Top of Holland was niet helemaal Top de laatste dagen dus vandaag geen uitgebreid verslag van de wedstrijd tegen de Grieken. Feit is dat iedereen ogenschijnlijk toe is aan een weekje rust. Zo kunnen de blessures van Haryasz en Royé herstellen en kunnen de spelers en ook de coaches hun hoofd leeg maken naar aanleiding van de afgelopen weken. Turek lijkt ook zeker toe aan een weekje niks. Het leek vanavond wel of hij al aan zijn vakantie was begonnen.
Het Europese avontuur is achter de rug. Het zal de nodige centen hebben gekost maar hopelijk ook een hoop inspiratie en kennis hebben opgeleverd. Mijn conclusie is: handelingssnelheid. Dat is het grote verschil met de betere ploegen uit Europa. Daar zullen we absoluut moeten verbeteren om op dat niveau mee te kunnen. Basketbal is in Nederland toch van een heel ander niveau dan in de rest van Europa.
Maar goed, 2 januari beginnen we weer met frisse en goede moed. Ondanks alle toestanden van de afgelopen weken is het doel nog steeds helder. Dat is ook waar ik naar toe wil: voor de vierde keer landskampioen van Nederland worden. Dat is het doel wat we vanaf nu allemaal moeten nastreven!
Ik wens u een gezonde en plezierige periode toe en we zien elkaar weer in het nieuwe jaar.
dinsdag 21 december 2010
maandag 20 december 2010
201210: Programma voor 211210
Succesvol 2010
De decembermaand is voor ons tot op heden enigszins woelig geweest. Van de totaal zes gespeelde wedstrijden werden er twee gewonnen en vier verloren. De uitwedstrijd in Zwolle en de thuiswedstrijd tegen Amsterdam werden gewonnen en meest recent, afgelopen zaterdag verloren we in en tegen Leeuwarden.
Aan de supporters heeft het zeker niet gelegen. Een grote groep fans was meegereisd naar Leeuwarden om het team te steunen. Bovendien werd er een supportersvoorwedstrijd gespeeld, die overigens door Groningen werd gewonnen, en na afloop bleef het nog lang gezellig in het Kalverdijkje. Pete Miller, de coach van de Friese ploeg, voelde het vorige week al een beetje aankomen. Winnen van Groningen zou mogelijk moeten zijn als ze zelf hun beste wedstrijd van het seizoen zouden gaan spelen. Aris trakteerde zichzelf op een bijzonder aangenaam vervroegd kerstpresentje want ze speelden een prima wedstrijd en wonnen met vijf punten verschil van de landskampioen. Haryasz en Royé waren door blessures niet inzetbaar. Ook zij zagen vanaf de zijlijn dat de maximale achterstand in het derde kwart opliep tot nota bene twintig punten. In datzelfde kwart keerde het momentum weer waardoor de achterstand aan het begin van de laatste kwart nog elf was. Het laatste kwart was vervolgens spannend en intens maar Leeuwarden wist de voorsprong vast te houden en de Friese ontlading was na het laatste fluitsignaal enorm.
Los van de gespeelde wedstrijden was er deze maand meer nieuws over onze club. U zult het ongetwijfeld allemaal wel hebben meegekregen. GasTerra Flames is uitgeroepen tot sportploeg van het jaar van de provincie Groningen en coach Marco van den Berg is een genomineerde voor de verkiezing van Groninger van het jaar. Groningen stad en provincie zijn duidelijk trots op hun basketbalclub en dat is ook terecht. 2010 was een prachtig succesvol basketbaljaar waarin de derde kampioensbeker in de clubhistorie werd binnengehaald. Ook het seizoen 2010-2011 verloopt tot op heden goed met een koppositie in de DBL met dertig punten uit zeventien gespeelde wedstrijden. Twee werden er tot op heden verloren. De uitwedstrijden tegen Den Bosch en Leeuwarden die allebei in deze maand werden gespeeld. Ook werd afgelopen week bekend gemaakt dat dit het laatste seizoen is van Marco van den Berg als coach van GasTerra Flames. Zijn driejarige contract zal geen verlenging krijgen en daarom zullen we het volgende seizoen met een nieuwe hoofdcoach verder gaan in Groningen.
Vandaag spelen we de laatste wedstrijd van het prachtige basketbaljaar 2010. Na vandaag heeft de ploeg een week vakantie om even bij te komen en om zich weer te kunnen opladen voor het vervolg van de competitie in het nieuwe jaar. Die week vrij is ook wel even gewenst. De afgelopen maanden waren bijzonder intensief waarbij de toevoeging van de Europese wedstrijden zeker de nodige inspanning hebben gekost. Niet alleen de gespeelde wedstrijden maar ook het reizen naar de diverse locaties in Europa is iets wat er nog bij kwam en zeker vermoeiend is.
Vandaag zien we wederom een grote Europese club hier in Martiniplaza en dat is dan meteen ook voorlopig de laatste. Het Europese avontuur zit er na vandaag op en de focus kan in het nieuwe jaar volledig worden gericht op de DBL en de bekercompetitie. De ambities voor dit seizoen zijn helder en de ervaring die we in de afgelopen maanden hebben opgedaan is zeker weten, mooi meegenomen. Zondag 2 januari beginnen we alweer met een uitwedstrijd in IJmuiden tegen Akrides. Maar tot die tijd, geniet u van de wedstrijd van vandaag en van de laatste winterse dagen van dit mooie jaar 2010.
De decembermaand is voor ons tot op heden enigszins woelig geweest. Van de totaal zes gespeelde wedstrijden werden er twee gewonnen en vier verloren. De uitwedstrijd in Zwolle en de thuiswedstrijd tegen Amsterdam werden gewonnen en meest recent, afgelopen zaterdag verloren we in en tegen Leeuwarden.
Aan de supporters heeft het zeker niet gelegen. Een grote groep fans was meegereisd naar Leeuwarden om het team te steunen. Bovendien werd er een supportersvoorwedstrijd gespeeld, die overigens door Groningen werd gewonnen, en na afloop bleef het nog lang gezellig in het Kalverdijkje. Pete Miller, de coach van de Friese ploeg, voelde het vorige week al een beetje aankomen. Winnen van Groningen zou mogelijk moeten zijn als ze zelf hun beste wedstrijd van het seizoen zouden gaan spelen. Aris trakteerde zichzelf op een bijzonder aangenaam vervroegd kerstpresentje want ze speelden een prima wedstrijd en wonnen met vijf punten verschil van de landskampioen. Haryasz en Royé waren door blessures niet inzetbaar. Ook zij zagen vanaf de zijlijn dat de maximale achterstand in het derde kwart opliep tot nota bene twintig punten. In datzelfde kwart keerde het momentum weer waardoor de achterstand aan het begin van de laatste kwart nog elf was. Het laatste kwart was vervolgens spannend en intens maar Leeuwarden wist de voorsprong vast te houden en de Friese ontlading was na het laatste fluitsignaal enorm.
Los van de gespeelde wedstrijden was er deze maand meer nieuws over onze club. U zult het ongetwijfeld allemaal wel hebben meegekregen. GasTerra Flames is uitgeroepen tot sportploeg van het jaar van de provincie Groningen en coach Marco van den Berg is een genomineerde voor de verkiezing van Groninger van het jaar. Groningen stad en provincie zijn duidelijk trots op hun basketbalclub en dat is ook terecht. 2010 was een prachtig succesvol basketbaljaar waarin de derde kampioensbeker in de clubhistorie werd binnengehaald. Ook het seizoen 2010-2011 verloopt tot op heden goed met een koppositie in de DBL met dertig punten uit zeventien gespeelde wedstrijden. Twee werden er tot op heden verloren. De uitwedstrijden tegen Den Bosch en Leeuwarden die allebei in deze maand werden gespeeld. Ook werd afgelopen week bekend gemaakt dat dit het laatste seizoen is van Marco van den Berg als coach van GasTerra Flames. Zijn driejarige contract zal geen verlenging krijgen en daarom zullen we het volgende seizoen met een nieuwe hoofdcoach verder gaan in Groningen.
Vandaag spelen we de laatste wedstrijd van het prachtige basketbaljaar 2010. Na vandaag heeft de ploeg een week vakantie om even bij te komen en om zich weer te kunnen opladen voor het vervolg van de competitie in het nieuwe jaar. Die week vrij is ook wel even gewenst. De afgelopen maanden waren bijzonder intensief waarbij de toevoeging van de Europese wedstrijden zeker de nodige inspanning hebben gekost. Niet alleen de gespeelde wedstrijden maar ook het reizen naar de diverse locaties in Europa is iets wat er nog bij kwam en zeker vermoeiend is.
Vandaag zien we wederom een grote Europese club hier in Martiniplaza en dat is dan meteen ook voorlopig de laatste. Het Europese avontuur zit er na vandaag op en de focus kan in het nieuwe jaar volledig worden gericht op de DBL en de bekercompetitie. De ambities voor dit seizoen zijn helder en de ervaring die we in de afgelopen maanden hebben opgedaan is zeker weten, mooi meegenomen. Zondag 2 januari beginnen we alweer met een uitwedstrijd in IJmuiden tegen Akrides. Maar tot die tijd, geniet u van de wedstrijd van vandaag en van de laatste winterse dagen van dit mooie jaar 2010.
zondag 19 december 2010
191210: Verliezen in boppeland
Het kan dus. Alles is mogelijk, zo blijkt maar weer. Maar twintig punten achterstaan in het derde kwart is wel heel bijzonder te noemen. Vermoeidheid? Gebrek aan focus? Zegt u het maar. In video hier de laatste minuut van de wedstrijd.
dinsdag 14 december 2010
141210: Toestanden
Het zijn woelige tijden in de Top of Holland. Geen contractverlenging voor de coach, Flames verkozen tot sportploeg van het jaar, Marco genomineerd als Groninger van het jaar, een bestuur wat door de regionale krant wordt verweten dat ze geen verstand van basketbal hebben, een jeugdcoach met een mening en tot slot, de actualiteit, dik verloren in Turkije.
Zes kwesties die allemaal wel het nodige stof hebben doen opwaaien. De contractbeëindiging van de coach is op diverse niveaus een hot item en dat zal voorlopig ook nog wel even zo blijven. Na de bekendmaking waarin het verlopen van de houdbaarheidsdatum als reden werd genoemd werd er driftig gespeculeerd wat nu daadwerkelijk de reden zou zijn. Het echte antwoord op die vraag is eigenlijk nog niet gegeven maar het zou iets te maken hebben met de verschillende ambities voor de toekomst. Marco heeft reeds aangegeven dat het volledig stoppen als coach na dit seizoen een mogelijkheid is en dat is eerlijk gezegd wel te betreuren. Laat helder zijn dat hij als coach zeker nog jaren voort zou kunnen maar voor hem is een andere club in Nederland dan Donar eigenlijk geen optie. Een alternatief in het buitenland ligt niet echt voor de hand dus dan blijft er bar weinig over. Jammer voor hem. Zoals hier al eerder beschreven, een andere, betere coach vinden met vergelijkbare roots in het Noorden is een grote uitdaging. We zullen het zien.
Sportploeg van het jaar. Tja, dat was natuurlijk geen verrassing. Donar presteerde dit jaar fantastisch en bovendien geeft het basketbal veel vermaak voor heel veel mensen. Een andere keuze was er dus eigenlijk niet. Tijdens de prijsuitreiking in Martiniplaza kreeg de voorzitter een paar vervelende vragen voor zijn kiezen maar gezien de actualiteit is dat natuurlijk geen verrassing. Toch kan je vraagtekens zetten bij de timing van het één en ander. Maar goed, de prijs is in ieder geval binnen.
Groninger van het jaar. RTV Noord heeft zes mogelijke kandidaten geselecteerd voor deze eretitel en Marco is één van hen. De andere vijf zijn zeker niet de eerste de beste maar mijn stem krijgt hij. Sterker nog, die heeft hij al. Via de site van de omroep is het mogelijk om je stem uit te brengen en gezien de grote schare digitale fans is de kans groot dat hij hoog zal eindigen. Onder de huidige omstandigheden is het eigenlijk best apart te noemen dat hij nu uitgeroepen zou kunnen worden voor deze titel. Dat is ook meteen de reden waarom ik mijn stem reeds heb uitgebracht. Op 31 december weten we meer. Zijn grootste concurrent(e) is wat mij betreft Ranomi Kromowidjojo. Zou ik overigens ook prima mee kunnen leven.
De krant stelde dat het huidige bestuur weinig verstand van basketbal heeft. Best een zware beoordeling. De vraag is of het bestuur dat ook zou moeten hebben als ze mensen om zich heen hebben die dat wel hebben. (een beetje vaak het woord ‘hebben’ maar u begrijpt me wel). Eén ding is zeker, als er iemand verstand van basketbal heeft dan is dat de huidige coach wel. Die kennis valt aan het einde van dit seizoen dus weg. De vraag is hoe dat zal worden opgelost. Het recente besluit van het bestuur zal ook weinig te maken hebben met de inhoudelijkheid van het spel maar meer met andere factoren waaronder, zoals hier boven vermeld, de te ver uit elkaar liggende ambities. Persoonlijk denk ik dan, ambities zijn toch bespreekbaar en onderhandelbaar? Maar ach, ook ik heb niet zoveel verstand van basketbal. Althans, dat zal het wel zijn…denk ik.
De jeugdcoach. Ja, dat was wel een apart verhaal. Anjo Mekel nam duidelijk geen blad voor de mond en gaf in de krant zijn mening over het jeugdbeleid. Natuurlijk, we leven in een vrij land en iedereen mag zijn mening hebben maar soms is een podium zoeken wel een beetje de Goden verzoeken. Als werknemer heeft iedereen vaak wel een mening over zijn werkgever maar meestal is het heel verstandig om dat soort zaken intern te bespreken en niet meteen de media daarover in te lichten. Die mogelijkheid is er natuurlijk wel en Anjo koos er voor om het op deze manier te doen. Het zou niet mijn keuze zijn maar zo zie je maar weer, we zijn gelukkig allemaal verschillend.
En tot slot, de actualiteit, dik verliezen in Turkije. Ik ben niet verbaasd. Voorafgaand aan het Europese avontuur schatte ik in dat hooguit één of twee wedstrijden gewonnen zouden worden. Dat is dus ook precies de uitkomst. De ploeg heeft in ieder geval nu de nodige Europese ervaring opgedaan maar wie heeft daar later wat aan? De spelers individueel zeker maar ook als ploeg? Dan zou de boel komend seizoen grotendeels intact moeten blijven maar gezien de huidige ontwikkelingen is die kans heel klein. Dus de conclusies zijn, drie leuke trips naar het buitenland, mooie grote ploegen gezien in Martiniplaza en na volgende week weer volledig de focus op de landelijke competitie. Zo simpel zijn de feiten.
Basketbal leeft in Groningen als nooit te voren. En zoals u weet, het leven gaat met ups en downs..
Zes kwesties die allemaal wel het nodige stof hebben doen opwaaien. De contractbeëindiging van de coach is op diverse niveaus een hot item en dat zal voorlopig ook nog wel even zo blijven. Na de bekendmaking waarin het verlopen van de houdbaarheidsdatum als reden werd genoemd werd er driftig gespeculeerd wat nu daadwerkelijk de reden zou zijn. Het echte antwoord op die vraag is eigenlijk nog niet gegeven maar het zou iets te maken hebben met de verschillende ambities voor de toekomst. Marco heeft reeds aangegeven dat het volledig stoppen als coach na dit seizoen een mogelijkheid is en dat is eerlijk gezegd wel te betreuren. Laat helder zijn dat hij als coach zeker nog jaren voort zou kunnen maar voor hem is een andere club in Nederland dan Donar eigenlijk geen optie. Een alternatief in het buitenland ligt niet echt voor de hand dus dan blijft er bar weinig over. Jammer voor hem. Zoals hier al eerder beschreven, een andere, betere coach vinden met vergelijkbare roots in het Noorden is een grote uitdaging. We zullen het zien.
Sportploeg van het jaar. Tja, dat was natuurlijk geen verrassing. Donar presteerde dit jaar fantastisch en bovendien geeft het basketbal veel vermaak voor heel veel mensen. Een andere keuze was er dus eigenlijk niet. Tijdens de prijsuitreiking in Martiniplaza kreeg de voorzitter een paar vervelende vragen voor zijn kiezen maar gezien de actualiteit is dat natuurlijk geen verrassing. Toch kan je vraagtekens zetten bij de timing van het één en ander. Maar goed, de prijs is in ieder geval binnen.
Groninger van het jaar. RTV Noord heeft zes mogelijke kandidaten geselecteerd voor deze eretitel en Marco is één van hen. De andere vijf zijn zeker niet de eerste de beste maar mijn stem krijgt hij. Sterker nog, die heeft hij al. Via de site van de omroep is het mogelijk om je stem uit te brengen en gezien de grote schare digitale fans is de kans groot dat hij hoog zal eindigen. Onder de huidige omstandigheden is het eigenlijk best apart te noemen dat hij nu uitgeroepen zou kunnen worden voor deze titel. Dat is ook meteen de reden waarom ik mijn stem reeds heb uitgebracht. Op 31 december weten we meer. Zijn grootste concurrent(e) is wat mij betreft Ranomi Kromowidjojo. Zou ik overigens ook prima mee kunnen leven.
De krant stelde dat het huidige bestuur weinig verstand van basketbal heeft. Best een zware beoordeling. De vraag is of het bestuur dat ook zou moeten hebben als ze mensen om zich heen hebben die dat wel hebben. (een beetje vaak het woord ‘hebben’ maar u begrijpt me wel). Eén ding is zeker, als er iemand verstand van basketbal heeft dan is dat de huidige coach wel. Die kennis valt aan het einde van dit seizoen dus weg. De vraag is hoe dat zal worden opgelost. Het recente besluit van het bestuur zal ook weinig te maken hebben met de inhoudelijkheid van het spel maar meer met andere factoren waaronder, zoals hier boven vermeld, de te ver uit elkaar liggende ambities. Persoonlijk denk ik dan, ambities zijn toch bespreekbaar en onderhandelbaar? Maar ach, ook ik heb niet zoveel verstand van basketbal. Althans, dat zal het wel zijn…denk ik.
De jeugdcoach. Ja, dat was wel een apart verhaal. Anjo Mekel nam duidelijk geen blad voor de mond en gaf in de krant zijn mening over het jeugdbeleid. Natuurlijk, we leven in een vrij land en iedereen mag zijn mening hebben maar soms is een podium zoeken wel een beetje de Goden verzoeken. Als werknemer heeft iedereen vaak wel een mening over zijn werkgever maar meestal is het heel verstandig om dat soort zaken intern te bespreken en niet meteen de media daarover in te lichten. Die mogelijkheid is er natuurlijk wel en Anjo koos er voor om het op deze manier te doen. Het zou niet mijn keuze zijn maar zo zie je maar weer, we zijn gelukkig allemaal verschillend.
En tot slot, de actualiteit, dik verliezen in Turkije. Ik ben niet verbaasd. Voorafgaand aan het Europese avontuur schatte ik in dat hooguit één of twee wedstrijden gewonnen zouden worden. Dat is dus ook precies de uitkomst. De ploeg heeft in ieder geval nu de nodige Europese ervaring opgedaan maar wie heeft daar later wat aan? De spelers individueel zeker maar ook als ploeg? Dan zou de boel komend seizoen grotendeels intact moeten blijven maar gezien de huidige ontwikkelingen is die kans heel klein. Dus de conclusies zijn, drie leuke trips naar het buitenland, mooie grote ploegen gezien in Martiniplaza en na volgende week weer volledig de focus op de landelijke competitie. Zo simpel zijn de feiten.
