaat dan namelijk meteen een paar graden naar beneden en dat moet natuurlijk zo snel mogelijk worden gecorrigeerd. De laatste tijd merken we ook dat steeds meer mensen via internet kaarten bestellen. De afgelopen wedstrijden waren dat al meer dan 300 bezoekers per wedstrijd. Geen lange rijen voor de kassa meer en bovendien erg handig en gemakkelijk. Ja, potentie zit hier in Groningen meer dan genoeg. Het kan allemaal nog mooier en groter worden. Daar doen we allemaal onze uiterste best voor’.

100109: Julian Khazzouh

Hij is nog maar een dikke week in Groningen maar voelt zich hier nu al helemaal thuis. Julian Khazzouh, een center van twee meter en negen centimeter lang die 23 februari 23 jaar wordt en nu voor het eerst aan het ballen is in Europa. Vorige week speelde hij zijn eerste thuiswedstrijd in Martiniplaza dus nu was het wel even tijd voor een gesprekje met deze nieuwe speler van de Capitals. ´Ja, een bijzonder achternaam hé? Ik weet ook niet waar het precies vandaan komt. Mijn familie komt ook van oorsprong uit Australië maar ik zou niet weten hoe die naam precies is ontstaan. Het klinkt wel een beetje Egyptisch toch?’ Zo begon Julian meteen ons prettige gesprek. Een uitgebreide conversatie volgde.

‘Ik ben geboren in Melbourne en daarna zijn we al vroeg verhuisd naar Sydney. Een mooie grote stad waar het eigenlijk altijd zomer is. Na mijn highschool-periode ben ik professioneel gaan basketballen en dat doe ik nu alweer drie jaren. Mijn laatste club, de Sydney Spirit, kreeg in de afgelopen periode financiële problemen waardoor ik wel genoodzaakt was om daar weg te gaan. Mijn agent wist dat ik graag in Europa wilde gaan spelen en toen is het allemaal eigenlijk heel snel gegaan. Ik wist een klein beetje van Nederland. Vorig jaar speelde ik nog samen met Darnell Hinson, overigens een goede vriend van me. Hij vertelde me hoe er in Nederland werd gebasketbald en toen de aanbieding kwam heb ik dus meteen ja gezegd. Qua spelniveau is er eigenlijk weinig verschil met het spel in Australië. Wel is het individuele niveau hier hoger. Dat komt omdat hier veel meer spelers zijn uit andere landen. In Australië mag een team maar twee importspelers hebben. Daarnaast zijn Australische spelers gemiddeld een stuk ouder en groter dan de spelers hier’.

‘29 december kwam ik samen met mijn vriendin na een lange reis aan in Amsterdam. Ik schrok me helemaal kapot van de temperatuur hier. In Sydney was het de afgelopen dagen 41 graden en lag iedereen lekker op het strand. Hier vriest het nu terwijl het bij ons thuis, ook in de winter, nooit kouder wordt dan zo’n 15 graden. Maar ik heb het nu al helemaal naar mijn zin. Zeker na afgelopen zaterdag. In Sydney speelde ik ook wel voor zoveel publiek maar niet met zoveel lawaai om me heen. Ongelofelijk was dat tijdens die wedstrijd tegen Eiffel. Wat een sfeer en wat een fanatiek publiek hier in Groningen! Heerlijk gewoon. Ik was voor de wedstrijd best een beetje zenuwachtig maar door die steun kreeg ik zoveel energie waardoor ik me meteen helemaal happy voelde’.

‘We hebben een hele goede ploeg. Het is echt een team en mijn ervaring is dat je dan heel ver kan komen. Ik heb ook gespeeld in teams waarbij een paar spelers de sfeer bepaalden en dat is voor het teamgevoel niet goed. Hier gaat iedereen normaal en gelijkwaardig met elkaar om en dat is lekker spelen. Het zijn allemaal aardige jongens en ik ben vooral ook blij dat Simon hier speelt want wij spreken dezelfde taal en dat is, zeker in het begin, voor mij erg handig. Ik kende Simon overigens van tevoren niet. Hij speelde in Australië in de ABA en dat is een divisie lager dan waar ik in speelde, in de NBL. Australië is een groot land, dat blijkt nu maar weer.
Maar afgezien van de kou hier bevalt het me allemaal goed. Het was alleen wel een rare gewaarwording toen ik hier voor het eerst in mijn auto stapte om boodschappen te gaan doen. Ik stapte aan de verkeerde kant in want in Australië hebben wij het stuur aan de andere kant. Toen ik eenmaal aan de goede kant zat zag ik voor het eerst een versnellingspook waar ik nog nooit mee had gereden. Ja, dat is nog even wennen maar ik kan ondertussen vooruit komen met de auto.’

‘Wat ik prachtig vind is dat basketbal eigenlijk overal ter wereld gelijk is. Ik reis de halve wereld over en speel hier gewoon weer hetzelfde spelletje. Overigens nog niet helemaal op mijn eigen niveau maar dat komt zeker weer. De laatste weken heb ik door het faillissement van mijn club weinig gespeeld maar ik voel nu al dat mijn niveau er weer aan komt. Ik denk ook dat ik een goede rol in dit team kan vervullen. Het spel dat wij spelen spreekt me erg aan en daarbij ben ik vooral onder de indruk van wat onze guards hier allemaal doen. Zoals Rogier bijvoorbeeld, dat vind ik echt een hele goeie speler.’

