050511: Yes, we can!

De column van Marco in de krant van vandaag is vandaag vertaald in het Engels en in A0 formaat opgehangen in de kleedkamer. Zijn vier punten: Positief denken, Blijven communiceren, Momentum aanvoelen en Focus waren exact de ingrediënten bij de wedstrijd van vandaag. Hoe anders was het geweest als we hadden verloren.

Maar niets is minder waar. 4000 aanhangers van Donar en 70 van Den Bosch werden getrakteerd op een geweldig duel. En wat een spanning stond er op deze wedstrijd. Haryasz stond in de catacomben vlak voor de opkomst helemaal strak en was zwaar in concentratie. De eerste twee kwarten leken bij vlagen voor beide ploegen helemaal nergens naar. Mislukte schoten en balverlies volgden elkaar in rap tempo op en alle tien spelers wilden absoluut geen fout maken. Even leek de wedstrijd een Van Dam-show te worden maar gelukkig begreep ook hij dat het niet om hem ging. Tot overmaat van ramp kreeg JD een knie op zijn dijbeen waardoor hij niet meer kon spelen. Bauscher miste een makkelijke lay-up en ook Aron wist zo’n makkelijke mogelijke score na een interceptie van Hype niet te verzilveren. Ondanks dat knalde hij er in die fase wel even drie driepunters in waardoor we prima in de race bleven. De ruststand was 33 tegen 31 en de wedstrijd kon nog alle kanten op. Opvallend was dat we toen al 19 schotpogingen vanaf de driepuntlijn hadden genoteerd tegenover acht van Den Bosch. Conclusie was dus helder: gewoon blijven schieten, het schot gaat een keer vallen. Ook opvallende waren in de rust de punten van de bank. Wij 18 tegen 7 van de roodhemden. Ross startte in de basis en dat gaf hem blijkbaar veel vertrouwen. Als een bodybuilder complimenteerde hij zichzelf, vol emotie na weer een geslaagde schotpoging. Normaal gesproken zou je zeggen, het is juist gewoon als je raak schiet maar in de fase waarop de ploeg zich de afgelopen week bevindt is het bijna bijzonder als de bal wel door de ring gaat.

En toen de tweede helft. Laat de ballen maar vallen. Eindelijk zagen we weer een team dat aanvallend en verdedigend weer met zoveel energie speelde dat we zowaar weer herkenbare punten zagen. Het vertrouwen was weer terug. In de fase dat Robby drie driepunters op rij noteerde was het ijs gebroken. Yes, we can! In die fase lukte bijna alles. Hype ging weer naar de ring, Steve bleef maar raak knallen en niet te vergeten, Henry deed het uitstekend! Verdedigend en aanvallend speelde hij zijn beste pot in maanden en dat is hem zo gegund. Hij begon de wedstrijd weer als een ADHD-er maar gaandeweg voelde hij de innerlijke rust komen en speelde een dijk van een wedstrijd. En wat gun ik hem dat. Qua basketballer is hij zeker niet de beste van het stel maar qua kracht en energie is het een verrijking om zo naar hem te kijken. En zo eindigde de wedstrijd in een overtuigende en duidelijke overwinning.

Wat ik echt niet snap is waarom Korner niet meer voor de zone koos. De afgelopen wedstrijden hadden bewezen dat het werkt dus waarom nu niet. Zijn eigen uitleg was dat ze pas zone zouden gaan spelen als ze zelf beter gingen schieten. Hij zal het dus ongetwijfeld bewust hebben gedaan maar vreemd was het wel. Onze kracht, zeker onder borden is de één tegen één en laten we eerlijk zijn, de lange mannen van Den Bosch zijn niet van het kaliber Turek, Ellis of Haryasz.
En dan Kees de Aak. Tot en met het derde kwart had hij twee, ik herhaal twee punten. Hij was duidelijk gefrustreerd. De door hem bewust geschopte bidon op het veld had bestraft moeten worden en was duidelijk een teken van ergernis van hem.

88 tegen 63. Veel kenners zeiden vooraf dat de winnaar van vandaag de serie ook gaat winnen. Ik ben maar een amateurkenner maar ik gok dat het wel klopt. Feit is dat we nog maar één hoeven te winnen en die kans is groot en aanwezig.

Een eervolle vermelding gaat vandaag naar Pascal. Wie hoor ik u denken? Pascal de DJ. Jaren heb ik met hem samengewerkt en vandaag zag ik hem weer helemaal op topniveau. Hij voelde de sfeer perfect aan en bracht Plaza met regelmaat in extase. Prachtig!


Zondag het vervolg. Op een belachelijke tijd overigens. De NOS is de reden. Tja…