1-0

Ik heb coach van Gent hoog zitten. Hij is tenslotte één van de twee coaches die mijn club ooit kampioen hebben weten te maken. Ook had hij deze eerste wedstrijd een slim tactisch plan bedacht om de Capitals te bestrijden. Full press na een score en vooral de guard flink onder druk zetten. De eerste helft werkte zijn plan uitstekend. De turn overs vlogen ons om de oren en het leek wel of die verdedigende druk ons te veel werd. De tweede helft verliep een stuk anders. De Capitals gingen veel beter met de situatie om en Rotterdam verslapte volledig.

Na afloop vertelde van Gent dat zijn team in de aanval maar wat doet en dat er totaal geen lijn in het aanvalssysteem zit. Mijn bek viel open. Wie is daar nu de coach? En dat met een staat van dienst waar velen jaloers op zijn? Hij stelde dat hij aan het aanvallende spel van zijn team geen veranderingen kon doorvoeren omdat hij er nog maar zo kort bij was. Een heel bijzondere visie. Verdedigend had hij wel aanpassingen gedaan die zowaar ook goed functioneerden. Nou ja, van Gent, ga maar zo door dan. Dan wordt het zaterdag 2-0 en hebben wij lekker even een weekje rust.

Maar goed. Play offs. Dan zie je het verschil tussen de echte mannen en de jongens. Sommigen zakten door het ijs en anderen lieten nu zien waar ze voor worden betaald. Met kop en schouders stak Torey er bovenuit. Wat een veldheer. Ongekend. 26 punten en 8 verdedigende rebounds.

Het grote voordeel voor zaterdag is dat onze spelers tijdens de spelerspresentatie niet meer zo hoeven na te denken over wat ze precies moeten doen. Zaterdag kunnen ze gewoon gelijk met de wedstrijd bezig zijn. Hoe de komende wedstrijd ook verloopt, als ze het eerste kwart maar winnen. Dat vind ik het belangrijkste.