Basketbal leeft in Groningen als nooit te voren. En zoals u weet, het leven gaat met ups en downs..
zondag 12 december 2010
121110: houdbaarheid
De houdbaarheidsdatum is in zicht. Een heldere stelling die nu in december naar buiten is gekomen. Niet heel verrassend maar het is wel iets met de nodige gevolgen. Hoe gaan team en coaches in de komende periode om met deze informatie, wat wordt in het volgende seizoen het alternatief en hebben we iets geleerd van de afgelopen periode.
Het contract loopt af en wordt niet verlengd. Op zich een helder statement wat vandaag de dag met grote regelmaat gebeurd. Maar hoe gaan mensen daar mee om, dat is de vraag. Is de bezieling in de komende periode net zo groot als voorheen, is motivatie nu opeens moeilijker op te brengen en hoe gaan de spelers reageren op de nieuwe situatie. Natuurlijk moet je er vanuit gaan dat er de komende maanden helemaal niks verandert en dat de ambitie om wederom kampioen te worden met keihard werken en goed basketbal gewoon wordt voortgezet. Maar we zijn mensen en mensen hebben nou eenmaal gevoel en emotie. Je kan vooraf nooit helemaal goed inschatten hoe er gereageerd zal worden. Dat geldt niet alleen bij het observeren van de ander maar ook in jezelf kan dat plotseling of juist heel langzaam gaan veranderen. Voor alle partijen is het gunstig om dit nieuws nu reeds naar buiten te brengen maar wat de gevolgen zijn weet niemand, dat zal de komende periode gewoon moeten blijken.
En dan, het alternatief. Poe, dat is wel een ingewikkelde. De stelling dat er voldoende coaches op deze aarde rondlopen onderschrijf ik natuurlijk maar het profiel dat past bij onze club brengt meteen een aantal restricties met zich mee. En dan druk ik me nog voorzichtig uit. Een coach met roots in het hoge Noorden zou wat mij betreft absoluut de voorkeur hebben maar die spoeling is erg dun. Sterker nog, in Nederland weet ik zo geen naam te noemen die feilloos bij ons zou passen. De kans dat we dus over de grenzen moeten gaan kijken is dus erg groot. Zo’n situatie hebben we eerder meegemaakt. En wie kwam er toen uit de hoge hoed: Pep Claros. Wat ik me nog het beste kan herinneren is zijn springactie op de speakertafel puur om aandacht te trekken. Ik had niks met de man. Een bijzondere visie over basketbal en een moeilijk persoon in de omgang. Zo’n type hoeft wat mij betreft niet te komen. En dat is meteen ook het risico wat je gaat nemen met een buitenlander. Hoe mooi de verhalen ook zijn, de praktijk is de beste leermeester en dat is altijd maar afwachten. Eén naam van een mogelijke kandidaat heb ik wel in het hoofd. Een oud Donarspeler die nu in Amerika woont en coacht. De naam zal ik nog maar even voor me houden maar insiders weten vast wel wie ik bedoel.
En wat hebben we geleerd? We zijn kampioen geworden en winnaars hebben altijd gelijk. Nou nou, dat is wel heel erg kort door de bocht en feitelijk onjuist. Het is wel zo dat het Groningse basketbal de afgelopen jaren weer volop leeft en daar is de huidige coach zeker debet aan. Niet alleen door de speelwijze maar ook door zijn rol en gedrag rond de club en de wedstrijden. Je bent een boegbeeld voor de club. Het gezicht van de ambities en de dadendrang van Donar. Dat iemand dan weet hoe Groningen leeft en het basketbal beleeft is een groot voordeel. Een Amerikaanse enclave die überhaupt nog nooit van Groningen heeft gehoord zit natuurlijk niemand op te wachten. We hebben geleerd dat het heeft gewerkt maar aan alles komt ooit een einde. We hebben geleerd dat een werkwijze altijd bespreekbaar moet kunnen zijn en dat het clubbelang boven alles staat. Daar moet een ieder zich bij neer kunnen leggen. Bovendien hebben we geleerd dat een hechte spelersgroep tot goede resultaten kan leiden. Wat dat betreft kunnen we ons dus gelukkig prijzen.
En wat zal hij zelf gaan doen? Een buitenland avontuur als assistent? Een jaartje rust? We zullen het zien. Genoeg te bespreken en te bediscussiëren dus de komende tijd. Ook ToH zal er nog met regelmaat op terug gaan komen de komende maanden.
Het contract loopt af en wordt niet verlengd. Op zich een helder statement wat vandaag de dag met grote regelmaat gebeurd. Maar hoe gaan mensen daar mee om, dat is de vraag. Is de bezieling in de komende periode net zo groot als voorheen, is motivatie nu opeens moeilijker op te brengen en hoe gaan de spelers reageren op de nieuwe situatie. Natuurlijk moet je er vanuit gaan dat er de komende maanden helemaal niks verandert en dat de ambitie om wederom kampioen te worden met keihard werken en goed basketbal gewoon wordt voortgezet. Maar we zijn mensen en mensen hebben nou eenmaal gevoel en emotie. Je kan vooraf nooit helemaal goed inschatten hoe er gereageerd zal worden. Dat geldt niet alleen bij het observeren van de ander maar ook in jezelf kan dat plotseling of juist heel langzaam gaan veranderen. Voor alle partijen is het gunstig om dit nieuws nu reeds naar buiten te brengen maar wat de gevolgen zijn weet niemand, dat zal de komende periode gewoon moeten blijken.
En dan, het alternatief. Poe, dat is wel een ingewikkelde. De stelling dat er voldoende coaches op deze aarde rondlopen onderschrijf ik natuurlijk maar het profiel dat past bij onze club brengt meteen een aantal restricties met zich mee. En dan druk ik me nog voorzichtig uit. Een coach met roots in het hoge Noorden zou wat mij betreft absoluut de voorkeur hebben maar die spoeling is erg dun. Sterker nog, in Nederland weet ik zo geen naam te noemen die feilloos bij ons zou passen. De kans dat we dus over de grenzen moeten gaan kijken is dus erg groot. Zo’n situatie hebben we eerder meegemaakt. En wie kwam er toen uit de hoge hoed: Pep Claros. Wat ik me nog het beste kan herinneren is zijn springactie op de speakertafel puur om aandacht te trekken. Ik had niks met de man. Een bijzondere visie over basketbal en een moeilijk persoon in de omgang. Zo’n type hoeft wat mij betreft niet te komen. En dat is meteen ook het risico wat je gaat nemen met een buitenlander. Hoe mooi de verhalen ook zijn, de praktijk is de beste leermeester en dat is altijd maar afwachten. Eén naam van een mogelijke kandidaat heb ik wel in het hoofd. Een oud Donarspeler die nu in Amerika woont en coacht. De naam zal ik nog maar even voor me houden maar insiders weten vast wel wie ik bedoel.
