301010: Leiden uit

Het is best een eind fietsen naar Leiden en gelukkig waren we zo wijs om niet via Amsterdam te rijden. Zelfs midden in de nacht staan daar tegenwoordig zelfs files dus de kleine omweg over Utrecht was meer dan de moeite waard. We kwamen wat vroeg aan en besloten om een Chinees restaurantje te bezoeken met de toepasselijke naam New Pearl City. Vaak lijkt het wel of tegenwoordig niemand meer bij de Chinees gaat eten maar alleen het voer daar nog wordt opgehaald. In Leiden was dat niet anders. We waren de enige zittende klanten en mede daardoor hebben de koks van NPC het snelheidsrecord eten brengen verbeterd. Ik snap het niet hoor. Na de vraag ‘iets dlinken?’ lijkt het wel of ze al kunnen ruiken wat we gaan bestellen. Tussen de bestelling en het brengen van de overdaad zat zeker niet meer dan 5 minuten. Knappe Chinezen daar in Leiden. Qua koken dan.

De ambiance in de 5 mei hal in Leiden is altijd leuk en prettig. Te veel mensen in een te kleine zaal brengt wel een gezellige sfeer met zich mee maar het voelt als een sauna met vergelijkbare onhandige houten bankjes. Het videoscherm wat er hangt is zeker een toegevoegde waarde. Dat komt niet zozeer door het scherm zelf maar vooral door de vele handen die achter de schermen het werk verrichtten. Dat wordt nog wel eens vergeten. Het gaat om de content en niet om het formaat. In Leiden hebben ze dat in ieder geval goed begrepen.

Het team van Toon van Helfteren heeft duidelijk een probleem. De nummer 5, Thomas Jackson, de beoogd spelmaker, mag nog niet de veters strikken van zijn voorganger Danny Gibson. Het is geen leider en mede door zijn warrige optreden komt de teamprestatie totaal niet uit de verf. Het is te danken aan hun center Smith dat de score nog enigszins meeviel want hij dacht in het tweede helft het allemaal wel alleen te kunnen en scoorde er driftig op los. Ik las dat ze een mascotte zoeken in Leiden. Nou, ik zou McGhee eens gaan polsen. Wat een rare vogel is dat. Hij had de kans van de avond om een spetterende dunk te laten zien maar maakte zichzelf volstrekt belachelijk door op de ring te dunken en niet te scoren. Daarnaast is wel duidelijk dat wij de beste Bekkering als teamspeler hebben aangetrokken.

Scheidrechter Kraaijeveld had er duidelijk zin in. Stoer kijken, parmantig lopen en jezelf een echt mannetje voelen. Bah. Hij was met regelmaat meer bezig met de randverschijnselen dan met het spel zelf. Eerst werd één van onze supporters vermaand om niet te dicht bij de basket te gaan staan en later werd een groepje fans gedreigd dat ze de zaal zouden worden uitgestuurd als ze het veld op zouden komen. Ook tijdens het spel was hij warrig bezig. Centers mogen in zijn ogen blijkbaar geen contact meer hebben met hun tegenstander want Karel floot het resoluut af. Aan beide kanten, dat wel, maar het houdt het spel allemaal zo op. Toe Karel, dit is grote-mannen-basketbal. Neem een voorbeeld aan je collega’s.

Wij speelden als team een prima pot. Niemand verdiende een onvoldoende en telkens is er weer iemand anders die het scorend vermogen op zich neemt. Haryasz gaat nog steeds te weinig naar de basket maar pakte wel zijn punten mee. Turek deed dat onderdeel een stuk beter maar verzuimde zelf om de nodige rebounds te pakken. Matthew was wat ongelukkig maar verdiende wel een hoog rapportcijfer door zijn inzet en aanvallende acties. Ellis is weer op de weg terug en Steve heeft het zelfvertrouwen sinds de vorige wedstrijd weten vast te houden. Robby groeit en speelde stabiel en Bauscher is veel belangrijker voor de groep dan menigeen denkt.

Een volle supportersbus en een grote groep Donar supporters die ander vervoer hadden gekozen hadden een vermakelijke avond in Leiden en zagen de achtste overwinning dit seizoen. Alleen Leeuwarden nog, dan is de eerste speelronde alweer achter de rug. Time flies when you’re having fun…

Van de NOS:


En wat we niet zagen op de landelijke televisie: