030109: De stand van zaken

Zo, de feestdagen zijn weer achter de rug en het echte leven begint zo langzamerhand weer. Na de laatste competitiethuiswedstrijd tegen Weert van 21 december had de ploeg een aantal dagen vrij om vervolgens weer fris en fruitig te beginnen aan het tweede deel van dit seizoen.

Voor Aron, Rogier en Stefan was de kerstperiode iets minder rustig dan voor de andere spelers. Het drietal werd door de bondscoach uitgenodigd om mee te doen met het nationale team tijdens het zogenaamde Amsterdam Haarlem Basketbal Week. Een toernooi dat bijna elk jaar wordt georganiseerd en ook bijna elk jaar weer ernstige financiële zorgen kent. Het publiek kwam niet in bijzonder grote getale naar de wedstrijden kijken maar dat is men wel gewend in Amsterdam. Ondanks dat was het natuurlijk fantastisch dat drie van onze spelers deel uitmaakten van de eerste selectie.

Maar, waar staan we nu met z’n allen? Tijdens het kerstreces hebben we met regelmaat nog even een blik geworpen op de ranglijst: Op de eerste plaats staat Amsterdam met 26 punten, op de tweede plaats de Capitals met 24 punten en op de derde plaats staan Den Bosch, Rotterdam en Nijmegen die allen 22 punten wisten te verzamelen. Het verschil in aantal gespeelde wedstrijden is wel tamelijk groot. Tussen Amsterdam en ons zit bijvoorbeeld een verschil van 3 gespeelde wedstrijden.
Van de 18 gespeelde wedstrijden hebben we tot het kerstreces dus 12 gewonnen en 6 verloren. Van die verloren wedstrijden waren dat 4 uitwedstrijden en 2 thuiswedstrijden. Thuis hebben we verloren van Nijmegen en, de eerste competitiewedstrijd van dit seizoen, tegen Amsterdam. Die beide duels werden overigens verloren met maar 5 punten verschil. Het kleinste verschil bij de verloren uitwedstrijden was in de wedstrijd van 15 november tegen Amsterdam met maar 1 punt.
Wat leren we hiervan? Het feit is dat we thuis dus veel sterker zijn dan bij uitwedstrijden. Dat is overigens natuurlijk niet echt verbazingwekkend. Het Groningse legioen staat altijd volledig achter de ploeg en dat blijft vanzelfsprekend niet zonder resultaat. Opvallend is dat de wedstrijden die thuis niet werden gewonnen maar met een paar puntjes werden verloren. Dat betekent dus dat we thuis nog nooit zijn weggespeeld, dat het verschil zat in de laatste minuten van de wedstrijd en dat het kwartje eigenlijk beide keren zomaar de andere kant op had kunnen vallen.
De uitwedstrijden geven een duidelijk ander beeld. 4 van de 6 verloren wedstrijden waren uitwedstrijden en totaal werden er tot op heden 9 uitwedstrijden gespeeld. Per saldo hebben we dus meer uitwedstrijden gewonnen dan verloren maar tweederde deel van de verloren wedstrijden werden niet in Martiniplaza gespeeld.

Hier ligt dus een duidelijke missie voor ons als supporters. Nee, we gaan u nu niet vragen om al uw andere hobby´s en uw verdere gezinsleven op te geven om tijd vrij te maken om ook alle uitduels bij te gaan wonen maar, beste fans van de Capitals, verenigt u! Gebruik uw contacten, mobiliseer uw familieleden in de andere steden, overtuig uw collega´s in andere steden om ook fan van de Capitals te worden! Koop spulletjes bij de merchandise om de rest van Nederland ook enthousiast voor de Capitals te maken. Zo kan elke uitwedstrijd een thuiswedstrijd worden en is onze ploeg altijd voorzien van een grote support zoals we die in Groningen gewend zijn. Hierin zit de sleutel van het succes om het percentage winst bij uitwedstrijden drastisch te verhogen. Heel Nederland mag, sterker nog, moét weten dat het succes van de Capitals zit in het collectief. Niet alleen binnen de ploeg maar ook zeker samen met de fans. Dat maakt ons onverslaanbaar en sterk. One for all and all for one! Een prachtig plan om het nieuwe jaar mee in te gaan met als doel, de beste club te worden van het land.

Maar zonder gekheid, de conclusie is duidelijk. We zijn gewoon goed bezig en daar zijn we beretrots op. Met de complimenten voor het team maar ook zeker voor u. Het belooft weer een mooi basketbaljaar te worden. 2009, we gaan het weer beleven.

211208: En dat was 2008

En zo is het jaar, voordat je het echt door hebt, alweer bijna voorbij. Vanavond spelen we de laatste thuiswedstrijd van het jaar 2008 en gaan we met goede moed op weg naar het nieuwe jaar 2009. 2008 was voor ons in Groningen op basketbalgebied zeker een turbulent jaar te noemen. Weet u het allemaal nog?

Begin van dit jaar speelden we onder de bezielende leiding van Pep Clarós nog een vorm van pressiebasketbal met spelers als Guido Grünheid, Kevin Melson, Alton Mason, Kit Rhymer en Dwayne Archbold. Toen speelde Niels Meijer, die het momenteel niet echt naar zijn zin heeft bij zijn nieuwe club in Leiden, nog in Groningen. Raoul Heinen speelde toen nog met HV op zijn borst maar heeft dat afgelopen zomer ingeruild voor een groen shirt. De andere Nederlandse spelers Rogier en Stefan dragen gelukkig nog steeds een Gronings shirt. Het afgelopen seizoen verliep uiteindelijk teleurstellend en eindigde in mineur.

Toen brak de zomer aan en kwamen de grote veranderingen. De club ging failliet en kon weer helemaal opnieuw beginnen. Absoluut mismanagement in de voorliggende periode was de dramatische aanleiding daarvan. Nieuwe bestuursleden dienden zich aan en hebben reeds puike prestaties geleverd. Marco van den Berg kwam naar Groningen en tekende meteen een contract voor meerdere jaren. Speaker Apotheker legde na 14 jaar zijn microfoon neer en werd opgevolgd door Martin Kuizenga. Tammo 1 verliet het land en werd aan het begin van deze competitie opgevolgd door Tammo 2. Het managementbureau werd versterkt door Robert Noppers en nog heet van de naald, ook de komende jaren is het topbasketbal in Groningen weer gegarandeerd door het aantrekken van de nieuwe hoofdsponsor Gasterra. Op de achtergrond zijn er nog veel meer zaken aangepast en veranderd maar daar zullen we u verder niet mee vermoeien. Zoals al eerder gezegd, duidelijk een turbulent basketbaljaar. Op zich is dat overigens niet zo verrassend. Door de jaren heen zie je duidelijk een patroon van een sinusbeweging binnen de Nederlandse en dus ook de Groningse basketbalwereld. Soms is er een periode van groei en positieve ontwikkelingen en om de zoveel jaren gaat het even weer stevig mis en moet de boel weer helemaal worden opgebouwd. Als we die beweging een beetje volgen dan kan je vaststellen dat we de stijgende lijn naar boven nu weer hebben bereikt. Een financieel en organisatorisch gezonde club, goede resultaten op het veld, groeiende sponsoring met perspectief voor de komende jaren en een prima ontwikkeling van onze jeugdspelers. Op z´n Gronings gezegd ´het kon minder´.

