Zo´n vroege zondagmiddagwedstrijd is duidelijk geen succes. Je hele ritme is meteen in de war. Vroeg opstaan, en dat op een zondag nota bene, al rond 13.00 uur richting Plaza gaan en om 15.00 uur al het beginsignaal horen. Raar hoor.
Niet alleen voor ons als bezoekers was deze wedstrijd geen succes. De ploeg voelde het waarschijnlijk net zo want we liepen vandaag tegen de eerste verliespartij van dit seizoen op.
De mannen waren niet scherp, speelden rommelig en haalden het niveau wat we in de afgelopen weken hebben gezien bij lange na niet. Het begon meteen al met een paar gemiste vrije worpen, reboundend was het niet voldoende en ze leden veel te veel balverlies. Leiden was vandaag simpelweg beter. Ze konden de wedstrijd in de reguliere speeltijd al winnend afsluiten als de nummer 5 McGhee zich wat meer had gerealiseerd dat hij simpelweg de klok moest uitspelen. Nee, hij besloot te vroeg voor een schotpoging te gaan waardoor Flames nog een laatste mogelijkheid kreeg. En die wist Dourisseau feilloos te verzilveren. Je moet er maar eens gaan staan. Drie punten achter, nog 6 seconden op de klok en dan het lef hebben om de driepunter te nemen. Hij deed het en zo kregen de 3510 bezoekers een verlenging voorgeschoteld bij de stand 75-75. De verlenging begon nog zo voorspoedig voor ons met 80-75. Daarna kwam Leiden sterk terug en won de wedstrijd uiteindelijk verdiend met 82-87.
Alle complimenten voor Leiden en haar coach. Ze speelden een hele goede wedstrijd waarbij vooral de verdediging heel goed in elkaar zat. Goede rotaties, hard voor elke bal gaan en heel intensief rebounden. Daar win je wedstrijden mee, zo blijkt maar weer. Coach Toon van Helfteren zal wel nooit mijn vriend worden maar in dit geval krijgt hij van mij alle lof want hij had zijn ploeg heel goed voorbereid op dit duel.
En dan Gasterra Flames. Darian speelde vandaag gewoon goed. In de afgelopen weken was het allemaal niet continue geweldig maar vandaag stond hij er: 20 punten en 12 rebounds, een keurige double-double. Dourisseau speelde ook zeker voldoende met als hoogtepunt een prachtige alley-oop op assist van Robby. Prachtig om te zien maar het levert helaas maar 2 punten op. Bauscher had duidelijk last van het zondagmiddagsyndroom. 5 punten uit 14 schotpogingen.. nait best. Bostain had ook niet de middag van zijn leven maar haalde wel een voldoende. Dat zelfde gold ook voor Jason Ellis. Wie vandaag echt door het ijs zakte was Aron. Rommelig, ongecontroleerd en zijn hoofd blijkbaar bij hele andere dingen. Overigens was hij ook de enige echte Nederlander die speelminuten kreeg toebedeeld. Die halve Nederlander, Otten, deed het goed in de spaarzame minuten die hij kreeg. Hard verdedigen en een paar mooi scores. En als laatste in dit rijtje Steve Ross. Een paar zeer nuttige en rake driepunters maar ook 2 keer hard geblockt worden. Bovendien maar 1 rebound in bijna 22 minuten speeltijd… need I say more.
Terecht verloren. We kunnen niet anders constateren. Jammer, maar dit hoort gewoon bij het proces. Genoeg werk aan de winkel voor Marco en zijn ploeg. Komende zaterdag kunnen ze laten zien dat het ook anders kan.
Tot slot, vandaag stond mijn stoel naast de persmeneer van de tegenstander van vandaag. U zult ongetwijfeld weten wie ik daarmee bedoel. Eén stoel verderop zat een journalist van het Leidsch Dagblad. Aardige mensen hoor maar het was bijna gênant om te zien hoe deze heren meer supporter dan journalist waren. Ieder zijn emotie maar aan een perstafel is het zeker niet gepast. Dat ze blij waren met de overwinning is begrijpelijk maar onder andere scheidsrechters dingen toeroepen vanaf die plek hoort gewoon niet. Een klein smetje op deze zondagmiddag…
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten