Binnenkort verschijnt het lang verwachte boek van Igor Wijnker over Ton Boot met onder andere een uitgebreide beschrijving van zijn periode als coach van Hanzevast Capitals tijdens zijn laatste coachjaar 2006-2007 in Groningen. Het boek, getiteld ‘Bezeten’, wordt door de uitgever beschreven als dé biografie over Nederlands beste én meest controversiële sportcoach. De redactie van Hanzevast Capitals heeft het boek reeds kunnen lezen en stelt vast dat dit boek absoluut een aanrader is voor een ieder die het basketbal een warm hart toedraagt. In het boek wordt Ton Boot uitgebreid beschreven vanaf zijn prille jeugd, als speler, als trainer en als mens. Daarnaast komt het minst succesvolle seizoen van Ton Boot in Groningen uitgebreid aan de orde en komen er bijzonder veel situaties ter sprake die ons allen nog vers in het geheugen liggen. Langs deze weg willen we de auteur Igor Wijnker dan ook van harte feliciteren met dit prachtige boekwerk en voorafgaand aan de officiële verschijning van het boek stelden we hem een paar vragen.
Igor, waarom heeft het boek zo lang op zich laten wachten?
‘Daar zijn meerdere redenen voor. Ik ben nogal perfectionistisch en was heel lang niet tevreden over de toon en de vorm van het boek. Bovendien had ik ontstellend veel materiaal verzameld (interviews, reportage en archief-onderzoek) en dat moet -althans bij mij- even bezinken voor het helder is. Ik had trouwens gerust 700 pagina's kunnen vullen, maar daar doe ik waarschijnlijk weinig mensen een plezier mee. Het zijn uiteindelijk twee boeken in één band geworden: een biografie en een verslag/reconstructie van het seizoen 2006-2007’.
Heeft Ton Boot zelf nog een rol gespeeld bij de totstandkoming van het boek en heeft hij al een reactie op de inhoud gegeven?
‘Hij is er vanaf het begin niet zo gecharmeerd van geweest. Ik mocht hem vragen stellen bij trainingen en wedstrijden, maar een diepgravend interview zat er niet in. Boot is wat dat betreft heel apart: hij is aan de ene kant extreem open over z'n team, maar hij heeft liever niet dat mensen te dichtbij komen.. Het is dus een ongeautoriseerde biografie. Boot gaat het niet eens lezen, zegt hij. 'Dat boek interesseert mij niet,' waren zijn letterlijke woorden’.
Hoe heb je zelf dat jaar in Groningen beleeft mede omdat je alles van dichtbij hebt meegemaakt?
‘Als journalist wil je het liefste onbeperkte toegang, maar de kleedkamer was bijvoorbeeld verboden terrein. Omdat ik echter dagelijks aanwezig was en gaandeweg het vertrouwen van een aantal spelers en begeleiders won, kreeg ik toch een behoorlijk onthullende blik op de coach, het team en de organisatie. Het was geen fraai seizoen, maar wel zeer boeiend’.
Wat vind je zelf van de beleving van het basketbal in Groningen?
‘Die is, zoals ook uitgebreid in het boek wordt beschreven, in Nederland absoluut onovertroffen. Aanvankelijk kon ik mijn ogen niet geloven, al was ik natuurlijk ook de lauwwarme ambiance bij de Astronauts gewend. Maar ik weet zeker dat elke andere basketbalclub zou willen dat zij zo'n supportersschare als Donar heeft’.
Denk je dat Ton Boot ooit nog weer als clubcoach aan de slag gaat?
‘Ik zou het wel toejuichen, maar krijg de indruk dat hij stilletjes afscheid heeft genomen van het coachen. Tegenwoordig wordt hij in de media ook al de oud-coach genoemd. En het basketbal is in enkele jaren enorm veranderd: de toestroom van de Amerikanen, meer macht bij de spelers. Het zou me niet verbazen als Boot na zijn laatste seizoen in Groningen heeft geconcludeerd dat het tijd was om te stoppen’.