En wat hebben we geleerd? We zijn kampioen geworden en winnaars hebben altijd gelijk. Nou nou, dat is wel heel erg kort door de bocht en feitelijk onjuist. Het is wel zo dat het Groningse basketbal de afgelopen jaren weer volop leeft en daar is de huidige coach zeker debet aan. Niet alleen door de speelwijze maar ook door zijn rol en gedrag rond de club en de wedstrijden. Je bent een boegbeeld voor de club. Het gezicht van de ambities en de dadendrang van Donar. Dat iemand dan weet hoe Groningen leeft en het basketbal beleeft is een groot voordeel. Een Amerikaanse enclave die überhaupt nog nooit van Groningen heeft gehoord zit natuurlijk niemand op te wachten. We hebben geleerd dat het heeft gewerkt maar aan alles komt ooit een einde. We hebben geleerd dat een werkwijze altijd bespreekbaar moet kunnen zijn en dat het clubbelang boven alles staat. Daar moet een ieder zich bij neer kunnen leggen. Bovendien hebben we geleerd dat een hechte spelersgroep tot goede resultaten kan leiden. Wat dat betreft kunnen we ons dus gelukkig prijzen.
En wat zal hij zelf gaan doen? Een buitenland avontuur als assistent? Een jaartje rust? We zullen het zien. Genoeg te bespreken en te bediscussiëren dus de komende tijd. Ook ToH zal er nog met regelmaat op terug gaan komen de komende maanden.
zaterdag 11 december 2010
111210: Winnen in Zwolle
Alle complimenten voor Landstede wat betreft de nieuwe speelhal. Het is werkelijk een pareltje. Een prachtige arena die bezoekers verdient. Maar dat is meteen ook weer het grote nadeel. Zoals een bekende Zwolle supporter uit vanavond zei, het is mooi dat we tegen Groningen spelen vandaag want dan zitten er tenminste redelijk veel bezoekers in het nieuwe complex. De ploeg uit Zwolle heeft duidelijk moeite met het aantrekken van supporters. Dat is jammer en niet goed voor basketbal. Vanavond zat de zaal redelijk goed gevuld maar de helft van hen had net 100 kilometer gereden…
De architect heeft zich alleen een beetje vergist in de positie van de basket. Veel te weinig ruimte bij de spelersbanken en te veel ruimte aan de kant van de grote tribune. Ik begreep overigens dat daar binnenkort iets aan gedaan zal worden. Het gala van dit seizoen zal trouwens plaatsvinden in Zwolle en dat is niet meer dan terecht. Dat verdient de locatie en dat verdient de club.
De eerste helft was slecht. Spelers hadden de kop er niet bij en om de haverklap leden we balverlies. Het was een bijzonder matige vertoning. Na de thee ging het allemaal gelukkig een stuk beter. De bal ging weer soepel rond en de reboundkracht was weer volop aanwezig. Robby was met stip de beste speler van het veld. Maar ook de inzet van Henry mag en kan in dit geval genoemd worden. Helaas speelde hij weinig maar het blijft erg leuk om naar hem te kijken. Eigenlijk waren er geen zwakke schakels in de tweede helft van de wedstrijd. Het leek wel een compleet andere wedstrijd. Twintig punten verschil winnen van Zwolle is eigenlijk standaard, zonder arrogant te willen zijn. En zo ging het dus ook.
Opvallend vanavond was het gedrag van een aantal mensen rondom de spelersbank. Diegene die vanavond aanwezig zijn geweest zullen meteen begrijpen waar ik op doel. Het viel op en het was apart.
Maar goed. Weer een winstpartij en daar gaat het allemaal om. 15-1. Wij zijn goed bezig!
De architect heeft zich alleen een beetje vergist in de positie van de basket. Veel te weinig ruimte bij de spelersbanken en te veel ruimte aan de kant van de grote tribune. Ik begreep overigens dat daar binnenkort iets aan gedaan zal worden. Het gala van dit seizoen zal trouwens plaatsvinden in Zwolle en dat is niet meer dan terecht. Dat verdient de locatie en dat verdient de club.
De eerste helft was slecht. Spelers hadden de kop er niet bij en om de haverklap leden we balverlies. Het was een bijzonder matige vertoning. Na de thee ging het allemaal gelukkig een stuk beter. De bal ging weer soepel rond en de reboundkracht was weer volop aanwezig. Robby was met stip de beste speler van het veld. Maar ook de inzet van Henry mag en kan in dit geval genoemd worden. Helaas speelde hij weinig maar het blijft erg leuk om naar hem te kijken. Eigenlijk waren er geen zwakke schakels in de tweede helft van de wedstrijd. Het leek wel een compleet andere wedstrijd. Twintig punten verschil winnen van Zwolle is eigenlijk standaard, zonder arrogant te willen zijn. En zo ging het dus ook.
Opvallend vanavond was het gedrag van een aantal mensen rondom de spelersbank. Diegene die vanavond aanwezig zijn geweest zullen meteen begrijpen waar ik op doel. Het viel op en het was apart.
Maar goed. Weer een winstpartij en daar gaat het allemaal om. 15-1. Wij zijn goed bezig!
dinsdag 7 december 2010
071210: Over en uit
1e kwart 27 – 9: drama dus
2e kwart 11 – 15: redelijk
3e kwart 20 -14: matig
4e kwart 23-16: heel matig
Een zware tegenvaller dus. 1716 bezoekers is ook niet echt om over naar huis te schrijven. Overigens wel ongeveer 70 supporters uit Groningen dus daar kan het niet aan hebben gelegen. Maar ze zullen zeker geen leuke avond hebben gehad. 1300 kilometers in de benen en dan een eerste kwart zien waarin we werkelijk compleet worden afgedroogd.
Qua ranking aan het einde van de wedstrijd was het ook zeer matig. Alleen JD haalt een positief resultaat maar verder stelt het allemaal erg weinig voor. Steve haalde zelfs een negatief cijfer. Alleen de rebounds waren wel acceptabel, 36 tegen 34.
Een verslag vanuit Italië gaf als deel van de verklaring een sluimerende onzekerheid in de hele ploeg. Althans, daar leek het op. En nu? Terugvliegen en weer overgaan tot de orde van de dag. De thuisblijvers hebben nu een voordeel, gewoon lekker in het eigen bed gaan slapen en morgen weer een nieuwe dag. De reizigers zullen dit ter plekke even moeten verwerken…
Nou ja, zaterdag gaan we gewoon weer verder in de DBL met een game tegen Zwolle. Zwolle uit, altijd lastig, maar wel gezellig!