Tot slot vroegen we hem of hij wist waar Donar eigenlijk voor staat. ‘Ja, dat hoorde ik het publiek wel roepen. Donar, Donar! Aha, dat is dus de originele clubnaam, goed dat ik het weet. Go Donar!’ Julian Khazzouh from Down Under. Een bijzonder aardige vent die in ieder geval de rest van het seizoen in Groningen speelt. Een absolute aanwinst waar we nog vaak van zullen gaan genieten.

100109: Sharone Wright

Je zal vorig weekend maar in de (grote) schoenen van Sharone Wright hebben moeten staan. Gemakshalve kunnen we er waarschijnlijk wel vanuit gaan dat niemand jaloers op hem was tijdens de wedstrijd van vorige week zaterdag hier in Martiniplaza.

De dag daarvoor was Randy Wiel, al sinds jaar en dag coach van de Bosschenaren, door het bestuur ontslagen en in afwachting van een nieuwe coach ‘mocht’ Sharone de ploeg begeleiden tijdens de altijd lastige wedstrijd in Groningen tegen de Capitals. Deze man kwam als ex-nba speler twee jaar geleden als speler naar Nederland om daar de Eiffels te versterken. Een jaar later combineerde hij in Den Bosch het spelen samen met het assistent-coachschap en dit seizoen was hij, tot die bewuste vrijdag, fulltime assistent
van de hoofdcoach. Randy was altijd al een soort vader voor hem maar nu was papa naar huis gestuurd en mocht de ‘zoon’ zijn ploeg aansturen. Het zal hem zeer waarschijnlijk niet zijn meegevallen.

Dat het Bossche bolwerk de laatste tijd al hevig aan het wankelen is, was voor velen al duidelijk. Wiel is zo’n coach, er zijn er overigens meer zoals hij, die nooit met grote nadruk zijn stempel op het team drukt en bovendien altijd een bijzonder goede omgangsvorm heeft met specifiek de Amerikanen in het team. Dan kan je er simpelweg op wachten dat het vroeg of laat een keer gierend uit de klauwen loopt. Dit moment kwam voor Wiel al vroeg in het jaar 2009. De resultaten van de ploeg zijn niet goed en er zit geen opgaande lijn in, aldus het bestuur van de Bossche club. Terwijl ze het in Europa eigenlijk boven verwachting goed deden zijn de prestaties in de eigen competitie matig en ook het toernooi rond de kerst in Amsterdam was niet echt een succes. Er zal ongetwijfeld achter de schermen nog wel veel meer hebben gespeeld maar daar zullen we toch nooit het fijne van weten.

En zo ´mocht´ Sharone het stokje tijdelijk overnemen van Wiel en proberen de ploeg weer aan het spelen te krijgen. Op zich lukte hem dat ook wel. De ploeg speelde, ja dat is een feit. En gedurende het eerste en tweede kwart leek het zelfs voor Sharone de goede kant op te gaan. Maar tijdens het derde kwart kreeg het team van onze coach Marco het zogenaamde ‘momentum’ te pakken en dan moet je van goede huize komen om daar iets tegen te doen. ‘Wat dan?’ hoor ik u zeggen. Het antwoord is eigenlijk redelijk simpel: keihard werken, maar vooral als team gaan spelen. Een hechte organisatie die voor elkaar door het vuur wil gaan en vertrouwen in eigen kunnen heeft. En daar ontbrak en ontbreekt het dus precies aan bij het team uit Den Bosch. Het is geen team. Teveel individuen die voor zichzelf staan te ballen en het groepsbelang niet boven het eigen belang stellen. Tja, en dan win je geen wedstrijden. Dat is duidelijk. De Capitals lieten even zien hoe je effectief gebruik moet maken van zo’n momentum en denderden met groot geweld over het team van Sharone heen.

Na afloop van de wedstrijd waren de statistieken niet belangrijk volgens Sharone. In deze fase ging het hem er alleen maar om dat er keihard gewerkt zou worden en dat had de ploeg volgens hem wel gedaan. Nou, dan had hij waarschijnlijk een andere wedstrijd gezien dan de bijna 3500 aanwezigen in Martiniplaza. Na de minste tegenstand van de Capitals liet de ploeg onder zijn leiding het hoofd zakken en niemand nam het initiatief om er juist een schepje boven op te doen. Zoals al gezegd, niemand zal jaloers zijn op deze grote meneer. Hij heeft natuurlijk weinig coachervaring en bovendien was hij voor een aantal spelers een gelijke, één van hen. Ga dan maar eens van de ene op de andere dag voor zo’n groep staan om de leiding te (moeten) nemen.

De Brabantse club zal op zoek gaan naar een nieuwe hoofdcoach en wellicht zijn ze daar ondertussen al in geslaagd. Vorig weekend gaf Ton Boot in de pers al aan dat hij in ieder geval niet de nieuwe coach zal worden. Hij had zijn redenen daarvoor en één daarvan was dat hij na zijn ervaringen in Den Bosch daar nooit meer als coach zou willen terugkeren. Maar wie dan wel? Goede coaches zijn in Nederland moeilijk te vinden en zeker een coach die past bij die ploeg uit Den Bosch. Misschien dan toch maar kiezen voor een coach van overzee? Misschien voor dat team toch niet zo’n slecht idee.

Aanvullend: op de site van Eiffel een kort videoverslag van de wedstrijd en de mening van de coach: link