Laten we nog even teruggaan naar afgelopen dinsdag. Een dag die menig basketballiefhebber niet snel meer zal vergeten. Terwijl op de drafbaan allerlei muzikanten hun uiterste best deden en het bier rijkelijk vloeide werd er in deze hal een wedstrijd gespeeld tussen twee grootmachten. We zijn het er allemaal wel over eens dat deze serie eigenlijk de finale van dit seizoen had moeten zijn want de sfeer, het spel en het resultaat waren absoluut finalewaardig. 3950 bezoekers, een record tot op heden dit seizoen, waren getuige van een ongekend spannende wedstrijd waar werkelijk alles in zat. Het leuke van deze sport is ook dat alle 3950 aanwezigen na afloop een andere visie of mening hadden over de wedstrijd. Laten we er eens twee uitlichten. De verslaggever van het Dagblad van het Noorden noemde bijvoorbeeld de arbitrage tijdens de confrontatie ‘dik in orde’. De schrijver van het Brabant Dagblad was van mening dat de scheidsrechters ‘de wedstrijd bijna kapot floten’ en de wedstrijd grotendeels niet aanvoelden. Twee compleet verschillende visies die toch allebei over dezelfde wedstrijd schreven. Maar wie heeft er nou eigenlijk gelijk?
Een ieder mag en kan gelukkig zijn of haar eigen mening hebben over wat men die avond heeft kunnen zien. Dus, wat maakt het eigenlijk uit. De feiten, daar gaat het om. En die feiten logen er niet om. De Capitals wonnen twee van de vier kwarten en wisten uiteindelijk als winnaar uit de bus te komen. Maar ohh, wat was het spannend. Elk kwart werd met maximaal twee punten verschil beëindigd en gedurende de laatste minuten van de wedstrijd droop de extase er gewoon vanaf. En toen kwam het eindsignaal. Martiniplaza ontplofte en trilde op haar grondvesten. 67-65 en daarmee kwam de stand in de serie op 1-1. Mr TT, oftewel Torey Thomas, besliste eigenhandig het duel door eerst een vrije worp raak te schieten en daarna het Eiffel onmogelijk te maken om een laatste aanval op te zetten. In een interview na de wedstrijd zei hij dat hij met de energie die hij in het spel legt, de ploeg moet leiden en dat ook vol overgave doet. Door zijn inbreng, gedurende het hele seizoen maar zeker ook tijdens de Play-offs, verdient deze kleine man een standbeeld ter grootte van de Martinitoren. Maar laten we daar nog even mee wachten totdat we weten hoe het seizoen uiteindelijk wordt afgesloten.
Waarschijnlijk heeft u, net als vele anderen, deze wedstrijd na afloop nog een paar keer voorbij laten komen en nogmaals genoten van alles wat er te zien en te beleven was. Deze 5 mei was voor basketbalbegrippen een ab-so-luut hoogtepunt. Groningen is dé basketbalstad van Nederland en dat is nu maar weer eens in alle opzichten bewezen. Zelfs de kleine groep fans die waren meegereisd uit Den Bosch genoten van de sfeer en de entourage. Ook coach Don Beck was onder de indruk en sprak in de persconferentie over een ‘outstanding atmosphere’. Tja, dat hebben ze niet in Den Bosch. En ook niet in al die andere steden. Wat dat betreft staan we in onze stad al met 10-0 voor maar helaas gelden deze cijfers niet voor de eindrangschikking. Maar wat mogen we trots op ons team maar ook zeker op ons zelf zijn. De sfeer die hier in Martiniplaza vaak te vinden is maakt u namelijk helemaal zelf. Zo zijn wij Groningers. We steunen de ploeg vol overgave en creëren samen een feestje waar alle zaalsporten in Nederland jaloers op zijn. Zo gaat dat al jaren en zo zal het ook nog heel lang doorgaan. Nu al zijn er voor het komende seizoen rond de 600 seizoenskaarten verkocht terwijl we nog volop aan het spelen zijn. Dat kan en gebeurt alleen in Groningen. En daar zijn we allemaal beretrots op.
Maar goed, hoe nu verder. De stand is 1-2 of 2-1 en vandaag wordt de vierde wedstrijd gespeeld. Na vanavond is de stand 2-2, 1-3 of 3-1. Het klinkt wellicht wat ingewikkeld maar u snapt het ongetwijfeld wel. Bij 2-2 gaat het hele circus gewoon weer verder en valt de beslissing komende dinsdag in Den Bosch. Wordt het 3-1 voor ons dan kan ik u verzekeren dat Groningen op haar grondvesten zal trillen en het nog lang onrustig zal zijn in de Groningse binnenstad. Bovendien moeten we dan ook meteen weer hard gaan repeteren op het liedje ‘tulpen uit Groningen’. En mocht het onverhoopt 1-3 worden dan zal de ovatie na de wedstrijd heel lang en heel indrukwekkend zijn.
In de USA noemen ze deze basketbalperiode ‘Where amazing happens’. In Grunn noemen we het gewoon ‘DONAR!!’. Veel plezier.
De dag des oordeels ... is dinsdag 12 mei in Den Bosch. :) T.
BeantwoordenVerwijderen