2e kwart 11 – 15: redelijk
3e kwart 20 -14: matig
4e kwart 23-16: heel matig
Een zware tegenvaller dus. 1716 bezoekers is ook niet echt om over naar huis te schrijven. Overigens wel ongeveer 70 supporters uit Groningen dus daar kan het niet aan hebben gelegen. Maar ze zullen zeker geen leuke avond hebben gehad. 1300 kilometers in de benen en dan een eerste kwart zien waarin we werkelijk compleet worden afgedroogd.
Qua ranking aan het einde van de wedstrijd was het ook zeer matig. Alleen JD haalt een positief resultaat maar verder stelt het allemaal erg weinig voor. Steve haalde zelfs een negatief cijfer. Alleen de rebounds waren wel acceptabel, 36 tegen 34.
Een verslag vanuit Italië gaf als deel van de verklaring een sluimerende onzekerheid in de hele ploeg. Althans, daar leek het op. En nu? Terugvliegen en weer overgaan tot de orde van de dag. De thuisblijvers hebben nu een voordeel, gewoon lekker in het eigen bed gaan slapen en morgen weer een nieuwe dag. De reizigers zullen dit ter plekke even moeten verwerken…
Nou ja, zaterdag gaan we gewoon weer verder in de DBL met een game tegen Zwolle. Zwolle uit, altijd lastig, maar wel gezellig!
zaterdag 4 december 2010
041210: 14-1
Het valt niet altijd mee om wedstrijdspeaker te zijn, ik kan het weten. Maar Martin deed het wederom uitstekend vanavond. De nummer 13 heet niet gewoon Klaas Jansen, nee, zijn naam uitspreken vergt meer inzet en bezieling en het rolde er soepel en vertrouwt uit.
Maar goed. 2120 bezoekers zagen een gedegen Flames winnen van Amsterdam. Haal de angel uit het spel van de tegenstander en je hebt de helft eigenlijk al gewonnen. Van der Horst en Voorn, normaal gesproken belangrijke wapens van Amsterdam, werden goed en intensief verdedigd en dan wordt het voor de rest van het team meteen een stuk moeilijker. Bovendien was het tweede kwart meer dan uitstekend. 26-8 was de score in dat kwart en daarmee was de wedstrijd eigenlijk al beslist. Meest opvallende speler vandaag was JD. Inzet, karakter, bezieling en geweldig verdedigen. Marco roemde hem in de persconferentie en zei dat een paar andere spelers zijn voorbeeld nu wel eens mochten gaan volgen. Hij doelde daarbij met name op de intensiteit van het rebounden. Tegen Den Bosch verloren we op rebounds en vandaag eigenlijk ook. Dat is iets was niet bij ons past. Zorgelijk en duidelijk niet goed. Of het gemis van Ellis daar de oorzaak van is, is een te makkelijke conclusie. Natuurlijk is zijn rol bij het rebounden groot maar de andere spelers zouden dat met gemak moeten kunnen compenseren. Willen we dinsdag in Italië iets spectaculair willen gaan doen dan zal dat onderdeel van het spel niet een beetje maar heel veel beter moeten.
Robby speelde ook weer een puike partij. 16 punten, 4 rebounds en 6 assists, daarmee mag je je wel vertonen bij Sinterklaas. Ook Haryasz speelde weer op zijn oude niveau en pakte een keurige double-double met 17-12. En over Amsterdam? Nou, geen bijzonderheden eigenlijk. De nummer 13 met de lange naam werd topscorer van de wedstrijd en dat gebeurt bij de Amsterdammers niet zo vaak. Misschien heb je daar eigenlijk wel alles mee gezegd.
Sinterklaas en de Pieten waren ook aanwezig en dat geeft toch altijd weer een leuke sfeer. Toch, het moet gezegd worden, de sfeer in de hal had beter gekund. Ik miste de muziek. Geen idee waarom maar tijdens het spel was er nauwelijks muziek te horen. We zijn wat gewend hier in Groningen en juist daarom viel het vandaag zo op. Vaak is een simpel muziekje al de reden waarom de vlam in de pan kan slaan op de tribunes maar vandaag was dat onderdeel duidelijk onder de maat. Puntje van aandacht zal ik maar zeggen.
En tot slot, dank u Sinterklaas voor het originele cadeau en het bijbehorende gedicht. Het wordt gewaardeerd!
Maar goed. 2120 bezoekers zagen een gedegen Flames winnen van Amsterdam. Haal de angel uit het spel van de tegenstander en je hebt de helft eigenlijk al gewonnen. Van der Horst en Voorn, normaal gesproken belangrijke wapens van Amsterdam, werden goed en intensief verdedigd en dan wordt het voor de rest van het team meteen een stuk moeilijker. Bovendien was het tweede kwart meer dan uitstekend. 26-8 was de score in dat kwart en daarmee was de wedstrijd eigenlijk al beslist. Meest opvallende speler vandaag was JD. Inzet, karakter, bezieling en geweldig verdedigen. Marco roemde hem in de persconferentie en zei dat een paar andere spelers zijn voorbeeld nu wel eens mochten gaan volgen. Hij doelde daarbij met name op de intensiteit van het rebounden. Tegen Den Bosch verloren we op rebounds en vandaag eigenlijk ook. Dat is iets was niet bij ons past. Zorgelijk en duidelijk niet goed. Of het gemis van Ellis daar de oorzaak van is, is een te makkelijke conclusie. Natuurlijk is zijn rol bij het rebounden groot maar de andere spelers zouden dat met gemak moeten kunnen compenseren. Willen we dinsdag in Italië iets spectaculair willen gaan doen dan zal dat onderdeel van het spel niet een beetje maar heel veel beter moeten.
Robby speelde ook weer een puike partij. 16 punten, 4 rebounds en 6 assists, daarmee mag je je wel vertonen bij Sinterklaas. Ook Haryasz speelde weer op zijn oude niveau en pakte een keurige double-double met 17-12. En over Amsterdam? Nou, geen bijzonderheden eigenlijk. De nummer 13 met de lange naam werd topscorer van de wedstrijd en dat gebeurt bij de Amsterdammers niet zo vaak. Misschien heb je daar eigenlijk wel alles mee gezegd.
Sinterklaas en de Pieten waren ook aanwezig en dat geeft toch altijd weer een leuke sfeer. Toch, het moet gezegd worden, de sfeer in de hal had beter gekund. Ik miste de muziek. Geen idee waarom maar tijdens het spel was er nauwelijks muziek te horen. We zijn wat gewend hier in Groningen en juist daarom viel het vandaag zo op. Vaak is een simpel muziekje al de reden waarom de vlam in de pan kan slaan op de tribunes maar vandaag was dat onderdeel duidelijk onder de maat. Puntje van aandacht zal ik maar zeggen.
