Gelukkig zijn er ook nog spelers met een positieve instelling en een gezonde drang om iets voor hun club en werkgever te kunnen betekenen. Eén van hen is de lange man van ons team die helaas voor hem én voor ons al geruime tijd vanaf de zijkant de wedstrijden moet toekijken. Afgelopen week spraken we met de goed gemotiveerde Simon Conn. De man die door zijn blessure en de operatie die daarop volgde lange tijd uit de roulatie is.‘Natuurlijk baal ik hier enorm van. Ik heb in de afgelopen maanden zo mijn best gedaan en op mijn manier geprobeerd iets aan dit team toe te voegen. Als je dan zo’n blessure oploopt dan sta je aan de kant en kan je alleen maar wachten en hopen dat het allemaal weer helemaal goed komt. Daar ga ik overigens wel van uit. De artsen zijn positief maar 100% zekerheid is er niet te geven. Er is zelfs een kleine kans dat ik dit seizoen nog wel zou kunnen spelen maar of dat gaat lukken kunnen we alleen maar afwachten’ aldus Simon.
Wat is er nu precies gebeurd?
‘Tijdens een training op 9 januari jl. scheurde 90% van een pees in mijn schouder af waardoor ik helemaal niks meer met die arm kon doen. 4 februari ben ik daar vervolgens aan geopereerd en is de boel weer aan elkaar gehecht. Daarna moest ik 6 weken met een mitella lopen. Die periode is nu bijna voorbij. Daarna kan ik met oefeningen en fysiotherapie langzaam weer gaan werken aan mijn herstel. Normaal gesproken staat er voor deze blessure 3 maanden dus dat zou betekenen dat ik in mei weer zou kunnen spelen’.
Wat doe je nu precies in en voor het team?
‘Ik ben heel blij dat ik de ingreep hier heb mogen ondergaan en dat de club mij de gelegenheid geeft om hier te herstellen. Daardoor blijf ik scherp en blijf ik toch bij het spel betrokken. Verzekeringstechnisch was dit voor mij ook de beste oplossing. Als ik naar huis had gemoeten was ik niet verzekerd en zou mijn binding met het basketbal een stuk minder zijn geweest. Ik ben nu bij alle trainingen aanwezig en bovendien train ik mijn lichaam in de sportschool zo goed mogelijk. Tijdens de trainingen en de wedstrijden ben ik een soort tussenpersoon voor de spelers en de coach. Ik ben geen assistent van Marco maar meer een soort rechterhand. Achter de schermen gebeurt er bij dit team natuurlijk ook van alles en ik fungeer dan een beetje als intermediair. Niet dat het schokkende dingen zijn hoor maar ik merk dat de coach en de groep mijn rol zeker als prettig ervaren’.
Hoe vind je dat het gaat momenteel?
‘Na de dip in januari hebben we de stijgende lijn nu weer te pakken. Ik vind het heel jammer dat we de bekerwedstrijd tegen Den Bosch hebben verloren want die hadden we ook zomaar kunnen winnen. Dan hadden we ook qua mentale kracht weer een paar stappen vooruit gemaakt. Ondanks dat verlies hebben we de draad weer opgepakt en zijn de resultaten goed. We hebben ook gewoon een sterk team met veel individueel talent. Kijk bijvoorbeeld nu naar Chaz. Hij heeft 3 maanden niet gespeeld en hij staat er nu helemaal weer. Aanvallend maar ook zeker verdedigend is hij heel erg goed en hebben we hem echt gemist. Fantastisch om te zien hoe hij nu weer presteert en de ploeg soms door hele moeilijke momenten heen helpt. Iedereen in deze groep heeft zijn eigen rol en samen vullen we elkaar perfect aan. Door het teamgevoel wat bij ons sterk aanwezig is zijn we in staat om er altijd vol voor te gaan en ons niet zomaar te laten verslaan. Nu is het zaak voor ons om de wedstrijden te blijven winnen om zo met een goede positie de play-offs in te gaan’.
En je verwachtingen voor volgend seizoen?
‘Ik zou hier graag willen blijven. De sfeer is hier geweldig, ik heb het gewoon erg naar mijn zin in Groningen. Ik kan het goed vinden met de coach en zou in de toekomst graag laten zien wat ik kan bijdragen aan dit team. Maar goed, dat is nu nog niet aan de orde. Later zullen we nog wel in gesprek gaan over mijn toekomst. Eerst moet ik helemaal herstellen en zorgen dat ik weer op het hoogste niveau kan spelen'.
Simon, beterschap.
Hey Hink Jan,
BeantwoordenVerwijderenWeer een top stuk.
Gr, Arnold.