De meest stabiele factor in Groningen is overigens de grote groep supporters. Heel Nederland is jaloers op ons grote legioen en dat voelt men ook al jaren zo. Nergens komt zoveel publiek naar een zaalsport kijken als hier in Groningen en zeker niet bij specifiek de basketbalsport. We zijn enthousiast, voelen ons betrokken, ondersteunen ons team en volgen de ploeg naar de uitwedstrijden. Door die jarenlange steun zijn we ook niet alleen maar supporter van het basketbal maar is er onderling ook een hechte band ontstaan. De thuiswedstrijden zijn ook gezellige bijeenkomsten waar we als fans elkaar regelmatig ontmoeten en de nodige info uitwisselen. Velen kennen elkaar en vaak ook al vele jaren. Het ´één grote familie´ noemen is wellicht wat overdreven maar dat wij als supporters onderling een goede band hebben is overduidelijk.

Afgelopen maandag werden in Martiniplaza de Groninger sportman/-vrouw en de sportploeg van het jaar 2008 bekendgemaakt. De uitslagen zullen u wel bekend zijn. Naast de gekozen prijswinnaars hadden wij graag nog een extra prijs uitgeroepen en u als ´supporters van het jaar´ willen waarderen. Helaas bestaat deze categorie (nog) niet maar deze prijs was absoluut op zijn plaats geweest. Wellicht een idee voor volgend jaar?
Ook namens mij een goede jaarwisseling gewenst en veel geluk, gezondheid en plezier voor het nieuwe jaar 2009!

181208: Zwolle uit

Waren wij nou zo goed of waren zij nou zo slecht? In dit geval, de uitwedstrijd tegen Landstede Zwolle van afgelopen zaterdag, was het simpelweg allebei waar. Voor diegene onder u die de wedstrijd niet heeft gezien kunnen we zeker vaststellen, u heeft absoluut iets gemist.

Het is maar een hele kleine sporthal daar in Zwolle. Het voordeel daarvan is dat de zaal ook in no-time is uitverkocht, zeker als je tegen de Capitals speelt die natuurlijk deze zaterdag weer een hele supportersschare had meegenomen. Verdeeld over alle tribunes van de ZBC hal zat de Groningse aanhang klaar voor deze belangrijke wedstrijd waarbij Rogier voor de laatste keer vanaf de tribunes moest toekijken. De sfeer zat er vanaf het begin al helemaal in en werd gedurende de wedstrijd alleen nog maar beter.

Zwolle had natuurlijk wel een probleem met het feit dat hun belangrijke man Bostain niet kon spelen. Daardoor werd Alexandre Sa de spelverdeler bij de thuisploeg. Deze Sa zal niet met plezier terugkijken op deze wedstrijd. De druk van Torey was enorm waardoor Zwolle eigenlijk niet tot een normale aanval kon komen. Sa leed veel balverlies en kwam nauwelijks toe aan het opzetten van een gewone aanval. Als vervolgens de andere spelers van zijn ploeg ook niet goed met de bal weten om te gaan dan zijn de rapen gaar en loop je als team continue achter de feiten aan. Neem nou hun langste man Smalligan (2.13). Rebounds hebben we hem niet zien pakken en zeer sporadisch kwam hij tot een score. Maar ach, genoeg over Zwolle.

Marco’s ploeg speelde geweldig. En eerlijk gezegd, álle tien speelden ze geweldig. Torey heerste als een echte spelverdeler en door zijn acties werd de verdediging van Zwolle helemaal zoek gespeeld. Aron deed het prima en nam op belangrijke momenten ook zijn verantwoordelijkheid om zelf te scoren waaronder twee driepunters en vier gewone scores. Will speelde het langst van allemaal (34 minuten) maar was ondanks dat, onvermoeibaar. Veertien punten, vier assists en keihard werkend in de verdediging. Daniel was weer de stofzuiger van het team. Deze bikkel wist weer eens veel vuil werk op te knappen en knalde koeltjes zijn punten binnen. Stefan kwam wat moeilijk op gang maar kreeg daarna ook het juiste gevoel en droeg zijn steentje zeker bij. En dan Bas. Wat een progressie heeft deze man al gemaakt. De manier waarop hij tekeer ging was indrukwekkend. Vol vertrouwen en overtuiging deed hij wat van hem werd verwacht, een prachtig gezicht. Simon, onze man van down-under, zeventien punten en elf rebounds. Qua schoonheid was het allemaal niet indrukwekkend wat Simon liet zien maar qua effectiviteit was het absoluut een topper. En dan onze Rans. Onder het toeziend oog van zijn beide ouders liet hij deze avond weer eens zien hoe goed hij eigenlijk is. Achttien punten en tien rebounds stonden er achter zijn naam. Natuurlijk ook Sander de Roos. Vaak moest hij toezien hoe de rest van het team het spel speelde maar deze avond werd zijn avond. Veertien minuten speeltijd, vijf punten, drie rebounds en gewoon zijn spel meespelen met de grote mannen. Indrukwekkend. Als laatste speelde ook Mark Peter een aantal minuten mee en deed dat zeker niet onverdienstelijk. De overwinning was een echte teamprestatie waarbij iedereen zijn steentje bijdroeg. Een hecht collectief.
Onze ploeg bestaat momenteel uit vijf Nederlanders en vijf buitenlanders Tijdens de laatste minuten van de wedstrijd speelden alle vijf Nederlanders in het veld en dat is zo’n moment wat we niet vaak zien in deze competitie. Een compliment voor de club en natuurlijk ook voor onze coach.

En dan te bedenken dat we nog niet eens op volledige sterkte waren. Vanaf vandaag kan Rogier weer aanhaken en binnenkort zullen we de vervanger van Zoran ongetwijfeld op het veld zien. We hebben er zin in! We gaan nog een mooie tijd tegemoet.

091208: Dinner with the Stars

Afgelopen week vond de eerste editie van dit seizoen plaats van het ‘Dinner with the Stars’ in het NewsCafe in Groningen. In dit geval was het de BBC-edition. Deze keer waren Sylvie Vermeend, sales- en projectmanager bij iWink, en Miriam Cremer, commercieel directeur bij O&I services, de gelukkigen die samen met Rans Brempong en Will Whittington een driegangen menu in het NewsCafe kregen voorgeschoteld.

Vanaf het allereerste contact tussen het viertal was het één en al gezelligheid en werd er de hele avond uitgebreid met elkaar gepraat. De twee dames hadden de nodige vragen voorbereid maar ook de spelers gebruikten deze kans om wat meer te weten te komen van de twee winnaars. Als eerste wilde Sylvie graag weten hoe een dag van een professionele basketballer verloopt. Rans: ‘Het is een kwestie van een routine opbouwen en daarin stabiel blijven. De trainingen zijn best zwaar dus daar moet je goed mee omgaan. Veel slapen, goed eten en jezelf onder controle houden. Het is een vast ritme waar je in leeft. Buiten de trainingen om nemen we veel rust en die hebben we ook zeker nodig. We communiceren heel veel via msn met het thuisfront maar ook zeker met de spelers onderling. We doen als groep best veel samen met elkaar maar natuurlijk heeft een ieder ook behoefte aan privacy. De computer is voor ons onmisbaar. We surfen veel en natuurlijk hebben we regelmatig contact met familie, vrienden en bekenden via e-mail en msn. Bovendien wisselen we veel films en programma’s aan elkaar uit. Losse geheugenschijven zijn daarbij een uitkomst! Zoran is nu bijvoorbeeld helemaal verslaafd aan de serie “Prison Break” terwijl hij dat eerst helemaal niet kende’. Miriam wilde daarna graag weten of dit team ook echt een team is. Will: ‘Absoluut. We respecteren elkaar volledig, binnen en buiten het veld. Dat hoort ook zo. In deze groep stelt niemand zichzelf boven een ander en geloof me, dat kan ook anders. Het zijn hier allemaal kerels die uit het goede hout zijn gesneden en maar één doel hebben: beter worden. We moeten er keihard voor werken maar het resultaat is er ook naar. Door Marco zijn we het hardst werkende team van de competitie. Dat was natuurlijk wel even wennen voor ons maar het is zeker effectief. Dit team kan alleen nog maar doorgroeien’.