En tot slot, dank u Sinterklaas voor het originele cadeau en het bijbehorende gedicht. Het wordt gewaardeerd!
vrijdag 3 december 2010
031210: Programma voor 041210
Een heerlijke sfeer!
Na de gewonnen Europese wedstrijd van afgelopen dinsdag mochten we twee dagen later, nu dus twee dagen geleden, afreizen naar Den Bosch voor weer een competitiewedstrijd. Helaas kunnen wij u via dit schrijven niet informeren over de hoogte- en dieptepunten van dat duel, simpelweg om het feit dat drukpersen ook tijd nodig hebben. Het zijn soms net mensen.
Hoe de wedstrijd tegen Eiffeltowers ook is afgelopen, we staan nog steeds met trots bovenaan de ranglijst van de DBL en dat is waar het uiteindelijk voorlopig om gaat. Het speelprogramma van onze ploeg is de laatste tijd bijna onmogelijk zwaar en voorlopig gaat dat nog wel even zo door. Maar ja, dat krijg je nou eenmaal als je naast de reguliere competitie ook nog meedoet in Europees verband. En dát we nog mee doen is zeker een feit. Na de winst op het Italiaanse Cantu van afgelopen dinsdag liggen er weer kansen die gegrepen kunnen worden. Zo is het wel vaker met kansen en in dit geval is dat niet anders. Aanstaande dinsdag spelen we de uitwedstrijd in Italië en we hebben afgelopen dinsdag met eigen ogen kunnen zien dat ook daar kansen voor de winst zeker aanwezig zijn. Bovendien zal de ploeg in Italië worden gesteund door een flinke groep supporters uit het hoge Noorden en dat is voor ons team zeker een pluspunt. Het brengt ook een hele verantwoordelijkheid met zich mee voor die reizigers. Het is niet alleen het aanwezig zijn bij die uitwedstrijd maar ook het fanatiek en intensief steunen van GasTerra Flames! De sfeer bij de thuiswedstrijd van afgelopen dinsdag was werkelijk enorm en dat was ook één van de ingrediënten waardoor dat duel na 40 minuten speeltijd werd gewonnen. Iedereen was uitermate goed te spreken over de sfeer in Martiniplaza. De coach van de Italianen was zelfs onder de indruk en de meegereisde Italiaanse persmensen roemden met regelmaat het fanatieke publiek in Groningen tijdens het via skype uitgezonden live commentaar voor een lokaal Italiaans radiostation. De Europese scheidsrechters lieten zelfs weten dat wij in Groningen trots op onszelf mogen zijn voor de manier waarop het basketbal door het publiek in Nederland zo wordt gepromoot. Dat zijn natuurlijk leuke dingen om te horen. Zeker in combinatie met het feit dat we de wedstrijd wonnen. 3060 bezoekers hadden een heerlijke basketbalavond en zelfs de BBC tribune was op een paar stoelen na helemaal bezet. Ook voor de spelers is het elke keer weer een prachtige ambiance. Dan voel je waar je het voor doet en dat geeft dan vaak net dat beetje extra energie om nog een stapje harder te gaan. Ook de interactie met het fanatieke publiek is dan prachtig om te zien. Heeft u bijvoorbeeld gelet op de reactie van John Turek na zijn drie rake driepunters? Het was geweldig om te zien hoe hij zijn rake afstandschoten zelf beleefde. Hij leek wel even op een scheidsrechter met zijn beide handen omhoog met drie vingers in de lucht. Zulk enthousiasme slaat meteen over naar de tribunes en dat leidt dan weer tot een oorverdovend maar heerlijk lawaai.
Of het vanavond ook weer zo’n fantastische sfeervolle basketbalavond wordt weten we natuurlijk nog niet. Wat we wel weten is dat wij er weer klaar voor zijn. Basketbal kan je simpelweg niet beleven door stil op je luxe stoel te blijven zitten. Deze sport moet je tot in je tenen beleven want je bent zelf een onderdeel van de heerlijke ambiance. Wat dat betreft hebben we hier in Groningen helemaal niks te klagen. De resultaten zijn, zeker in de competitie, meer dan goed te noemen en de bezoekersaantallen blijven maar stijgen. Vind je het gek! Iedereen wil er graag bij zijn en genieten van het geweldige spel. Vandaag kunnen de spelers van onze tegenstander uit Amsterdam dat zelf aan den lijve ervaren. Geen kwaad woord over de sfeer in de speelhal in Amsterdam maar dat het hier toch een beetje anders is dan daar, kunnen we gerust vaststellen. Na vandaag zullen een grote groep Groningse supporters meteen hun koffers gaan pakken voor de wedstrijd in Italië want ‘duty calls’. Met een bus, diverse auto’s en vliegtuigen zullen zij de komende dagen afreizen en zich gaan voorbereiden op de belangrijke wedstrijd van dinsdag. Maar dat wil niet zeggen dat we vanavond minder fanatiek aanwezig zullen zijn. Sterker nog, ook deze wedstrijd willen we winnen en daarvoor zal zeker de nodige arbeid moeten worden verricht. Laat u horen en laat het maar gebeuren!
Na de gewonnen Europese wedstrijd van afgelopen dinsdag mochten we twee dagen later, nu dus twee dagen geleden, afreizen naar Den Bosch voor weer een competitiewedstrijd. Helaas kunnen wij u via dit schrijven niet informeren over de hoogte- en dieptepunten van dat duel, simpelweg om het feit dat drukpersen ook tijd nodig hebben. Het zijn soms net mensen.
