160411: gefaald

Vorige week zei coach Marco van den Berg: 'we zijn klaar voor de Play-offs'

Nee, als je vlak voor de Play-offs vijf van de acht competitiewedstrijden verliest dan ben je er dus duidelijk niet klaar voor. Sterker nog, dan is het roeien met de riemen die je (nog) hebt en dan zijn de komende weken meer een lucky guess.

De wedstrijd tegen Leeuwarden had het bewijs kunnen zijn van de grote ommekeer maar niets was minder waar. De eerste helft sprak al boekdelen. Geen enkele speler haalde een voldoende en er ging meer mis dan dat er goed ging. En het belangrijkste daarbij was dat niemand iets uitstraalde van, het moet anders. Dat de wedstrijd dan uiteindelijk met twee verlengingen moet worden beslist is eigenlijk helemaal niet interessant meer.

Het was een wanprestatie van spelers en coaches. Anders kan je het niet noemen. Een wedstrijd kan je best eens verliezen maar de druk, die straks alleen nog maar groter gaat worden, was nu duidelijk hoog en daar heeft de ploeg nu volledig in gefaald. Niks heerschappij, niks verbetering na de afgelopen weken maar gewoon ondermaats presteren. Als dit de voorbereiding op het toetje van het seizoen is dan kunnen we nu bijna al vaststellen dat de Grote Markt in de maand mei waarschijnlijk leeg zal blijven.

De behoefte is dan groot om sommige individuele spelers er uit te lichten en nader te beschouwen. Laat ik er eentje noemen. Neem nou bijvoorbeeld Ellis. Hij is geen schim meer van de menselijke machine die hij een poosje geleden nog was. Wat zou hem bezig houden, waarom is hij nu vaak te laat en straalt hij niet meer dat onoverwinnelijke uit? En waarom worden bepaalde spelers bij terugkomst naar de bank gespaard en moeten anderen steeds de volle laag ontvangen? Dat er sprake is van scheve verhoudingen is op z’n zachtst gezegd een optie.

Wellicht een zware conclusie maar het mag best gezegd worden, de ego’s zijn misschien wel te groot geworden. En dat is nou juist waar het totaal niet om zou moeten gaan. Het was zo vaak een complete teamprestatie en juist die kwalificering is nu volledig zoek. Die teamspirit is weg en te vaak moet er teruggevallen worden op individuele klasse. En als die klasse dan ook nog ontbreekt is het hek van de dam. Dan blijkt dat je op de laatste speeldag de eerste plek weggeeft en daarmee ben je momenteel min of meer het lachertje van de competitie. We hadden alles volledig zelf in handen maar die druk was blijkbaar te groot. Dat biedt weinig hoop voor de kwartfinale, de eventuele halve finale en de eventuele finale.

Dus wat te doen? Zet de ploeg bij elkaar en laat iedereen open en bloot zijn mening maar eens geven. Dan zal het ongetwijfeld wel even hard tegen hard gaan maar dat moet dan maar. We hebben nog een week te gaan en er moet duidelijk iets gebeuren. Of dat in een week nog kan veranderen is maar zeer de vraag. De optie om nu nog weer harder te gaan trainen lijkt niet echt een goeie keuze. Daar gaat het namelijk niet om. De conditie is goed en de spelers kunnen meer en weten dat zelf ook wel. Het gaat nu om het (weer) samensmelten van de individuen en alle neuzen (sorry Mo) weer dezelfde kant op zien te krijgen. De opofferingsgezindheid moet weer de leiding nemen om zo wedstrijden samen te gaan winnen. Wat een uitdaging. De klok tikt door maar het kan nog…