030510: Fikkie!

Een ervaringsdeskundige vertelde me onlangs dat de afmetingen van de basketbalvelden in Nederland iets verschillen. Het blijkt zo te zijn dat het speelveld in Leiden bijvoorbeeld 26 bij 14 meter is terwijl de meeste velden in ons land standaard 28 bij 15 meter zijn. Dat scheelt in de lengte dus 200 centimeter. Zou zoiets effect hebben op het spel?

Het voordeel is dat je op het kleinere veld minder afstanden hoeft af te leggen maar het nadeel is dat het veld iets minder breed is. Althans, je zou je kunnen voorstellen dat die breedte in de praktijk een nadeel is maar wellicht maakt het voor de spelers helemaal niks uit. Feit is wel dat de speelhal in Leiden een stuk kleiner is dan de basketbaltempel in Groningen. Zijn daar voor- of nadelen aan verbonden? Dat lijkt me wel. De Vijf Meihal in Leiden is knus en gezellig maar kan een stuk minder mensen herbergen dan Martiniplaza. Bovendien zit het publiek heel dicht op het veld waardoor de beleving van het publiek heel intens is. Voor de spelers van de thuisploeg zal dat niet echt een nadeel zijn maar voor de bezoekende ploeg zou het enigszins intimiderend kunnen overkomen.

We mogen maar wat trots zijn op de speelhal in Groningen. Dik 4000 mensen kunnen gezamenlijk naar een wedstrijd kijken en alleen dat al geeft vaak een prima sfeer. Afgelopen zaterdag was die sfeer duidelijk anders dan anders. Het gebeurt ons hier niet zo vaak dat een handje vol bezoekende supporters van de uitploeg meer lawaai produceren dan de grote schare Donar-fans. Hoe was dit nu toch mogelijk. Zaten we allemaal verstijfd, net als sommige spelers, gespannen af te wachten of het uiteindelijk toch nog goed kwam? Of waren we zo onder de indruk van het gezang van de supporters uit Leiden dat we ons niet meer durfden te laten horen? Bijzonder was het in ieder geval wel. Laten we hopen dat deze ervaring een incident was en dat het wellicht met plankenkoorts te maken had. Als dé basketbalstad van Nederland hebben we een goede staat van dienst en vaak wordt daarvan de climax bereikt tijdens de Play-offs. Maar resultaten uit het verleden zijn nooit een garantie voor de toekomst. Het moet dus duidelijk wel even anders.

Wat zou de oorzaak kunnen zijn. Het gemis van een opzwepende mascotte die de sfeer beïnvloedt en stimuleert? Met Cappy, Dondergod en zeker ook met Tammo hadden we mascottes in huis die wel wisten wat ze moesten doen. De vlam sloeg binnen no time over op het publiek en de tegenstander stond zo al vaak met 10-0 achter. Dus nu toch maar binnen een week een nieuwe superster ten tonele laten verschijnen? Fikkie, een stoere blauwe vuurspuwende draak van twee meter groot die de vlam in de pan laat slaan! De naam ‘Fikkie’ is op dit moment niet mijn grootste creatieve prestatie van de dag maar ach, what’s in a name.
Tammo geniet ondertussen nog steeds van de Curaçaose zon. Hem toch maar even bellen?