Rans wilde vervolgens graag van de twee dames weten hoe hun dagelijks leven er uit ziet. Miriam: ‘Ik ben een werkende vrouw met een gezin met drie kinderen dus ik ben altijd eigenlijk wel bezig. Het werk kost de nodige tijd en daarnaast heb ik thuis natuurlijk altijd wel wat te doen. Het is best een druk leven. Soms lig ik ’s avonds wel eens op de bank en val dan spontaan in slaap. Daarnaast kook ik meestal ook zelf’. Will greep deze inkopper meteen aan en nodigde zichzelf uit om een keer gezellig bij de familie Cremer te komen eten. Sylvie heeft het ook erg druk en dat komt met name door haar sport hockey. ‘Ik ben naast mijn werk bij iWink eigenlijk de hele week met hockey bezig. Ik train drie keer in de week en daarnaast ben ik ook coach van andere teams. Op de andere avonden is er meestel wel een vergadering van het werk of van mijn hockeyclub GHBS’. Rans vond het interessant om te horen hoe het dagelijks leven van de dames er uit zag. Rans: ‘Ons leven is eigenlijk zo abnormaal qua ritme en werktijden. Ik hoor graag hoe andere mensen leven. Wij hebben als topsporters eigenlijk veel geluk. Met het horen van deze verhalen waardeer ik weer meer wat voor leven wij nu eigenlijk hebben’.
Daarna vroegen de dames wat de spelers na hun basketbalcarrière zouden willen gaan doen. Will is van plan om dan spelersmakelaar te worden. ‘Ik ken mijn agent John Spencer goed en het lijkt me geweldig om later dat ook te gaan doen. Jonge spelers begeleiden en aan werk te helpen. Dat is mijn plan’. Rans wil later in ieder geval niet veel gaan stil zitten. ‘Ik ben nu al zo gewend om veel te reizen en te doen. Dat ga ik in ieder geval vasthouden. Ik denk dat ik na mijn actieve sportcarrière leraar wil worden en dat ik iets ga doen met onroerend goed’.

Tot slot kwamen de komende feestdagen aan de orde. Rans vertelde vol trots dat binnenkort zijn ouders overkomen om een paar weken hier in Nederland te verblijven. Daar ziet hij erg naar uit. Met de kerstdagen gaat hij met zijn vriendin naar Rome. Will was geïnteresseerd hoe het in Nederland gaat rond de feestdagen met het geven van cadeautjes. ‘Bij ons thuis geven we elkaar dan altijd kleine cadeautjes. Ik krijg altijd sokken want daar ben ik helemaal dol op. Ik vind dat prachtig. Van sokken krijg ik nooit genoeg. Met alle soorten en maten ben ik blij!’.

Al met al, het was een bijzonder leuke en geslaagde avond. Dat waren alle vier deelnemers wel met elkaar eens. Bovendien had de maaltijd prima gesmaakt en was dit uitje zeker voor herhaling vatbaar.

Het ‘Dinner with the Stars’ wordt mede mogelijk gemaakt door het NewsCafe, autobusbedrijf Doornbos en Hanzevast Capitals.

091208: In de hoofdrol

Van de wedstrijd in en tegen Leiden van afgelopen zaterdag kunnen wij u langs deze weg helaas geen verslag doen. Dit heeft simpelweg te maken met de productieplanning van dit boekje. Wel kunnen we u als lezer nog iets vertellen over de wedstrijd van vorige week in en tegen Nijmegen. Dat we die wedstrijd, na een ruime voorsprong bij rust, alsnog verloren zal u ongetwijfeld niet zijn ontgaan. Los van het resultaat was het zeker een wedstrijd waar nog lang over na werd gesproken.

Het was een wedstrijd die werd gedomineerd door dingen die eigenlijk niet relevant zouden moeten zijn. Als voorbeeld hier de scheidsrechters. Nee, we gaan nu niet lopen klagen dat we hebben verloren door het trio onder leiding van Saskia Warmerdam maar dat het drietal een prominente plek innam was helaas meer dan duidelijk. Het leek wel of het trio graag eens bij Frits Sissing op de bank uitgenodigd wilde worden bij het programma ´In de hoofdrol´. Ze waren bij deze wedstrijd veel te nadrukkelijk aanwezig en drukten daarmee een negatief stempel op het duel. Vanaf de eerste minuut werd elke scheet afgefloten en dan weet je eigenlijk al meteen dat de confrontatie tussen de twee ploegen negatief beïnvloed zal worden door de fluitisten. Dit leidde uiteindelijk tot het vertrek van tien spelers die met vijf fouten naar de kant moesten. Een belachelijke constatering die deze schrijver in zo´n twintig jaar basketbalervaring nog nooit heeft meegemaakt. Beide supportersgroepen waren het er ook over eens dat de prestatie van het arbitrale trio zwaar onvoldoende was. Maar ja, wat doe je er aan. Helemaal niks. We moeten het in deze competitie doen met de scheidrechters die er zijn, maar het niveau is met regelmaat te laag vergeleken met het niveau van het spel op de Nederlandse velden.

Een ander vervelend onderwerp van deze wedstrijd was de zogenaamde ´trash-talk’. Dat er door spelers tijdens de wedstrijd met regelmaat tegen elkaar wordt gesproken is alom bekend maar het ‘duel’ in deze categorie tussen Rogier Jansen en Darnell Wilson was niet leuk, niet prettig en niet sportief meer. Dat beiden daar hun aandeel in hadden mag duidelijk zijn maar verstandig was het zeker niet. Bovendien zaten we als supporters zo dicht op het veld dat we delen van deze conversatie letterlijk konden volgen. Het verbale geweld werd uiteindelijk ‘gewonnen’ door Wilson. Rogier moest het veld verlaten met 5 fouten waaronder een onsportieve, een technische en een diskwalificerende fout terwijl Wilson met 34 punten de belangrijkste man aan de kant van Nijmegen werd. Dit is nou zo’n aspect van het basketbalspel waar scheidsrechters op toe moeten zien. Ten eerste omdat het voor de sport en dus ook voor het publiek erg vervelend is en ten tweede omdat het arbitrale trio dan duidelijk laat zien dat ze de leiding over de wedstrijd hebben. Iedereen met een fluit en een grijs pakje aan kan wel tien spelers met vijf fouten wegsturen maar in dit geval was de leiding hebben over een wedstrijd voor dit drietal totaal niet aan de orde en dat is eerlijk gezegd zeer kwalijk. Er zijn scheidrechters die juist met dit soort onderdelen van een wedstrijd meteen korte metten maken. Helaas zijn deze mensen nauwelijks meer op de velden te vinden en zijn we nu vaak overgeleverd aan individuen die het nodige niveau zeker nog niet halen.

Nijmegen won de wedstrijd en Nijmegen was na afloop natuurlijk erg blij. Op het gebied van sportiviteit was het een wedstrijd die we allemaal maar gauw moeten vergeten, want eerlijk gezegd was het allemaal te zot voor woorden. Dit soort wedstrijden moet je als supporter niet te vaak zien want het zou je bijna de lust ontnemen om je club elke keer maar weer door het hele land achterna te reizen. Maar goed, even slikken en weer doorgaan, dat is het credo. Vandaag beginnen we weer gewoon met een stand van nul tegen nul en dat de beste maar moge winnen. Basketbal is en blijft een fantastische sport zolang iedereen zich maar aan de geldende regels en fatsoensnormen blijft houden. Dat geldt voor spelers, coaches, supporters en ook zeker voor de scheidsrechters. Veel plezier bij de wedstrijd van vandaag.