Ben jij ondertussen fan geworden van de sport basketbal en wellicht van Donar in het bijzonder? ‘Ik was in Amsterdam al basketballiefhebber geworden - door Boot en zijn team. Het is jammer dat de sport in Nederland (afgezien van dat ene plaatsje in het Noorden) zo marginaal blijft. Ik volg de verrichtingen van de club nog nauwlettend en als ik af en toe weer bij Donar kom dan ervaar ik dat elke keer als een warm bad’.
Mocht u ook in het bezit van dit boek willen komen dan is het via onderstaande link vanaf deze week te bestellen.
http://www.nieuwamsterdam.nl/boekUitgave.aspx?ID=808
Igor, waarom heeft het boek zo lang op zich laten wachten?
‘Daar zijn meerdere redenen voor. Ik ben nogal perfectionistisch en was heel lang niet tevreden over de toon en de vorm van het boek. Bovendien had ik ontstellend veel materiaal verzameld (interviews, reportage en archief-onderzoek) en dat moet -althans bij mij- even bezinken voor het helder is. Ik had trouwens gerust 700 pagina's kunnen vullen, maar daar doe ik waarschijnlijk weinig mensen een plezier mee. Het zijn uiteindelijk twee boeken in één band geworden: een biografie en een verslag/reconstructie van het seizoen 2006-2007’.
Heeft Ton Boot zelf nog een rol gespeeld bij de totstandkoming van het boek en heeft hij al een reactie op de inhoud gegeven?
‘Hij is er vanaf het begin niet zo gecharmeerd van geweest. Ik mocht hem vragen stellen bij trainingen en wedstrijden, maar een diepgravend interview zat er niet in. Boot is wat dat betreft heel apart: hij is aan de ene kant extreem open over z'n team, maar hij heeft liever niet dat mensen te dichtbij komen.. Het is dus een ongeautoriseerde biografie. Boot gaat het niet eens lezen, zegt hij. 'Dat boek interesseert mij niet,' waren zijn letterlijke woorden’.
Hoe heb je zelf dat jaar in Groningen beleeft mede omdat je alles van dichtbij hebt meegemaakt?
‘Als journalist wil je het liefste onbeperkte toegang, maar de kleedkamer was bijvoorbeeld verboden terrein. Omdat ik echter dagelijks aanwezig was en gaandeweg het vertrouwen van een aantal spelers en begeleiders won, kreeg ik toch een behoorlijk onthullende blik op de coach, het team en de organisatie. Het was geen fraai seizoen, maar wel zeer boeiend’.
Wat vind je zelf van de beleving van het basketbal in Groningen?
‘Die is, zoals ook uitgebreid in het boek wordt beschreven, in Nederland absoluut onovertroffen. Aanvankelijk kon ik mijn ogen niet geloven, al was ik natuurlijk ook de lauwwarme ambiance bij de Astronauts gewend. Maar ik weet zeker dat elke andere basketbalclub zou willen dat zij zo'n supportersschare als Donar heeft’.
Denk je dat Ton Boot ooit nog weer als clubcoach aan de slag gaat?
‘Ik zou het wel toejuichen, maar krijg de indruk dat hij stilletjes afscheid heeft genomen van het coachen. Tegenwoordig wordt hij in de media ook al de oud-coach genoemd. En het basketbal is in enkele jaren enorm veranderd: de toestroom van de Amerikanen, meer macht bij de spelers. Het zou me niet verbazen als Boot na zijn laatste seizoen in Groningen heeft geconcludeerd dat het tijd was om te stoppen’.
Ben jij ondertussen fan geworden van de sport basketbal en wellicht van Donar in het bijzonder? ‘Ik was in Amsterdam al basketballiefhebber geworden - door Boot en zijn team. Het is jammer dat de sport in Nederland (afgezien van dat ene plaatsje in het Noorden) zo marginaal blijft. Ik volg de verrichtingen van de club nog nauwlettend en als ik af en toe weer bij Donar kom dan ervaar ik dat elke keer als een warm bad’.
Mocht u ook in het bezit van dit boek willen komen dan is het via onderstaande link vanaf deze week te bestellen.
http://www.nieuwamsterdam.nl/boekUitgave.aspx?ID=808
Geen opmerkingen:
Een reactie posten