Hoe de wedstrijd tegen Eiffeltowers ook is afgelopen, we staan nog steeds met trots bovenaan de ranglijst van de DBL en dat is waar het uiteindelijk voorlopig om gaat. Het speelprogramma van onze ploeg is de laatste tijd bijna onmogelijk zwaar en voorlopig gaat dat nog wel even zo door. Maar ja, dat krijg je nou eenmaal als je naast de reguliere competitie ook nog meedoet in Europees verband. En dát we nog mee doen is zeker een feit. Na de winst op het Italiaanse Cantu van afgelopen dinsdag liggen er weer kansen die gegrepen kunnen worden. Zo is het wel vaker met kansen en in dit geval is dat niet anders. Aanstaande dinsdag spelen we de uitwedstrijd in Italië en we hebben afgelopen dinsdag met eigen ogen kunnen zien dat ook daar kansen voor de winst zeker aanwezig zijn. Bovendien zal de ploeg in Italië worden gesteund door een flinke groep supporters uit het hoge Noorden en dat is voor ons team zeker een pluspunt. Het brengt ook een hele verantwoordelijkheid met zich mee voor die reizigers. Het is niet alleen het aanwezig zijn bij die uitwedstrijd maar ook het fanatiek en intensief steunen van GasTerra Flames! De sfeer bij de thuiswedstrijd van afgelopen dinsdag was werkelijk enorm en dat was ook één van de ingrediënten waardoor dat duel na 40 minuten speeltijd werd gewonnen. Iedereen was uitermate goed te spreken over de sfeer in Martiniplaza. De coach van de Italianen was zelfs onder de indruk en de meegereisde Italiaanse persmensen roemden met regelmaat het fanatieke publiek in Groningen tijdens het via skype uitgezonden live commentaar voor een lokaal Italiaans radiostation. De Europese scheidsrechters lieten zelfs weten dat wij in Groningen trots op onszelf mogen zijn voor de manier waarop het basketbal door het publiek in Nederland zo wordt gepromoot. Dat zijn natuurlijk leuke dingen om te horen. Zeker in combinatie met het feit dat we de wedstrijd wonnen. 3060 bezoekers hadden een heerlijke basketbalavond en zelfs de BBC tribune was op een paar stoelen na helemaal bezet. Ook voor de spelers is het elke keer weer een prachtige ambiance. Dan voel je waar je het voor doet en dat geeft dan vaak net dat beetje extra energie om nog een stapje harder te gaan. Ook de interactie met het fanatieke publiek is dan prachtig om te zien. Heeft u bijvoorbeeld gelet op de reactie van John Turek na zijn drie rake driepunters? Het was geweldig om te zien hoe hij zijn rake afstandschoten zelf beleefde. Hij leek wel even op een scheidsrechter met zijn beide handen omhoog met drie vingers in de lucht. Zulk enthousiasme slaat meteen over naar de tribunes en dat leidt dan weer tot een oorverdovend maar heerlijk lawaai.
Of het vanavond ook weer zo’n fantastische sfeervolle basketbalavond wordt weten we natuurlijk nog niet. Wat we wel weten is dat wij er weer klaar voor zijn. Basketbal kan je simpelweg niet beleven door stil op je luxe stoel te blijven zitten. Deze sport moet je tot in je tenen beleven want je bent zelf een onderdeel van de heerlijke ambiance. Wat dat betreft hebben we hier in Groningen helemaal niks te klagen. De resultaten zijn, zeker in de competitie, meer dan goed te noemen en de bezoekersaantallen blijven maar stijgen. Vind je het gek! Iedereen wil er graag bij zijn en genieten van het geweldige spel. Vandaag kunnen de spelers van onze tegenstander uit Amsterdam dat zelf aan den lijve ervaren. Geen kwaad woord over de sfeer in de speelhal in Amsterdam maar dat het hier toch een beetje anders is dan daar, kunnen we gerust vaststellen. Na vandaag zullen een grote groep Groningse supporters meteen hun koffers gaan pakken voor de wedstrijd in Italië want ‘duty calls’. Met een bus, diverse auto’s en vliegtuigen zullen zij de komende dagen afreizen en zich gaan voorbereiden op de belangrijke wedstrijd van dinsdag. Maar dat wil niet zeggen dat we vanavond minder fanatiek aanwezig zullen zijn. Sterker nog, ook deze wedstrijd willen we winnen en daarvoor zal zeker de nodige arbeid moeten worden verricht. Laat u horen en laat het maar gebeuren!
donderdag 2 december 2010
021210: He did it!
Als ik het iemand gun dan is het Rogier Jansen wel. Winnen van de landskampioen. Hij was er ook helemaal klaar voor. De hele week had hij zich op dit duel voorbereid. Groningen zou door de barre sneeuwbuien naar Den Bosch toekomen en nu moest het gewoon gaan gebeuren. Telefonisch had hij nog informatie ingewonnen over de spelsystemen van Flames om toch vooral niet voor verrassingen te komen te staan.
En hij deed het. De ene driepunter na de andere. Als een veldheer was hij de absolute leider op het veld. Soms heb je van dat soort momenten waarop werkelijk alles lukt. Je komt in een flow terecht en elke balhandeling is gewoon perfect. Dan lukt alles en ben je zelfs in staat om het sterrenteam uit Groningen te verslaan. Eigenlijk had hij het wel alleen kunnen doen maar de coach verplichtte hem om zijn teammaten vooral niet te vergeten. En dat snapt Rogier als geen ander. Basketbal is een teamsport en daarom voelt hij zich daar ook als een vis in het water. Bovendien is zijn interactie met de coach en vooral met Sam Jones uitstekend. En dat was te zien. Bij elke score van Rogier deed Sam, zoals we van hem gewend zijn, zijn vingers omhoog richting de hemel. Dat is wat je noemt een perfect binding. Samen sterk en onverslaanbaar. Niet meer stilstaan bij het feit dat je bijna je halve maandsalaris hebt moeten inleveren om toch te kunnen basketballen. De aanbiedingen van andere clubs waren groot in aantal maar natuurlijk kies je dan voor het warme nest. En zo bleek vanavond, een terecht keuze.
Wij konden hem niet stoppen. Het wilde gewoon niet lukken. Alles hebben we geprobeerd om hem aan banden te leggen maar tevergeefs. En zo verloren we de wedstrijd. De eerste in DBL verband van dit seizoen. Het zij zo.
Maar wat lees ik nu? Rogier deed helemaal niet mee?....
En hij deed het. De ene driepunter na de andere. Als een veldheer was hij de absolute leider op het veld. Soms heb je van dat soort momenten waarop werkelijk alles lukt. Je komt in een flow terecht en elke balhandeling is gewoon perfect. Dan lukt alles en ben je zelfs in staat om het sterrenteam uit Groningen te verslaan. Eigenlijk had hij het wel alleen kunnen doen maar de coach verplichtte hem om zijn teammaten vooral niet te vergeten. En dat snapt Rogier als geen ander. Basketbal is een teamsport en daarom voelt hij zich daar ook als een vis in het water. Bovendien is zijn interactie met de coach en vooral met Sam Jones uitstekend. En dat was te zien. Bij elke score van Rogier deed Sam, zoals we van hem gewend zijn, zijn vingers omhoog richting de hemel. Dat is wat je noemt een perfect binding. Samen sterk en onverslaanbaar. Niet meer stilstaan bij het feit dat je bijna je halve maandsalaris hebt moeten inleveren om toch te kunnen basketballen. De aanbiedingen van andere clubs waren groot in aantal maar natuurlijk kies je dan voor het warme nest. En zo bleek vanavond, een terecht keuze.
Wij konden hem niet stoppen. Het wilde gewoon niet lukken. Alles hebben we geprobeerd om hem aan banden te leggen maar tevergeefs. En zo verloren we de wedstrijd. De eerste in DBL verband van dit seizoen. Het zij zo.
Maar wat lees ik nu? Rogier deed helemaal niet mee?....
Abonneren op:
Posts (Atom)
